Από το πρώτο παρεκκλήσι αφιερωμένο από τους εμπόρους στον προστάτη τους Άγιο Νικόλαο ( Επίσκοπο της Μύρας στο Βυζάντιο του 4ου αιώνα) δεν έχει απομείνει τίποτε. Από τη ρομανική εκκλησία υπάρχουν κάποια ίχνη δεξιά στο πρόθυρο της εισόδου (12ος αι)και στο τετραγωνικό τμήμα στις δύο κολόνες του κεντρικού νάρθηκα (αρχές 13ου αι). Η αρχιτεκτονική ασυμμετρία καταδεικνύει τις διαδοχικές εξελίξεις του κτίσματος. Το ιερό χρονολογείται από το 1831 ενώ το 1579 λεηλατήθηκε ο ναός στη διάρκεια θρησκευτικών ταραχών.
Το μεγάλο βιτρό: Η Παναγία της Αναλήψεως του Goy Chabrol επισκευάσθηκε για τελευταία φορά το 1956.
Για να μπορέσουμε να δούμε από κοντά δείγματα δυτικής θρησκευτικής τέχνης θα κάνουμε μία βόλτα σε κάποια από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου μέσω του Αrt project το οποίο υποστηρίζεται από την Google. Έχετε τη δυνατότητα εικονικής περιήγησης σε 17 μουσεία. Ξεκινήστε με το Uffizi Gallery Florence.
Ι. Εκκλησιαστική και Διοικητική Οργάνωση της Καθολικής Εκκλησίας
Οι ένδεκα Καθολικές Επισκοπές της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος, διακρίνονται στις αναγνωρισμένες και τις μη αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος. Οι τελευταίες δεν αναγνωρίζονται επειδή η σύστασή τους έγινε μετά το 1830, δηλαδή μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου το οποίο – όπως αναφέρθηκε – αφορούσε την ελεύθερη άσκηση της θρησκευτικής λατρείας καθώς και την ισοπολιτεία των ελλήνων Καθολικών. Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν σήμερα εκκλησιαστικές «επαρχίες» με ελάχιστους πιστούς οι οποίες έχουν επίσημη αναγνώριση, ενώ «επαρχίες» με χιλιάδες πιστούς δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος. Οι εκκλησιαστικές «επαρχίες» στις οποίες διαιρείται σήμερα η ελληνική Καθολική Εκκλησία, είναι οι ακόλουθες:
1. Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ιδρύθηκε το 1835 και περιλαμβάνει την Αθήνα, Πελο-πόννησο και Στερεά Ελλάδα έχοντας περίπου 30.000 μέλη. Διαθέτει τρία δημοτικά σχολεία και έναν οίκο ευγηρίας. Υπάρχει έντονη παρουσία ιερομοναχικών και γυναικείων ταγμάτων που συμπαρίστανται στο ενοριακό έργο. Αρχιεπίσκοπος από το 1973 είναι ο Σεβασμιότατος Νικόλαος Φώσκολος. Πρόκειται για μη αναγνωρισμένη από το επίσημο κράτος επαρχία.
2. Αρχιεπισκοπή Ρόδου. Ιδρύθηκε το 1897 και περιλαμβάνει τα Δωδεκάνησα. Καθώς δεν υπάρχει τοπικός κλήρος, την φροντίδα έχουν αναλάβει Φραγκισκανοί ιερομόναχοι, οι οποίοι είναι αλλοδαποί όπως και οι περισσότεροι πιστοί. Είναι επόμενο, λοιπόν, οι εκκλησιαστικές τελετές να τελούνται ταυτόχρονα σε πολλές γλώσσες. Λόγω του μικρού αριθμού των καθολικών (προ εικοσαετίας είχαν καταμετρηθεί σχεδόν 400 μέλη), δεν έχει διοριστεί Ιεράρχης αλλά προΐσταται, ως Αποστολικός τοποτηρητής, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεβασμιότατος Ν. Φώσκολος.
3. Αρχιεπισκοπή Νάξου-Τήνου. (Με ουσιαστική έδρα την Τήνο). Περιλαμβάνει τα νησιά Νάξο, Πόρο, Αντίπαρο, Αμοργό, Τήνο, Μύκονο, Ανδρο και Δήλο. Παράλληλα, λειτουργεί ως Μητρόπολη για όλο το Αιγαίο, αποτελώντας ένα από τα λίκνα του ελληνικού καθολικισμού. Υπολογίζονται πάνω από 3.000 πιστοί, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι συγκεντρωμένοι στην Τήνο. Τις θρησκευτικές ανάγκες των πιστών, καλύπτουν επτά ιερείς και δύο ιησουΐτες ιερομόναχοι. Ειδικότερα, στην Τήνο υπάρχουν περίπου 30 Καθολικές εκκλησίες, εκατοντάδες εξωκλήσια, καλοκαιρινές κατασκηνώσεις παιδιών από διάφορους φορείς της Καθολικής Εκκλησίας, Σύλλογος Καθολικών Αγροτών. Επιπλέον, υπάρχει η εμπειρία της ομάδας των Νεοκατηχουμένων. Πρόκειται για συντηρητικής κατεύθυνσης διεθνές καθολικό κίνημα, οι ιερείς του οποίου προσπαθούν να εμβαθύνουν την πίστη τους με προσευχή, τελετές και μελέτη του Ευαγγελίου. Θρησκευτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η τέλεση δύο παντηνιακών προσκυνημάτων: α) τον Ιούλιο, όταν τιμάται «η ιερή καρδιά του Ιησού» και β) την πρωτομαγιά, όταν γίνεται «ευλογία των αυτοκινήτων». Το τάγμα των Ιησουϊτών είναι υπεύθυνο για το πρώτο προσκύνημα. Το τάγμα των Ουρσουλινών ασχολείται με την οργάνωση πνευματικών συναντήσεων για κοπέλες, την κατήχηση, το κέντημα κτλ.. Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου, είναι ο Σεβασμιώτατος Νικόλαος Πρίντεζης.
4. Επισκοπή Χίου. Ιδρύθηκε το 13ο αιώνα. Περιλαμβάνει τα νησιά Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο και τα υπόλοιπα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Καθώς η Επισκοπή δεν έχει σχεδόν καθόλου ελληνικό ποίμνιο, οργανώθηκε τακτική ποιμαντική παρουσία με ιερείς από την Τήνο ύστερα από πρωτοβουλία του Διαχειριστή της, Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεβασμιότατου Νικολάου Φώσκολου.
5. Αρχιεπισκοπή Κέρκυρας. Καλύπτει τα νησιά του Ιονίου. Περιλαμβάνει περίπου 3.000 μέλη, κυρίως μαλτέζικης καταγωγής στην Κέρκυρα. Πρόκειται για τους Καθολικούς με τα λιγότερα προβλήματα στις σχέσεις τους με την Ορθόδοξη πλειοψηφία, γεγονός που οφείλεται στην ευρωπαϊκή νοοτροπία των Επτανησίων. Η εκκλησιαστική αυτή επαρχία περιλαμβάνει έξη ενορίες, δύο στην Κέρκυρα και από μια σε Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Πρέβεζα και Ιωάννινα. Ακόμα, στην Κέρκυρα δρουν τα γυναικεία μοναχικά τάγματα των Φραγκισκανίδων και των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ της Λυών. Αρχιεπίσκοπος είναι ο Σεβασμιότατος Αντώνιος Βαρθαλίτης.
6. Αποστολικό Βικαριάτο Θεσσαλονίκης. Ιδρύθηκε το 1926. Σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο της Καθολικής Εκκλησίας, η επαρχία αυτή δεν πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να αναδειχθεί σε αυτοτελή Επισκοπή. Η βασική ενορία του Βικαριάτου βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και στη δικαιοδοσία του ανήκουν οι Καθολικές Εκκλησίες της Θεσσαλίας, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης. Αριθμεί περισσότερα από 2.000 μέλη και απασχολεί τα τάγματα των Αδελφών Χριστιανικών Σχολών, των Αδελφών του Ελέους και των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ. Ως τοποτηρητής, προΐσταται ο Αρχιεπίσκοπος Κέρκυρας Σεβασμιότατος Αντώνιος Βαρθαλίτης ενώ την ποιμαντική φροντίδα έχουν οι Πατέρες της Ιεραποστολής, γνωστοί και ως Λαζαριστές. Η εκκλησιαστική αυτή επαρχία δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη.
7. Επισκοπή Σύρου. Ιδρύθηκε το 13ο αιώνα. Περιλαμβάνει περίπου 8.000 μέλη και έχει υπό την ευθύνη της τις δύο Εκκλησίες και το Καθολικό κοιμητήριο της Μήλου. Δεδομένου ότι τα τρία τέταρτα του Καθολικού κλήρου και των μοναχών στην Ελλάδα προέρχονται από τη Σύρο, το «νησί του Πάπα», όπως ονομάζεται, αποτελεί το γνωστότερο κέντρο του ελληνικού καθολικισμού. Η διάρθρωση της Επισκοπής θεωρείται η καλύτερη στο χώρο της ελληνικής Καθολικής Εκκλησίας χάρη στο συνδυασμό μικρών αποστάσεων, μεγάλου αριθμού μορφωμένων Καθολικών και ικανοποιητικού αριθμού ιερέων. Στη Σύρο λειτουργεί Σύνδεσμος Ελλήνων Καθολικών, τοπικό παράρτημα της Κίνησης Καθολικών Επιστημόνων, Κοινότητα Νεοκατηχουμένων, το Ποιμαντικό Κέντρο «Άγιος Παύλος» καθώς και Κέντρο Ιστορικών Μελετών στους χώρους της Επισκοπής. Ως Επίσκοπος, προΐσταται ο Σεβασμιότατος Φραγκίσκος Παπαμανώλης.
8. Επισκοπή Θήρας. Ιδρύθηκε το 1204 και έχει περίπου 150 μέλη. Η Καθολική παρουσία σηματοδοτείται με την παρουσία του τάγματος των Δομηνικανίδων μοναχών ήδη από το 1596. Ωστόσο, η μείωση του καθολικού πληθυσμού άρχισε με την υποταγή του στους Τούρκους και συνεχίστηκε με την αναχώρηση των επιφανέστερων μελών του στο εξωτερικό. Ως Επίσκοπος προϊσταται ο Σεβασμιότατος Φραγκίσκος Παπαμανώλης.
9. Επισκοπή Κρήτης. Ιδρύθηκε το 1874 και αριθμεί 1.000 σχεδόν μέλη (ξένοι εργαζόμενοι, τουρίστες, μικτοί γάμοι). Η ποιμαντική εξυπηρέτηση της τοπικής καθολικής κοινότητας γίνεται από τους Ιταλούς Καππουκίνους. Η Καθολική Εκκλησία της Κρήτης αντιμετωπίζει νομικά προβλήματα κατοχύρωσης της περιουσίας της, η εκδίκαση των οποίων έχει παραπεμφθεί από τον Αποστολικό τοποτηρητή, Σεβασμιότατο Φραγκίσκο Παπαμανώλη, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
10. Εξαρχία των Αρμενορύθμων Καθολικών. Ιδρύθηκε το 1925 με την έλευση προσφύγων στη χώρα μας, μετά τη γενοκτονία του αρμενικού λαού από τους Τούρκους το 1918. Τα μέλη της δεν ξεπερνούν τις λίγες εκατοντάδες. Προϊσταται ο εκάστοτε Εξαρχος που ορίζει η Αγία Εδρα. Δεν αποτελεί αναγνωρισμένη από το ελληνικό κράτος Εξαρχία.
11. Αποστολική Εξαρχία των Ελληνόρυθμων Καθολικών («Ουνιτών»). Ιδρύθηκε το 1923. Τα μέλη της προέρχονται από μιαν προσπάθεια που ξεκίνησε στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του περασμένου αιώνα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μεγάλο μέρος από αυτούς εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ενώ οι ομόδοξοί τους κάτοικοι της Ανατολικής Θράκης εγκαταστάθηκαν στα Γιαννιτσά όπου δημιουργήθηκε η ελληνόρυθμη ενορία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Οι Ελληνόρυθμοι Καθολικοί που δεν ξεπερνούν τους 3.000, ακολουθούν το βυζαντινό τυπικό αλλά διοικητικά υπάγονται στην Καθολική Εκκλησία. Στα πλαίσια της Ελληνικής Καθολικής Εκκλησίας, η Εξαρχία αυτή έχει αναλάβει σημαντικό «εκδοτικό-ενημερωτικό» ρόλο:
α) διαχειρίζεται το «Γραφείο Καλού Τύπου».
β) εκδίδει την εβδομαδιαία εφημερίδα «Καθολική» και εκκλησιαστικά βιβλία.
γ) είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία του καθολικού βιβλιοπωλείου στο κέντρο της Αθήνας.
δ) κυκλοφορεί δελτίο θρησκευτικών ειδήσεων στα γαλλικά.
Στην Εξαρχία υπάγεται και το εδώ τμήμα του γυναικείου και φιλανθρωπικού μοναχικού τάγματος των Μικρών Αδελφών του Ιησού. Έξαρχος είναι ο Σεβασμιότατος Ανάργυρος Πρίντεζης.
II. To Πρόβλημα Αναγνώρισης της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Όταν το 1835 η Αγία Έδρα διόρισε τον τότε Επίσκοπο Σύρου, Λουδοβίκο Βλάγκη, ως Αποστολικό Επιτετραμένο για τις περιοχές της Ελλάδας που δεν είχαν Ιεράρχη, η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε αυτή την ιδιότητά του, επεκτείνοντας έτσι σιωπηρά την ισχύ του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου στις περιοχές που δεν διέθεταν Επίσκοπο το 1830. Ωστόσο, η επανίδρυση της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 1875, ως απόρροια της μετανάστευσης Καθολικών κυρίως από τα νησιά στην Πρωτεύουσα, δεν αναγνωρίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση, με την αιτιολογία ότι το Πρωτόκολλο του 1830 αφορούσε μόνο τις μέχρι τότε υφιστάμενες Καθολικές επαρχίες.
Έως σήμερα, θέμα έχει επίσης ανακύψει και με τον τίτλο που μπορεί να χρησιμοποιεί ο Καθολικός Ιεράρχης της Αθήνας, αφού «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, καλείται μόνον ο Ορθόδοξος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τα προβλήματα αυτά συνεχίζουν να παραμένουν άλυτα και κατά συνέπεια ενώ από τη μια η Καθολική Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ο Επίσκοπος δεν τυγχάνουν νομικής αναγνώρισης, από την άλλη το επίσημο κράτος αναγνωρίζει τις Καθολικές ενορίες της Αθήνας και τους διοριζόμενους από τον Επίσκοπο εφημέριους.
Οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι -όπως είχε επισημάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ το 1983- θεωρούν ότι η στάση αυτή πηγάζει από το φόβο για ανεξέλεγκτη δραστηριότητα της Καθολικής Εκκλησίας ανάμεσα στους Ορθόδοξους και τον κίνδυνο που η δραστηριότητα αυτή ενέχει κατά της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας. Επιπλέον, η προπαγάνδα κατά του Βατικανού και η συσχέτισή του με τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σε συνδυασμό με τη ρευστότητα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας που προκαλεί η αναμενόμενη διαδοχή του ασθενούντος Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, δυσχεραίνουν περισσότερο την αναγνώριση της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
ΙΙΙ. Η Ιερά Σύνοδος της Καθολικής Ιεραρχίας στην Ελλάδα
Η Ιερά Σύνοδος ιδρύθηκε το 1965, ενώ το τελευταίο Καταστατικό της εγκρίθηκε από την Αγία Έδρα το 1983 αφού προσαρμόστηκε στο Νέο Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Καθολικής Εκκλησίας. Αποτελεί το ανώτερο διοικητικό όργανο και συνέρχεται σε τακτικές συναντήσεις ανά εξάμηνο. Τα μέλη της είναι έξι: τρεις Αρχιεπίσκοποι, ένας Επίσκοπος και δύο Έξαρχοι (ο ένας είναι τιτουλάριος Επίσκοπος), όλοι Έλληνες πολίτες. Οι Ιεράρχες διορίζονται από την Αγία Έδρα ύστερα από πρόταση της τοπικής Συνόδου της Ιεραρχίας. Ο Πρόεδρος της Συνόδου εκλέγεται ανά τριετία. Τα μέλη δεν είναι ισόβια, παραιτούνται και αντικαθίστανται με τη συμπλήρωση του εβδομηκοστού πέμπτου έτους της ηλικίας τους.
Τα βασικά όργανα της Ιεράς Συνόδου, στα οποία προϊσταται Ιεράρχης και μετέχουν ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί, είναι: Νομικό Συμβούλιο.
Εκκλησιαστικά Δικαστήρια πρώτου και δεύτερου βαθμού, που ασχολούνται με τις ακυρώσεις γάμων, εφόσον η Καθολική Εκκλησία δεν δέχεται το διαζύγιο.
Επιτροπές για: α) την Κατήχηση, β) τη Λειτουργική, γ) την Ποιμαντική του Τουρισμού δ) τη Νεολαία, ε) την Κοινωνική Συμπαράσταση (η οργάνωση ΚΑΡΙΤΑΣ), στ) τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (το Ποντιφικό Συμβούλιο «Δικαιοσύνη και Ειρήνη»).
IV. Ιερείς και Μοναχικά Τάγματα
Στις περιοχές όπου η παρουσία των Ελλήνων Καθολικών είναι σημαντική (Αθήνα, Σύρος, Τήνος), υπάρχει ικανός αριθμός ιερέων και μοναχικών ταγμάτων, με σκοπό την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των πιστών και την προσφορά κοινωνικού έργου. Καθώς μεταξύ ιερέων από τη μια μεριά και μοναχών από την άλλη παρουσιάζονται πολιτισμικές διαφορές λόγω της χώρας σπουδών (Ιταλία και Γαλλία αντίστοιχα), έχουν αναπτυχθεί πολλές απόψεις για το ρόλο και τις μορφές δράσης της σύγχρονης Εκκλησίας που δεν συμπίπτουν πάντα με τις επίσημες απόψεις της Αγίας Εδρας.
Α. Ιερείς
Οι περισσότεροι από τους Έλληνες Καθολικούς ιερείς, οι οποίοι μόλις ξεπερνούν τους πενήντα, προέρχονται από τη Σύρο. Όλοι είναι Έλληνες πολίτες, με εξαίρεση τον εφημέριο της ενορίας των Γερμανόφωνων Καθολικών, ενορία που εξυπηρετεί περίπου επτά χιλιάδες άτομα. Σύμφωνα με τον Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Καθολικής Εκκλησίας, οι ιερείς που αναλαμβάνουν συγκεκριμένο ποιμαντικό έργο παραιτούνται των καθηκόντων τους και αντικαθίστανται μόλις συμπληρώσουν το 75ο έτος της ηλικίας τους. Έτσι, σήμερα είναι ενεργοί μόνο σαράντα. Β. Μοναχικά Τάγματα.
Τα μοναχικά τάγματα συνιστούν σοβαρή δύναμη της Καθολικής Εκκλησίας και υλοποιούν την παράδοσή της για προσφορά κοινωνικού έργου. Η λειτουργία τους στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της μόνιμης εγκατάστασης μοναχών, κυρίως ξένων, που κατά καιρούς αποστέλλονταν στη χώρα μας. Τα μοναχικά τάγματα στελεχώνονται τώρα κυρίως από Έλληνες μοναχούς /ές (η αναλογία Ελλήνων/ξένων είναι 5/3), ιδιαίτερα όσα έχουν μακραίωνη παρουσία στην Ελλάδα. Διακρίνονται σε ανδρικά και γυναικεία.
α) Τα ανδρικά τάγματα διαιρούνται σε μοναχικά και ιερομοναχικά.
i) Τα ανδρικά μοναχικά τάγματα είναι τα εξής: Αδελφοί Μαριανοί
Αδελφοί Χριστιανικών Σχολών σε Πειραιά, Θεσσαλονίκη και Σύρο.
ii) Τα ιερομοναχικά τάγματα, αποτελούμενα από μοναχούς που έχουν και ιερατική ιδιότητα, είναι απαραίτητα τόσο για την άσκηση του έργου που έχουν αναλάβει όσο και για αμιγώς ενοριακά καθήκοντα. Οι ιερομόναχοι, πολλοί από τους οποίους κατάγονται από τη Σύρο και την Τήνο, είναι εφημέριοι σε Αθήνα και Τήνο. Τα ανδρικά ιερομοναχικά τάγματα είναι:
Οι Ιησουΐτες.
Οι Καππουκίνοι.
Οι Ασσομψιονιστές.
Οι Λαζαριστές ή Αδελφοί της Ιεραποστολής (στη Θεσσαλονίκη).
Οι Φραγκισκανοί (στη Ρόδο).
Οι Δομηνικανοί (στην Αθήνα).
β) Τα γυναικεία μοναχικά τάγματα είναι τα ακόλουθα:
Αδελφές του Ελέους στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Σύρο. Ιδρύθηκαν από τον Αγιο Βικέντιο ντε Πωλ και δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας.
Αδελφές του Αγίου Ιωσήφ της εμφανίσεως, στην Αθήνα. Ιδρύθηκαν από την Αιμιλία ντε Βιαλάρ. Αποτελούν το μεγαλύτερο σε αριθμό μοναχών καθολικό τάγμα στην Ελλάδα και το γνωστότερο, μαζί με το τάγμα των Ουρσουλινών, για την εκπαίδευση των κοριτσιών.
Ουρσουλίνες, στην Αθήνα και Τήνο. Ιδρύθηκαν από την Αγγέλα Μερίτσι.
Αδελφές της Παμμακαρίστου, στην Αθήνα. Ιδρυτής τους ήταν ο Επίσκοπος Γ. Χαλαβατζής. Ανήκουν στην Εξαρχία των Ελληνόρυθμων Καθολικών. Φροντίζουν παιδιά με ειδικές ανάγκες και ηλικιωμένους.
Αδελφές του Τιμίου Σταυρού, στην Αθήνα. Ιδρύθηκαν από τον ασσομψιονιστή ιερομόναχο Ε. Στεφάνου.
Αδελφές του Καρμήλου, στην Αθήνα. Οι μοναχές αυτού του τάγματος μένουν έγκλειστες στο μοναστήρι και ασχολούνται με τη χειροτεχνία.
Δομηνικανίδες, στη Σαντορίνη. Ιδρύθηκε από τον Αγιο Δομήνικο ντε Γκουθμάν. Πρόκειται για επίσης «κλειστό» τάγμα. Αποτελείται από νεαρές αλλοδαπές, γνωστές για τις θαυμάσιες φωνές τους.
Φραγκισκανίδες, στην Κέρκυρα. Είναι υπεύθυνες για το Καθολικό Γηροκομείο.
Αδελφές του Αγίου Ιωσήφ της Λυών, στην Κέρκυρα. Ασχολούνται με κατήχηση, πνευματικές ασκήσεις για κοπέλες και συμπαράσταση σε ηλικιωμένους.
Μικρές Αδελφές του Ιησού σε Αθήνα, Γιαννιτσά και Τήνο. Εργάζονται σε εργοστάσια, θεραπευτήρια και βοηθούν στο έργο των ενοριών, κάνουν επισκέψεις σε ασθενείς, κατήχηση κλπ., πιστεύοντας πως έτσι θα φέρουν τον κόσμο πιο κοντά στο Θεό.
Ιεραπόστολοι της Αγάπης, στην Αθήνα. Το τάγμα αυτό ιδρύθηκε από τη Μητέρα Τερέζα. Φροντίζουν οικογένειες προσφύγων, λαθρομετανάστες από τον Τρίτο Κόσμο κλπ.
Φοκολαρίνες, στην Αθήνα. Δεν είναι μοναχικό τάγμα αλλά κίνημα που συνιστά μια νέα πραγματικότητα στην παγκόσμια Καθολική Εκκλησία. Πρόκειται για γυναίκες που ασκούν κανονικά το επάγγελμά τους, αλλά ζουν μαζί και έχουν, όπως οι μοναχές, όρκους. Σκοπός τους είναι να γνωρίσουν το Θεό στους ανθρώπους.
Η σπανιότητα νέων ιερατικών και μοναχικών κλήσεων αποτελεί οξύ πρόβλημα που η Καθολική Εκκλησία αντιμετωπίζει στις μέρες μας. Βασικότερος λόγος, φαίνεται να είναι η υποχρεωτική αγαμία του κλήρου.
Οι Σταυροφορίες ξεκίνησαν σαν η ιδέα μίας ιερής εκστρατείας από μέρους των Δυτικών Καθολικών Χριστιανών, με σκοπό την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων) από τους μουσουλμάνους. Θεωρείται ότι ήταν η απάντηση της Δύσης στον ιερό πόλεμο, ή τζιχάντ, που κατά καιρούς κήρυττε το Ισλάμ. Ο σκοπός των Σταυροφοριών ήταν η κατάκτηση των Αγίων Τόπων και η συντριβή του Ισλάμ. Αφορμές για τις Σταυροφορίες αποτέλεσαν η κακομεταχείριση των προσκυνητών που επισκέπτονταν την Ιερουσαλήμ και η έκκληση του Βυζαντινού αυτοκράτορα ο οποίος δεχόταν ισχυρή πίεση από τους Τούρκους. Όμως πίσω από τον ενθουσιασμό και τα ιδανικά που υπερασπίζονταν οι σταυροφόροι υπήρχαν βαθύτεροι και λιγότερο ευγενείς σκοποί. Η βυζαντινή αυτοκρατορία αποδυναμώθηκε περισσότερο, αναγκαζόμενη να έχει το νου της στη Δύση, αντί να συγκρατεί τους Τούρκους στην Ανατολία,και το αποκορύφωμα ήταν η προσωρινή διάλυσή της από την Δ΄ Σταυροφορία. Τελικά οι Βυζαντινοί, αναγκαζόμενοι να πολεμούν στα Βαλκάνια, στην Αδριατική και στο Αιγαίο, έχασαν την Μικρά Ασία και κατακτήθηκαν από τους Τούρκους. Η Δ’ Σταυροφορία δεν έπληξε μόνο τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αλλά και την Ανατολικά Ορθόδοξη Εκκλησία. .Η βίαια υποταγή της στη Ρώμη και οι διωγμοί των ορθόδοξων ιερέων στην κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο από τους σταυροφόρους έμειναν χαραγμένα στη μνήμη της. Από την άλλη, διωγμοί και σφαγές Λατίνων, απλών ανθρώπων ή ιερέων, από τους Βυζαντινούς, που είχαν συμβεί κάποιες φορές και πριν το 1204 που κυριεύθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους αλλά και αρκετές φορές μετά, συνέτειναν στο να μη βλέπουν με καλό μάτι οι Δυτικοί τους Βυζαντινούς. Μάλιστα, η ιδέα μίας σταυροφορίας κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξαν εποχές που συζητιόταν αρκετά έντονα στη Δύση. Για 200 χρόνια οι Άγιοι Τόποι έγιναν πεδίο μαχών αλλά και εμπορίου και πολιτισμικής επαφής.
Πηγή wikipedia
Παρακάτω παρατίθενται δύο χάρτες για την ανάλογη αξιοποίησή τους κατά τη διδακτική της ενότητας
Η Ευρώπη στην αρχή των Σταυροφοριών-The Public Schools Historical Atlas C. Colbeck, Longmans, Green, & Co. 1905.
Οι Φράγκοι, προερχόμενοι από τη Βαλτική, εισέβαλαν στη Ρωμαική Αυτοκρατορία και κατά τον 5ο και 6ο μ.Χ. αιώνα κατέκτησαν τη Ρωμαϊκή Γαλατία. Εμφανίστηκαν την εποχή του Γαλλιηνού, ο οποίος τους απώθησε στην δεξιά όχθη του Ρήνου (254 μ.Χ.). Αποτελούσαν ένα νεοσύστατο στρατιωτικό συνασπισμό, που προέκυψε από την συνένωση των υπολειμμάτων αρχαιοτέρων γερμανικών φυλών. Οι Φράγκοι δημιούργησαν το πιο ισχυρό χριστιανικό κράτος. Οι Σάλιοι Φράγκοι (ένα από τα δύο φύλα) είδαν ν’ αναγνωρίζεται απ’ τον Ιουλιανό η εγκατάστασή τους στην Τοξανδρία το 358 μ.Χ. Κατά τον 4ο αιώνα, μερικοί απ’ αυτούς αναρριχήθηκαν σε ανώτατα αξιώματα. Γνωρίζουμε το Φραγκικό Δίκαιο από τον Σάλιο Νόμο, που συντάχθηκε γύρω στο 500 μ.Χ., και τον Ριπουάριο Νόμο, που συντάχθηκε γύρω στο 540 μ.Χ.. Σε αυτούς τους νόμους βρίσκουμε κανόνες ποινικής δικονομίας και προπαντός τα περιβόητα “βέργκελτ”, τις προβλεπόμενες από το νόμο αποζημιώσεις που όφειλε να καταβάλει ο θύτης στην οικογένεια του θύματός του.
Πηγή:wikipedia
Παρακάτω παρατίθενται δύο χάρτες για την κατάλληλοι αξιοποίησή τους
Το φραγικό κράτος
Πηγή : www.lib.utexas.edu/maps/historical/europe_814_colbeck.jpg Large JPEG (234K) from The Public Schools Historical Atlas, edited by C. Colbeck, published by Longmans, Green, and Co. 1905, made available online at the Perry-Castañeda Library, UT Austin.(netschoolbook.gr)
Ο Καθεδρικός Ναός της Μεσιτείας της Παρθένου της Τάφρου (Собор Покрова что на Рву) γνωστότερος ως Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου του Ευλογημένου ή Καθεδρικός του Αγίου Βασιλείου) είναι μια εκκλησία με πολλούς κρεμμυδοειδείς τρούλος, η οποία βρίσκεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσαχας και είναι κάτι σαν σύμβολό της.Την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού ζήτησε ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός και κτίστηκε μεταξύ των ετών 1555 και 1561 σε ανάμνηση της κατάκτησης του Χανάτου του Καζάν.
Η δομή του Βατικανού χαρακτηρίζεται από ένα είδος εκκλησιαστικής μοναρχίας. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον πάπα, ο οποίος διοικεί τόσον το κράτος του Βατικανού, όσον και την καθολική εκκλησία γενικότερα, ως ένας απόλυτος μονάρχης. Επειδή το Βατικανό έχει ενδιαφέροντα τόσο στον τομέα της κοσμικής εξουσίας όσο και στην πνευματική καθοδήγηση των πιστών, έχει δημιουργήσει μια σημαντική γραφειοκρατία η οποία είναι εξίσου αποτελεσματική στη διοίκηση της εκκλησίας αλλά και στο ρόλο της ως «παίκτης» της διεθνούς σκηνής. Στο επίπεδο της κοσμικής εξουσίας ο πάπας είναι αναγνωρισμένος διεθνώς ως αρχηγός κράτους.Η σημαντικότερη θέση της παπικής κυβέρνησης είναι αυτή του γραμματέα Εξωτερικών υποθέσεων (Secretaire d’Etat-Secretary of State) ο οποίος ασκεί καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών του Βατικανού. Στις περισσότερες χώρες με τις οποίες το Βατικανό διατηρεί διπλωματικές σχέσεις υπάρχει διαπιστευμένος πρέσβης με το όνομα νούντσιος, και ο οποίος είναι ανώτερος κληρικός. Οι νόμοι που διέπουν το Βατικανό στηρίζονται στο κανονικό δίκαιο. Παρά το γεγονός ότι ο πάπας διαθέτει την απόλυτη εξουσία, εντούτοις τόσο για τη διοίκηση της εκκλησίας όσο και για την άσκηση της κρατικής εξουσίας του Βατικανού συμβουλεύεται το Κολλέγιο των Καρδιναλίων. Η καθημερινή άσκηση διοικητικών, κυβερνητικών και εκκλησιαστικών καθηκόντων, γίνεται από το Curia Romana. Πρόκειται για ένα σώμα εκκλησιαστικών με διοικητικές, κυβερνητικές και εκκλησιαστικές εξουσίες που είναι υπόλογο στον πάπα. Το ανώτατο σώμα της καθολικής εκκλησίας όταν χηρέψει ο θρόνος του Αγίου Πέτρου είνα το Ιερό Κονκλάβιο το οποίο αποτελείται από τους καρδιναλίους κάτω των 80 χρόνων και έχει την αρμοδιότητα της εκλογής του νέου πάπα.Ο αριθμός τους αυτή τη στιγμή ανέρχεται σε 117. Ένας αριθμός 70 καρδιναλίων έχει περάσει το όριο ηλικίας των ογδόντα χρόνων και δεν συμμετέχει στο Κονκλάβιο. Το Κονκλάβιο συγκαλείται από τον πρώτο καρδινάλιο του Βατικανού ο οποίος ασκεί και καθήκοντα «πρωθυπουργού» του παπικού κράτους.
Από τον 16ον αιώνα το Βατικανό διαθέτει φρουρά από Ελβετούς.Οι Ελβετοί διατήρησαν το προνόμιο αυτό επειδή η χώρα τους ήταν η μόνη που έστειλε φρουρά στο Βατικανό όταν ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος. Ως κοσμικό κράτος το Βατικανό διαθέτει τη δική του σημαία και το δικό του εθνικό ύμνο που είναι ο Μεσσίας του Χέντελ. Οι διάφορες κυβερνητικές, διοικητικές και εκκλησιαστικές αρμοδιότητες κατανέμονται από τον πάπα στο Curia Romana και είναι σε πολλές περιπτώσεις οι αντίστοιχες των υπουργείων και των υπηρεσιών των άλλων κρατών. Σημαντικός είναι και ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού ο οποίος εκπέμπει σε πολλές γλώσσες. Διαθέτει επίσης τη δική του εφημερίδα με το όνομα Observatore Romano.Ακόμη το Βατικανό διαθέτει δική του τράπεζα η οποία στο παρελθόν κατηγορήθηκε για διάφορα οικονομικά σκάνδαλα. Εκτός από την κεντρική γραφειοκρατία του Βατικανού – Curia Romana- η καθολική εκκλησία στην οργανωτική της δομή περιλαμβάνει και τις κατά τόπους εθνικές εκκλησίες. Η κάθε εθνική εκκλησία μιας χώρας διαθέτει μια σχετική αυτονομία και ένα είδος τοπικής συνόδου. Οι επίσκοποι και οι καρδινάλιοι των τοπικών εκκλησιών διορίζονται από τον πάπα. Στην πράξη υπάρχει και ένας απευθείας σύνδεσμος της κάθε επισκοπής με το Βατικανό. Ιδιαίτερη είναι η σχέση των καρδιναλίων με το Βατικανό και τον ίδιο τον πάπα.Ένας άλλος θεσμός της καθολικής εκκλησίας είναι τα διάφορα μοναχικά τάγματα. Τα πιο γνωστά είναι το τάγμα των Ιησουϊτών, το τάγμα του Αγίου Ιωάννου, το τάγμα των Φραγκισκανών, το τάγμα των Δομινικανών, το γυναικείο τάγμα των Ουρσουλίνων, το επίσης γυναικείο τάγμα των Καρμιλίτιδων, κ.λπ. Τα τάγματα αυτά έχουν κατά κανόνα εξειδικευτεί σε διάφορες αποστολές όπως είναι η εκπαίδευση, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, το ιεραποστολικό έργο της διάδοσης του χριστιανισμού, κ.λπ. Παλαιότερα μερικά από τα τάγματα αυτά κατηγορήθηκαν ότι ήταν προπομπή του αποικισμού στις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας.
Για μία virtual tour στο Βατικάνό πατήστε στα παρακάτω:St. Peter’s Square
Ακολουθεί video από το National Geographic για το Βατικανό, την ελβετική φρουρά, την πλατεία του αγίου Πέτρου
<a href="http://“>
Το Τάγμα Ιησουϊτών ήταν θρησκευτικό τάγμα της Καθολικής Εκκλκσίας που ιδρύθηκε το 1363 στην Ιταλία από τους Αγίους Ιωάννη Κολομπίνι και Φραγκίσκο από το Μίνο.
Το τάγμα έλαβε αυτό το όνομα όταν ο Πάπας Ουρβανός Ε΄ επανερχόμενος από την εξορία οι οπαδοί του Κολομπίνι βγήκαν στους δρόμους για να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: “Ζει ο Ιησούς” και “δόξα τω Ιησού”. Οι ιαχές αυτές ονομάτισαν και το τάγμα αυτό που και ο Πάπας Ουρβανός αμέσως το αναγνώρισε προσδιορίζοντας και ιδιαίτερο σχήμα. Απαγόρευσε όμως στους μοναχούς του να περιέρχονται άλλες χώρες συστήνοντάς τους μόνιμη εγκατάσταση. Παρά τις Παπικές όμως δεσμεύσεις το τάγμα αυτό άρχισε να εξαπλώνεται με γοργό ρυθμό και με φεουδαλικό μοναστικό οικονομικό σύστημα σε ολόκληρη την Ιταλία. Έτσι περεκτρεπόμενο τελικά του αρχικού σκοπού ίδρυσής του που ήταν η περίθαλψη των ασθενών διατάχθηκε η διάλυσή του το 1668. Μάλιστα κατηγορήθηκε πως υποκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα μαζικά εγκλήματα που διεπράχθησαν ποτέ: τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, κατά την οποία σφαγιάσθηκαν 10.000 Καλβινιστές.
Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών (Ουγενώτων) από τους Καθολικούς στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1572, ανήμερα του Αγίου Βαρθολομαίου.Η σφαγή αυτή επεκτάθηκε χρονικά στην πρωτεύουσα και τις επόμενες εβδομάδες σε πληθώρα πόλεων της γαλλικής επαρχίας.Η τραγική αυτή κατάληξη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων. Ήταν η συνέπεια του στρατιωτικού και πολιτικού διαχωρισμού της γαλλικής αριστοκρατίας σε καθολικούς και προτεστάντες, κυρίως η βεντέτα μεταξύ της οικογένειας των Γκιζ και των Σατιγιόν-Μονμορανσί, ήταν το αποτέλεσμα μιας άγριας λαϊκής αντίδρασης, φανατικά καθολικής και εχθρικής στη βασιλική πολιτική κατευνασμού των πνευμάτων και προσεταιρισμού των Προτεσταντών, αλλά αντικατόπτριζε επίσης τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική των βασιλείων της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες τροφοδοτούνταν από τις εξεγέρσεις στις Κάτω Χώρες.Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά Κάρολο Θ΄ και τη μητέρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η βασιλική διαταγή για την έναρξη του μακελειού αφορούσε σίγουρα τους ηγέτες των Προτεσταντών. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ’ είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.Η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους Γαλλικούς Θρησκευτικούς Πολέμους. Το κίνημα των Ουγενότων παρέλυσε από το χαμό πολλών επιφανών αριστοκρατών ηγετών του, αλλά και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις και τη ριζοσπαστική αλλαγή των πεποιθήσεων τους: οι Γάλλοι προτεστάντες πλέον βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο με το στέμμα. Σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους εμφύλιους πολέμους, δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο ενάντια στην πολιτική του στέμματος, αλλά ενάντια στην ίδια την ύπαρξη της Γαλλικής μοναρχίας. Ήταν μια “από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα”.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Οι Ελβετοί διατήρησαν το προνόμιο αυτό επειδή η χώρα τους ήταν η μόνη που έστειλε φρουρά στο Βατικανό όταν ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος. Ως κοσμικό κράτος το Βατικανό διαθέτει τη δική του σημαία και το δικό του εθνικό ύμνο που είναι ο Μεσσίας του Χέντελ. Οι διάφορες κυβερνητικές, διοικητικές και εκκλησιαστικές αρμοδιότητες κατανέμονται από τον πάπα στο Curia Romana και είναι σε πολλές περιπτώσεις οι αντίστοιχες των υπουργείων και των υπηρεσιών των άλλων κρατών. Σημαντικός είναι και ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού ο οποίος εκπέμπει σε πολλές γλώσσες. Διαθέτει επίσης τη δική του εφημερίδα με το όνομα Observatore Romano.Ακόμη το Βατικανό διαθέτει δική του τράπεζα η οποία στο παρελθόν κατηγορήθηκε για διάφορα οικονομικά σκάνδαλα. Εκτός από την κεντρική γραφειοκρατία του Βατικανού – Curia Romana- η καθολική εκκλησία στην οργανωτική της δομή περιλαμβάνει και τις κατά τόπους εθνικές εκκλησίες. Η κάθε εθνική εκκλησία μιας χώρας διαθέτει μια σχετική αυτονομία και ένα είδος τοπικής συνόδου. Οι επίσκοποι και οι καρδινάλιοι των τοπικών εκκλησιών διορίζονται από τον πάπα. Στην πράξη υπάρχει και ένας απευθείας σύνδεσμος της κάθε επισκοπής με το Βατικανό. Ιδιαίτερη είναι η σχέση των καρδιναλίων με το Βατικανό και τον ίδιο τον πάπα.Ένας άλλος θεσμός της καθολικής εκκλησίας είναι τα διάφορα μοναχικά τάγματα. Τα πιο γνωστά είναι το τάγμα των Ιησουϊτών, το τάγμα του Αγίου Ιωάννου, το τάγμα των Φραγκισκανών, το τάγμα των Δομινικανών, το γυναικείο τάγμα των Ουρσουλίνων, το επίσης γυναικείο τάγμα των Καρμιλίτιδων, κ.λπ. Τα τάγματα αυτά έχουν κατά κανόνα εξειδικευτεί σε διάφορες αποστολές όπως είναι η εκπαίδευση, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, το ιεραποστολικό έργο της διάδοσης του χριστιανισμού, κ.λπ. Παλαιότερα μερικά από τα τάγματα αυτά κατηγορήθηκαν ότι ήταν προπομπή του αποικισμού στις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. 
Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου αναφέρεται στη σφαγή των Γάλλων προτεσταντών (Ουγενώτων) από τους Καθολικούς στο Παρίσι στις 24 Αυγούστου 1572, ανήμερα του Αγίου Βαρθολομαίου. Η σφαγή αυτή επεκτάθηκε χρονικά στην πρωτεύουσα και τις επόμενες εβδομάδες σε πληθώρα πόλεων της γαλλικής επαρχίας.Η τραγική αυτή κατάληξη των Θρησκευτικών Πολέμων της Γαλλίας ήταν αποτέλεσμα τόσο θρησκευτικών, όσο και πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων. Ήταν η συνέπεια του στρατιωτικού και πολιτικού διαχωρισμού της γαλλικής αριστοκρατίας σε καθολικούς και προτεστάντες, κυρίως η βεντέτα μεταξύ της οικογένειας των Γκιζ και των Σατιγιόν-Μονμορανσί, ήταν το αποτέλεσμα μιας άγριας λαϊκής αντίδρασης, φανατικά καθολικής και εχθρικής στη βασιλική πολιτική κατευνασμού των πνευμάτων και προσεταιρισμού των Προτεσταντών, αλλά αντικατόπτριζε επίσης τις εντάσεις στην εξωτερική πολιτική των βασιλείων της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες τροφοδοτούνταν από τις εξεγέρσεις στις Κάτω Χώρες.Η ιστοριογραφική παράδοση θέλει ως κύριους υπαίτιους της σφαγής το βασιλιά Κάρολο Θ΄ και τη μητέρα του, Αικατερίνη των Μεδίκων. Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η βασιλική διαταγή για την έναρξη του μακελειού αφορούσε σίγουρα τους ηγέτες των Προτεσταντών. Το πρωινό της 24ης Αυγούστου, ο Κάρολος Θ’ είχε διατάξει τη διακοπή των δολοφονιών, αλλά δεν μπόρεσε να ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού.Η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους Γαλλικούς Θρησκευτικούς Πολέμους. Το κίνημα των Ουγενότων παρέλυσε από το χαμό πολλών επιφανών αριστοκρατών ηγετών του, αλλά και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις και τη ριζοσπαστική αλλαγή των πεποιθήσεων τους: οι Γάλλοι προτεστάντες πλέον βρίσκονταν σε ανοιχτό πόλεμο με το στέμμα. Σε αντίθεση με τους τρεις προηγούμενους εμφύλιους πολέμους, δεν επρόκειτο για έναν πόλεμο ενάντια στην πολιτική του στέμματος, αλλά ενάντια στην ίδια την ύπαρξη της Γαλλικής μοναρχίας. Ήταν μια “από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα”.