Ένα όμορφο έθιμο, που μας θυμίζει τη σημασία της συλλογικότητας και την ανάγκη του ανοίκειν.  Σε ποιόν δεν αρέσει να τρώει αυτό το γευστικό γλύκισμα, και πόσο μάλλον αν υπάρχει και περίπτωση να κερδίσει και το κατιτίς του…!

Στο σχολείο μας λοιπόν βαλθήκαμε να τηρήσουμε το έθιμο και να το ζήσουμε στο έπακρον! Έτσι λοιπόν θελήσαμε, παιδιά, δασκάλες και προσωπικό, να φτιάξουμε οι ίδιοι τις 2 βασιλόπιτες που κόπηκαν στις τάξεις μας. Ειδοποιήθηκαν λοιπόν οι γονείς των μαθητών μας, που ποτέ δε λένε οχι στην προσφορά, και άρχισαν σιγά σιγά να συγκεντρώνονται τα υλικά της βασιλόπιτας. Όλοι έφεραν από κάτι… Αυγά, αλεύρι, βούτυρο, πορτοκάλια, αμύγδαλα, και ότι άλλο ζητήσαμε για να φτιάξουμε τις πίτες. Αλλά έφεραν και πιάτα, ποτήρια, χαρτοπετσέτες, χυμούς… Ακόμα και ένα φλουρί! Οι προσφορές ήταν τόσο πολλές, που μάλλον θα υπάρχει και συνέχεια γλυκών δημιουργιών… αν πούμε δυστυχώς, κανένας δεν θα το πιστέψει…

Μαζεύτηκαν λοιπόν όλα τα υλικά και αναλώσιμα που με χαρά έφερναν γονείς και παιδιά στο σχολείο. Έτσι λοιπόν, αφού κάτι προσφέρθηκε με τόση αγάπη, πώς να μη γίνει νόστιμη η βασιλόπιτά μας; Ήμασταν όμως ακόμα στις πρώτες ύλες! Έπρεπε να δουλέψουμε όλοι για να μπορέσουμε να γευτούμε τη νόστιμη πίτα. Με τη βοήθεια λοιπόν της κυρίας Ελένης και του έμπιστου μίξερ της, όλα αυτά τα υλικά μεταμορφώθηκαν…

Την Πέμπτη το κάθε τμήμα έφτιαξε τη βασιλόπιτα της τάξης του.

Όλα τα παιδιά έκαναν από κάτι. Με μεγάλη προσοχή άκουγαν τις προτροπές μας και συνεργαστήκαμε με επιτυχία!

Και φυσικά κάναμε και τις υποθέσεις μας για το πού μπορεί να βρίσκεται το φλουρί…

Μια δύσκολη στιγμή για εμάς ήταν όταν οι πίτες μπήκαν στο φούρνο για ψήσιμο. Οι μυρωδιά ήταν τόσο γεμάτη και γαργαλιστική που ήταν δύσκολο να της αντισταθείς. Φήμες λένε ότι μια κυρία το βρήκε πολύ απαιτητικό να περιμένει την ώρα της κοπής… Αλλά, η ζωή είναι σκληρή καμία φορά.

Ευτυχώς, δε χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ, μιας και την Παρασκευή ήρθε η πολυπόθητη ώρα!

Οι πίτες, στολισμένες και μυρωδάτες, μπήκαν στις τάξεις όπου τα παιδιά τις υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Όση ώρα η πίτα χωριζόταν σε δίκαια κομμάτια, οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από που προέρχονται οι ρίζες αυτού του εθίμου. (Μπορείτε και εσείς να ακούσετε μια εκδοχή της ιστορίας πατώντας εδώ.)

Όταν επι τέλους μοιράστηκαν τα κομμάτια, επικράτησε πρωτοφανής ησυχία. Φυσικά το πρώτο μέλημα όλων ήταν να αναποδογυρίσουν το κομμάτι τους, για να δουν αν έχουν τύχει το φλουρί. Όλοι γνωρίζουν όμως, πως μόνο ένας μπορεί να είναι ο τυχερός για κάθε βασιλόπιτα… Στο το σχολείο μας λοιπόν οι δύο τυχεροί μαθητές βρήκαν το φλουρί  γρήγορα.

Ήταν πολύ όμορφο να βλέπεις τα δυο χαρούμενα παιδιά, ήταν όμως πολύ συγκινητικό να βλέπεις την αντίδραση των υπολοίπων παιδιών. Κανένα από τα παιδιά μας δεν εξέφρασε λύπη, ή θυμό που δεν έτυχε το φλουρί. Αντίθετα μάλιστα, έδωσαν συγχαρητήρια και αγκάλιασαν τους τυχερούς συμμαθητές τους όλο χαρά, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τη μεγαλοψυχία των παιδιών. Αποδεικνύοντας ακόμη, ότι οι νικητές των φλουριών ήταν ήδη τυχεροί, αφού περιβάλλονται από τέτοιους φίλους.

Άλλωστε, κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος.

Αφ’ ενός γιατί είχαν όλοι ένα πεντανόστιμο κομμάτι βασιλόπιτα για να φάνε, αφ’ εταίρου τα περισσότερα παιδιά είχαν ήδη τύχει το φλουρί σε άλλες βασιλόπιτες… τυχαία..! Κάποια το είχαν τύχει και περισσότερες από μία φορές! Κάποια το είχαν τύχει μισό-μισό με τα αδέρφια τους! Γενικά, τα παιδιά του σχολείου μας είναι πολύ τυχερά…

Ως είθισται παρ’ ολ’ αυτά, τα παιδιά που έτυχαν το φλουρί, πήραν ένα δωράκι, για να θυμούνται αυτή την όμορφη στιγμή που μοιράστηκαν με τους συμμαθητές και το προσωπικό του Νηπιαγωγείου μας.

Εμείς ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά να είναι τυχερά και δυνατά, αλλά και να έχουν τη δύναμη να καταλαβαίνουν πως είναι τυχερά…

Όμορφες, τέλειες, εύθραυστες… Οι σχεδόν μαγικές χιονονιφάδες, που πέφτουν απ’ τον παγωμένο ουρανό και καταλήγουν κοντά μας (έστω και για λίγο), μπορούμε να πούμε πως είναι ένα από τα συνηθισμένα σύμβολα του Χειμώνα. Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε τον σχηματισμό μερικών χιονονιφάδων στο μικροσκόπιο.

Το θέμα λοιπόν, δε μας αφήνει παγερά αδιάφορους στο σχολείο μας. Έτσι, όλα τα παιδιά έφτιαξαν από μία! Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο για να δείτε πως μπορείτε να σχεδιάσετε μια χιονονιφάδα με χαρτί.

Το βίντεο είναι μεν στα Αγγλικά, αλλά η εικόνες τα λένε όλα… Και αυτός είναι και ο τρόπος που εργαστήκαμε! Κάποια παιδιά κατάφεραν να κόψουν τις χιονονιφάδες μόνα τους, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, είναι ένα χαρτί διπλωμένο 8 φορές. Ήταν πολύ δύσκολο, μα ο σκοπός μας δεν ήταν να ταλαιπωρηθούμε αλλά να διασκεδάσουμε! Έτσι στο τέλος τα παιδιά διάλεγαν χιονονιφάδα και την κατοχύρωναν (γράφοντας το όνομά τους)!

Έπειτα, την άπλωναν πάνω σε ένα χαρτί και την ζωντάνευαν χρησιμοποιώντας μερικά από τα ψυχρά χρώματα (το μοβ, το μπλε και το γαλάζιο).  Αποφασίσαμε να αποφύγουμε το πράσινο, που είναι επίσης ψυχρό, γιατί κανένας μας δεν είχε δει πράσινη χιονονιφάδα!

Τα παιδιά λοιπόν βάλθηκαν να χρωματίζουν με τις νερομπογιές τις λευκές χιονονιφάδες, ακολουθώντας μερικές απλές παραδοχές…

• Οι νερομπογιές χρειάζονται νερό για να λειτουργήσουν. Αλλιώς δεν βάφουν!
• Όταν προσθέτεις πολύ νερό στη νερομπογιά βάφει πιο αχνά, πιο διάφανα.
• Όταν η νερομπογιά δεν έχει πολύ νερό, το χρώμα βγαίνει πιο πλούσιο πάνω στο χαρτί.
• Όταν βάζεις πολύ νερό σε ένα σημείο του χαρτιού, εκείνο μπορεί να τρυπήσει γιατί μαλακώνει…
• Όταν τα χρώματα είναι ακόμα υγρά πάνω στο χαρτί μπορείς να τα μπερδέψεις μεταξύ τους.
• Μπορείς να καλύψεις τα λίγα λευκά σημεία που σου έχουν μείνει απλώς βουτώντας το πινέλο στο νερό και πασαλείβοντας τα τριγύρω χρώματα.

Αρχίζουμε λοιπόν!

Σηκώνουμε μανίκια!

Βουτάμε το πινέλο στο νερό…

Ανακατεύουμε με το πινέλο τη νερομπογιά

Μεταμορφώνουμε την ολόλευκή μας χιονονιφάδα σε μια χρωματιστή χιονονιφάδα!

Κάνουμε και μερικές ζημιές στην πορεία απ’ όπου δεν υπάρχουν ντοκουμέντα, αλλά ήταν και αυτό πολύ διασκεδαστικό!

Θα παρατηρήσατε ίσως τι συμβαίνει στο λευκό χαρτί κάτω από τη χιονονιφάδα. Αυτό τοποθετήθηκε αρχικά για να μη λερώνουμε πολύ το τραπέζι, αλλά στην πορεία το χαρτί αυτό έγινε αφορμή για άλλο ένα χειμωνιάτικο έργο…

Επιστροφή στις χιονονιφάδες όμως…

Πλαστικοποιήθηκαν,

κόπηκαν κυκλικά, δέθηκαν σε διάφανες κλωστούλες (πετονιά), και τώρα διακοσμούν το ταβάνι του κοινόχρηστου χώρου, του χώρου δηλαδή που υποδέχεται τα παιδιά όταν έρχονται το πρωί…

Όταν τα παιδιά κοιτάζουν πάνω, βλέπουν πολλές χαρούμενες χιονονιφάδες να στροβιλίζονται πάνω από τα κεφαλάκια τους. Χαρούμενες χιονονιφάδες που τους θυμίζουν πόσο όμορφα πράγματα μπορούμε να δημιουργήσουμε με ένα κομμάτι χαρτί, λίγο χρώμα και πολλή καλή διάθεση.

Μπορείτε να δείτε το video απ’ όπου πήραμε τη μουσική πατώντας εδώ.

Ξεκινάμε με μια ερώτηση. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα περισσότερα παιδιά αγαπούν το Νηπιαγωγείο; Μήπως για τις κατασκευές; Μήπως για το παιχνίδι με τους φίλους τους; Μήπως για τα πολύχρωμα στολίδια που κοσμούν τους τοίχους; Μήπως για τα δεκάδες παιχνίδια με τα οποία μπορούν να παίξουν μέσα στην τάξη; Μήπως για τις χαμογελαστές (…συνήθως) δασκάλες; ‘Ίσως…

Δεν θα ήταν παράλογο να σκεφτεί κάποιος ότι τα παιδιά αγαπούν το Νηπιαγωγείο και πηγαίνουν εκεί με κέφι, γιατί διασκεδάζουν πολύ. Είναι αλήθειά άλλωστε. Τα παιδιά διασκεδάζουν όντως πολύ!

Και τότε, αν το Νηπιαγωγείο είναι κυρίως διασκέδαση για τα παιδιά, πως συμβάλει στην ολόπλευρη ανάπτυξή τους; Γιατί είναι τόσο σπουδαίο για την εξέλιξή τους; Ψυχολογική, κοινωνική και ακαδημαϊκή..;

Θα απαντήσουμε αυτό το δεύτερο ερώτημα με ένα παράδειγμα.

Τι βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία;

Η προφανής απάντηση είναι… ένα ευφάνταστο δέντρο! Και είναι αλήθεια…

Κοιτάζοντας όμως την ίδια φωτογραφία, μια Νηπιαγωγός, βλέπει μια ευκαιρία! Η μάλλον, βλέπει πολλές ευκαιρίες! Βλέπει σχήματα, βλέπει μεγέθη, βλέπει ψυχρά χρώματα.  Το πιο μαγικό απ’ όλα όμως είναι ότι βλέπει όλα αυτά, πριν καν υπάρξει το δέντρο!

Έτσι, κατά την κατασκευή του πρωτότυπου αυτού δέντρου τα παιδιά καταπιάστηκαν με τα σχήματα προφανώς του κύκλου και του τριγώνου. Τα σχεδίασαν, τα έκοψαν, παρατήρησαν τα χαρακτηριστικά τους, τα σύγκριναν και βρήκαν τις διαφορές τους.

Ακόμα, αν κοιτάξετε καλύτερα τη φωτογραφία, θα διαπιστώσετε ότι κάθε ένα από τα κυκλικά “φρούτα” πάνω στο δέντρο αποτελείται από τέσσερις διαφορετικούς ως προς το μέγεθος κύκλους. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να συγκρίνουν τα μεγέθη τους και να τα ταξινομήσουν με βάση αυτό τους το χαρακτηριστικό. Τέλος, κλήθηκαν να τοποθετήσουν τους κύκλους με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνονται όλοι. Με τον ίδιο τρόπο εργάστηκαν και με τα τρίγωνα.

Επίσης είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τα ψυχρά χρώματα τα οποία, όπως θα μπορούσαν να σας ενημερώσουν και τα παιδιά, είναι τα χρώματα που για να φτιαχτούν χρειάζονται πολύ μπλε. Έτσι, εκτός από τα προφανή γαλάζιο και μπλε, ψυχρά χρώματα είναι και το πράσινο αλλά και το ψυχρό μοβ (δηλαδή το μοβ που έχει μέσα του περισσότερο μπλε σε σχέση με κόκκινο).

Θα μπορούσαμε να εξηγούμε για πολλή ώρα τα ωφέλη που έχουν τα παιδιά μέσα από μια τέτοια δημιουργία (λεπτή κινητικότητα, φωνολογική ενημερότητα, μαθηματικές έννοιες, κοινωνικές δεξιότητες, αυτορύθμιση κ.α.) όμως στην ερώτηση “Τι κάνατε σήμερα στο σχολείο;” κάθε ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν στην όμορφη αυτή κατασκευή θα απαντήσει “Περάσαμε πολύ ωραία! Φτιάξαμε ένα δέντρο.”. Και είναι και αυτό αλήθεια! Περάσαν όντως ωραία, και φτιάξανε στ’ αλήθεια ένα δέντρο…

Εσείς, γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω, βλέπετε το ίδιο δέντρο στη φωτογραφία;

Δείτε μερικά ντοκουμέντα από την κατασκευή της επιγραφής…

Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αλλά διαφορετικά σχήματα και χρώματα, εργάστηκαν ξανά τα παιδιά, αυτή τη φορά για να δημιουργήσουν ένα χωριό γεμάτο ζεστασιά…

Δούλεψαν λοιπόν με τα θερμά χρώματα (που έχουν ως βάση το κόκκινο) και χρησιμοποίησαν το παραλληλόγραμμο, το τετράγωνο αλλά και το ιδιαίτερο τραπέζιο για να χτίσουν τα σπιτάκια του χωριού τους.

Μέσα σε κάθε σπιτάκι ζωγράφισαν την δική τους ζεστασιά.. Την οικογένειά τους, που ακόμα και στον πιο βαρύ χειμώνα κρατά τις καρδούλες τους ζεστές και χαρούμενες!

Απολαύστε το και σε video…

Πριν μας χωρίσουν οι συνθήκες, στο τέλος του φθινοπώρου, οι δασκάλες και τα παιδιά είχαν στα σκαριά ένα πολύ όμορφο σχέδιο… Άκρως ταιριαστό με το χαρακτηριστικό της εποχής, τη βροχή. Θα σας δώσουμε ένα στοιχείο… Τι είναι αυτό που μας βοηθά να μη βραχούμε όταν βρέχει; Σίγουρα το μαντέψατε σωστά… Η ομπρέλα!

Ως γνωστόν, δεν αφήνουμε ποτέ μισοτελειωμένες δουλειές στο σχολείο μας. Τελειώνουμε πάντα ότι αρχίζουμε, και αυτό ακριβώς κάναμε και αυτή τη φορά!

Μικρές ή μεγάλες, πολύχρωμες ή μονόχρωμες, χαρούμενες ή μελαγχολικές… Τόσο μοναδικές, όσο και τα χεράκια που τις κρατάνε. Οι δικές μας ομπρέλες πήραν ζωή όταν συναντήσαμε το έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου, “Ομπρέλες”.

Παρακολουθήστε το βίντεο που ακολουθεί για να απολαύσετε τα έργα των παιδιών αλλά και για να μάθετε τη διαδικασία που ακολουθήσαμε για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα (και ας μας πήρε τρεις μήνες λόγω του κλεισίματος των σχολείων)…

Όπως θα σας διαβεβαίωνε και η Κυρα- Καλή από το παραμύθι με τους 12 μήνες, κάθε μήνας έχει την ομορφιά του. Ο μήνας που διανύουμε, ο Ιανουάριος ή αλλιώς Γενάρης, έχει την αδιαμφισβήτητη λάμψη της αρχής. Ο πρώτος μήνας του χρόνου και ευκαιρία να κάνουμε νέα ξεκινήματα! Να μεγαλώσουμε, να μάθουμε, να δημιουργήσουμε… Όλα πρώτη φορά μέσα στο έτος. Άλλο ένα δωράκι που μας φυλάει ο μήνας αυτός που και που, είναι λίγη μαγεία από τον ουρανό… Απαλές, δροσερές, άσπρες νιφάδες που φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη μικρών και μεγάλων.  Καθαρό και φρέσκο χιόνι!

Οι παιδικές φωνούλες που ακούτε είναι από το γειτονικό μας Δημοτικό σχολείο.

Εχτές λοιπόν, τα παιδιά και οι δασκάλες του σχολείου μας, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μαζί μια μικρή χιονόπτωση. Σύντομη μεν, προς απογοήτευσή μας, ευχάριστη δε, ακόμα και αν το μεγαλύτερο μέρος της το παρακολουθήσαμε από τα παράθυρα των τάξεων μας…

Μας έδωσε όμως την ευκαιρία να αποκτήσουμε άλλη μια κοινή εμπειρία… Και δημιούργησε μια ακόμα όμορφη ανάμνηση στα μυαλουδάκια των μαθητών μας. Έδωσε ακόμα την ευκαιρία σε όλους μας να μιλήσουμε λίγο για το φαινόμενο, σε επίπεδο απλής συζήτησης, παρατήρησης και λογικών συμπερασμάτων.

Φυσικά και αυτό δεν ήταν το τέλος! Μη μας πείτε πως δεν το μαντέψατε;! Τα παιδιά θέλησαν να εκφραστούν δημιουργικά. Ενδιαφέρθηκαν να εξωτερικεύσουν την όμορφη εμπειρία τους με την μορφή  ζωγραφιάς, με θέμα “Χιονίζει στην αυλή μας”. Κάποια έργα αποδίδουν την πραγματικότητα όπως τη βίωσαν τα παιδιά, κάποια άλλα αποτυπώνουν τα συναισθήματά τους, μερικά αποκαλύπτουν μια άλλη διάσταση της αυλής μας, αλλά όλα μα όλα φέρνουν το χαμόγελο στα πρόσωπά μας.

Παρακάτω, θα έχετε την ευκαιρία να τα απολαύσετε κι εσείς και να μοιραστείτε τη χαρά μας για το χιόνι που έπεσε στην αυλή μας…

Αλήθεια, εσείς, πως νιώσατε όταν είδατε το χιόνι εκείνη τη μέρα;

Επιστρέψαμε στο καλό μας το σχολείο! Είδαμε τους φίλους και τις κυρίες, τα έργα μας παντού μέσα στο σχολείο… Νοιώσαμε πως δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τη στιγμή μου φύγαμε… Πολλά όμως έχουν αλλάξει. Κάποια δε, αλλάξαν για όλον τον πλανήτη μας!

Φυσικά αναφερόμαστε στο Νέο Έτος… το 2021. Πως θα μπορούσε λοιπόν αν μας αφήσει καλλιτεχνικά αδιάφορους ένα τόσο μεγάλο γεγονός; Τα παιδιά πήραν τους μαρκαδόρους τους… συγκεντρώθηκαν… κάλεσαν τα συννεφάκια της φαντασίας τους… και δημιούργησαν το πρώτο έργο της χρονιάς! Πολύχρωμα, ευφάνταστα, χαρούμενα, μοναδικά 2021… για να πάει καλά η χρονιά. Πως άλλωστε να μην πάει καλά, όταν ξεκινά με τόση χαρά και τόσο κέφι; Απολαύστε παρακάτω τα έργα των παιδιών, όπως κοσμούν τις τάξεις τους.

Εμείς, το περήφανο προσωπικό του σχολείου μας, έχουμε την τύχη να τα βλέπουμε καθημερινά, και τα ζωντανά τους χρώματα μας φτιάχνουν τη διάθεση. Σίγουρα θα φτιάξουν και τη δική σας…

Καλή αρχή λοιπόν! 

Το σχολείο μας ετοιμάζεται για να δεχτεί τα παιδιά μας τη Δευτέρα, 11/1/2021…

Το προσωπικό του σχολείου μας ανυπομονεί να σας ξαναδεί από κοντά!!!