Που πήγε η Ιωάννα, μαμά;
Η συζήτηση με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας για τον θάνατο και τη διαχείριση της απώλειας και του πένθους προβληματίζει πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς. Κάποιοι θεωρούν το θέμα ταμπού και ακόμη και όταν συμβεί μία απώλεια αποφεύγουν τη συζήτηση με το παιδί, σκεπτόμενοι πως «είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει και θα το ξεχάσει», ίσως επειδή δεν γνωρίζουν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή τους η στάση στην ενήλικη ζωή του παιδιού. Άλλωστε, η απώλεια είναι μέρος της ζωής και ένα παιδί τη βιώνει συνήθως από μικρή ηλικία, με το νεκρό χρυσόψαρο, το σκυλάκι που δε ζει πια, τον παππού ή τη γιαγιά που πέθανε, τον γονιό, το αδελφάκι ή το συμμαθητή που είναι σοβαρά άρρωστοι.
“Όσοι πιστεύουν ότι τα παιδιά πρέπει να μένουν έξω από τις συζήτησεις σχετικά με τον θάνατο και τις δυσάρεστες καταστάσεις και εκείνοι που νομίζουν ότι μία μεγάλη και σημαντική απώλεια αγαπημένου ανθρώπου, κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, θα λησμονηθή από μόνη της και θα ξεπεραστεί, χωρίς να χρειάζεται να συζητηθεί, ίσως εκπλαγούν από το παραμύθι “Που πήγε η Ιωάννα, μαμά;” (Π. Μπαντή, Παιδοψυχίατρος).
Με αφορμή το παραμύθι και αφού το διάβασαμε αποφασίσαμε, μετά από πρόταση μαθητή, να γνωρίσουμε τη συγγραφέα Γαρυφαλιά Τεριζάκη και να τη καλέσουμε στο χώρο του νηπιαγωγείο μας. Χωρίς να χάσουμε χρόνο επικοινωνήσαμε μαζί της μέσω e-mail και πολύ σύντομα λάβαμε την θετική της απάντηση. 6 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 9:30 π.μ. η συγγραφέας επισκέπεται το σχολείο μας.
Έχοντας ρόλο δημοσιογράφου πήραμε συνέντευξη…
Ερωτήσεις των μαθητών: 1. Πού ζήτε; 2. Έχετε οικογένεια; 3. Πόσα βιβλία έχετε γράψει; 4. Τι σας έκανε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε την συγγραφέα δεν θα μπορούσαμε να μην πούμε το δικό μας μοναδικό “Ευχαριστώ”.
