Στο πλαίσιο του μαθήματος των Αγγλικών οι μαθητές του Β2 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Άρτας αναλύσαμε το τραγούδι “Blackbird” του Paul Mac Cartney, το οποίο παρομοιάζει τα κοτσύφια με τους ανθρώπους που αγωνίζονται να ζήσουν και να επιβιώσουν σ’ ένα περιβάλλον ‘’μαύρο’’ από το ρατσισμό και την ανισότητα χρησιμοποιώντας τα σπασμένα τους φτερά και μαθαίνοντας να ζουν στο χειρότερο περιβάλλον λόγω της κατώτερης κοινωνικής τους θέσης. Επίσης το τραγούδι μας δείχνει πως η πίστη στα όνειρα βοηθά στην υλοποίησή τους. Στην τάξη μου με τη βοήθεια της καθηγήτριάς μας Γιαννάκου Αναστασίας, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το ίδιο το τραγούδι σε πιο ‘’φωτεινό’’ φόντο. Στο δικό μας “blackbird” το κοτσύφι κελαηδά στο φως της μέρας. Είναι ευτυχισμένο και ελεύθερο. Έχει πελώρια φτερά και πετάει παντού. Περίμενε πάντα αυτή τη στιγμή και εμείς του τη χαρίζουμε. Το κοτσύφι ήταν φυλακισμένο στο σκοτάδι του ρατσισμού ο οποίος πληγώνει τις καρδιές μας και εμείς το ελευθερώνουμε και ξεριζώνουμε τις φυλετικές διακρίσεις από παντού.
ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ- ανεξάρτητα από χρώμα και πιστεύω. Γι’ αυτό…
«Πέτα-πέτα κοτσύφι και ζήσε στο φως της ημέρας με όλους εμάς.»
Κείμενο: Δέσποινα Σκούρα
Τραγούδι, διασκευή στίχων: Δέσποινα Σκούρα
Μουσική σύνθεση, πιάνο: Νίκος Καράτσαλος
Κιθάρα: Ανδρέας Τσαμπάκης
Καχόν: Ορέστης Σιαπάτης
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αναστασία Γιαννάκου
