ΜΕΤΑΦΡΑ ΣΗ:       Διότι κανένας θεσμός δε φύτρωσε στους ανθρώπους τόσο κακός όσο το χρήμα (Κρέοντας)

Σημασία του στίχου για τη τραγωδία: 

Ο Κρέοντας θεωρεί πως η ταφή του Πολυνείκη είναι έργο ανθρώπων που συνωμοτούν εναντίον του. Ως αυταρχικός και τυραννικός βασιλιάς ανησυχεί για το θρόνο και την εξουσία του.

Έτσι γίνεται καχύποπτος και ανασφαλής. Πιστεύει πως πίσω από την πράξη αυτοί κρύβονται πολίτες και πολιτικά και οικονομικά

κίνητρα. Είναι απόλυτα σίγουρος πως οι πολιτικοί του αντίπαλοι εξαγόρασαν τους δράστες και καταλήγει  σε έναν αποφθεγματικό λόγο για τη δύναμη του χρήματος.

Ο Κρέοντας πιστεύει πως το χρήμα ως οικονομικό και κοινωνικό μέσο έφερε συμφορές και δυστυχία στους ανθρώπους(κακόν νόμισμα.) γιατί μ’ αυτό καταστρέφονται πόλεις, είτε γιατί αποτελεί κίνητρο πολέμου ή γιατί εξαγοράζονται οι πολίτες και προδίδουν τη πατρίδα τους.

Ο άνθρωπος αλλοτριώνεται, καταρρίπτονται οι ηθικοί φραγμοί του και διαβρώνεται η συνείδηση και η ψυχή του. Με τη φράση αυτή λοιπόν ο Κρέοντας αιτιολογεί γιατί το χρήμα θα ήταν κίνητρο για πολλούς να προδώσουν των ίδιο και την εξουσία του και εκφράζει τον έντονο φόβο του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ο στίχος αυτός είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την τραγωδία γιατί έτσι εξυψώνεται η αξία της Αντιγόνης και της πράξης της, γιατί η Αντιγόνη έθαψε τον αδερφό της με μόνο κίνητρο την αγάπη της γι αυτόν και όχι κάποια χρηματική αποζημίωση.

Διαχρονικότητα του στίχου :

Στη σύγχρονη κοινωνία πηγή της διαφθοράς, των καταστροφών, των πολέμων και της δυστυχίας είναι άμεσα ή έμμεσα το χρήμα. Ο Σοφοκλής μέσα από το στοίχο αυτό κατάφερε να αποδώσει την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε κοινωνία από τη στιγμή που γράφτηκε μέχρι και σήμερα.

Το χρήμα διαφθείρει, κάνει τους ανθρώπους άπληστους και ανήθικους, τους απομακρύνει από τις ηθικές αξίες και ιδέες και τους αλλοτριώνει. Ο πόθος για πλούτο μπορεί να γίνει κίνητρο για πολέμους, για φόνους και για τα χειρότερα εγκλήματα. Η εικόνα του ανασφαλή και καχύποπτου Κρέοντα δεν απέχει πολύ από την εικόνα της σημερινής πολιτικής σκηνής. Ενώ ο φόβος της εξαγοράς πολιτών και πολιτικών είναι εξίσου έντονος τόσο στη σημερινή πραγματικότητα όσο και στην εποχή του Σοφοκλή. Η άποψη που διατυπώνεται, πως το χρήμα είναι η πηγή των συμφορών και δυστυχιών των ανθρώπων, είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, εξαιτίας των έντονων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες σήμερα.

Η διαχρονικότητα αυτού του στίχου ανάμεσα στους αιώνες και η απόλυτη ταύτισή του με τις σημερινές αντιλήψεις και αξίες είναι εκπληκτική και αξιοθαύμαστη. Ο Σοφοκλής κατάφερε να γράψει ένα έργο οι απόψεις και οι αντιλήψεις του οποίου έχουν διατηρηθεί αναλλοίωτες στο χρόνο παρ’ όλες τις αλλαγές που έχουν επέλθει.

Κωνσταντίνα Μυλωνίδου,Β3