Φέτος το νηπιαγωγείο μας αναβίωσε το αρχαίο έθιμο της Ειρεσιώνης.
«Η Ειρεσιώνη (από τη λέξη εἶρος που σημαίνει μαλλί προβάτου) ήταν ένα κλαδί ελιάς (κότινος) ή δάφνης στολισμένο με κορδελάκια από λευκό και κόκκινο μαλλί, καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ.), μικρά μπουκαλάκια γεμάτα κρασί,μέλι και λάδι ή ακόμη και μικρές σφαίρες από μέταλλο, που παρίσταναν τον Ήλιο και τη Σελήνη.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό και προσομοίαζε στο σημερινό Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ το κρατούσαν αγόρια ,το περιέφεραν στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, λέγοντας ευχές και παινέματα για τον νοικοκύρη προσπαθώντας να επιτύχουν ένα γενναιόδωρο κέρασμα.
Όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους και την άφηναν εκεί μέχρι την ίδια ημέρα του νέου έτους. Το στόλισμα και η περιφορά της Ειρεσιώνης συνηθίζονταν στις γιορτές Πυανέψια και Θαργήλια. Οι γιορτές ήταν αφιερωμένες στη θεά Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).
Στην αρχαία Ελλάδα το έθιμο αυτό ήταν μια έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του έτους που πέρασε και μια παράκληση να συνεχιστεί η γονιμότητα και η ευφορία και για το επόμενο έτος. Με το δεντράκι αυτό οι άνθρωποι ευχαριστούσαν τον Απόλλωνα για την καλή σοδειά του καλοκαιριού και εύχονταν ο ερχόμενος χρόνος να είναι επίσης ευνοϊκός»
Τα νήπια επισκέφτηκαν τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και τραγούδησαν στους δασκάλους και τους μαθητές τα σχετικά κάλαντα φορώντας χριστουγεννιάτικες στέκες ( τα κορίτσια ) και σκουφάκια του άγιου Βασίλη ( τα αγόρια ).
Έπειτα πρόσφεραν στον κάθε δάσκαλο ένα αναμνηστικό φυλλάδιο που περιγράφει το έθιμο, από ένα κλαδί ελιάς στολισμένο με κορδέλες λευκές και κόκκινες και ζωγραφιές των νηπίων και τους κέρασαν ξηρούς καρπούς. Απαθανατίσαμε τις όμορφες στιγμές με πολλές φωτογραφίες και η διευθύντρια του δημοτικού σχολείου μοίρασε στα παιδιά σοκολατάκια!!