Φθινόπωρο ήσυχο, αφηρημένο – τα φύλλα θα ’λεγες πέφτουν από μιαν άλλη ζωή και μόνο τα χρυσάνθεμα επιμένουν, σαν τις πλάνες μας….
Απόσπασμα του ποιήματος “Χρυσάνθεμα” από τη συλλογή «Εγχειρίδιο ευθανασίας», Κέδρος 1979
(συγκεντρωτική έκδοση: Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση 3, 1979-1990)
(συγκεντρωτική έκδοση: Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση 3, 1979-1990)
Τα παιδιά με αφορμή έναν ιαπωνικό μύθο για τα χρυσάνθεμα ήρθαν σε επαφή με το φθινοπωρινό λουλούδι Χρυσάνθεμο, το μύρισαν, το επεξεργάστηκαν και παρατήρησαν τα φύλλα και τα άνθη του…
…στη συνέχεια δημιούργησαν και τα δικά τους Χρυσάνθεμα!
