Βικεντία Δαφέρμου
Αν μου έλεγε κανείς πριν από χρόνια που έτρεχα πίσω από τα δοκιμαστήρια, για να δοκιμάσω ό,τι μου κινούσε την περιέργεια, ότι θα κρυβόταν ο μόχθος εκατομμυρίων παιδικών χεριών για την παραγωγή τους, δε θα τους πίστευα. Θα τους περνούσα για ανόητους και θα σκεφτόμουν ότι δεν ξέρουν τι λένε. Κι όμως, σύμφωνα με τη ΔΟΕ (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας- International Labour Organization) εργάζονται, σε ποικίλες συνθήκες 215.000.000 παιδιά διεθνώς και αναγκάζονται να δουλέψουν έτσι, για να φοράμε εμείς αυτό που λέγεται «ύφασμα».
Σε ένα νέο Μεσαίωνα, πολλά παιδιά δίνουν λάθος στοιχεία για την ηλικία τους, με σκοπό να επιτραπεί η εισαγωγή τους σε εργοστάσιο και να μπορέσουν να ζήσουν. Το τραγικότερο από αυτό είναι ότι επιτρέπεται η εισαγωγή τους. Εταιρείες, άνθρωποι που έχουν καλή επίγνωση του τι συμβαίνει επιλέγουν να κάνουν τα «στραβά» μάτια και να αγνοήσουν ένα τόσο σκληρό και απάνθρωπο γεγονός.
Η μόδα είναι αυτή που έχει την καλύτερη «γεύση» της παιδικής εργασίας, καθώς σε αυτήν παρατηρούνται τα περισσότερα θύματα μέχρι και σήμερα. Το μέλλον για αυτά τα παιδιά είναι ζοφερό. Δεν τους δίνεται καμία δυνατότητα να διευρύνουν τις γνώσεις και να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Άλλωστε πώς θα μπορούσαν, όταν βρίσκονται όλη μέρα σε ένα εργοστάσιο ή ακόμα χειρότερα στους δρόμους δουλεύοντας και φτιάχνοντας ρούχα ή σκάβοντας για χρυσό, για να έχουν οι μεγάλες εταιρείες τα λεγόμενα «Runway shows»;
Οπότε, η παιδική εργασία συνεχίζεται… Και προφανώς η νομοθεσία δεν είναι η μόνη λύση. Ο άνθρωπος θα πρέπει να αποκτήσει πλήρη επίγνωση του προβλήματος, όπως και να ελέγχει τις αγορές του εξονυχιστικά προτού βιαστεί για το δοκιμαστήριο. Πού ξέρει κανείς, μπορεί να κρύβεται μια παιδική κραυγή βοήθειας…Τραγικό αλλά αληθινό.
Πηγές:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Σ.Δ.Ο.) ΤΜΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ (Δ.Μ.Υ.Π.)
