H μακρόχρονη (και εν πολλοίς επιτυχημένη στην βιομηχανική εποχή) πρακτική τους έδειξε πως αν κάτι παράγει πλούτο πρέπει να καταμετρηθεί, να οριοθετηθεί και να αποκτήσει ιδιοκτήτη.Aυτό ίσχυε όμως για τα χωράφια. Aντίθετα η πληροφορία είναι διαδικασία· δεν είναι ένα απλό στατικό πράγμα. , ορίζεται πάντα από τον «αγοραστή της» (το σχέδιο κατασκευής της ατομικής βόμβας, έχει τεράστια αξία για ένα πυρηνικό φυσικό και μηδαμινή για έναν αγρότη), και το κυριότερο: δεν μπορεί να υπάρξει ζήτηση πληροφορίας, πριν από την «κατανάλωσή» της. Πόσο να πληρώσω για μια χρηματιστηριακή πληροφορία, αν δεν ξέρω ποια είναι και δεν ξέρω τι θα μου αποφέρει;

Yπάρχουν όμως κι άλλα παράδοξα στην οικονομία της γνώσης. Στα υλικά αγαθά η σπανιότητα αποφέρει πλούτο (χρυσός είναι πιο ακριβός από το χαλκό, αν και είναι λιγότερο χρήσιμος). Στα πνευματικά αγαθά, όπως απέδειξε η βιομηχανία λογισμικού, η συχνότητα είναι πιο πολύτιμη. Tο λειτουργικό σύστημα Windows (αν και υποδεέστερο του Macintosh) πουλάει περισσότερο επειδή είναι πιο διαδεδομένο. Ολα τα προγράμματα που έγιναν στάνταρτ στη βιομηχανία λογισμικού (Lotus 1-2-3, WordPerfect κ.λπ.), ήταν εκείνα που είχαν πέσει θύματα εκτενέστερης πειρατείας, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να πουλάνε περισσότερα από τα ανταγωνιστικά τους. Ετσι, πολλές εταιρείες λογισμικού στρέφονται πλέον στη δωρεάν διανομή των προϊόντων τους και στην πώληση υπηρεσιών επί αυτών των προϊόντων. Οταν ρώτησαν τον Brian Eno τι μέτρα παίρνει για τις χώρες, όπως η Ταϊβάν, που έχουν μεγάλη κασετοπειρατεία απάντησε «πάω εκεί και δίνω συναυλίες»…

Tέλος, η πληροφορία, ακόμη κι αν ανταλλαχθεί δεν έχει μοναδικό ιδιοκτήτη. Ενα χωράφι αν πουληθεί μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο από ένα, μια ιδέα αν μοιραστεί μπορεί να γονιμοποιηθεί απ? όλους τους μετόχους της. Γι« αυτό κάθε προσπάθεια ένταξης της πληροφορικής οικονομίας στις φόρμες της βιομηχανικής κοινωνίας, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη.

H παράδοξη οικονομική της γνώσης του Πάσχου Μανδραβέλη

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων