Δεκ 09
15
Πενήντα χρόνια παιδί
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 15 Δεκεμβρίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο
Πόσων χρονών είναι ο Μικρός Νικόλας; «Στις ιστορίες εμφανίζεται άλλοτε πιο μικρός και άλλοτε πιο μεγάλος», έλεγε ο δημιουργός του, Ρενέ Γκοσινί. «Είναι μεταξύ έξι και δέκα, αλλά έχω παρατηρήσει πως στο σχολείο εμφανίζεται λίγο πιο μεγάλος από ό,τι στο σπίτι».
Στην πραγματικότητα έγινε 50 χρόνων, αφού για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο πασχαλιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Sud-Οuest Dimanche», στις 29 Μαρτίου του 1959. Γεγονός είναι πως, ανεξαρτήτως ηλικίας, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής. Μόνο στην Ελλάδα, και μόνο το 2009, τα επτά βιβλία του Μικρού Νικόλα πούλησαν περίπου 75.000
αντίτυπα και κάποιες χρονιές, όπως το 2007, ξεπέρασαν και τις 100.000 πωλήσεις. Η ταινία του Μικρού Νικόλα, που στην Ελλάδα θα βγει στις αίθουσες στις 24 Δεκεμβρίου, έκοψε στη Γαλλία 5 εκατομμύρια εισιτήρια.
Πέραν όμως της ταινίας, τα πενήντα του ο Μικρός Νικόλας τα γιορτάζει με τη δημοσίευση ανέκδοτων ιστοριών που αυτές τις μέρες κυκλοφορούν και στα ελληνικά. Το βιβλίο λέγεται «Το κόκκινο μπαλόνι και άλλες ανέκδοτες ιστορίες» και έχει την πρωτοτυπία ότι για πρώτη φορά ο σκιτσογράφος του Μικρού Νικόλα, Ζαν Ζακ Σενπέ, έφτιαξε έγχρωμα σκίτσα. Η κόρη του Ρενέ Γκοσινί, Άννα, περιγράφει το πώς γεννήθηκαν:
«Ένα ατελιέ στο Μονπαρνάς, στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας της δεκαετίας του ΄30. Μπροστά μου, το σχεδιαστήριό του. Και πάνω στο σχεδιαστήριο, κάτι ακαθόριστα σχήματα. Τα χρώματα σχηματίζουν μικρά κουκλίστικα συννεφάκια. Μου εξηγεί: “Εδώ, σκουπίζω τα πινέλα μου”.
– Ζαν Ζακ, πρέπει να σου μιλήσω. Είναι περίπλοκο. Τέλος πάντων, θέλω να πω, όχι απλό.
– Σ΄ ακούω.
– Να, μου έχουν μείνει δέκα ιστορίες του Μικρού Νικόλα. Αλλά παρ΄ ότι η ουσία βρίσκεται εκεί (οι λέξεις), πώς να σ΄ το πω, λείπει η ουσία (τα σκίτσα). Έφυγα από το ατελιέ, πήρα το ασανσέρ και χάθηκα μες στην πόλη. Φαντάστηκα το Ζαν Ζακ να με κοιτάζει καθώς απομακρυνόμουν στο πεζοδρόμιο του Μπουλβάρ ντι Μονπαρνάς. Ένα τόσο δα μικρούτσικο ανθρωπάκι στεφανωμένο με ένα σύννεφο ακουαρέλας. Ένα ανθρωπάκι του Σενπέ.
Αρκετούς μήνες αργότερα, ο Ζαν Ζακ μού ζήτησε να πάω να τον δω. “Θέλω να σου γνωρίσω κάποιον”, μου είπε.
Φοβισμένη σαν κοπελίτσα στο πρώτο της ραντεβού, φτιάχνω τα μαλλιά μου στο ασανσέρ. Με περιμένει ένα αγοράκι. Ντυμένο με ένα παράξενο πουλόβερ, μελαγχολικό γιατί δεν το καταλαβαίνουν οι μεγάλοι, ήταν εκεί. Μάλιστα, εκεί. Ο Μικρός Νικό λας, με το πενάκι του Σενπέ, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα μου (και του δικού του), ξανάπαιρνε ζωή, εκεί, μπροστά στα μάτια μου. Από την αλάνα ώς το καινούργιο παντοπωλείο, από μια βιτρίνα γεμάτη μπιμπελό ώς το φανταστικό τσίρκο, από ένα κόκκινο μπαλόνι ώς το θεωρείο ενός θεάτρου, ο Νικόλας περιφέρει την παιδική του ηλικία πενήντα χρόνια μετά τη γέννησή του. Η τρυφερότητα που πηγάζει από τούτα τα σκίτσα κάνει τα μάτια μου να λαμποκοπάνε και ο Νικόλας, τσατισμένος ή κουρασμένος, σκανταλιάρης και καβγατζής, χαμογελάει μ΄ αυτές τις ιστορίες που δεν ήξερε».
ΙΝFΟ
Ρενέ Γκοσινί, Ζαν Ζακ Σενπέ, «Ο Μικρός Νικόλας. Το κόκκινο μπαλόνι και άλλες ανέκδοτες ιστορίες», Εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, σελ. 168, τιμή: 22 ευρώ.
Από 24/12 και στους κινηματογράφους. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησαν τα ημερολόγια:
«365 ημέρες με τον Μικρό Νικόλα, 2010» (16,50 ευρώ) και «Το ημερολόγιο του Μικρού Νικόλα, 2010» (15,50 ευρώ).
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4551231&ct=4
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.