Μέσα από την τραγωδία ¨Αντιγόνη¨ του Σοφοκλή προβάλλονται πολλές απόψεις του συγγραφέα που απασχολούσαν τους ανθρώπους εκείνης της εποχής , οι οποίες βέβαια εξακολουθούν να απασχολούν ακόμη και σήμερα όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους .

Κάποιες από αυτές είναι σχετικές με το πεπρωμένο , με τη φιλία, την αδερφική αγάπη  και γενικά τους συγγενικούς δεσμούς ,αλλά και με τη θέση της γυναίκας ως άτομο και ως ανθρώπινη ύπαρξη  σε μια οργανωμένη κοινωνία.

Στην παρούσα εργασία θα σχολιαστεί μια φράση του Κρέοντα  στο στίχο 525 του 2^ου επεισοδίου που σχετίζεται  με τη θέση της γυναίκας .

Ο Κρέοντας υποστηρίζει πως όσο αυτός θα ζει δεν θα υπάρξει καμία γυναίκα η οποία θα έχει στα χέρια της πολίτικη εξουσία. Η άποψη αυτή του Κρέοντα δεν ηχεί καθόλου παράξενη στον αναγνώστη ή ακροατή αφού ο Κρέοντας εμφανίζεται μέσα στην τραγωδία ως ένας άνθρωπος που αγωνίζεται απελπισμένα για το γόητρο του και που επικαλείται συνέχεια τον ανδρισμό του. Γίνεται καχύποπτος και ευέξαπτος αφού νιώθει ότι η ανδρική του αξιοπρέπεια  απειλείται από μια γυναίκα. Θα ήταν εύλογο να υποστηριχθεί ότι ο Κρέοντας ανησυχεί περισσότερο για την ανδρική του υπόσταση παρά για την βασιλική του εξουσία. Από την άλλη η Αντιγόνη εμφανίζεται ως μια δυναμική γυναίκα , χειραφετημένη και όχι χειραγωγημένη  η οποία πιστεύει περισσότερο στους άγραφους και λιγότερο στους ανθρώπινους νόμους.

Το θέμα των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα σίγουρα είναι διαχρονικό και σίγουρα απασχολεί κάθε οργανωμένη και αξιοκρατική σημερινή κοινωνία. Σίγουρα οι γυναίκες στη σύγχρονη πραγματικότητα του δυτικού πολιτισμένου κόσμου έχουν ισότιμη θέση με τους άνδρες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Δυστυχώς στα μουσουλμανικά κράτη του αραβικού κόσμου υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση καθώς οι γυναίκες αντιμετωπίζονται μειονεκτικά σε σχέση με τους άνδρες. Θεωρούν ότι η γυναίκα είναι υποδεέστερη του άντρα και αποτελεί ιδιοκτησία του. Δεν έχει δικαίωμα να ασχολείται με τα κοινά και ο μοναδικός της ρόλος στην κοινωνία είναι να τεκνοποιεί και να ασχολείται εξολοκλήρου με τα παιδιά της. Η έξοδος της από το σπίτι γίνεται σε έκτακτες περιπτώσεις και πάντα με την συνοδεία ενός αρσενικού της οικογένειας της. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει και να υπάρξει ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα διότι η γυναίκα αποτελεί ομότιμο ανθρώπινο ον και η ρατσιστική αντιμετώπιση εναντίον της αποτελεί κοινωνική ανισότητα και λάθος ιδεολογία.

Χρυσάνθη Ρουστάνη, Β3