Εκεί, όπου η μουσική έχει κάθε μέρα την τιμητική της…
Εκεί, όπου μπορούμε μικροί και μεγάλοι να επικοινωνούμε και να συνυπάρχουμε ως σύνολο,
μουσικό ή και μη…
Εκεί, όπου θα ακούσεις τραγούδια χαράς για να γιορτάσεις επικείμενο γάμο, ή τραγούδια γεμάτα βαρυσήμαντα νοήματα και αναμνήσεις προς τιμήν όσων έφυγαν …
Εκεί, βρήκαμε ο ένας τον άλλον…
<<Στη μεγάλη αίθουσα>> για όσους ξέρουν και για όσους θα μάθουν στο μέλλον…
Το κομμάτι αποτελεί διασκευή του παραδοσιακού Πωγωνίσιου τραγουδιού <<Ξενιτεμένο μου πουλί>>.
Ευχαριστώ από καρδιάς, τον συνάδελφο και συνοδοιπόρο σε αυτό το ολιγόωρο – κυριολεκτικά – ταξίδι, Ηλία Λένη, αλλά και όλους ξεχωριστά τους μαθητές μας: τον Γεράσιμο, τον Λευτέρη, τη Βάσια, τη Χαρά, τις Χρύσες και τους Χρηστάδες, τον Λάμπρο και τη Μαρία για τη συνεργασία και την τελειόφοιτη, πλέον, Κατερίνα Ζήση για τα όμορφα πλάνα…
…Σε κάθε Ξενιτεμένη ψυχή…
Φωτεινή Αρβανιτίδου
