«Ο ρόλος της Ιστορίας και του ιστορικού είναι η διαμόρφωση κοινωνικών συνειδήσεων». Μ΄ αυτά τα λόγια ο καθηγητής Βασίλης Κρεμμυδάς έδωσε το στίγμα ενός επίκαιρου συμποσίου για το πώς γράφεται η Ιστορία, από ποιον και για ποιον.
«Σήμερα, στη φάση της παγκοσμιοποίησης, η ιστοριογραφία μοιάζει να έχει έναν νέο προορισμό», σημείωσε ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος, που είχε διευθύνει την δεκάτομη Ιστορία του Νέου Ελληνισμού . «Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι όμως αυτά των Διακηρύξεων, αλλά εκείνα που αναπτύσσονται στις νέες συνθήκες όπως το δικαίωμα του επιχειρείν ή το δικαίωμα της άρσης των εθνικών- κοινωνικών φραγμών. Ωστόσο η Ιστορία που προκύπτει έτσι, είναι μια υποκριτική Ιστορία». Μια Ιστορία νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, όπως εξήγησε, που έχει ως (αφανή) στόχο να καταπολεμηθεί τόσο η εθνική όσο και η κοινωνική Ιστορία (σ.σ.: οι κυρίαρχες κατευθύνσεις δηλαδή της νεότερης και σύγχρονης ιστοριογραφίας) ώστε να υποβαθμιστεί εν τέλει, και να απαξιωθεί το ίδιο το αντικείμενο αυτών των ιστοριών: τα έθνη δηλαδή και τα κοινωνικά φαινόμενα. Αναπτύσσεται όμως άλλη μια διαφορετική τάση η οποία αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την ιστοριογραφία που αναφέρεται στο έθνος-κράτος είναι η λεγόμενη «υπερεθνική ιστορία» (τοπική, περιφερειακή, συγκριτική, μετα-αποικιακή, Ιστορία του φύλου κ.ά.). Είναι η Ιστορία που θέλει να υπερβεί τον εθνοκεντρισμό και η οποία αναπτύσσεται επειδή αυξάνεται η πολυπολιτισμικότητα των σύγχρονων κοινωνιών, επειδή αναπτύσσονται νέες συλλογικότητες μέσα από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, επειδή γεννιούνται υπερεθνικοί θεσμοί και διεθνοποιείται η ιστορική έρευνα, επειδή η μεταμοντέρνα κριτική καταξιώνει τον κατακερματισμό του εκάστοτε αντικειμένου κ.λπ. Την παρουσίασε η Χριστίνα Κουλούρη που επιμελήθηκε το τετράτομο βοηθητικό εκπαιδευτικό έργο για τη διδασκαλία της Βαλκανικής Ιστορίας στις χώρες της περιοχής.
«Είναι υποκριτική η σημερινή ιστοριογραφία» της Μικέλας Χαρτουλάρη
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.