Όταν κλείνει η πόρτα ……

….εκείνου του μεγάλου σπιτιού, δύο τετράγωνα πιο κάτω από το δικό σου δεν μπορείς να γνωρίζεις, αν ο χαμογελαστός γείτονάς σου μπαίνει στον προσωπικό του “παράδεισο” ή “κόλαση”.

Είναι αλήθεια ότι η βία δεν κάνει διακρίσεις και μπορεί κανείς να τη συναντήσει σε οικογένειες οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης. Εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα, μπορεί να είναι σωματική, ψυχολογική ή και πνευματική, ωστόσο σε όλες τις μορφές της είναι ένα από τα πιο δυσάρεστα βιώματα που μπορεί να προκαλέσει το οικογενειακό περιβάλλον στα μέλη του.

Η βία γενικότερα ασκείται για την επιβολή μιας άποψης και για τον εξαναγκασμό ενός ατόμου (θύματος) να πράξει παρά τη θέλησή του κάτι. Σύμφωνα λοιπόν με την κοινωνιολογική σχολή της “συμβολικής αλληλεπίδρασης” και με τον “κοινωνικό καθρεπτισμό” που εισήγαγε ο Κούνλευ, τα άτομα που ασκούν βία για την επιβολή της θέλησης τους σύμφωνα με αυτό που εισπράττουν. Έτσι λοιπόν και μέσα στην οικογένεια, είτε με ψυχολογική βία, απειλές, καυγάδες και τα λοιπά, είτε ακόμα και με σωματική βία ο σύζυγος προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον ή κάποιος γονιός προσπαθεί να επιβληθεί στο παιδί του.

Συνήθως τα θύματα της οικογενειακής βίας ντρέπονται και γι’ αυτό σιωπούν. Στο «προσκήνιο», δηλαδή, δεν δείχνουν σημάδια που δηλώνουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και όλα φαίνονται φυσιολογικά, γεγονός που κάνει πιο δύσκολη την αντιμετώπιση του φαινομένου . Στο «παρασκήνιο» όμως δεν προσποιούνται και τότε αρχίζουν τα προβλήματα και οι συγκρούσεις και έτσι το φαινόμενο διαιωνίζεται.

Οι συνέπειες της βίας είναι πολλές και δυσάρεστες, κυρίως στα μικρά παιδιά άλλα και γενικότερα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου που υφίσταται αυτή την κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, στην ψυχή των ανθρώπων κυριαρχούν ο φόβος, η ανασφάλεια και η καχυποψία απέναντι στους άλλους. Έτσι εκτός από το γεγονός ότι υποβαθμίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις τα άτομα που έχουν υποστεί τη βία δυσκολεύονται να δημιουργήσουν σχέσεις με τους γύρω τους, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ενταχθούν σε κάποια κοινωνική ομάδα και να αισθάνονται ότι δεν ανήκουν πουθενά και τοποθετούν οι ίδιοι τον εαυτό τους στο περιθώριο.

Πώς λοιπόν ένα παιδί όταν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί η βία να μην ακολουθήσει το συγκεκριμένο μοντέλο συμπεριφοράς; «Η βία γεννά την αντιβία και σε αυτό το φαύλο  κύκλο ούτε μια καλύτερη κοινωνία δημιουργείται ούτε η υπάρχουσα συντηρείται».

Εμμανουέλα Βολιτάκη

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.