Ο Κρέοντας πιστεύει πως ο πολίτης οφείλει να υπακούει και να πειθαρχεί απόλυτα στους νόμους και τα κελεύσματα του άρχοντα, ανεξάρτητα αν αυτά  είναι δίκαια ή άδικα. Ακόμη και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας οφείλουν τυφλή υπακοή στους νόμους. Κατά τη γνώμη του δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από την αναρχία και την έλλειψη πειθαρχίας, την αποδιοργάνωση, την καταστροφή και την διάλυση. Αυτές είναι μερικές από τις συνέπειες της έλλειψης πειθαρχίας.

Η πειθαρχία  σώζει τους περισσότερους από αυτούς που μένουν ακλόνητοι και σταθεροί στους άρχοντές τους. Ωστόσο αναλύει το πρότυπο του καλού και υπάκουου παιδιού που υπακούει τις συμβουλές του πατέρα του και ταυτίζει τη θέληση του, με αυτή του πατέρα του, καθώς το ανυπάκουο παιδί είναι πρόφαση για κοροϊδία από τους υπολοίπους.

Με τη διατύπωση των απόψεων αυτών για την πειθαρχία ο Κρέοντας επιδιώκει να δικαιολογήσει την απόφαση του για τη θανάτωση της Αντιγόνης, να καταδικάσει τους απείθαρχους, να ενισχύσει και να ενθαρρύνει τους πειθαρχικούς και να δώσει την εικόνα σωστού άρχοντα που εφαρμόζει τους νόμους προς πάσα κατεύθυνση χωρίς διακρίσεις. Η άποψη του Κρέοντα ότι όλοι οφείλουν υπακοή και πειθαρχία στους νόμους του κράτους πρέπει να είχε θετικό αντίκτυπο στους Αθηναίους.