Αναφέρει σε κάποιο από τα πονήματά του χαρακτηριστικά ο Βολταίρος. Ανάγοντας αυτή τη φράση σε φιλοσοφικό επίπεδο μπορεί κανείς να δει, πως ο τρόπος κατά τον οποίο προσεγγίζει καθένας από τους νέους το θέμα είναι κάθε άλλο παρά ίδιος.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο δίδεται η αφορμή για φιλοσοφικό προβληματισμό. Υπάρχει τελικά θεός; Και αν ναι είναι για όλους κοινός; Ή μήπως ο μοναδικός θεός που πρέπει να πιστεύει κανείς είναι ο θεός που κατοικεί στο σώμα μας, δηλαδή το ανθρώπινο πνεύμα καθώς και οι ανθρώπινες δυνατότητες και ικανότητες; To ίδιο συμβαίνει και με τον κόσμο. Φτιάχτηκε τελικά από τον θεό ή μήπως το σύμπαν αναδείχθηκε μέσα από την ίδια του την ουσία και δεν δημιουργήθηκε; Αν λοιπόν ζητούσαμε την γνώμη των εφήβων σήμερα για την φράση αυτή θa γινόταν ολοφάνερο πως οι απόψεις θα διίσταντο.
Από την μία πλευρά φαίνεται φυσιολογικό οι νέοι να προσπαθούν να αναζητήσουν κάτι καινούργιο, κάτι παραπάνω από το ήδη υπάρχον και το δεδομένο για την πλειοψηφία, απορρίπτοντας έτσι τη θρησκεία και στρέφοντας τα πιστεύω τους αλλού. Γι’ αυτό και ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό νέων σήμερα έχουν την πεποίθηση πως η πίστη σε μία θρησκεία δεν τους προσφέρει τίποτα απλά υπόσχεται ανεκπλήρωτη για εκείνους τελικά προστασία και βοήθεια.
Από την άλλη όμως πλευρά η ανάγκη που έχουν οι νέοι από τη φύση τους να ανήκουν κάπου ή να βιώσουν τη ζεστασιά και την αποδοχή που τυχόν δεν γεύτηκαν μέσα στην οικογένειά τους, τους οδηγεί στην ένταξη σε ένα άλλο σύνολο που είναι κατά συνέπεια το θρησκευτικό. Οι θρησκευτικές ανάγκες φαίνεται αναμφισβήτητα να πηγάζουν από την αδυναμία του ατόμου και την επιθυμία του για ένα συναίσθημα το οποίο -όμως- μπορεί να καλυφθεί μόνο από την πίστη σε μία ανώτερη δύναμη η οποία είναι ο θεός. Με μία τέτοια προσέγγιση επιβεβαιώνεται το νόημα της φράσης που χρησιμοποιεί σε ένα ποίημά του ο Βολταίρος.
Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε πως η ύπαρξη του θεού ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι, τόσο κυρίως για τους φιλοσόφους, αλλά και για τους νέους, ένα αναπάντητο ερώτημα που ίσως μάταια ψάχνουμε για μία απάντηση, καθώς η έννοια της αλήθειας καθίσταται πλέον υποκειμενική.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
Για τα τρέχοντα, ελάτε απ' τη σελίδα μας στο Facebook