Ένα φανταστικό ταξίδι σε μια Μαύρη Τρύπα (μη περιστρεφόμενη..)

Ας φανταστούμε ότι είμαστε αστροναύτες κι αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μια μαύρη τρύπα (λέμε τώρα…)
Άραγε τι μας περιμένει;

Ξεκινάμε λοιπόν να κάνουμε ελεύθερη πτώση πλησιάζοντας στη μαύρη τρύπα, αναζητώντας το άγνωστο.
Μπορεί βέβαια η μαύρη τρύπα να μας εξασκεί τεράστια δύναμη αλλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Νιώθουμε σαν τους αστροναύτες στο Διαστημικό Σταθμό, που βιώνουν συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Αβαρείς. Ελεύθερη πτώση είναι αυτή και πολύ όμορφη στην αρχή.
Και λέμε στην αρχή γιατί από ένα σημείο και μετά αρχίζουμε να γινόμαστε σπαγγέτι…

Πώς γίνεται η “σπαγγετικοποίησή” μας;

Έρχεται κάποια στιγμή (πριν τον ορίζοντα γεγονότων σε μια μικρή τρύπα και μετά τον ορίζοντα γεγονότων σε μια μεγάλη τρύπα) που η βαρύτητα είναι τόσο ισχυρή ώστε αν πέφτουμε με τα πόδια προς τα κάτω, επειδή τα πόδια μας βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο της μαύρης τρύπας, δέχονται μεγαλύτερες δυνάμεις από ό,τι το κεφάλι μας.
Απίστευτο, αλλά ακόμα και σ’αυτήν την μικρή απόσταση (ανάμεσα σε κεφάλι και πόδια) υπάρχει σημαντική διαφορά στην ένταση της βαρύτητας.
Θα αρχίσουμε λοιπόν να τεντωνόμαστε, να μακραίνουμε σε μήκος, να συμπιεζόμαστε στα πλάγια, και να γινόμαστε σπαγγέτι.
Σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα όμως θα είμαστε πιο “τυχεροί” γιατί αυτό θα γίνει αφού περάσουμε τον ορίζοντα γεγονότων της επομένως θα έχουμε την συγκλονιστική εμπειρία, να το ζήσουμε κι αυτό πριν γίνουμε κομματάκια. Βέβαια από τη στιγμή που περνάμε τον ορίζοντα μέχρι να πέσουμε στο κέντρο της θα περάσουν μερικά δευτερόλεπτα.

Συγκλονιστικό το ταξίδι, πλην όμως σύντομο…

Πώς θα μας βλέπει όμως ο φίλος μας από τη Γη που αποφάσισε να μη μας ακολουθήσει στο ταξίδι μας;

Θα βλέπει να ελαττώνουμε ταχύτητα καθώς πλησιάζουμε στον ορίζοντα της μαύρης τρύπας, να “παγώνουμε” και να γινόμαστε όλο και πιο αμυδροί.
Και ποιο θα είναι το απώτερο μέλλον μας αφού μπούμε μέσα στη μαύρη τρύπα;
Μα…το ίδιο με το αν δεν μπαίναμε ποτέ στη μαύρη τρύπα: θα ανακυκλωθούμε σε υποατομικά σωματίδια και ενέργεια.