Η ταινία του Λοράν Καντέ μας θυμίζει ταινίες για την εκπαίδευση. Οι συνειρμοί μας πηγαίνουν σε ταινίες όπως ο «Κύκλος των χαμένων ποιητών» ή το «Στον κύριό μας με αγάπη». Στην πραγματικότητα το μόνο κοινό που έχει η ταινία “Ανάμεσα στους τοίχους” με τις προηγούμενες ταινίες είναι ότι διαδραματίζεται σε μια σχολική αίθουσα. Η ταινία του Καντέ δεν μιλάει για ιστορίες εμπνευσμένων δασκάλων και πρόθυμων μαθητών.

Η τάξη φαίνεται να συγκεντρώνει σήμερα περισσότερο ενδιαφέρον για αυτούς που είναι απέξω και τη νοσταλγούν παρά για όσους τη ζουν στην καθημερινότητά τους.Βλέπω τους μαθητές να σέρνονται αλλά κι αρκετούς συναδέλφους που βαρυγκομούν και καθυστερούν κατά συρροή και κατ΄εξακολούθηση την είσοδό τους στη σχολική αίθουσα.

Στο video που παραθέτω βλέπουμε μία τεχνική διδασκαλίας που ονομάζεται power teaching – δυναμική διδασκαλία.

Ποια είναι η γνώμη σας; αμερικανιά; εφαρμόσιμη; σε ποιες τάξεις; απευθύνεται άραγε μόνο στο δημοτικό;

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων