Σήμερα στις  13 Δεκεμβρίου στις 11 το πρωί το νηπιαγωγείο μας συναντήθηκε με άλλα σχολεία Δημοτικά και Νηπιαγωγεία του Δήμου μας στην κεντρική πλατεία της Ονειρούπολης  όπου και έγινε αναβίωση του πανάρχαιου εθίμου της Ειρεσιώνης.

     Ειρεσιώνη:  προέρχεται από τη λέξη είρος ( έριον = μαλλί ). Σύμφωνα με πολλές αναφορές σε  αρχαία κείμενα ήταν ένα κλαδί αγριελιάς ή και ελιάς που ήταν στολισμένο με λευκές και κόκκινες κορδέλες από μαλλί προβάτου. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο φανταχτερό όσο και το σημερινό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι κόκκινες  κορδέλες  λέγεται ότι συμβόλιζαν  το αίμα των ανθρώπων και οι λευκές το αίμα των θεών. Σε αυτό κρεμούσαν τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς όπως  σύκα, καρύδια,  αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά εκτός από μήλα και αχλάδια.  Επίσης κρεμούσαν  και μικρά μπουκαλάκια από λάδι και μέλι.

      Ήταν ένας τρόπος να ευχαριστήσουν το Θεό Απόλλωνα κυρίως αλλά και τον Ήλιο και τις Ώρες  για τη γονιμότητα του έτους που τελείωνε αλλά και να τον παρακαλέσουν ώστε και η επόμενη χρονιά να είναι εξίσου ή και ακόμη περισσότερο παραγωγική.

       Την 7η ημέρα λοιπόν του μήνα Πυανεψίωνα ( ήταν ο μήνας που σηματοδοτούσε το νέο θρησκευτικό έτος και τη σπορά) παιδιά των οποίων ζούσαν και οι δύο γονείς περιέφεραν την  ειρεσιώνη στους δρόμους της Αθήνας και τραγουδούσαν τα κάλαντα (τις καλένδες) από σπίτι σε σπίτι λέγοντας ευχές και παροτρύνοντας το νοικοκύρη του σπιτιού  με παινέματα να  τα φιλέψει με τρόπο γενναιόδωρο. Όπως γίνεται και με τα σημερινά κάλαντα. Έχουν καταγραφεί από τον Όμηρο,  πριν από 3.000 περίπου χρόνια,  τα κάλαντα εκείνα που είναι περίπου στο σημερινό ύφος

      Όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους,  σύμφωνα με αναφορές που έχουμε από τον Αριστοφάνη, τοποθετούσαν την ειρεσιώνη έξω από την πόρτα και την άφηναν εκεί μέχρι τον επόμενο χρόνο ωσότου φέρουν την καινούργια ειρεσιώνη οπότε και έκαιγαν την παλιά. 

    Επειδή το έθιμο άρεσε σε πολλούς είχε αρχίσει να απλώνεται και σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας μέχρι που στα χρόνια της ρωμαϊκής κατάκτησης το δανείστηκαν οι Ρωμαίοι. Μάλιστα οι Ρωμαίοι το επέκτειναν  βάζοντας το βράδυ στα κλαδιά της ελιάς αναμμένα φαναράκια. Εξ ου  και τα φωτάκια σήμερα. 

      Στα βυζαντινά χρόνια προκειμένου οι αυτοκράτορες να υποστηρίξουν την διάδοση του χριστιανισμού το έθιμο της ειρεσιώνης θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και απαγορεύτηκε η τέλεση του. Όμως οι περιηγητές και οι Έλληνες που ταξίδευαν στις χώρες τη Βόρειας Ευρώπης μετέδωσαν το έθιμο στους λαούς εκεί οι οποίοι αφού δεν είχαν να στολίσουν ελαιόδεντρα στόλιζαν κλαδιά από δέντρα πού φυτρώνουν στις περιοχές τους όπως είναι τα έλατα.

     Στα χρόνια του Όθωνα το Χριστουγεννιάτικο έλατο επιστρέφει σαν αντιδάνειο στη χώρα μας από τον Όθωνα ο οποίος το 1833 στο Ναύπλιο στολίζει το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

      Η καταγωγή του όμως είναι ουσιαστικά ελληνική!!!

Οι μαθητές μας αφού έμαθαν να τραγουδούν τα αρχαία κάλαντα , έφτιαξαν στολίδια με χαρτόνι και καρπούς όπως φακές , φασόλια , καρύδια σιτάρι , αμύγδαλα , ακολουθώντας τις οδηγίες που μας έστειλε το 2ο Δημοτικό σχολείο που ήταν και ο διοργανωτής της εκδήλωσης!

Το πρωί της Τετάρτης στο δρόμο προς την Ονειρούπολη οι μαθητές στόλιζαν τα δέντρα που συναντούσαν με τέτοια κλαδιά!

Στην Κεντρική πλατεία Ονειρούπολης Δράμας παρακολουθήσαμε ένα μικρό Δρώμενο με τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικές με το έθιμο.

Στολίσαμε με τα κλαδιά μας την κεντρική Ειρεσιώνη της Ονειρούπολης και παρακολουθήσαμε τα ταχυδρομικά περιστέρια να ελευθερώνονται συμβολικά για να μεταφέρουν το μήνυμα της Ειρεσιώνης .

Κατά την επιστροφή μας στο σχολείο κάναμε 4 προγραμματισμένες στάσεις σε καταστήματα και στο Δήμο Δράμας. Όπου τραγουδήσαμε τα Κάλαντα και κεραστήκαμε όπως τα αρχαία χρόνια με καρπούς!

Στο κατάστημα 196°C Coffee Roasters

Στο βιβλιοπωλείο Πυξίδας 

Pet Shop Σαββίδης Σπυρίδων 

Στο Δήμο Δράμας όπου μας υποδέχτηκε η Αντιδήμαρχος Αναστασία Τόλιου.