Ένα όμορφο έθιμο, που μας θυμίζει τη σημασία της συλλογικότητας και την ανάγκη του ανοίκειν.  Σε ποιόν δεν αρέσει να τρώει αυτό το γευστικό γλύκισμα, και πόσο μάλλον αν υπάρχει και περίπτωση να κερδίσει και το κατιτίς του…!

Στο σχολείο μας λοιπόν βαλθήκαμε να τηρήσουμε το έθιμο και να το ζήσουμε στο έπακρον! Έτσι λοιπόν θελήσαμε, παιδιά, δασκάλες και προσωπικό, να φτιάξουμε οι ίδιοι τις 2 βασιλόπιτες που κόπηκαν στις τάξεις μας. Ειδοποιήθηκαν λοιπόν οι γονείς των μαθητών μας, που ποτέ δε λένε οχι στην προσφορά, και άρχισαν σιγά σιγά να συγκεντρώνονται τα υλικά της βασιλόπιτας. Όλοι έφεραν από κάτι… Αυγά, αλεύρι, βούτυρο, πορτοκάλια, αμύγδαλα, και ότι άλλο ζητήσαμε για να φτιάξουμε τις πίτες. Αλλά έφεραν και πιάτα, ποτήρια, χαρτοπετσέτες, χυμούς… Ακόμα και ένα φλουρί! Οι προσφορές ήταν τόσο πολλές, που μάλλον θα υπάρχει και συνέχεια γλυκών δημιουργιών… αν πούμε δυστυχώς, κανένας δεν θα το πιστέψει…

Μαζεύτηκαν λοιπόν όλα τα υλικά και αναλώσιμα που με χαρά έφερναν γονείς και παιδιά στο σχολείο. Έτσι λοιπόν, αφού κάτι προσφέρθηκε με τόση αγάπη, πώς να μη γίνει νόστιμη η βασιλόπιτά μας; Ήμασταν όμως ακόμα στις πρώτες ύλες! Έπρεπε να δουλέψουμε όλοι για να μπορέσουμε να γευτούμε τη νόστιμη πίτα. Με τη βοήθεια λοιπόν της κυρίας Ελένης και του έμπιστου μίξερ της, όλα αυτά τα υλικά μεταμορφώθηκαν…

Την Πέμπτη το κάθε τμήμα έφτιαξε τη βασιλόπιτα της τάξης του.

Όλα τα παιδιά έκαναν από κάτι. Με μεγάλη προσοχή άκουγαν τις προτροπές μας και συνεργαστήκαμε με επιτυχία!

Και φυσικά κάναμε και τις υποθέσεις μας για το πού μπορεί να βρίσκεται το φλουρί…

Μια δύσκολη στιγμή για εμάς ήταν όταν οι πίτες μπήκαν στο φούρνο για ψήσιμο. Οι μυρωδιά ήταν τόσο γεμάτη και γαργαλιστική που ήταν δύσκολο να της αντισταθείς. Φήμες λένε ότι μια κυρία το βρήκε πολύ απαιτητικό να περιμένει την ώρα της κοπής… Αλλά, η ζωή είναι σκληρή καμία φορά.

Ευτυχώς, δε χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ, μιας και την Παρασκευή ήρθε η πολυπόθητη ώρα!

Οι πίτες, στολισμένες και μυρωδάτες, μπήκαν στις τάξεις όπου τα παιδιά τις υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Όση ώρα η πίτα χωριζόταν σε δίκαια κομμάτια, οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από που προέρχονται οι ρίζες αυτού του εθίμου. (Μπορείτε και εσείς να ακούσετε μια εκδοχή της ιστορίας πατώντας εδώ.)

Όταν επι τέλους μοιράστηκαν τα κομμάτια, επικράτησε πρωτοφανής ησυχία. Φυσικά το πρώτο μέλημα όλων ήταν να αναποδογυρίσουν το κομμάτι τους, για να δουν αν έχουν τύχει το φλουρί. Όλοι γνωρίζουν όμως, πως μόνο ένας μπορεί να είναι ο τυχερός για κάθε βασιλόπιτα… Στο το σχολείο μας λοιπόν οι δύο τυχεροί μαθητές βρήκαν το φλουρί  γρήγορα.

Ήταν πολύ όμορφο να βλέπεις τα δυο χαρούμενα παιδιά, ήταν όμως πολύ συγκινητικό να βλέπεις την αντίδραση των υπολοίπων παιδιών. Κανένα από τα παιδιά μας δεν εξέφρασε λύπη, ή θυμό που δεν έτυχε το φλουρί. Αντίθετα μάλιστα, έδωσαν συγχαρητήρια και αγκάλιασαν τους τυχερούς συμμαθητές τους όλο χαρά, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τη μεγαλοψυχία των παιδιών. Αποδεικνύοντας ακόμη, ότι οι νικητές των φλουριών ήταν ήδη τυχεροί, αφού περιβάλλονται από τέτοιους φίλους.

Άλλωστε, κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος.

Αφ’ ενός γιατί είχαν όλοι ένα πεντανόστιμο κομμάτι βασιλόπιτα για να φάνε, αφ’ εταίρου τα περισσότερα παιδιά είχαν ήδη τύχει το φλουρί σε άλλες βασιλόπιτες… τυχαία..! Κάποια το είχαν τύχει και περισσότερες από μία φορές! Κάποια το είχαν τύχει μισό-μισό με τα αδέρφια τους! Γενικά, τα παιδιά του σχολείου μας είναι πολύ τυχερά…

Ως είθισται παρ’ ολ’ αυτά, τα παιδιά που έτυχαν το φλουρί, πήραν ένα δωράκι, για να θυμούνται αυτή την όμορφη στιγμή που μοιράστηκαν με τους συμμαθητές και το προσωπικό του Νηπιαγωγείου μας.

Εμείς ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά να είναι τυχερά και δυνατά, αλλά και να έχουν τη δύναμη να καταλαβαίνουν πως είναι τυχερά…