Οι Αρχαίοι Έλληνες στη προσπάθεια τους να εξηγήσουν τις εναλλαγές των εποχών έπλασαν το μύθο της Περσεφόνης. Πώς αλλιώς να εξηγούσαν από τη μια την καρποφορία και την αναγέννηση της πλάσης και από την άλλη το μαρασμό και τη νέκρωση της φύσης; Έτσι συνέδεσαν τις αναλλαγές των εποχών με τα συναισθήματα της Θεάς Δήμητρας, Θεά της Γεωργίας μα πάνω από όλα ΜΑΝΑ…

Αφού λοιπόν διαβάσαμε το μύθο, αποφασίσαμε να τον εικονογραφήσουμε και να φτιάξουμε το δικό μας βιβλίο-μύθο. Αρχικά γράψαμε το μύθο (τα νήπια έλεγαν και εγώ σημείωνα) και στη συνέχεια ο καθένας διάλεξε ένα απόσπασμα από τον μύθο και το απέδωσε με τη ζωγραφική. Τα περάσαμε στον υπολογιστή και ηχογραφήσαμε και την αφήγηση που αντιστοιχούσε στη σελίδα του κάθε νηπίου με το ίδιο αφηγητή, ώστε να μετατραπεί και σε ηλεκτρονικό μύθο

Τα Νηπιαγωγάκια Ακρινής ζωγραφίζουν το μύθο της Περσεφόνης!

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ / ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗ

Μέσα από τους πίνακες μας δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε την τεχνοτροπία με την οποία είναι ζωγραφισμένοι, να επισημάνουμε τις διαφορές τους και να διαπιστώσουμε πως οι εικόνες στην εκκλησία είναι βυζαντινής τέχνης.

– Αναγεννησιακοί πίνακες ζωγραφικής του Δομήνικου Θεοτοκόπουλο/EL GRECO!
– Βυζαντινινή Τέχνη

ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

Η Αναγέννηση ήταν ένα πολιτιστικό κίνημα που τοποθετείται προσεγγιστικά ανάμεσα στο 14ο και το 17ο αιώνα, ξεκινώντας στηνΙταλία κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, από όπου και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης ως ονομασία της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, μα με μεγαλύτερη ελευθερία καθώς το κύμα των αλλαγών που επήλθαν δεν εξαπλώθηκε με την ίδια ταχύτητα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ως πολιτιστικό κίνημα, επέφερε την άνθηση της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης, της θρησκείας και της πολιτικής επιστήμης, καθώς και την αναβίωση της μελέτης κλασικών συγγραφέων, την ανάπτυξη της γραμμικής προοπτικής στη ζωγραφική και τη σταδιακή, αλλά ευρέως διαδεδομένη, μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Παραδοσιακά, αυτή η πνευματική μεταμόρφωση είχε ως αποτέλεσμα να θεωρείται η Αναγέννηση γέφυρα μεταξύ του Μεσαίωνα και της Σύγχρονης Εποχής. Αν και κατά την Αναγέννηση έλαβαν χώρα επαναστατικές καινοτομίες σε πολλά πνευματικά πεδία, καθώς και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές, είναι ίσως περισσότερο συνυφασμένη με τα ρεύματα που διαμορφώθηκαν στο χώρο της τέχνης, αλλά και τη συμβολή παν-επιστημόνων όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος, οι οποίοι ενέπνευσαν τον όρο Homo Universalis(Καθολικός Άνθρωπος).

Βυζαντινή τέχνη ονομάζεται πρωτίστως η καλλιτεχνική παραγωγή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 4ο αιώνα ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, και κατ’ επέκταση η τέχνη που ακολούθησε τις ίδιες αρχές έξω από το χωροχρονικά όρια της συγκεκριμένης κρατικής οντότητας. Διαχρονικά σημαντικότερο κέντρο της βυζαντινής τέχνης ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίαςΚωνσταντινούπολη, η ακτινοβολία της βυζαντινής τέχνης όμως απλώθηκε σε μεγάλο μέρος του μεσογειακού κόσμου και στην ανατολική Ευρώπη ως τη Ρωσία και την Αρμενία. Επίσης συναντήθηκε δημιουργικά με τη μεσαιωνική τέχνη της Δύσης και του ισλαμικού κόσμου συμβάλλοντας στην εμφάνιση υβριδικών καλλιτεχνικών ρευμάτων.