Terra Computerata

Πρωινή βόλτα. Στα ίδια μέρη σαράντα χρόνια και βάλε. Το οικείο που ζυμώθηκε με τη μικρή σου ζωή: ένα παιδικό παπούτσι που βράχηκε στην ακροθαλασσιά, η εκτόνωση μετά από ένα σχολικό διαγώνισμα, τα ανόητα ερωτόλογα των ερωτευμένων, ένα παιδί που ανεβάζεις στην κούνια, ο πόνος που σε πλημμυρίζει ξαφνικά καθώς το ηλιοβασίλεμα ματώνει τα μάτια σου.
Και το καινούργιο: ένα κατακόκκινο λουλούδι ιβίσκου σε μια μάντρα, ο ασημένιος κουβάς που ποτίζει τα λουλούδια, τα γερά φύλλα της συκιάς αναδεύουν τους αρσενικούς τους οπούς στον πρωινό ήλιο. Στο πάρκο τα ξερά κλαδιά έγιναν κίτρινοι κατηφέδες και ο απέναντι ξένος σε καλημερίζει με το βλέμμα. Η μυρωδιά του καφέ σε ένα λευκό φλυτζάνι στο τραπέζι και η θάλασσα μικρή και πράσινη, πρωινή και νήπια διάθεση και ποιος τελικά θα την εξαντλήσει;

Τι είναι η συμβίωση ρώτησες. Μάχη και αίμα και αλληλοσπάραγμα καθώς ο καθένας περιφρουρεί το μικρό κομμάτι της ύπαρξής του μέχρι να βρει τρόπο να χωρέσει στη ζωή του άλλου…
Και είναι και πολλά μικρά πράγματα εύκολα σαν την ανάσα που βγαίνει αβίαστα, ίδια απαραίτητα με αυτήν:
Η μυρωδιά του άλλου καθώς ανοίγεις τη ντουλάπα με τα ρούχα, το ηχόχρωμα της φωνής του στο διπλανό δωμάτιο, το αποτύπωμα στο διπλανό μαξιλάρι. Είναι ο απέναντι σου στο μεσημεριανό τραπέζι με τις μικρές και τις μεγάλες κουβέντες της ημέρας, η αγκαλιά της χαλάρωσης στον καναπέ, το σφίξιμο του χεριού στα δύσκολα και το βλέμμα “είμαι και εγώ εκεί που είσαι”. Και είναι ακόμη το σώμα που γυρίζει στο κρεβάτι και σε αγκαλιάζει προστατευτικά, και ακόμα όταν οι χυμοί της νύχτας ανεβαίνουν τους ρουφάς από τα χείλη και μετά τέλος για ένα μικρό δευτερόλεπτο ίσο με μια αιωνιότητα χάνεσαι μαζί στην καρδιά του κόσμου.
Στην ακροθαλασσιά τα πόδια μπλέκονται στη λάσπη και σε τραβάνε καθώς παλεύεις να βρεις στέρεο έδαφος να βγεις. Και εκεί έξω άπατοι βυθοί, τα πόδια παλεύουν να σε κρατήσουν πάνω μέχρι το σώμα να αφεθεί να γίνει ένα με το νερό και τότε όλα γίνονται υγρά και ο αέρας κάνει αρμύρα τις σταγόνες στο πρόσωπό σου, και η ανάσα, ανάσα ωκεανού.

“Θα μπορούσε να είναι υπέροχα” κατά τον ποιητή.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή 3 Ιουνίου 2012 στις 12:16 στην κατηγορία εκ βαθέων. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.