Παιδεία: Ο πιο αδύναμος κρίκος

Ένα πάντοτε επίκαιρο και καυτό θέμα που απασχολεί μια μεγάλη, για να μην πω τη μεγαλύτερη, μερίδα του πληθυσμού της χώρας μας. Είναι ένα θέμα που χρειάζεται άμεση προσοχή απ’ τους αρμόδιους, γιατί κινδυνεύουμε να δώσουμε μια γενιά ημιμαθών που θα οδηγήσουν τη χώρα σε τρομερό αδιέξοδο.

Συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας του ΟΟΣΑ έδωσε αφορμή για ένα νέο γύρο αναλύσεων για τη μοίρα της παιδείας: Φταίνε οι καθηγητές που είναι αδιάβαστοι, φταίει ο δημόσιος ΄΄χαρακτήρας΄΄, φταίει το εξεταστικό σύστημα, φταίνε τα βιβλία, φταίνε οι αρμόδιοι φορείς; Συνεχώς, ακούμε για μεταρρυθμίσεις που έχουν σκοπό να ΄΄θεραπεύσουν΄΄ την παιδεία, η οποία όλο προς την κατηφόρα οδεύει.

Εδώ και μια δεκαετία βρισκόμαστε σε μια συνεχή ανοικοδόμηση της παιδείας η οποία γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς, ώστε να αποσυντονίζει τη μαθητική κοινότητα της χώρας. Σκεφτόμουν, λοιπόν, πρόσφατα ως μαθητής της Β’ τάξης αυτό που έγινε με τις πανελλήνιες εξετάσεις. Στην αρχή μου άρεσε, με μια δεύτερη, όμως, και πιο προσεκτική ματιά κατάλαβα ότι με την κατάργηση των Πανελληνίων στη Β’ Λυκείου αυτό που κάνουν είναι να σε στέλνουν προ απροόπτου στη Γ’ Λυκείου. Να διαγωνιστείς, δηλαδή, σε κάτι που σου είναι τελείως άγνωστο σαν φόρμα και το οποίο θα καθορίσει και το μέλλον σου.. Για να λέμε, βέβαια, και του στραβού το δίκιο, θεώρησα σωστή τη μείωση των μαθημάτων που δίνονται στις Πανελλήνιες από εννέα σε έξι. Ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να σχολιάσω είναι το θέμα της ειδίκευσης… Απ’ τη στιγμή που απ’ τη Β’ Λυκείου οι μαθητές επιλέγουν κατεύθυνση, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας μαθητής θετικών κατευθύνσεων να είναι αναγκασμένος να κάνει αρχαία ελληνική γλώσσα ακόμη και στη Γ’ Λυκείου. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης, που είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν φυσική μέχρι την αποφοίτηση τους απ’ το Λύκειο.

Ας περάσουμε τώρα σ’ ένα άλλο θέμα: νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, αναρωτηθήκατε, όμως, ποτέ με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, αν θα παρέχεται χαμηλή κουλτούρα στα παιδιά της μάζας και υψηλότερη σε εκείνα της ΄΄ελίτ΄΄; Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανά εποχές υπουργούς Παιδείας οι οποίοι στέλνουν τα παιδιά τους για ανώτερες σπουδές στο εξωτερικό. Ίσως κάτι να ξέρουν. Κι εμείς, κύριε υπουργέ, που δε διαθέτουμε πορτοφόλι για έξω, τι θα κάνουμε; Μήπως να σας ψηφίσουμε, ελπίζοντας ότι θα μας βολέψετε σε κάποια δημόσια υπηρεσία;

Κάνουμε μήπως, τελικά, μεταρρυθμίσεις ασυλλόγιστες, παίρνοντας στην πλάτη μας την επόμενη γενιά,  για να επανεκλεγούμε και να συνεχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια εις βάρος του λαού; Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί τα μεγάλα μυαλά της Ελλάδας μας καταφεύγουν στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας.

Μήπως η παιδεία χάνει καθημερινά την τιμή της επειδή κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν παιδιά κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση του αποτυχημένου εαυτού τους; Θέλω να πιστεύω πως όχι. Και τι είναι πραγματικά η μόρφωση; Είναι να ξέρουμε να λύνουμε την εκθετική και λογαριθμική συνάρτηση ή να έχουμε το υπόβαθρο ώστε να μην την μετατρέψουμε σε κάποιο καταστρεπτικό όπλο πολέμου; Τελικά ποιος είναι ο πραγματικά μορφωμένος; Είναι αυτός που έχει τις γνώσεις και που ξέρει πώς να τις χρησιμοποιεί; Είναι αυτός που έχει πάρει ηθικές αξίες; Είναι αυτός που έχει μάθει να σέβεται και να βοηθά τον συνάνθρωπό του σε ώρα ανάγκης; Είναι αυτό, το μοντέλο ανθρώπου που θα επιφέρει κοινωνική άνθηση;

Απ’όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι μια γενιά αποπροσανατολισμένων και ημιμαθών νέων ξεπροβάλλει….. Ανεβάσανε, λέει, τις βάσεις για να εξαλειφθεί το φαινόμενο των αιώνιων φοιτητών: σωστό. Και τώρα που θα έχουμε περισσότερους απόφοιτους, πού θα τους βολέψουμε;

Πρόσφατα κάναμε μια συζήτηση με μια καθηγήτρια του σχολείου μου για τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας και μας συμβούλεψε να ακολουθήσουμε αυτό που μας αρέσει, για να αισθανθούμε καλά εσωτερικά. Σωστό. Κι αν κάτι μας πάει στραβά και δε γράψουμε τον απαιτούμενο βαθμό για τη συγκεκριμένη σχολή, τότε τι; Και μια και ανέφερα τον επαγγελματικό προσανατολισμό, υπάρχει ένα μάθημα ονόματι Σ.Ε.Π (Σχολικός Επαγγελματικός Προσσανατολισμός) στο πρόγραμμα των μαθητών Λυκείου μα και στους αποφοίτους του Γυμνασίου. Μια καταπληκτική ιδέα που αντικείμενό της είναι να παρουσιάσει στα παιδιά διάφορα επαγγέλματα και να τα βοηθήσει να επιλέξουν αυτό που τους ταιριάζει. Όμως, το μάθημα αυτό κατάντησε άκρως βαρετό, πριν καν αρχίσει. Γιατί; Γιατί τις περισσότερες φορές το αναλαμβάνουν καθηγητές για συμπλήρωση του ωραρίου τους ή -για να λέμε την αλήθεια και από τις δυο πλευρές- μετά από τόσες ώρες σφυροκόπημα με συναρτήσεις και ανώμαλα ρήματα αυτό που περισσότερο θέλουμε, είναι να χαλαρώσουμε. Άλλη μια νευρική και κακομελετημένη κίνηση στην παιδεία.

Έχω να πω το εξής σε αυτούς που καθορίζουνε το μέλλον όλων μας: Όσο και αν θέλετε να κρατήσετε τους νέους σε σύγχυση, κάποια στιγμή θα καταλάβουν το παιχνίδι σας και θα σας ζητήσουν εξηγήσεις. Να δω τότε, με ποιο τρόπο θα… τα κουκουλώσετε. Αυτοί θα σας διαδεχτούν και θα σας καταδικάσουν για ανικανότητα, έλλειψη ευθύνης και αδυναμία. Και να θυμάστε, κρατάτε τα λόγια σας γλυκά και μαλακά, γιατί ποτέ δεν ξέρετε, κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστεί να τα καταπιείτε……….

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.