Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες .

80 Χρόνια από το ιστορικό Ελληνικό ΟΧΙ ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού και μισαλλοδοξίας. Και εμείς με τη βοήθεια του εποπτικού υλικού μας,

του βιβλίου του Φ.Μανδηλαρά :”Το έπος του 40″

και των τραγουδιών μέσα από τη φωνή της μεγάλης Σοφίας Βέμπο

και της Μαρινέλλας

προσεγγίσαμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής.

ΑΕΡΑ-ΑΕΡΑ-ΑΕΡΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ

Μετά γνωρίσαμε τη χώρα μας την Ελλάδα.

Τη βρήκαμε στο χάρτη και μέσω του τραγουδιού :

ΕΛΛΑΔΑ ( ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ)

Δεν χορταίνω να βλέπω τον ήλιο,
που το φως του σκορπάει στην πλάση,
δεν χορταίνω να βλέπω τους κάμπους,
τις πλαγιές, τα βουνά και τα δάση.

Δεν χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια,
και πανώρια νησιά στην αράδα,
δεν χορταίνω να βλέπω εσένα,
ω πατρίδα, Ελλάδα, Ελλάδα.

είδαμε στο διαδίκτυο τις ομορφιές και τους τόπους της. Εντοπίσαμε τα σύνορα μας, που στο χάρτη συμβολίζονταν με μια κόκκινη γραμμή και εξηγήσαμε τι είναι τα σύνορα και πώς έρχεται κάποιος στη χώρα μας σήμερα.

Διαβάσαμε το αγαπημένο

Mιλούσανε δυο νεράιδες:

— Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελ­λάδα.

— Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.

— Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.

Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;

— Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.

Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός ο τόπος. Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. Γι΄ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε* τη σημαία μας.

Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.

— Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.

Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.

Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.

— Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.

Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.

— Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.

Αφού το διαβάσαμε δύο φορές (γιατί μας άρεσε πολύ)το δραματοποιήσαμε και έπειτα φτιάξαμε το ασπρογάλανο πανί ,τη σημαία μας.

Ακολούθησε το ποίημα του Ελύτη :Τα Ελληνάκια από τη συλλογή του Μικρές Κυκλάδες, φορέσαμε τα μπλε και άσπρα μας ρούχα (τα παιδάκια τα δανειστήκαμε από το blog της αγαπημένης συναδέλφου Αριάδνης Ευαγγελοπούλου και στολίσαμε όλα τα σπίτια μας με ελληνικές σημαίες

Πραγματοποιήσαμε ασκήσεις αναγνώρισης ,ανασύνθεσης και γραφής  των λέξεων ΟΧΙ -ΑΕΡΑ-ΕΛΛΑΔΑ

Μιλήσαμε για τα κακά του ΠΟΛΕΜΟΥ και τα αγαθά της ΕΙΡΗΝΗΣ,τη ζωγραφίσαμε την  ,όπως τη φανταζόμαστε και την αισθανόμαστε(φωτογραφικό υλικό σε προσεχή μας ανάρτηση), την τραγουδήσαμε και εντοπίσαμε όλα τα όμορφα που μας χαρίζει στο ποίημα του Χάρη Σακελλαρίου

Η ειρήνη είναι ζεστή φωλιά

γεμάτη ολόχαρα πουλιά,

είν’ ήλιος και λουλούδια

και γέλια και τραγούδια.

 

Η ειρήνη πόρτα είν’ ανοιχτή

 κι είναι χαρά και είναι γιορτή

είναι φλουριά κι αστέρια

στα κουρασμένα χέρια.

 

Έχει η μανούλα τα παιδιά

κόκκινα μήλα στην ποδιά

κι έχει η γιαγιά τ’ αγγόνια

 σαν λούλουδα στα κλώνια.

 

Τραγούδια ακούς μες στα σχολειά,

στις φάμπρικες και στα χωριά

κι είν’ το ζεστό καρβέλι

μοσκοβολιά και μέλι.

Και στις 27/10/2020 κάναμε μια διαφορετική γιορτή που τη χαρήκαμε πολύ όμως ,γιατί ήταν γεμάτη από τραγούδια, μουσικές , δραματοποιήσεις και φυσικά παρέλαση στον προαύλιο χώρο του νηπιαγωγείου μας.

Οι σημαίες μας ,φτιαγμένες από τα χεράκια μας  κυμάτιζαν περήφανες .

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!