2ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ – ΕΥ ΖΗΝ
1. ΥΓΕΙΑ: Ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας και
ευαλωτότητας
Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι να συνειδητοποιήσουν τόσο οι μαθητές/ριες όσο και οι γονείς τους και γενικότερα η τοπική κοινότητα πως η αξία όλων μας δεν σχετίζεται με την κατάσταση της υγείας ή με οποιοδήποτε γενετικό ή άλλο προσωπικό χαρακτηριστικό μας (UNESCO, 2009). Το σχολείο προϋποθέτει την ενσωμάτωση όλων, χωρίς αποκλεισμούς, μέσω της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων κάθε μαθητή/ριας, που μπορεί να αφορούν την σωματική, γνωστική, πολιτισμική, κοινωνική και συναισθηματική του/της ανάπτυξη. Αποσκοπούμε μέσα από το παρόν σχέδιο να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη και την κατάκτηση των δεξιοτήτων της ενσυναίσθησης και της αποδοχής του διαφορετικού. Κάθε άτομο είναι μοναδικό και δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να αντιγραφεί με κανένα άλλο. Όλα τα άτομα έχουν το δικαίωμα σεβασμού και η διαφορετικότητα δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά δύναμη. Μέσα από την αλληλεπίδραση και τη συλλογική δράση της σχολικής τάξης πρέπει να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα, ότι όλοι έχουμε στοιχεία που μας διαφοροποιούν, αλλά και στοιχεία που μας κάνουν ίσους και όχι ίδιους.
Στα πλαίσια του δεύτερου εργαστηρίου δεξιοτήτων γνωρίσαμε την έννοια της διαφορετικότητας. Μέσα από την συζήτηση με την ολομέλεια της τάξης και την ενεργή συμμετοχή όλων, ανιχνεύσαμε τις απόψεις και τις και τις πρότερες εμπειρίες των μαθητών/ριών για την διαφορετικότητα. Μίλησε ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό του και αφού καταγράψαμε τα στοιχεία μας, παρατηρήσαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας. Στην συνέχεια φτιάξαμε την δική μας ταυτότητα με τα προσωπικά μας στοιχεία.
Στην επόμενη φάση της δράσης διαβάσαμε το παραμύθι “η λευκή και μαύρη σοκολάτα” και μετά από συζήτηση καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως όπως τα χρώματα άσπρο και μαύρο έχουν σαν κοινό του ότι και τα δυο έχουν το “ουράνιο τόξο” μ
έσα τους, έτσι και τα παιδιά “άσπρα” ή “μελαμψά” είναι ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΑΙΔΙΑ και έχουν ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ μέσα στην λαρδιά.
Τέλος, μελετήσαμε τα διάφορα είδη αναπηρίας και αφού συζητήσαμε για το πώς αισθάνονται αυτά τα άτομα και τι είδους δυσκολίες αντιμετωπίζουν, μπήκαμε και εμείς στην θέση τους κάνοντας διαδρομές με το ένα μας πόδι και ζωγραφίσαμε με το στόμα μας, χωρίς να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας. Έπειτα καθίσαμε στην ολομέλεια και συζητήσαμε για το πώς αισθανθήκαμε και για το πόσο εύκολο ήταν να κάνουμε αυτές τις δραστηριότητες.
