Ο Χαμουραμπί ή Χαμμουραμπί (1792-1750 π.Χ.) ήταν βασιλιάς της Βαβυλώνας. Ήταν μεγάλος μεταρρυθμιστής, νομοθέτης και κατακτητής. Κατά την βασιλεία του, η Βαβυλώνα ήταν το κύριο θρησκευτικό κέντρο της Μεσοποταμίας. Το όνομά του αναφέρεται και ως Χαμουραπί.

Ο κώδικας αποτελεί την αρχαιότερη γραπτή νομοθεσία. Περιγράφει νόμους και τιμωρίες, στην περίπτωση παράβασης των κανόνων. Κάποια από τα κυρίως θέματά του είναι: η κλοπή, η γεωργία, η καταστροφή περιουσίας, ο γάμος και τα δικαιώματα μέσα σε αυτόν, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των παιδιών, τα δικαιώματα των δούλων, η δολοφονία, ο τραυματισμός κι ο Θάνατος. Οι τιμωρίες ποικίλουν ανάλογα με την τάξη των θυτών και των θυμάτων.Οι νόμοι δε συγχωρούσαν δικαιολογίες για λάθη ή παρερμηνείες, καθώς ο Κώδικας ήταν εκτεθειμένος δημοσίως, ώστε να μπορούν να τον βλέπουν όλοι και να μην υπάρχει άγνοια. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να διαβάσει. Βασική αρχή του ποινικού δικαίου στον Κώδικα του Χαμουραμπί ήταν η αρχή της ανταπόδοσης των ίσων.

Ο κώδικας Χαμουραμπί

Ο Χαμουραμπί θέλησε να γράψει τους νόμους αυτούς για να ευχαριστήσει τους θεούς του. Σε αντίθεση με προγενέστερους βασιλείς, αλλά και άρχοντες της εποχής του, δε θεωρούσε ότι καταγόταν από κάποιο θεό, αν και αποκαλείτο “ο εκλεκτός των θεών”. Οι νόμοι είναι γραμμένοι στην ακκαδική γλώσσα σε μια στήλη από μαύρο βασάλτη. Ανακαλύφθηκε το 1901 στα Σούσα του Ελάμ, στο σημερινό Ιράν. Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Είναι μία πέτρινη κυλινδρική στήλη στην οποία περιλαμβάνεται όλη η νομοθεσία του Χ. Στην κορυφή έχει μία παράσταση, κατά την οποία ο βασιλιάς παίρνει τους νόμους από το χέρι του Σαμάς, του θεού – Ήλιου. Σύμφωνα μ` αυτή την παράσταση η νομοθεσία έχει θεϊκή προέλευση στη Μεσοποταμία, όπως και ο θεσμός της βασιλείας. Οι νόμοι είναι γραμμένοι σε 285 κείμενα άρθρα και είναι συγκεντρωμένοι κατά κατηγορίες, που περιλαμβάνουν τα ατομικά δικαιώματα, τα εμπράγματα δικαιώματα, εμπόριο, οικογένεια, αδικήματα και εργασία. Όλη η νομοθεσία αρχίζει με μία φιλοφρόνηση προς τους θεούς.

Σύμφωνα με τον κώδικα αυτό, ο Χαμουραμπί χώρισε την κοινωνία σε τρεις τάξεις: α) τους ευγενείς και μεγάλους γαιοκτήμονες, β) τις μεσαίες και φτωχές τάξεις που μπορούν να κατέχουν κτήματα και δούλους και γ) τους σκλάβους, που προέρχονται κυρίως από αιχμάλωτους πολέμου. Ως προς τη διοίκηση χώρισε το κράτος του σε μεγάλες περιφέρειες, στις οποίες εγκατέστησε έμπιστους διοικητές, με τους οποίους διατηρούσε αλληλογραφία. Τον έλεγχο των διοικητών είχαν αναλάβει οι ελεγκτές. Την εφαρμογή της νομοθεσίας φρόντιζαν οι δικαστές τους οποίους επόπτευε το ιδιαίτερο συμβούλιο του Χ. Εκτός από τη νομοθεσία του, η οποία καθόριζε με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή της βαβυλωνιακής κοινωνίας, ο Χ. ανέπτυξε αξιόλογη δραστηριότητα στον τομέα των γραμμάτων.

Ο Κώδικας του Χαμουραμπί θεωρείται η πρώτη οργανική συλλογή νόμων, αλλά και μια εκ των παλαιότερων, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν κι ο Κώδικας του Ουρ, βασιλιά της Ουρ κι ο Κώδικας Εσνούννα. Ο μεταγενέστερος Μωσαϊκός νόμος περιέχει αρκετές ομοιότητες με τους νόμους του Κώδικα του Χαμουραμπί. Διαβάζοντας παρακάτω κάποιους από τους νόμους εντοπίστε ομοιόυητες και διαφορές  με το μωσαικό νόμο, σε συνδυασμό και με το μάθημα της Ιστορίας της Α΄ γυμνασίου και το φιλόλογό σας. Επίσης αναφέρετε την άποψή σας για το αν και να σήμερα εμπνέονται οι σύγχρονες νομοθεσίες από το αρχαιότερο αυτό κώδικα. 

Παραδείγματα νόμων

Συνολικά υπήρχαν 282 νόμοι, οι οποίοι έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί για την ακρίβεια, αλλά και τη σκληρότητά τους. Μεταξύ άλλων, περιείχε διατάξεις που ρύθμιζαν το κανονισμό λειτουργίας των “οίκων οινοποσίας”, την ευθύνη των καραβανιών για οποιαδήποτε ζημιά, ακόμα και σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, ενώ προστάτευε το οικιακό άσυλο και τιμωρούσε με θάνατο την παραβίασή του.

Κάποιοι από τους νόμους είναι οι εξής:

• Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες, τότε θα θανατώνεται.
• Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο και μπορεί να το αποδείξει, τότε θα αμειφθεί με χρήματα.
• Αν ένας δικαστής βγάλει μια απόφαση, η οποία αργότερα κριθεί λανθασμένη, θα πρέπει να πληρώσει δώδεκα φορές την ποινή που επιδίκασε στον κατηγορούμενο και δε θα μπορεί να ξαναδικάσει ποτέ.
• Αν ένας ληστής συλληφθεί την ώρα της ληστείας, θα θανατώνεται.
• Αν κάποιος έχει χρέος και δεν μπορεί να το πληρώσει, έχει τη δυνατότητα να πουλήσει τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του σαν σκλάβους για εργασία και να αποκτήσουν την ελευθερία τους μετά από τρία χρόνια.
• Αν κάποιος παντρευτεί μια γυναίκα, αλλά δεν έχει σωματική επαφή μαζί της, τότε ο γάμος ακυρώνεται.
• Αν μια παντρεμένη γυναίκα έχει σχέση με κάποιον άλλο, κι οι δυο θα πρέπει να δεθούν και να πεταχτούν μες στο νερό, αλλά ο σύζυγος μπορεί να συγχωρήσει τη γυναίκα του και να τη δώσει στο βασιλιά σαν σκλάβα.
• Αν κάποιος εκβιάσει τη γυναίκα κάποιου άλλου για να κοιμηθεί μαζί του, τότε η γυναίκα δεν έχει κανένα φταίξιμο, αλλά αυτός θανατώνεται.
• Αν κάποιος χτυπήσει κάποιον ανώτερης τάξης, τότε θα μαστιγώνεται δημοσίως εξήντα φορές με μαστίγιο από τρίχες βοδιού.
• Αν ένας σκλάβος χτυπήσει κάποιον ελεύθερο άνθρωπο, θα του κόβεται το αυτί.
• Αν ένας χτίστης κατασκευάσει ένα σπίτι για κάποιον, και δεν το κατασκευάσει σωστά, και το σπίτι που κατασκεύασε καταρρεύσει και σκοτωθεί ο ιδιοκτήτης του, τότε ο κτίστης αυτός θα θανατωθεί (άρθρο 229). Αν σκοτωθεί ο γιος του ιδιοκτήτη σπιτιού, θα θανατωθεί ο γιος του χτίστη (άρθρο 230). Αν σκοτωθεί ένας σκλάβος του ιδιοκτήτη του σπιτιού, τότε θα δώσει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού ένα δικό του σκλάβο (άρθρο 231). Αν καταστραφούν αγαθά, θα τον αποζημιώσει για όλα τα αγαθά που καταστράφηκαν, και επειδή δεν κατασκεύασε σωστά το σπίτι που κατέρρευσε, θα το ανακατασκευάσει με δικά του έξοδα (άρθρο 232). Αν ένας χτίστης κατασκευάσει ένα σπίτι για κάποιον και οι τοίχοι καταρρεύσουν, πριν την αποπεράτωσή του, ο κτίστης θα ανεγείρει τους τοίχους με δικά του έξοδα (άρθρο 233)
• Αν κάποιος επιχειρήσει να ληστέψει ένα σπίτι σπάζοντας τον τοίχο του και τελικά συλληφθεί, σαν τιμωρία θα χτιστεί μες στον τοίχο για να καλύψει την τρύπα που έκανε.

Ετικέτες: Βαβυλώνα, δίκαιο, μωσαϊκός νόμος, νόμος

Στη Γ΄Λυκείου υπάρχει ενότητα αφιερωμένη στην οικολογία. Στα πλαίσια αυτής της ενότητας επιλέχθηκε και το παρακάτω υλικό….

1)Η οικολογική κρίση είναι καταρχήν κρίση πνευματική και ηθική και οφείλεται στον ίδιο τον άνθρωπο.

Ο Θεός σημειώνει ο Θεόφιλος Αντιοχείας δημιούργησε εξαρχής τα πάντα καλά λίαν. Όταν ο άνθρωπος που ήταν ο κύριος της κτίσης αμάρτησε, παρασύρθηκαν μαζί του και όσα βρίσκονταν υπό την εξουσία του (Προς Αυτόλυκον 2,170. Ο άνθρωπος με την παρακοή και την αποστασία του από το Θεό οδηγήθηκε στην παράχρηση της κτίσεως και δρομολόγησε την οικολογική κρίση.

Ο άνθρωπος παρενέβη βάναυσα στη φυσική ροή των πραγμάτων και προκάλεσε αφύσικες αλλαγές. Απομακρύνθηκε από το φυσικό περιβάλλον και παρέμεινε ξένος και ανέστιος στον τεχνητό κόσμο που κατασκεύασε ο ίδιος.

Η οικολογική κρίση συνδέεται με το σύνολο της προσωπικής και της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου. Η λατρεία της ανέσεως, η ασέβεια προς τα πράγματα, η αλόγιστη σπατάλη, η απουσία του μέτρου, η ανευθυνότητα, η αδικία, η εκμετάλλευση, ο ευδαιμονισμός που εκδηλώνονται σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ζωής, και δραστηριότητας, είναι παράγοντες που την προκαλούν. Εν κατακλείδι η οικολογική κρίση μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μετάσταση της πνευματικής και ηθικής κρίσης από το μικρόκοσμο στο μακρόκοσμο, από τον άνθρωπο στην κτίση. Εκφράζει την κρίση της παρουσίας και της διαγωγής του ανθρώπου μέσα στον κόσμο.

Ο άνθρωπος συνδέεται οργανικά με τη φύση. Η φύση πάλι συνδέεται κατά ιδιάζοντα τρόπο με τη γυναίκα, με την οποία μάλιστα συμβολίζεται. Η φύση είναι η τροφός μητέρα. Και ο ανδροκρατικός πολιτισμός, που υποτίμησε και εκμεταλλεύτηκε τη γυναίκα, δε στάθηκε στοργικότερος απέναντι στη φύση. Η γυναίκα όπως και η φύση, χρησιμοποιήθηκε για την πραγμάτωση των ανδροκρατικών επιδιώξεων και σκοπών. Νομίζετε ότι μπορεί να συσχετιστούν οι οικολογικές κινήσεις που παρουσιάστηκαν τη δεκαετία του ΄70 με τα φεμινιστικά κινήματα που εκδηλώθηκαν λίγο πιο πριν και διεκδικούσαν δικαιοσύνη για τις γυναίκες;

Στοιχεία αντλήθηκαν από: Μαντζαρίδη, Γ, 1995. Χριστιανική Ηθική, εκδ. Πουρνάρα, Θεσσαλονλικη

 2) Μυθολογία

Ο άνθρωπος οφείλει να δείχνει σεβασμό στο περιβάλλον. Σε αυτό το σημείο θα γίνει και μία αναφορά στο μύθο του Ερισύχθονα όπου  μας επιβεβαιώνει περίτρανα τα παραπάνω και γι’ αυτό το λόγο επιλέχθηκε.

Ο Ερισύχθονας ήταν βασιλιάς στη Θεσσαλία και είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη για τη σκληρότητά του και την πλεονεξία του. Όταν θέλησε να χτίσει ένα μεγάλο παλάτι αποφάσισε να κόψει ξύλα από το δάσος που ήταν κοντά του. Ο Ερισύχθονας άρχισε να κόβει αλόγιστα τα δέντρα του δάσους. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι σε κάθε δέντρο ζούσε και μία νύμφη του δάσους , η Αμαδρυάς, που ζούσε όσο καιρό ζούσε και το δέντρο.  Όταν κάποιος έκοβε ένα δέντρο πέθαινε και η νύμφη που ζούσε μαζί του. Τις Αμαδρυάδες προστάτευε η θεά Δήμητρα, η θεά της γεωργίας και για το λόγο αυτό οι άνθρωποι έκοβαν δέντρα μόνο όταν ήταν απαραίτητο. Οι υπήκοοι του Ερισύχθονα προσπάθησαν να τον μεταπείσουν  αλλά εις μάτην. Ο βασιλιάς όχι μόνο δεν τους άκουσε αλλά και διέπραξε ύβρη μιλώντας άσχημα για τις νύμφες, τα δέντρα και τη θεά Δήμητρα.

Ο Ερισύχθονας δε δίστασε να κόψει και το γηραιότερο δέντρο του δάσους. Τότε η νύμφη που κατοικούσε εκεί τον προειδοποίησε ότι η Δήμητρα θα εξοργιστεί και θα τον τιμωρήσει, πράγμα που έγινε πολύ σύντομα.

Η θεά Δήμητρα πρόσταξε τη θεά Πείνα να εμφανιστεί και να κάνει το βασιλιά να πεινάει συνεχώς. Ο Ερισύχθονας δεν μπορούσε να χορτάσει με κανένα τρόπο και συνεχώς πεινούσε όσο κι αν έτρωγε. Πολύ σύντομα έχασε όλη του την περιουσία για να έχει χρήματα και ν’ αγοράζει φαγητό. Στο τέλος πούλησε το παλάτι του, τους δούλους του και την ίδια τη μοναχοκόρη του.

Το τέλος του είναι τραγικό. Λιμοκτονώντας, τρώει τις ίδιες του τις σάρκες και πεθαίνει.

(οι νύμφες είχαν μαγικές δυνατότητες και πραγματοποιούσαν ευχές. Από τότε για να μην εισακουστεί μία ευχή λέμε «χτύπα ξύλο» ώστε να μην την ακούσουν οι νύμφες και την πραγματοποιήσουν.)<a href="http://“>

Ετικέτες: μυθολογία, μύθος Ειρσύχθονα, οικολογική κρίση

Ως επέκταση του µαθήµατος προτείνεται και το έργο το η «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά».Η «καλύβα του μπαρμπα-Θωμά», (Uncle Tom’s Cabin or, Life Among the Lowly) είναι βιβλίο της αμερικανίδας συγγραφέως Χάριετ Μπίτσερ Στόου το 1852. Το 1850, ο νόμος ο οποίος υποχρέωνε τους πολίτες να καταδίδουν τους σκλάβους που δραπέτευαν την ενέπνευσε για να γράψει την “Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά”. Αυτό το έργο δημιούργησε θύελλα αντιδράσεων και είχε άμεση επίπτωση στον Εμφύλιο Πόλεμο. Μεταφράστηκε σε τριάντα πέντε γλώσσες.Θέμα του βιβλίου, είναι η ιστορία ενός σκλάβου, που ζει σ’ ένα μεγάλο αγρόκτημα, ευτυχισμένος με την οικογένειά του. Όταν ο κύριός του αναγκάζεται να τον πουλήσει ο μπαρμπα-Θωμάς πέφτει στα χέρια ενός σκληρού και ρατσιστή αφέντη, όπου και πεθαίνει καρτερικά.

Αυτό που αντιτίθεται στη δουλεία και εμφανίζεται συνέχεια μέσα στο κείμενο είναι η πίστη και ο χριστιανισμός. Η συγγραφέας προβάλλει το χριστιανισμό ως το στήριγμα και την παρηγοριά αυτών των ανθρώπων. Οτιδήποτε και να τους συμβεί και όσες τραγικές καταστάσεις κι αν έχουν να αντιμετωπίσουν στηρίζονται στην πίστη τους και αντλούν από κει ελπίδες, δύναμη και κουράγιο.

Όταν ο Μπαρμπά-Θωμάς βασανίζεται, μέχρι και την τελευταία του στιγμή, για να τον σκοτώσουν, λέει: «Αυτές οι κουβέντες [οι βρισιές του αφεντικού] όμως δεν έφταναν στα αυτιά του Θωμά. Μια άλλη, πολύ υψηλότερη φωνή του μιλούσε και του έλεγε:‘Μη φοβάσαι αυτούς που σκοτώνουν το σώμα. Μετά απ’ αυτό δεν έχουν τίποτ’ άλλο. ‘Μη φοβάσαι αυτούς που σκοτώνουν το σώμα. Μετά απ’αυτό δεν έχουν τίποτ’ άλλο να κάνουν’……. Ένιωθε σαν να ‘χε δύναμη χίλιων ψυχών….… αφέντη, αν ήσουν άρρωστος ή κινδύνευες κι εγώ μπορούσα να σε σώσω, θα σου έδινα το αίμα της καρδιάς μου. Κι αν είναι, πίνοντας μου το αίμα, να σωθεί η δική σου η ψυχή, σ’ το χαρίζω μετά χαράς, όπως κι ο Κύριος έχυσε το δικό του αίμα για μένα. …..Σε συγχωρώ μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου!» (Μπίτσερ Στόου, 1996: 430-432).

Η συγγραφέας αντιδιαστέλλει το χριστιανισμό από τη δουλεία μέσα από την απέραντη αγάπη και τη συγχώρεση. Δουλεία και χριστιανισμός δεν μπορούν να  συνυπάρξουν. Υπάρχουν σήμερα περιπτώσεις ανθρώπων που διατείνονται ότι είναι Χριστιανοί αλλά συμπεριφέρονται σαν δυνάστες; Μπορείτε να αναγνωρίσετε σύγχρονους μπαρμπα-Θωμάδες;<a href="http://“>

Ετικέτες: διαπολιτισμική εκπαίδευση, δουλεία, η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά, Ρατσιμός

Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάνταΑπ. 21, 5

Τα θαύματα χαρκτηρίστηκαν «σημεία» του καινούργιου κόσμου, σημάδια που μας δείχνουν πως θα είναι ο καινούργιος κόσμος της Βασιλείας του Θεού. Πολύ ενδιαφέρον έχει όμως και ο χαρακτηρισμός τους ως “παράθυρα ” από όπου μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν εικόνες , στιγμές από αυτό τον καινούριο κόσμο.

Τα παράθυρα άλλωστε έχουν αυτό το ίδιον, ότι μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεφεύγουμε από τη δική μας κατάσταση και να βλέπουμε τον έξω κόσμο. Γι΄αυτό το λόγο άλλωστε στα σωφρονιστικά ιδρύματα τα παράθυρα βρίσκονται πολύ ψηλά και είναι μικρά. Θα ήταν αβάσταχτο οι φυλακισμένοι να μπορούν να βλέπουν τον έξω κόσμο, τη φύση, καθετι ζωντανό, και αυτοί να είναι εγκλωβισμένοι μέσα δίχως τη δυνατότητα να βγούν (όπως οι πρότυπες φυλακές που ετοιμάζονται να λειτουργήσουν στη Νορβηγία).

Στον άνθρωπο όμως δόθηκε η ευκαιρία να ξεφύγει από τα δεσμά του και τη φυλακή της ψυχής του με τον ερχομό του Χριστού. Τα θαύματα που έκανε ο Χριστός είναι τα παράθυρα και η διέξοδος που μας προσέφερε. Ο Χριστός όμως κατακρίθηκε και για αυτά τα θαύματά του και καταδικάστηκε όπως άλλοτε για άλλους λόγους βέβαια είχαν καταδικάσει το Σωκράτη. Οι άνθρωποι είτε από άγνοια είτε από φόβο σε κάθετι καινούργιο και που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα αρνήθηκαν το Χριστό. Εγκλωβισμένοι πολλές φορές σε μία εικονική πραγματικότητα, μία virtual πραγματικότητα,  νεκρώνουμε τις αισθήσεις μας, αποκοιμίζουμε τη συνείδησή μας και καταδικάζουμε τους εαυτούς μας στο σκοτάδι. Δεν δεν πρέπει  όμως να φοβόμαστε ν΄ανοίξουμε τα παράθυρα της ψυχής μας σε κάτι διαφορετικό όπως τη διδασκαλία του Χριστού. Κάποιοι βρήκαν τη δύναμη να αποδεχθούν το έργο του Χριστού και να απελευθερώσουν τις ψυχές του από τις γήινες φυλακές. Όπως επίσης αυτοί οι λίγοι άνθρωποι προσπαθούν να μεταδώσουν τη γνώση και στους άλλους. Ποιοι από εμάς θα το δεχθούν εξαρτάται από τους ίδιους.

Παρακάτω παρατίθεται απόσπασμα από το μύθο της σπηλιάς από το 7ο κεφάλαιο της Πολιτείας του Πλάτωνα.

“«Φαντάσου ένα μακρύ διάδρομο που καταλήγει σε μια μεγάλη, κατασκότεινη σπηλιά (υπόγειο κατοικητήριο). Εκεί μέσα βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι άνθρωποι πολλοί, σε αλλεπάλληλες σειρές, που κοιτούν μόνο μπροστά, τον τοίχο της σπηλιάς. Σημείωσε, ότι αυτοί οι δεσμώτες δεν μπορούν να κοιτάξουν αριστερά, δεξιά και πίσω. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ’ όλη τους τη ζωή… Φαντάσου τώρα, ότι πίσω από τις σειρές των δεσμωτών υπάρχει αναμμένη μια μεγάλη φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» (εξουσιαστές) που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους. Ξαφνικά (εξαίφνης) ένας φυλακισμένος σπάει τα δεσμά του και με βήματα δειλά στην αρχή αλλά σταθερά, βγαίνει από τη σπηλιά, ανεβαίνει στην επιφάνεια της γης και, κάτω από το φως του ήλιου, αντιλαμβάνεται την πλάνη στην οποία ζούσε, όσο καιρό αυτός και οι συνάνθρωποί του ήταν αλυσοδεμένοι στη σπηλιά …;»
<a href="http://“>

Ετικέτες: εικονική πραγματικότηατ, μάτια ψυχής, παράθυρα, σημεία