Η 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη “ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους”.
Οι μαθητές αφού έμαθαν τα γεγονότα της εποχής ξεκίνησαν τις προετοιμασίες για την σχολική τους γιορτή.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Αναπαράσταση)
Την ημέρα της Εθνικής Γιορτής συμμετείχαν και ακολούθησαν τις τοπικές δράσεις
Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν «Κουκουράς», ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών!
Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι:
Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.
Με αφορμή τη μουσειοβαλίτσα μάθαμε για τον Λεών και τη Μελίτη, δύο αδέλφια που μεγαλώνουν στην Αρχαία Αθήνα, τον 5ο αιώνα π.χ. Οι καθημερινές τους ασχολίες, τα παιχνίδια, τα μαθήματά τους, οι αθλητικές τους δραστηριότητες ζωντανεύουν μέσα από ιστορίες με ήρωες τα δύο αυτά παιδιά. Οι μαθητές μας έχρονται σε επαφή με την Κυκλαδική Τέχνη και μαθαίνουν πληροφορίες.
Οι μαθητές αφού με αφορμή τις ιστορίες του Γαλήνιου του Πάντα έφτιαξαν με την τεχνική του οριγκάμι κινεζικές ομπρέλες για να συνθέσουν μια εικόνα ανοιξιάτικη και στη συνέχεια έγινε λόγος για τις αποκριες στην Κίνα και έφτιαξαν τους δικούς τους κινέζικους δράκους.
Έπειτα συνέχισαν με τα Ελληνικά έθιμα γνωρίζοντας τον βασιλιά καρνάβαλο, εντοπίζοντας στον Χάρτη της Ελλάδος τις περιοχές που πραγματοποιούν Αποκριάτικο Καρναβάλι (π.χ. Πάτρα, Ξάνθη), έμαθαν την ιστορία του Αρλεκίνου, δημιούργησα παζλ τον Κλόουν και τον ζωγράφισαν.
Την Τσικνοπέμπτη οι μαθητές έφαγαν σουβλάκια που πρόσφερε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου Αρφαρών και μασκαρεύτηκαν. Χόρεψαν με το Γαιτανάκι και το χωρό του Χαραλάμπη.
Κατασκεύασαν ομαδικά το Γαιτανάκι και αντιστοίχησαν σωστά τα σώμματα των μασκαράδων.
Έπαιξαν κι άλλα παραδοσιακά αποκριάτικα παιχνίδια στην αυλή
συνέχισαν με την δημιούργια Χαρταετού
