Σαν χθες θυμάμαι τον καθηγητή του Δικαίου να μας ανακοινώνει ότι θα ήταν σωστό και αξιέπαινο να προετοιμάσουμε ένα θέμα για τον Διαγωνισμό της Βουλής των Εφήβων. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω! Έψαξα….Έψαξα…. και τελικά κατέληξα στο θέμα της κακοποίησης των γυναικών που είναι ένα θέμα που ταλανίζει την απόψεις μου και τα όνειρα μου για μια καλύτερη κοινωνία .Δεν περίμενα να περάσω. Κι όμως πέρασα μαζί με αλλά πέντε παιδιά από το Ηράκλειο. Μετρούσα τις μέρες, ώσπου έφτασε εκείνη η πολυπόθητη Παρασκευή(18/1/2008).Βέβαια είχα άγχος γιατί δεν γνώριζα κανέναν από τους έφηβους βουλευτές του Ηρακλείου. Συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε για το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε ο καθένας, αποχαιρετήσαμε τους δικούς μας και μπήκαμε στο αεροπλάνο. Ναι! Αυτό το ταξίδι ξεκίνησε! Για τρεις μέρες θα είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε «βουλευτές», να νιώσουμε «βουλευτές»,να νιώσουμε ότι κάποιος πλέον θα μας ακούσει.
Στο ξενοδοχείο μας υποδέχθηκαν και μας αντιμετώπισαν σαν να ήμασταν πράγματι βουλευτές. Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω από το ξενοδοχείο και παντού υπήρχαν υπεύθυνοι από την Βουλή. «Πω πω!»σκέφτηκα «χάλια θα περάσουμε» Κι όμως αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε παιδιά από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο και την ομογένεια που έμεναν στο ίδιο ξενοδοχείο .Το βράδυ της πρώτης μέρας ο Πρόεδρος της Βουλής, κος Σιούφας μας υποδέχθηκε στην αίθουσα του κοινοβουλίου και μας μίλησε για τον θεσμό, τους εκπροσώπους και την διαδικασία.. Ακολούθησε δεξίωση στην αίθουσα του Περιστυλίου με τη συνοδεία κλασσικής και παραδοσιακής μουσικής .Βουλευτές και εκπρόσωποι της κυβέρνησης παρευρέθηκαν. Μίλησαν μαζί μας, μας συμβούλευσαν και φωτογραφήθηκαν μαζί μας. Εκεί όλοι συγκεντρωμένοι παρά την ορθοστασία ανταλλάσσαμε απόψεις, γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο, γίναμε φίλοι…χορέψαμε!
Τα πρωινό ξύπνημα ήταν βάρβαρο!. 6:45 το πρωί!! Ξεκινούσε η δεύτερη μέρα των διαδικασιών. Ήταν η μέρα των επιτροπών. Εγώ μαζί με άλλα δύο παιδιά από το Ηράκλειο ήμασταν στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων. Η συνεδρίαση μας ξεκίνησε και όλοι ένας προς έναν είχαμε τη δυνατότητα να εκθέσουμε τις απόψεις μας πάνω σε θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία. Ακούστηκαν διαφορετικές απόψεις και πρωτότυπα θέματα . Μάλιστα μου έκανε εντύπωση μια κοπέλα από τη Μεσσηνία που μίλησε με αιχμηρό τρόπο στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης που βρισκόταν στην επιτροπή μας., για το απομακρυσμένο χωριό όπου ζει. Στο τέλος της συνεδρίας ψηφίσαμε τα θέματα που μας άρεσαν και τα οποία θα συζητούνταν στην ολομέλεια . Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Είχαμε ήδη αρχίσει να δημιουργούμε παρέες και φιλίες με παιδιά από κάθε μέρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Περιμέναμε να τελειώσει η συνεδρίαση των άλλων επιτροπών για να πάμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου θα παρακολουθούσαμε μία παράσταση μπαλέτου. Βέβαια αποδείχθηκε πως δεν ήταν και το καλύτερο μέρος για διασκέδαση εφόσον οι μισοί από εμάς κοιμούνταν και με το δίκιο τους.! Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο γνωρίζαμε ότι το όνειρο θα τελείωνε την επόμενη μέρα .Δεν θέλαμε να κοιμηθούμε! Μείναμε ξάγρυπνοι λέγοντας ιστορίες για τις πατρίδες μας, παίζοντας παιχνίδια, γελώντας. Δενόμασταν όλο και περισσότερο. Έφυγα από την Κρήτη χωρίς να γνωρίζω κανέναν και είχα βρει φίλους και μάλιστα από πολλά διαφορετικά μέρη.
Δυστυχώς έφτασε η Κυριακή(20/01/2008).Βάρβαρο και πάλι το ξύπνημα. 6:30 το πρωί;! Ήταν η μέρα της ολομέλειας της Βουλής των Εφήβων αλλά και το τέλος του υπέροχου αυτού ταξιδιού. Φθάσαμε στη Βουλή και μπήκαμε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου εκεί όπου παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις .Καθίσαμε στα έδρανα και πραγματικά αισθανθήκαμε σαν βουλευτές. Παρευρισκόταν εκεί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κος Κ.Παπούλιας, ο Πρωθυπουργός, κος Κ. Καραμανλής και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κος Γ .Παπανδρέου και πολλά άλλα μέλη της Κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, τα μέλη του θεσμού και δημοσιογράφοι. Οι συνάδελφοί μου ανέβηκαν στο βήμα και εξέφρασαν ο καθένας τις απόψεις του για το θέμα που τον απασχόλησε. Άλλος για την οικονομία, άλλος για την κατάντια της Παιδείας, άλλος για την δωρεά οργάνων. Εντύπωση και συγκίνηση προκάλεσε σε όλους μας η ομιλία ενός Κύπριου έφηβου βουλευτή που μίλησε για την ανάγκη βοήθειας που έχει η Κύπρος από την Ελλάδα. Ζήτησε η Ελλάδα να μην τους ξεχάσει γιατί και εκείνοι είναι Έλληνες . Πρέπει να παρατηρήσω ότι οι βουλευτές καθ’όλη την διάρκεια του Α’ Μέρους της Ολομέλειας ήταν εντελώς αδιάφοροι και έφυγαν στο Β’ Μέρος. Τελικά αναρωτιέμαι γιατί ήρθαν; Μόνο για να βρίσκονται σωματικά εκεί; Ήταν απλά μια ένδειξη λαϊκισμού!! Και εμείς τρέφαμε φρούδες ελπίδες ότι θα μας έδιναν έστω και λίγη προσοχή, ότι θα άκουγαν τις απόψεις μας! Η συνεδρίαση τελείωσε. Ψηφίσαμε σχεδόν ομόφωνα όλα τα θέματα που ειπώθηκαν και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε άλλοι για το αεροδρόμιο, άλλοι για τον Ο.Σ.Ε και άλλοι για τον Πειραιά. Στα πρόσωπα μας ήταν ζωγραφισμένη η χαρά γι’αυτό που ζήσαμε, η λύπη γιατί θα αποχωριζόμασταν και η απογοήτευση για το ότι τελικά και πάλι ακόμα και μέσα από την Βουλή δεν ακουστήκαμε. Όλοι ανταλλάσσαμε ευχές και λέγαμε ο ένας στον άλλον «εις το επανιδειν» Ξέραμε όμως ότι ήταν δύσκολο να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί. Έτσι λυπημένοι αλλά με μία ακόμη εμπειρία στην πλάτη μας πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο Ηράκλειο και υποσχεθήκαμε ότι τουλάχιστον εμείς δεν θα χαθούμε. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία! Ένα από τα πολλά όνειρα που έγινε πραγματικότητα. Αυτή η διαδικασία με ωρίμασε, με άλλαξε. Μπορεί να κράτησε λίγο αλλά θα τη θυμάμαι για πάντα.!!
Δαμιανάκη Ελένη
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
Για τα τρέχοντα, ελάτε απ' τη σελίδα μας στο Facebook