ΓΕΛ ΣΟΦΑΔΩΝ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2012-13

ΤΜΗΜΑ Β2

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ : ΚΟΥΞΑΡΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ

ΜΑΘΗΜΑ : ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ομάδες μαθητών

 

 

• Μαντζιάλης  Θωμάς
• Μαντζιάλης Βαγγέλης
• Κωσταράς  Νίκος
• Κορογλάνογλου Παναγιώτης
• Νταφόπουλος Γιάννης

 

 

• Ματθαίου Ηλίας
• Νασιάκος Νίκος
• Μασούρας  Χρήστος
• Κόκκαλης  Κωνσταντίνος

 

 

• Μπούχτης Έκτορας
• Μπράτσος  Αλκιβιάδης
• Μυργιώτη Παρασκευή 
• Μπουνέλη Κωνσταντίνα

 

 

• Ντόκου Άντζελα
• Κουτρούλη Ελένη
• Μαργαρίτη Κωνσταντίνα
• Μέτα Τζωρτζίνα  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

 

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ…………………………………………..σελ.4    

ΟΜΑΔΕΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ…………………………………………………..σελ.10

 

ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ………………………………………………σελ.12

 

ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ………………………………………………σελ.15

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ……………………………………………σελ.19

ΑΣΦΑΛΗΣ ΧΡΗΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ………………………..….……….. σελ.21

 

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ……………………………….. σελ.25

 

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ……………………………………………………….….. σελ.28

ΚΑΚΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ……………………………….σελ.35     

SLOWFOOD……………………………………………………………..σελ.37

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πρόλογος

Όπως όλοι γνωρίζουμε, σημαντικότερος παράγοντας για την επιβίωση του ανθρώπου είναι η τροφή. Συνεπώς, για ένα καλό βιοτικό επίπεδο όσον αφορά την υγεία (και όχι μόνο) αποτελεί η διατροφή, η οποία μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο βοηθό και συμπορευτή μιας καλής, υγιεινής ζωής. Εμείς λοιπόν ,οι μαθητές του Β2 ως νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την σωστή διατροφή προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τις πιο σημαντικές πληροφορίες. Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε το θέμα «διατροφή και υγεία» θα κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα ώστε να αναδείξουμε την διαχρονική αξία της διατροφής για το ανθρώπινο γένος. Επιπλέον, ασχολούμαστε με τις ομάδες τροφίμων και τη μεσογειακή διατροφή.  Ακόμα, με θέματα προστασίας της υγείας μας, όπως την ασφαλή χρήση τροφίμων, αλλά και με τα μεταλλαγμένα στα οποία χρειάζεται να δείχνουμε ιδιαίτερη προσοχή.  Παράλληλα, θα θίξουμε σύγχρονα προβλήματα, όπως την υπερβολική τάση των ανθρώπων  να στρέφονται σε άχρηστες τροφές για τον οργανισμό, με αποτέλεσμα την παχυσαρκία.  Τέλος,  κλείνουμε την εργασία μας ανακαλύπτοντας το κίνημα «SlowFood» το οποίο, ενάντια στους γρήγορους ρυθμούς ζωής, προσπαθεί να καταπολεμήσει το γρήγορο και «έτοιμο» φαγητό αλλά και να  στρέψει τους ανθρώπους στον σωστό τρόπο διατροφής με σπιτικά γεύματα.

 

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ   

                                                                                                                         Τις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων χαρακτήριζε η λιτότητα που αντικατόπτριζε τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγετο η ελληνική γεωργική δραστηριότητα. Θεμέλιο τους ήταν η λεγόμενη «μεσογειακή τριάδα»: σιτάρι, λάδι και κρασί.

 

            Οι αρχαίοι Έλληνες, κυρίως οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, ήταν λιτοδίαιτοι. Η γη στην Αττική δεν τους πρόσφερε πολλά τρόφιμα παρά μόνο τα κυρίως απαραίτητα. Σε αντίθεση με τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες υπήρχαν και κάποιοι λαοί όπως οι Θεσσαλοί και οι Βοιωτοί που κατοικούσαν κοντά σε εύφορες πεδιάδες. Αυτοί είχαν μεγαλύτερη ποικιλία τροφίμων .                                   

Στη βάση της διατροφής των αρχαίων Ελλήνων συναντούμε τα δημητριακά, και σε περιπτώσεις ανάγκης μείγμα κριθαριού με σιτάρι, από το οποίο παρασκευαζόταν ο άρτος. Με το σιτάρι που χρησιμοποιείται σήμερα οι αρχαίοι τάιζαν τα ζώα. Η κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών σχετιζόταν με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αλλά και με το αν κατοικούσε στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα. Οι Έλληνες κατανάλωναν ιδιαιτέρως τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Το βούτυρο ήταν γνωστό, αλλά αντί αυτού γινόταν χρήση κυρίως του ελαιόλαδου. Το φαγητό συνόδευε κρασί (κόκκινο, λευκό ή ροζέ) αναμεμειγμένο με νερό.                     

 

Γεύματα

                     

Για τους αρχαίους Έλληνες τα γεύματα της ημέρας ήταν τρία στον αριθμό. Το πρώτο από αυτά (ἀκρατισμός) αποτελούσε κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί (ἄκρατος), συνοδευόμενο από σύκα ή ελιές. Το δεύτερο (ἄριστον) λάμβανε χώρα το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα. Το τρίτο (δεῖπνον), το οποίο ήταν και το σημαντικότερο της ημέρας, σε γενικές γραμμές καταναλωνόταν αφού η νύχτα είχε πλέον πέσει. Σε αυτά μπορεί να προστεθεί ένα επιπλέον ελαφρύ γεύμα (ἑσπέρισμα) αργά το απόγευμα. Τέλος το ἀριστόδειπνον ήταν ένα κανονικό γεύμα που μπορούσε να σερβιριστεί αργά το απόγευμα στη θέση του δείπνου.                                                                                                                                                        

Κομμάτια πεπλατυσμένου ψωμιού μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πιάτα, ωστόσο τα πήλινα δοχεία ήταν και τα πιο διαδεδομένα. Τα πιάτα με την πάροδο του χρόνου κατασκευάζονταν με περισσότερο γούστο και επιμέλεια, με αποτέλεσμα να συναντά κανείς κατά τη ρωμαϊκή περίοδο πιάτα από πολύτιμα μέταλλα ή ακόμη και γυαλί. Η χρήση μαχαιροπήρουνων δεν ήταν και πολύ συχνή: η χρήση του πηρουνιού ήταν άγνωστη και ο πιο συνηθισμένος τρόπος λήψης του φαγητού ήταν με τα δάχτυλα. Εντούτοις μαχαίρια χρησιμοποιούνταν για την κοπή του κρέατος, καθώς και κάποια μορφή κουταλιών για σούπες και ζωμούς.Κομμάτια ψωμιού μπορούσαν να χρησιμεύσουν για τη λήψη τροφής ή ακόμη και ως πετσέτα για τα δάχτυλα.

 

 

 

 

 

 

    Συμπόσιον

Στην ελληνική αρχαιότητα εκτός από το καθημερινό δείπνο (βραδινό γεύμα) υπήρχε και το δειπνούμενο γεύμα με φίλους ή γνωστούς που ονομάζονταν “συμπόσιο” ή “εστίαση” που σήμερα λέγεται συνεστίαση. Υπήρχαν και δείπνα όπου οι συμμετέχοντες συνεισέφεραν ή οικονομικά, ή με τρόφιμα, τα οποία και λέγονταν “συμβολές”. Ο Όμηρος τα αποκαλεί «εράνους».

Το συμπόσιον (λέξη που σημαίνει «συνάθροιση ανθρώπων που πίνουν») αποτελούσε έναν από τους πιο αγαπημένους τρόπους διασκέδασης των Ελλήνων. Περιελάμβανε δύο στάδια: το πρώτο ήταν αφιερωμένο στο φαγητό, Το δεύτερο μέρος ξεκινούσε με σπονδή, τις περισσότερες φορές προς τιμή του Διονύσου.

Δημητριακά και ψωμί

      

Δημητριακά

Τα δημητριακά κατείχαν εξέχουσα θέση στη διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων. Ήδη από την ομηρική εποχή ήταν γνωστός ο τρόπος καλλιέργειας σίτου, κριθαριού και όλυρας.

Αποτελούσαν τη βάση της διατροφής τους, κατά τη μινωική, τη μυκηναϊκή και την κλασική περίοδο. Χαρακτηριστικό είναι πως η Αθήνα του Περικλή, αποτελούσε το μεγαλύτερο εισαγωγέα σιτηρών του αρχαίου κόσμου. Τα φορτία που κατέφθαναν από τη Μαύρη Θάλασσα και τον Ελλήσποντο ανέρχονταν κατά μέσο όρο σε 17.000 τόνους ετησίως.

Κύρια προϊόντα ήταν το σκληρό σιτάρι, η όλυρα  και το κριθάρι.

Το σιτάρι μουσκευόταν προκειμένου να γίνει μαλακό και κατόπιν επεξεργαζόταν με δύο πιθανούς τρόπους. Το άλεθαν προκειμένου να γίνει χυλός, ώστε να αποτελέσει συστατικό του λαπά ή το μετέτρεπαν σε αλεύρι από το οποίο προέκυπτε το ψωμί (άρτος) ή διάφορες πίτες, σκέτες ή γεμιστές με τυρί ή μέλι.

Τα δημητριακά σερβίρονταν συνήθως με ένα συνοδευτικό γνωστό με τη γενική ονομασία όψον. Αρχικά η ονομασία αναφερόταν σε ότι μαγειρευόταν στη φωτιά, και, κατ’ επέκταση, σε οτιδήποτε συνόδευε το ψωμί. Από την κλασική εποχή και μετά, πρόκειται για ψάρι και λαχανικά. Σερβίρονταν ως σούπα, βραστά ή πολτοποιημένα, καρυκευμένα με ελαιόλαδο, ξύδι, χόρτα ή μια σάλτσα ψαριού γνωστή με την ονομασία γάρον.  Οι πιο φτωχές οικογένειες κατανάλωναν βελανίδια. Οι ελιές ήταν πολύ συνηθισμένο συνοδευτικό, ωμές ή συντηρημένες.

 

Ψωμί

Με το αλεύρι από δημητριακά γινόταν, όπως και τώρα, το ψωμί.

Η μέθοδος «φουσκώματος» του ψωμιού ήταν γνωστή. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κάποιο αλκαλικό συστατικό ή μαγιά για την διαδικασία.

Η ζύμη ψηνόταν στο σπίτι σε υπερυψωμένους φούρνους από άργιλο. Μια απλούστερη μέθοδος προέβλεπε την τοποθέτηση αναμμένων κάρβουνων στο έδαφος και την κάλυψη του σκεύους με καπάκι σε σχήμα θόλου.

Οι πέτρινοι φούρνοι έκαναν την εμφάνισή τους κατά τη ρωμαϊκή πια περίοδο. Ο Σόλων, ο Αθηναίος νομοθέτης του 6ου αιώνα π.Χ., όρισε πως το ψωμί από σιτάρι έπρεπε να καταναλώνεται μόνο κατά τις εορταστικές ημέρες. Από την κλασική εποχή και έπειτα, και μόνο για εκείνους που είχαν τα οικονομικά μέσα, το εν λόγω ψωμί ήταν διαθέσιμο καθημερινά στα αρτοπωλεία.

Το κριθάρι ήταν απλούστερο στην παραγωγή, μα αρκετά πιο δύσχρηστο στην παραγωγή ψωμιού. Το ψωμί που προκύπτει από το κριθάρι είναι θρεπτικό αλλά και βαρύτερο. Συνεπώς συνήθως ψηνόταν προτού αλεστεί για να προκύψει αλεύρι, το οποίο χρησίμευε στην παραγωγή του βασικού πιάτου της ελληνικής κουζίνας, που ονομαζόταν μάζα.

Χαρακτηριστικά οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους Έλληνες «κριθαροφάγους», ενώ στην κωμωδία «Ειρήνη» ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί την έκφραση «ἔσθειν κριθὰς μόνας», που μεταφράζεται «το να ζει κανείς μονάχα με κριθάρι» ή κατά τη νεοελληνική έκφραση «τη βγάζω με νερό και ψωμί».

Πηγή: (  http://el.wikipedia.org/wiki/Διατροφή_στην_αρχαία_Ελλάδα )

 

ΦΡΟΥΤΑ, ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΣΠΡΙΑ

 

Τα δημητριακά σερβίρονταν συνήθως με ένα ορεκτικό γνωστό με την γενική ονομασία όψον. Αρχικά η ονομασία αναφερόταν σε ότι μαγειρευόταν στην φωτιά, σε οτιδήποτε συνόδευε το ψωμί.

Για τους κατοίκους των πόλεων τα φρέσκα οπωροκηπευτικά ήταν πολύ ακριβά κι έτσι καταναλώνονταν σπάνια. Μία τυπική στρατιωτική μερίδα περιελάμβανε τυρί, σκόρδο και κρεμμύδια.  Τα φρούτα, φρέσκα ή ξηρά, τρώγονταν ως επιδόρπιο. Πρόκειται κυρίως για σύκα, σταφίδες, καρύδια και φουντούκια. Τα ξηρά σύκα χρησίμευαν επίσης ως ορεκτικό, πίνοντας παράλληλα κρασί. Στην περίπτωση αυτή, συνοδεύονταν συχνά από ψητά κάστανα στραγάλια ή ψημένους καρπούς οξιάς.

ΠΗΓΗ : (www.wikipedia.com )

 

Κρέας
Οι κυνηγοί της αρχαίας Ελλάδας λόγω του επαγγέλματος είχαν τη δυνατότητα να τρέφονται με πτηνά και λαγούς, ενώ όσοι ήταν και αγρότες τρέφονταν από πουλερικά και χήνες που είχαν στις αυλές τους. Οι ελαφρώς πλουσιότεροι μπορούσαν να διατηρούν πρόβατα, κατσίκες και γουρούνια. Επίσης στην κλασσική Αθήνα, οι περισσότεροι έτρωγαν αρνίσιο κρέας μόνο τις γιορτές. Γενικά όμως όλοι είχαν ως κύρια τροφή τους το λουκάνικο.

Στις θρησκευτικές τους τελετές παρατηρείται για ακόμη μια φορά η κατανάλωση κρέατος. Λένε μάλιστα πως γίνονταν διαχωρισμός του λίπους-οστών (η μερίδα των θεών, η οποία παραδίδονταν στις φλόγες) , με το ψαχνό κρέας για τους θνητούς.

Η διατροφή των Σπαρτιατών

Η τροφή των Σπαρτιατών στην αρχαία Ελλάδα ήταν λιτή με πολλές πρωτεΐνες. Κύριο τους γεύμα ήταν ένας ζωμός από χοιρινό, γνωστός και ως << μέλας ζωμός >> . Συνοδεύονταν μαζί με αλάτι , ξύδι, αίμα και χοιρινό κρέας. Επίσης από σύκα, τυρί και πιο σπάνια από διάφορα θηράματα ή ψάρι. Λέγεται επίσης πως στους Λακεδαιμόνιους μάγειρες απαγορεύονταν να προετοιμάζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας.

 

Ψάρι

Η στάση των Ελλήνων απέναντι στο ψάρι ποικίλλει ανάλογα με την εποχή . Στο έπος της Ιλιάδας δεν γίνεται κατανάλωση ιχθύων παρά μόνο ψητού κρέατος .Ο Πλάτων το αποδίδει στην αυστηρότητα των εθίμων της εποχής . Εντούτοις μοιάζει ότι το ψάρι  θεωρούνταν φαγητό για φτωχούς  . Στην Οδύσσεια αναφέρεται πως οι σύντροφοι του Οδύσσεια κατέφευγαν στο ψάρι . Κατά  την κλασική εποχή ,το ψάρι μετατρέπεται σε προϊόν πολυτελείας.  Πάντως όλα τα προϊόντα αλιείας δεν κόστιζαν το ίδιο .

Πηγή : περιοδικό «ΔΗΩ»

 

 

ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

 

ΠΟΤΑ:Στην πόση των αρχαίων Ελλήνων με την ευρύτερηκατανάλωση ήταν προφανώς το νερό.  Η αναζήτηση νερού υπαγόταν στις εργασίες που έπρεπε να διεκπεραιώσουν καθημερινά οι γυναίκες. Το σκεύος που χρησιμοποιούνταν για την πόση ήταν ο σκύφος, κατασκευασμένος από ξύλο, πυλό ή μέταλλο. Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν πολλά είδη κρασιού: λευκό, κόκκινο, ροζέ. Ξακουστή αμπελώνες υπήρχαν στην Νάξο, τη Θάσο, τη Λέσβο και τη Χίο. Δευτερεύον κρασί παραγόταν από νερό και μούστο, αναμεμειγμένο με κατακάθια το οποίο και διατηρούσαν οι χωρικοί για προσωπική τους χρήση. Ορισμένες φορές το κρασί γινόταν γλυκύτερο με μέλι ενώ μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για φαρμακευτικούς σκοπούς.  Το κρασί στις περισσότερες περιπτώσεις αραιωνόταν με νερό καθώς ο ”  άκρατος οίνος ”  (μη αραιωμένο κρασί) δεν ενδεικνύονταν για καθημερινή χρήση. Το κρασί αναμιγνυόταν σε έναν κρατήρα από τον οποίο οι δούλοι γέμιζαν τα ποτήρια με την βοήθεια μιας οινοχόης. Το κρασί επίσης είχε θέση και στη γενική ιατρική, καθώς του αποδίδονταν φαρμακευτικές ιδιότητες.  Εκτός από της ιατρικές περιστάσεις, η Ελληνική κοινωνία αποδοκίμαζε τις γυναίκες που έπιναν κρασί. Σύμφωνα με τον Αιλιανό ένας νόμος στην Μασσαλία απαγόρευε στις γυναίκες να πίνουν οτιδήποτε εκτός από νερό. Η Σπάρτη ήταν η μοναδική πόλη που επιτρεπόταν στις γυναίκες να καταναλώνουν ό,τι ήθελαν.

 

ΛΑΔΙ:Το δέντρο της ελιάς στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν ένα σύμβολο ειρήνης, γονιμότητας, εξαγνισμού, ισχύος, νίκης και μετάνοιας, διαδραματίζοντας ένα βασικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό των αρχαίων. Η σημασία του ελαιολάδου ήταν επίσης ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς το λάδι πέρα από την καθημερινή χρήση του στο φαγητό, χρησιμοποιούνταν και σε διάφορες άλλες εφαρμογές, όπως στη βυρσοδεψία, στην υφαντική, στο φωτισμό, στην αρωματοποιία, στη φαρμακευτική, στην ιατρική, αλλά και σε διάφορες λατρευτικές τελετές.  Το λάδι ως προϊόν εισήλθε στη διατροφή με τον καιρό, αποτελώντας μέρος των περισσότερων φαγητών και αρτυμάτων.

 

 

ΠΗΓΗ : ( http://www.tmth.edu.gr/aet/thematic_areas/p40.html )

 

ΟΜΑΔΕΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ:

 

Όλα τα γεύματα της ημέρας είναι εξίσου σημαντικά, όμως το πρώτο γεύμα της ημέρας μπορεί να καθορίζει την διάθεση, την ενέργεια και την ημερήσια απόδοσή μας , γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να το υποτιμούμε.

Τα δημητριακά προσφέρουν στην υγεία μας βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα οφέλη: Η πέψη των δημητριακών ολικής αλέσεως είναι πιο αργή από τα επεξεργασμένα δημητριακά. Έτσι, το σάκχαρο του αίματος και η ινσουλίνη διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα.

Θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο το πρωινό να περιέχει δημητριακά, φρούτα, γάλα ή γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα δημητριακά περιέχουν πολύτιμες βιταμίνες, μέταλλα, και φυτικές ίνες, που προκαλούν κορεσμό και είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του πεπτικού μας συστήματος. Επίσης, για να ενισχύσουμε τον οργανισμό μας με βιταμίνες είναι καλό να ολοκληρώσουμε το πρωινό μας με φρούτα ή χυμούς.

Έχει παρατηρηθεί ότι καταναλώνοντας προϊόντα ολικής αλέσεως μπορούμε να διατηρήσουμε το βάρος μας.

Μετά από μελέτες διαπιστώθηκε ότι όσοι τρώνε τρεις ή περισσότερες μερίδες ολικής αλέσεως τρόφιμα την ημέρα, είχαν σημαντικά χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) από εκείνους οι οποίοι τρώνε λιγότερο από μια μερίδα την ημέρα. Αυτό οφείλεται και στις ίνες των δημητριακών, που προσφέρουν πρώιμο κορεσμό, ρυθμίζουν τα επίπεδα σακχάρου, με αποτέλεσμα να μειώνουν το αίσθημα της πείνας.

Τέλος, μελέτες υποστηρίζουν ότι τα δημητριακά ολικής αλέσεως μπορούν να καταστείλουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, εμποδίζοντας τις βλάβες του DNA. Την προστατευτική αυτή δράση δεν την παρέχουν μόνο οι ίνες που βρίσκονται στα δημητριακά, αλλά και άλλα στοιχεία όπως αντιοξειδωτικά, η βιταμίνη Ε και μέταλλα, όπως το σελήνιο.

Είναι σημαντικό να καταναλώνουμε 2-3 μερίδες δημητριακών ολικής άλεσης την ημέρα αφού αυτά έχουν ευεργετική επίπτωση στην υγεία μας. Η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι το άμυλο παχαίνει δεν ευσταθεί εκτός και αν καταναλώνουμε άσπρο ψωμί, άσπρο ρύζι, άσπρα ζυμαρικά και γενικά κατεργασμένα δημητριακά. Ακόμα μην ξεχνάτε ότι το κύριο ενεργειακό υλικό του οργανισμού είναι το άμυλο.

 

Γαλακτοκομικά προϊόντα :

Γάλα, γιαούρτι, τυρί. Παρέχουν ασβέστιο, βιταμίνη D, πρωτεΐνη, σίδηρο και άλλα μέταλλα κτλ. Περιέχουν, επίσης, κορεσμένα λιπαρά . Κάποιες τροφές, όπως το τυρί, έχουν περισσότερο λίπος κι άλλες λιγότερο. Η θρεπτικότητα του γάλακτος δεν ελαττώνεται με την μείωση του λίπους, οπότε είναι προτιμότερο να καταναλώνουμε γάλα με χαμηλά λιπαρά.  Ωστόσο τα γαλακτοκομικά με 0% λιπαρά δεν είναι καλές πηγές των λιποδιαλυτών βιταμινών Α,D,E,K

 

Λίπη και έλαια :

 

Τα λίπη και έλαια, που μαζί ονομάζονται λιπίδια, είναι μια ετερογενής ομάδα ενώσεων που χαρακτηρίζονται από αδιαλυτότητα στο νερό. Ενώ τα έλαια σε θερμοκρασία δωματίου είναι σε υγρή μορφή, τα λίπη παραμένουν σε στερεή. Το μεγαλύτερο μέρος των λιπιδίων του οργανισμού μας (90%) είναι αποθηκευμένο στον λιπώδη ιστό στο δέρμα, ενώ το υπόλοιπο είναι κυρίως στα μυϊκά, αλλά και τα υπόλοιπα κύτταρα του οργανισμού. Αν και το ρεπερτόριο των λειτουργιών των λιπιδίων είναι μεγάλο, η σημαντικότερη  λειτουργία τους είναι η αποθήκευση ενέργειας.

 

Πηγή : ( http://www.incardiology.gr/odigies/galaktokomika.htm )

Πηγή : (  http://www.holistic-greece.com/page/0/202/lipe-kai-elaia/ )

 

 

ΛΑΧΑΝΙΚΑ :

 

Τα λαχανικά είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, τα οποία δεν περιέχονται σε άλλες τροφές. Αυτά βοηθούν στην εξουδετέρωση της όξινης αντίδρασης που δημιουργείται κατά την πέψη των τροφών, όπως είναι το κρέας, το τυρί κ.ά. Η κυτταρίνη των κυτταρικών τοιχωμάτων είναι δύσπεπτη ύλη που απορροφά νερό και δημιουργεί όγκο απαραίτητο για την κανονική λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Επιπλέον, τα λαχανικά προσφέρουν και πολλά ανόργανα στοιχεία (δηλαδή τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία), όπως είναι το ασβέστιο, ο σίδηρος, το νάτριο, το χλώριο, το κοβάλτιο, ο χαλκός, το μαγνήσιο, το μαγγάνιο, ο φώσφορος κ.ά. Η ποιότητα των θρεπτικών συστατικών που παρέχονται από τα λαχανικά είναι δυνατό να επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η σύσταση του εδάφους και οι κλιματικές συνθήκες. Τα λαχανικά, μαζί με τα φρούτα, που βρίσκονται στην ίδια διατροφική κατηγορία βρίσκονται στην δεύτερη βάση της διατροφικής πυραμίδας της Μεσογειακής διατροφής, η οποία δείχνει ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να καταναλώνει κάθε μέρα 5-6 μερίδες λαχανικών την ημέρα.

 

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ: Πολλά λαχανικά είναι από τις πιο σπουδαίες πηγές υδατοδιαλυτών βιταμινών. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C, Β1, Β2 και προβιταμίνη Α και σε μικρότερη ποσότητα PP και φολικό οξύ.

Η Β-καροτίνη, ουσία που το σώμα μας την μετατρέπει σε βιταμίνη Α, βρίσκεται άφθονη σε λαχανικά με πορτοκαλί χρώμα, όπως είναι το καρότο, και στα σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά. Το ασκορβικό οξύ ή βιταμίνη C αφθονεί στην πιπεριά, στη ρέβα, στα κραμβοειδή και φυλλώδη λαχανικά. Οι βιταμίνες Β1 και Β2 περιέχονται στα χλωρά φασολάκια, τα σπαράγγια και στο σπανάκι.

 

 

ΚΡΕΑΣ, ΨΑΡΙ, ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ, ΑΥΓΑ, ΟΣΠΡΙΑ, ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ :

 

Στην ομάδα του κρέατος ανήκουν όλα τα τρόφιμα που είναι από κρέας, πουλερικά, ψάρια, θαλασσινά, όσπρια, αυγά και οι ξηροί καρποί. Οι καλύτερες επιλογές σε κρέας και πουλερικά θα πρέπει να είναι άπαχα ή με χαμηλά λιπαρά μέρη του κρέατος. Τα ψάρια και οι ξηροί καρποί περιέχουν ωφέλιμα λιπαρά και για αυτό πρέπει να επιλέγονται συχνότερα σε σχέση με το κρέας και τα πουλερικά.  Μερικά τρόφιμα από αυτή την ομάδα τροφίμων είναι το βοδινό κρέας, ζαμπόν, αρνί, χοιρινό κρέας, μοσχαρίσιο κρέας, κυνήγι, κονσερβοποιημένα κρέατα, συκώτι, νεφρά, πουλερικά, αυγά και αυγά ζώων, τα όσπρια, ξηροί καρποί, οστρακόδερμα και θαλασσινά.

 

ΠΗΓΗ:(http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C )

 

ΠΗΓΗ: ( http://www.diaitologos–nisianaki.gr/index.php/2011-06-09-09-37-52/99-2011-11-08-10-59-21.html )

 

Νερό:
Ονομάζεται πολλές φορές “ξεχασμένο” συστατικό. Το 65% του σώματος μας αποτελείται από νερό. Χρησιμεύει στη μεταφορά άλλων συστατικών, απομακρύνει τα υπολείμματα των τροφών και ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος. Θα πρέπει να καταναλώνουμε καθημερινά τουλάχιστον 8 ποτήρια υγρά, δηλαδή νερό, χυμούς κλπ.

 

Αλάτι:
Το αλάτι (χλωριούχο νάτριο) είναι απαραίτητο συστατικό στην καθημερινή μας διατροφή. Όλα τα κύτταρα, ζωικά και φυτικά, περιέχουν νάτριο και, συνεπώς, νάτριο υπάρχει σε όλα τα φυσικά τρόφιμα. Ο άνθρωπος προσθέτει αλάτι στα φαγητά του για να γίνουν νοστιμότερα, αλλά και για να τα συντηρήσει. Αυτό, όμως, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της αρτηριακής του πίεσης, ακόμα και από την παιδική ηλικία. Για το λόγο αυτό, δεν πρέπει να προσθέτουμε καθόλου αλάτι στο φαγητό μας, ούτε κατά το μαγείρεμα ούτε στο πιάτο μας την ώρα του φαγητού.
Πρέπει, επίσης, να αποφεύγουμε όλα τα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα και ιδιαίτερα τις κονσέρβες που περιέχουν πολύ αλάτι. Χρειαζόμαστε μόνο μισό κουταλάκι αλάτι την ημέρα!

 

ΠΗΓΗ: ( www.wikipedia.com )

 

 

ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

 

Πρωτεΐνες :

Ανευρίσκονται σε όλους τους ζώντες ιστούς και ο ρόλος τους συνίσταται κύρια στην ανάπτυξη των ιστών και την αποκατάσταση των ιστικών βλαβών. 

Οι βασικές τους δομικές μονάδες είναι τα αμινοξέα. Αυτά συνδέονται μεταξύ τους με πεπτιδικούς δεσμούς και ανάλογα με το είδος τους σχηματίζουν διάφορα πολυπεπτίδια, τις πρωτεΐνες. Τα αμινοξέα είναι είκοσι, όμως ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται απαραίτητα τα 9 από αυτά, αφού δεν μπορεί να τα συνθέσει. Αυτά καλούνται απαραίτητα αμινοξέα. Τα υπόλοιπα αμινοξέα μπορούν να παρασκευαστούν στον ανθρώπινο οργανισμό και καλούνται μη απαραίτητα αμινοξέα. 

Πηγές υψηλής ποιότητας πρωτεϊνών είναι τα αυγά, το γάλα, το κρέας, το ψάρι και τα πουλερικά.  Επιμέρους τροφικές πηγές πρωτεϊνών μέσης ποιότητας είναι η σόγια, τα γαλακτοκομικά, το ρύζι, τα δημητριακά, τα όσπρια, το ψωμί, η πατάτα κ.α.  Αυτές οι πηγές με κατάλληλους συνδυασμούς μπορούν να αποδώσουν πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας. Παραδείγματα τέτοιων συνδυασμών είναι τα φασόλια με το ρύζι, ο αρακάς με το καλαμπόκι, το ψωμί με τις φακές, οι πατάτες με το γάλα, τα δημητριακά με το γάλα κ.α. 

Η συνιστώμενη πρόσληψη για ενήλικες είναι 0,8 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά κιλό μυικού βάρους ημερησίως. Μεγαλύτερη κατανάλωση δεν φαίνεται να έχει κανένα αποτέλεσμα ακόμα και σε αθλητές. Μεγαλύτερες ποσότητες μπορεί να χρειαστούν μόνο σε άτομα που ασχολούνται με αθλήματα δύναμης και μεγάλης μυικής επιβάρυνσης (πολύ έντονη άσκηση). Έτσι οι επιπλέον ποσότητες πρωτεΐνης μετατρέπονται σε λίπος και αποθηκεύονται για μελλοντική παραγωγή ενέργειας. Ακόμα θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η αυξημένη κατανάλωση πρωτεΐνης μπορεί να επιβαρύνει την λειτουργία των νεφρών και του ήπατος. Απαραίτητη είναι η λήψη νερού όταν η κατανάλωση πρωτεΐνης ξεπερνά κατά πολύ τη συνιστώμενη ποσότητα, καθώς θα βοηθήσει στην απομάκρυνση της περίσσειας ποσότητας.

Πηγή: (  http://parkour.gr/forum/index.php?topic=46.0 )

 

Υδατάνθρακες :

«Έχω ακούσει ότι δεν κάνει καλό να συνδυάζουμε τους υδατάνθρακες με τις πρωτεΐνες, και ότι πρέπει ν’ αποφεύγουμε τους υδατάνθρακες γιατί παχαίνουν». Είναι μια ατάκα που, συνήθως, ακούμε από πολλούς συνανθρώπους μας. Αυτός είναι ένας μύθος που, δυστυχώς, έχει περάσει από γενιά σε γενιά.

Φυσικά και πρέπει να συνδυάζουμε υδατάνθρακες με πρωτεΐνες, διότι αν δεν το κάναμε, θα καταλήγαμε ν’ ακολουθούμε χημικές δίαιτες για όλη μας τη ζωή, με τις ανάλογες επιπτώσεις. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος, η αλήθεια είναι ότι «ΟΧΙ δεν παχαίνουν οι υδατάνθρακες, αλλά οι ποσότητες που συνηθίζουμε να καταναλώνουμε». Οι υδατάνθρακες αποτελούν για το ανθρώπινο σώμα ό,τι ο ήλιος για τα φυτά και τα δέντρα.

Το όνομά τους προέρχεται από το άνθρακας και νερό, επειδή τα φυτά συνθέτουν υδατάνθρακες από διοξείδιο του άνθρακα και νερό, με την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας.

Κάποιες από τις σπουδαιότερες λειτουργίες των υδατανθράκων είναι οι παρακάτω:
1. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για τον οργανισμό.

2. Έχουν άμεση σχέση με το μεταβολισμό των λιπών. Σε περίσσεια, η γλυκόζη μετατρέπεται σε τριγλυκερίδια, ενώ σε ανεπάρκεια τα λίπη διασπώνται σε λιπαρά οξέα, για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες και γλυκερόλη, η οποία μετατρέπεται σε γλυκόζη.
3. Η γλυκόζη αποτελεί την κύρια πηγή ενέργειας για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
4. Οι υδατάνθρακες, επίσης, προστατεύουν τις πρωτεΐνες. Σε ανεπάρκεια υδατανθρακών, ο οργανισμός μετατρέπει ορισμένα αμινοξέα (πρωτεΐνες) σε γλυκόζη.

 

Οι υδατάνθρακες διακρίνονται σε απλούς και σύνθετους. Οι απλοί υδατάνθρακες αποτελούνται είτε από ένα μόριο σακχάρου, όπως η γλυκόζη και η φρουκτόζη (που περιέχεται στα φρούτα), είτε από δύο μόρια σακχάρου, όπως η λακτόζη (που περιέχεται στο γάλα), η μαλτόζη (είναι ενδιάμεσο προϊόν υδρόλυσης του αμύλου) και η σουκρόζη (που βρίσκεται στη ζάχαρη). Οι απλοί υδατάνθρακες απορροφώνται ταχύτατα από το σώμα μας και μας προσφέρουν γρήγορα ενέργεια.
Είναι καλύτερο να μην λαμβάνετε πάρα πολλούς απ’ αυτούς τους μικρούς υδατάνθρακες, επειδή αναγκάζουν το επίπεδο του σακχάρου αίματος ν’ανέβει γρήγορα και ύστερα να ξαναπέσει αμέσως, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να πεινάτε ξανά.
Τα γλυκά ανήκουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία, γι’ αυτό καλά θα είναι να αποφεύγονται, εν αντιθέσει με τα φρούτα, τα οποία περιέχουν φυτικές ίνες και δεν προκαλούν ραγδαία αύξηση του επιπέδου του σακχάρου αίματος.

Οι σύνθετοι υδατάνθρακες προκύπτουν από την ένωση πολλών απλών υδατανθράκων (άμυλο, δεξτρίνες και γλυκογόνο). Το άμυλο βρίσκεται σε φυτικά τρόφιμα, όπως στα δημητριακά, στα όσπρια, στους ξηρούς καρπούς και στις πατάτες. Οι δεξτρίνες είναι ενδιάμεσο προϊόν της υδρόλυσης του αμύλου προς τη μαλτόζη και, τελικά, τη γλυκόζη, ενώ το γλυκογόνο βρίσκεται αποθηκευμένο στο συκώτι και στους μυς του ανθρώπου και των ζώων. Οι σύνθετοι υδατάνθρακες προσφέρουν στο σώμα μας γλυκόζη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και, ως εκ τούτου, μπορούμε να επιτύχουμε πολύ καλύτερες επιδόσεις στις καθημερινές μας δραστηριότητες.
Στους σύνθετους υδατάνθρακες περιλαμβάνονται και οι φυτικές ίνες, όπως κυτταρίνη και πηκτίνη, οι οποίες, επειδή δεν πέπτονται από τον οργανισμό, δεν παρέχουν ενέργεια, αλλά είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του εντέρου και εντείνουν το αίσθημα του κορεσμού. Βρίσκονται εν αφθονία στη φλούδα των φρούτων, των λαχανικών, των οσπρίων, των δημητριακών και, γενικά, στα μη επεξεργασμένα τρόφιμα φυτικής προέλευσης.  Για παράδειγμα, 1 φέτα λευκό ψωμί περιέχει μόνο 0,8 γρ. φυτικών ινών, ενώ 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης (μαύρο), όπου στο αλεύρι περιέχεται και φλοιός σιταριού, περιέχει 2,4 γρ. φυτικών ινών.

Οι υδατάνθρακες πρέπει να προσλαμβάνονται καθημερινά, μέσω της τροφής που καταναλώνουμε. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει ορίσει ότι το 50%-55% της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης τροφής πρέπει να προέρχεται από υδατάνθρακες. Οι υδατάνθρακες διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στη ρύθμιση της παραγωγής σεροτονίνης στον εγκέφαλο, βελτιώνοντας όχι μόνο την ψυχική διάθεση, αλλά ταυτόχρονα ρυθμίζουν την όρεξη, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του κανονικού βάρους του σώματος. Οι σύνθετοι υδατάνθρακες υπερέχουν σε σχέση με τους απλούς, γιατί δεν προκαλούν απότομες αυξήσεις στο σάκχαρο του αίματος και παρέχουν ενέργεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν προκαλούν απότομες εκκρίσεις ινσουλίνης και έτσι δεν δημιουργούν λιπογένεση.  Τέλος, να προσθέσουμε ότι για να κρατάμε σταθερά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, χρειάζεται συνεχής τροφοδότηση του οργανισμού με τροφή (5-6 γεύματα/μικρογεύματα υδατανθρακών την ημέρα).

 

ΠΗΓΗ : (www.wikipedia.com )

 

 

ΛΙΠΙΔΙΑ :

Ορισμένα λιπίδια αφομοιώνονται με επιτυχία από τον οργανισμό, ενώ άλλα είναι απολύτως απαραίτητα για την καλή μας υγεία — χωρίς αυτά δε θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε σωστά.  Τα πρώτα περιλαμβάνουν τα μονοακόρεστα λίπη όπως το ελαιόλαδο.  Τα πολυακόρεστα έλαια — στη μη εξευγενισμένη μορφή τους, ψυχρής συμπίεσης — συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο καρδιακών νοσημάτων και ισχυρότερο ανοσοποιητικό.  Αν όμως θερμανθούν, όλες αυτές οι ωφέλιμες ιδιότητες ακυρώνονται και η κατανάλωση τους αυξάνει τον κίνδυνο του καρκίνου και άλλων προβλημάτων της υγείας.  Το αραχιδονικό οξύ είναι ένα λιπαρό οξύ που βρίσκεται στο κρέας και στα γαλακτοκομικά, άρα συνήθως δε λείπει από τη διατροφή μας.  Δεν είναι απαραίτητο να περιλάβουμε το αραχιδονικό οξύ στη διατροφή μας, αφού ο οργανισμός μας μπορεί να το φτιάξει από άλλα λίπη.                    

Μέταλλα και ιχνοστοιχεία :

 

Τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία ήταν γνωστά πολύ πριν ανακαλυφθούν οι βιταμίνες. Τα μέταλλα δίνουν στερεότητα και αντοχή στον σκελετό, χρησιμοποιούνται σαν συστατικά οργανικών ενώσεων, ρυθμίζουν την ισορροπία υγρών στο σώμα και παίρνουν μέρος σε πολλές διεργασίες του μεταβολισμού. Η λήψη μετάλλων, έχει ως κύρια αποτελέσματα την ρύθμιση του οργανικού ισοζυγίου σε νερό, την ομαλότερη διακίνηση των θρεπτικών συστατικών, την σχετική διατήρηση της φυσιολογικής οξύτητας του αίματος, και την καλύτερη λειτουργία εξωκρινών κι ενδοκρινών αδένων.

Τα μέταλλα τα διακρίνουμε σε ανόργανα στοιχεία που είναι και τα πλέον απαραίτητα. Βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στον οργανισμό μας. Τα λιγότερο απαραίτητα που τα ονομάζουμε ιχνοστοιχεία και βρίσκονται σε πολύ μικρές ποσότητες στον οργανισμό μας. Τέλος υπάρχουν και τα βαριά μέταλλα ή τοξικά που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην υγεία μας για αυτό πρέπει να αποφεύγονται. Τοξικά μέταλλα είναι ο μόλυβδος, ο υδράργυρος, το κάδμιο, το αρσενικό και το αλουμίνιο. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα πιο βασικά μέταλλα και ιχνοστοιχεία ξεκινώντας από τα πιο απαραίτητα για τον οργανισμό μας.

Μερικά παραδείγματα μετάλλων και ιχνοστοιχείων είναι τα :

Ασβέστιο, Μαγνήσιο, Φώσφορος, Κάλιο, Νάτριο, Φθόριο, Χλώριο, Θείο, Σίδηρος κα
 

Πηγή: ( http://www.bestrong.org.gr )

 

ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ

 

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ :

 

Τα πρόσθετα είναι ουσίες που προστίθενται σε ένα τρόφιμο για την παρασκευή, τη συντήρηση, τη βελτίωση της γεύσης και της εμφάνισής του. Χωρίς τα 
πρόσθετα τα περισσότερα τρόφιμα δεν θα έφταναν καθόλου στο ράφι του 
σούπερ μάρκετ και αν έφταναν θα έπρεπε να καταναλωθούν αμέσως.  Tα 
πρόσθετα αναγράφονται στις συσκευασίες με το γράμμα E και ένα χαρακτηριστικό τριψήφιο αριθμό (π.χ. E100, E101), αλλά μπορεί να τα συναντήσετε
και με τη χημική τους ονομασία. H χρήση των πρόσθετων καθορίζεται από 
τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών και τις ισχύουσες διατάξεις της Eυρωπαϊκής 
Ένωσης.

Τα συντηρητικά προστίθενται για να διατηρήσουν ένα τρόφιμο αναλλοίωτο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στόχος τους είναι να αναχαιτίσουν την εισβολή 
των μικροβίων και των μικροοργανισμών στα συστατικά του συσκευασμένου 
τροφίμου. Τα συντηρητικά στα τρόφιμα χρησιμοποιήθηκαν ως αναγκαία συστατικά για την συντήρηση των τροφίμων. Η χρήση τους είναι μια πρακτική που εφαρμόστηκε από τα πολύ παλιά χρόνια με σκοπό την προστασία των προϊόντων διατροφής από αλλοιώσεις που προξενούνται από διάφορους μικροοργανισμούς και την διατήρησή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικοί παραδοσιακοί τρόποι συντήρησης είναι ξήρανση, κάπνισμα, αλάτισμα (πάστωμα), ψύξη, κατάψυξη και εμφιάλωση.

 

 

Πηγή: ( http://users.hol.gr/~aggkolon/foodcode.htm )

 

 

 

Οι κατηγορίες των πρόσθετων τροφίμων καθώς και η λειτουργία τους είναι οι εξής:

Χρωστικές: προσθέτουν ή αποκαθιστούν το χρώμα ενός τροφίμου που έχει χαθεί κατά την επεξεργασία του.

Συντηρητικά: παρατείνουν το χρόνο διατήρησης των τροφίμων προστατεύοντάς τα από τις αλλοιώσεις που προκαλούνται από τους μικροοργανισμούς.

Αντιοξειδωτικά: παρατείνουν το χρόνο διατήρησης των τροφίμων προστατεύοντάς τα από τις αλλοιώσεις που προκαλούνται από την οξείδωση (όπως το τάγγισμα των λιπών και οι μεταβολές χρώματος).

Φορείς: χρησιμοποιούνται για τη διάλυση, την αραίωση, τη διασπορά ή άλλη φυσική τροποποίηση προσθέτου τροφίμων χωρίς να μεταβάλλουν τα τεχνολογικά χαρακτηριστικά του (και χωρίς να ασκούν οι ίδιοι τεχνολογικές επιδράσεις) προκειμένου να διευκολύνουν το χειρισμό, την εφαρμογή ή τη χρήση του.

Γαλακτωματοποιητές: επιτρέπουν το σχηματισμό ή τη διατήρηση ομοιογενούς μείγματος δύο ή περισσοτέρων μη μειγνυόμενων φάσεων, όπως το λάδι και το νερό, σε τρόφιμο.

Γαλακτωματοποιητικά άλατα: μετατρέπουν τις πρωτεΐνες που περιέχονται στο τυρί σε διασπαρμένη μορφή και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επιφέρουν ομοιογενή κατανομή των λιπών και των άλλων συστατικών.

Πυκνωτικά μέσα: αυξάνουν το ιξώδες ενός τροφίμου.

Πηκτωματογόνοι παράγοντες: προσδίδουν σε ένα τρόφιμο υφή μέσω του σχηματισμού ενός πηκτώματος.

Σταθεροποιητές: επιτρέπουν τη διατήρηση της φυσικο-χημικής κατάστασης ενός τροφίμου, δηλαδή επιτρέπουν τη διατήρηση της ομοιογενούς διασποράς δύο ή περισσότερων μη μειγνυόμενων ουσιών σε ένα τρόφιμο. Περιλαμβάνουν επίσης ουσίες που σταθεροποιούν, συντηρούν ή εντείνουν το υπάρχον χρώμα ενός τροφίμου.

Ενισχυτικά γεύσης: ενισχύουν την υπάρχουσα γεύση ή / και οσμή του τροφίμου.

Οξέα: αυξάνουν την οξύτητα των τροφίμων ή / και τους προσδίδουν όξινη γεύση.

Ρυθμιστές οξύτητας: μεταβάλλουν ή ελέγχουν την οξύτητα ή την αλκαλικότητα του τροφίμου.

Αντισυσσωματοποιητικοί παράγοντες: μειώνουν την τάση μεμονωμένων σωματιδίων του τροφίμου να προσκολλώνται μεταξύ τους.

Τροποποιημένα άμυλα: λαμβάνονται με μία ή περισσότερες χημικές επεξεργασίες βρώσιμων αμύλων, μπορεί να έχουν υποστεί φυσική ή ενζυματική επεξεργασία, και μπορούν να έχουν υποστεί όξινη ή αλκαλική αραίωση ή λεύκανση.

Γλυκαντικά: χρησιμοποιούνται για να προσδώσουν γλυκιά γεύση στα τρόφιμα ή ως επιτραπέζια γλυκαντικά. Η χρήση γλυκαντικών υλών αντί της ζάχαρης είναι δικαιολογημένη για την παραγωγή τροφίμων μειωμένων θερμίδων, τροφίμων που δεν προκαλούν τερηδόνα ή τροφίμων χωρίς προσθήκη ζάχαρης για την παράταση του χρόνου διατήρησης χάρις στην αντικατάσταση της ζάχαρης, καθώς και για την παραγωγή διαιτητικών προϊόντων.

Διογκωτικά αρτοποιΐας: αυξάνουν τον όγκο της ζύμης ή του παναρίσματος ελευθερώνοντας αέριο.

Αντιαφριστικοί παράγοντες: προλαμβάνουν ή περιορίζουν το σχηματισμό αφρού.

Αφριστικοί παράγοντες: επιτρέπουν την ομοιογενή διασπορά αερίου φάσεως σε υγρό ή στερεό τρόφιμο.

Υλικά για γλασάρισμα  προσδίδουν στιλπνότητα ή παρέχουν προστατευτική επικάλυψη, τοποθετούμενα στην εξωτερική επιφάνεια του τροφίμου.

Βελτιωτικό αλεύρων: προστίθενται στο αλεύρι ή στη ζύμη προκειμένου να βελτιώσουν την αρτοποιητική ικανότητά τους.

Σκληρυντικοί παράγοντες: καθιστούν ή διατηρούν τους ιστούς των φρούτων ή των λαχανικών σκληρούς ή τραγανούς, ή αλληλεπιδρούν με τους πηκτωματογόνους παράγοντες για την παρασκευή ή την ενίσχυση πηκτώματος.

Υγροσκοπικά μέσα: αποτρέπουν τη ξήρανση των τροφίμων ή προάγουν τη διάλυση μιας σκόνης σε υδατικό μέσο.

Συμπλοκοποιητές: σχηματίζουν χημικά σύμπλοκα με μεταλλικά ιόντα.

Διογκωτικοί παράγοντες: συμβάλλουν στη διόγκωση τροφίμου χωρίς να συμβάλλουν σημαντικά στη διαθέσιμη ενεργειακή αξία του.

Αέρια συσκευασίας: τα αέρια, πλην του αέρα, τα οποία εισάγονται σε περιέκτη πριν, κατά ή μετά την τοποθέτηση τροφίμου στον εν λόγω περιέκτη.

Προωστικοί παράγοντες: τα αέρια, πλην του αέρα, τα οποία προκαλούν την αποβολή τροφίμου από περιέκτη.

 

ΠΗΓΗ : ( www.wikipedia.com/wiki/πρόσθετα_τροφίμων)

ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ Ε :

Οι αριθμοί E είναι κώδικες για τις πρόσθετες ουσίες τροφίμων και έχουν θεσμοθετηθεί από την ευρωπαϊκή ένωση για να γνωρίζουν οι καταναλωτές ποια πρόσθετα περιλαμβάνουν οι συσκευασμένες τροφές που καταναλώνουν. Έτσι τα Ε βρίσκονται συνήθως στις ετικέτες τροφίμων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αρκετές χώρες εκτός Eυρωπαϊκής Ενωσης έχουν εναρμονιστεί με τις οδηγίες της όσον αφορά τη σήμανση Ε και έτσι οι αριθμοί Ε έχουν πάρει πια παγκόσμιο χαρακτήρα. Το σχέδιο αρίθμησης των Ε ακολουθεί τις σταθερές του διεθνούς συστήματος αρίθμησης (INS) όπως καθορίζεται από την επιτροπή “Codex Alimentarius” . Μόνο ένα υποσύνολο των πρόσθετων ουσιών INS έχει εγκριθεί για χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το πρόθεμα Ε.

Η προσθήκη των Ε πρόσθετων ουσιών στα τρόφιμα είναι ένα ζήτημα μεγάλης σημασίας για την ανθρώπινη υγεία. Και υπάρχει μεγάλη ανησυχία για την προσθήκη μη κατάλληλων για κατανάλωση Ε στα τρόφιμα. Πολλές τέτοιες πρόσθετες ουσίες θεωρούνται ότι συνδέονται με διάφορες διαταραχές στον ανθρώπινο οργανισμό, συμπεριλαμβανομένων των αλλεργιών, τις νευρολογικές διαταραχές, τις διαταραχές των εντέρων, τον καρκίνο, τις καρδιακές παθήσεις και την αρθρίτιδα. Τα τελευταία χρόνια οι ανησυχίες έχουν ενταθεί καθώς πολλές από αυτές τις Ε πρόσθετες ουσίες μπορεί να είναι γενετικά τροποποιημένης προέλευσης. Μερικές Ε- αριθμημένες πρόσθετες ουσίες των τροφίμων, θεωρούνται εντελώς ακατάλληλες για ομάδες ανθρώπων που έχουν αποδεχθεί συγκεκριμένες τροφικές απαγορεύσεις στην διατροφή τους, είτε για θρησκευτικόφιλοσοφικούς λόγους, είτε για λόγους υγείας ( Χορτοφάγοι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, ασθενείς με συγκεκριμένη δίαιτα).

Συντηρητικά που μπορεί να μας προκαλέσουν αλλεργίες:

Ε 102	Ε 107	Ε 110	Ε 122	Ε 123	Ε 124	Ε 132
Ε 155	Ε 210	Ε 211	Ε 212	Ε 213	Ε 219	Ε 223
Ε 214	Ε 215	Ε 216	Ε 217	Ε 218	Ε 431
Ε 224	Ε 225	Ε 226	Ε 227	Ε 250	Ε 131
Ε 310	Ε 311	Ε 312	Ε 414	Ε 430	Ε 221

 

 

  

Συντηρητικά που είναι επικίνδυνα για τα παιδιά:

E 102	E 104	E 107	E 110	E 133	E 312
E 127	E 128	E 131	E 132	E 212	E 123
E 154	E 155	E 210	E 211	E 250	E 216
E 218	E 219	E 220	E 230	E 311	E 320
E 251	E 262	E 270	E 310	E 627	E 124
E 325	E 541	E 621	E 623	E 122	E 217
E 631	E 632	E 635	E 120	E 215	E 321

 

 

 

 

Συντηρητικά που ίσως είναι καρκινογόνα:

Ε 102	Ε 107	Ε 122	Ε 151	Ε 154
Ε 173	Ε 407	Ε 128	Ε 153	Ε 155

 

 

Συντηρητικά που είναι καρκινογόνα:

Ε 230   Ε 250   Ε 251   Ε 252    Ε 900

 

Πηγή : (http://www.fitnessinfo.gr/fitnessgeneralinfo/alimentaryelements/enumbers/index.html )

 

Πηγή : (http://starclub-starclub.blogspot.gr/2009/04/blog-post_17.html )

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ :

 

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Τhe Lancet μία από τις σημαντικότερες μελέτες των τελευταίων ετών σε παιδιά. Στην μελέτη το ερώτημα ήταν αν οι χρωστικές και τα συντηρητικά στις τροφές συντελούν στο Σύνδρομο Υπερκινητικότητας και Ελλειματικής Προσοχής (ADHD). Τα παιδιά που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο τείνουν να είναι υπερκινητικά και η προσοχή τους να είναι ελλιπής. Η μελέτη έγινε σε 297 παιδιά, 144 παιδία 8-9 ετών και 153 παιδιά 3 ετών. Μελετήθηκε η επίδραση ενός πολύ συχνά χρησιμοποιούμενου συντηρητικού, του θειϊκού νατρίου και μίγματος χρωστικών ουσιών.  Οι δυσμενείς επιπτώσεις της κατανάλωσης κάποιων συντηρητικών, που μπορεί να φτάσουν μέχρι και την επικινδυνότητα, είναι σπάνιες και φαίνεται να σχετίζονται με ειδικές κατηγορίες ατόμων κι ειδικές παθήσεις. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να σχετίζονται με την ποσοτική κατανάλωση και τη συχνότητα και για αυτό για πολλά τρόφιμα καθορίζεται και συχνά αναφέρεται και στη συσκευασία το όριο της κατανάλωσης, ανά τρόφιμο ή η ειδική ομάδα καταναλωτών. Για το λόγο αυτό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχουν καθορίσει ένα ειδικό σύστημα επισήμανσης για να δίνουν τη δυνατότητα στους καταναλωτές να κάνουν σωστές και ασφαλείς επιλογές, όσον αφορά τα τρόφιμα που περιέχουν συντηρητικά, με υποχρεωτική αναγραφή τους ανά κατηγορία (συντηρητικό, χρώμα, αντιοξειδωτικό, κ.λπ.), είτε με το όνομά τους, είτε με τον αντίστοιχο αριθμό Ε.  Τα συντηρητικά σπάνια φαίνονται να προκαλούν επικίνδυνες αντιδράσεις. Μεταξύ των συντηρητικών ουσιών που κατά καιρούς έχουν συνδεθεί με επιπτώσεις στην υγεία είναι: κάποια από τα θειώδη (Ε 220-228), το βενζοϊκό οξύ και παράγωγά του (Ε 210-213), τα οποία σχετίστηκαν με ευαίσθητα άτομα με προβλήματα αναπνοής.

 

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Η Παραδοσιακή Μεσογειακή Διατροφή,  ύστερα από μελέτες και στη χώρα μας και αλλού, έχει αποδειχτεί η πιο υγιεινή διατροφή. Η Mεσογειακή διατροφή χαρακτηρίζεται από τις διατροφικές συνήθειες που βρέθηκε ότι είχαν οι κάτοικοι της Κρήτης και της Νότιας Ιταλίας στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Είναι ξακουστή για τις ευεργετικές της ιδιότητες καθώς προφυλάσσει από εμφράγματα του μυοκαρδίου και από διάφορες μορφές καρκίνου, είναι φτωχή σε θερμίδες, τονώνει τον οργανισμό, βοηθάει την καλή λειτουργία του εντέρου και άλλα.
Ο τρόπος αυτός διατροφής κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος τα τελευταία χρόνια, καθώς πλήθος μελετών δείχνουν ότι οι κάτοικοι Μεσογειακών περιοχών ζουν περισσότερο, ενώ πολύ σπανιότερα σε σχέση με τους Αμερικανούς και τους Βορειοευρωπαίους πάσχουν από καρκίνο εντέρου και στήθους ή καρδιακές παθήσεις.
Το μενού είναι απλό και στηρίζεται στη λιτή διατροφή: χορταρικά, φρούτα, όσπρια, λαχανικά, αγνό τυρί, ζυμωτό μαύρο ψωμί, ωμό ελαιόλαδο, ξηροί καρποί, λίγο σπιτικό κρασί και ψάρια!  Αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά της Μεσογειακής διατροφής (η υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών και ακόρεστων λιπαρών), προστατεύουν εκτός των άλλων και το δέρμα από τα σημάδια του χρόνου, δηλαδή τις ρυτίδες. Και σε συνδυασμό με καθημερινή σωματική άσκηση (π.χ. περπάτημα, χορός, κλπ) το Μεσογειακό διατροφικό μενού αποτελεί συνταγή για μακροζωία, υγεία και ομορφιά.

Πηγή: (  http://users.sch.gr/thomalekos/mesdiatrofi.htm )

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ :

Τα οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής στην πρόληψη από τις ασθένειες, είναι πιο ολοκληρωμένα όταν η διατροφή αυτή συνδυάζεται και με σωματική δραστηριότητα. Η σωματική δραστηριότητα με τη σειρά της έχει επίσης ευεργετική δράση στην πρόληψη κάποιων ασθενειών. Ο συνδυασμός λοιπόν άσκησης και σωστής διατροφής οδηγεί σε ένα υγιές βάρος το οποίο μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης νοσημάτων σχετιζόμενων με διατροφή (Σακχαρώδης Διαβήτης, υπερχοληστερολαιμία, αρτηριακή υπέρταση κτλ.)

Αν όλα τα παραπάνω είναι σωστά, γιατί ο Έλληνας στις μέρες μας έχει τόσο αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας, καρδιοπαθειών και αρρωστιών σχετιζόμενες με διατροφή;

Διότι έχουμε πλέον ξεφύγει από το μοντέλο της διατροφής αυτής παράλληλα με την κίνηση. Αναζητούμε πιο επεξεργασμένες τροφές, που ετοιμάζονται γρηγορότερα (τηγάνισμα κτλ) και είναι γεμάτες συντηρητικά, ενώ παράλληλα καταναλώνουμε ελάχιστα φρούτα και λαχανικά. Παράλληλα αποφεύγουμε να κάνουμε αρκετή άσκηση, ενώ οι ώρες της καθιστικής εργασίας ολοένα και αυξάνονται. Ακόμα δηλαδή κι αν ζούμε στη Μεσόγειο, έχουμε υιοθετήσει περισσότερο τα δυτικά μοντέλα διατροφής και επιβαρύνουμε την υγεία μας.

Τα άτομα που ακολουθούν πιστά μια διατροφή με τα παραπάνω χαρακτηριστικά εμφανίζουν σε μελέτες χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας και αυξημένο προσδόκιμο επιβίωσης . Ένας μεγάλος αριθμός επιδημιολογικών μελετών παρατήρησης και παρέμβασης, συσχετίζει την υιοθέτηση της ΜΔ με μικρότερη επίπτωση καρδιαγγειακών νοσημάτων, σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκίας, κατάθλιψης, γνωστικών διαταραχών τύπου Alzheimer και συγκεκριμένων μορφών κακοήθειας. Στην περίπτωση των νεοπλασματικών νοσημάτων, τα βιβλιογραφικά δεδομένα είναι αντικρουόμενα, καθώς δεν τεκμηριώνουν όλες οι μελέτες προστατευτική δράση της ΜΔ ή των επιμέρους συστατικών της στην κλινική έκβαση των ασθενών με κακοήθεις νεοπλασίες.

 

ΠΗΓΗ : (www.wikipedia.com/wiki/μεσογειακή_διατροφή_οφέλη)

 

Χαρακτηριστικά Μεσογειακής Διατροφής

 

Η Μεσογειακή Διατροφή στηρίζεται στην άφθονη και καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, μη επεξεργασμένων δημητριακών ολικής άλεσης, ελαιόλαδου και γαλακτοκομικών προϊόντων με έμφαση στο τυρί. Συστήνεται η μειωμένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος και των προϊόντων του και η αντικατάσταση του με περισσότερο ψάρι και πουλερικά για να αποφύγουμε την υψηλή πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών. Στις βασικές αυτές κατηγορίες τροφίμων, έρχονται να προστεθούν οι ξηροί καρποί και το κόκκινο κρασί σε μέτριες ποσότητες. Χαρακτηριστικό της Μεσογειακής πυραμίδας είναι ότι ενσωματώνει σε όλες αυτές τις προτάσεις για κατανάλωση τροφίμων, την τακτική άσκηση και τη σωστή ενυδάτωση. Έτσι, η μεσογειακή διατροφή συνδυάζει τα ευεργετικά αποτελέσματα των φυτικών ινών, της καλής ποιότητας των λιπαρών και μιας πληρέστατης γκάμας βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ουσιών.

 

Το ελαιόλαδο :
Αποτελεί τη βάση της μεσογειακής διατροφής και είναι το πλέον υγιεινό λάδι, χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (έως 83%). Σύμφωνα με πολυάριθμες επιστημονικές έρευνες, το ελαιόλαδο ως συστατικό της καθημερινής μας διατροφής προσφέρει:

• Μείωση της ολικής και της κακής χοληστερίνης
• Προστατεύει από τη στεφανιαία νόσο
• Δημιουργεί προδιάθεση για χαμηλότερη πίεση αίματος
• Φαίνεται να προφυλάσσει από τον καρκίνο

Η χρήση του ελαιόλαδου στα τηγάνι συστήνεται έναντι οποιουδήποτε άλλου λαδιού ή λίπους καθώς αντέχει περισσότερο. Καλό όμως είναι να το καταναλώνουμε ωμό και να το προσθέτουμε στο τέλος του μαγειρέματος.

Πηγή: (www.arosis.gr )

 

 

 

 

ΑΣΦΑΛΗΣ ΧΡΗΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

 

Αυγά: Διατηρούνται στο ψυγείο για 2-3 εβδομάδες. Μετά την αγορά από το κατάστημα πωλήσεως, στο σπίτι τοποθετήστε τα αυγά στο ψυγείο που λειτουργεί σε θερμοκρασία 4°C ή λίγο παρακάτω. Να τα αποθηκεύσετε στη συσκευασία πωλήσεως στο ψυχρότερο μέρος του ψυγείου και όχι στην πόρτα του ψυγείου.

Χρησιμοποιήστε τα ολόκληρα αυγά με κέλυφος εντός 3 με 5 εβδομάδων. Τα σφιχτοβρασμένα αυγά μπορούν να διατηρηθούν στο ψυγείο επί 1 εβδομάδα. Τα απομεινάρια γεύματος ή δείπνου (κρόκοι και ασπράδια) να καταναλώνονται εντός 4 ημερών. Αν τα αυγά σπάσουν κατά τη μεταφορά, στο σπίτι να τα σπάσετε και να τα τοποθετήσετε σε καθαρό δοχείο με αεροστεγές καπάκι, διατηρήστε και καταναλώστε τα εντός 2 ημερών.

 

Ψάρια: Όταν αγοράζουμε φρέσκα ψάρια, πρέπει να τα πλένουμε, να τα καθαρίζουμε, να αφαιρούμε τα εντόσθια και τα βράγχια, να τα στεγνώνουμε και, εν συνεχεία, να τα διατηρούμε στη συντήρηση του ψυγείου το πολύ για 2-3 μέρες, έως ότου τα μαγειρέψουμε ή τα καταψύξουμε από τρεις (τα λιπαρά ψάρια) έως πέντε (άπαχα ψάρια) μήνες. Ο ιδανικότερος τρόπος για να ξεπαγώσουμε τα ψάρια είναι να τα αφήνουμε στη συντήρηση. Δεν πρέπει να τα βγάζουμε εκτός ψυγείου, για να μην έχουμε απότομες μεταβολές θερμοκρασίας. Ως εκ τούτου, αλλοιώνεται το δέρμα ή οι ιστοί τους.

Κρέας: Δεν πρέπει να κρατάμε το κρέας στη συντήρηση πάνω από δύο μέρες. Καλό είναι να μην είναι περιτυλιγμένο με χαρτί, αλλά να τοποθετείται σε κατάλληλο σκεύος που επιτρέπει ελαφρώς τον αερισμό του, π.χ. σε γυάλινο μπολ, το οποίο καλύπτεται με ένα πιάτο, χωρίς να έρχεται σε επαφή με άλλα τρόφιμα. Σε περίπτωση που δεν επιθυμούμε να καταναλώσουμε το κρέας εντός τριών ημερών, καλύτερα είναι να αγοράσουμε κατεψυγμένο κρέας, αντί να καταψύξουμε το νωπό. Αν πάλι θέλουμε να καταψύξουμε το νωπό, πρέπει να το πλύνουμε και να το στεγνώσουμε καλά, και, εν συνεχεία, να το διατηρήσουμε στην κατάψυξη για τρεις έως τέσσερις μήνες τα αιγοπρόβατα, τέσσερις έως έξι μήνες το χοιρινό, έξι μήνες το μοσχαρίσιο και έως έναν χρόνο το βοδινό.

 

 

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Ο τρόπος και η σωστή αποθήκευση διάφορων ειδών τροφίμων είναι ευθύνη του καταναλωτή. Να θυμόμαστε να προσέχουμε πάντα τις ημερομηνίες στη συσκευασία του προϊόντος. Αν υπάρχει ημερομηνία λήξης, να τη συμβουλευτούμε. Διαφορετικά, ακολουθούμε τον παρακάτω πίνακα:

Γάλα φρέσκο: Μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για μερικές μέρες.
Γάλα εβαπορέ: Μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε θερμοκρασία δωματίου, αλλά σε μέρος χωρίς υγρασία. Από τη στιγμή που θα ανοιχτεί πρέπει να τοποθετείται στο ψυγείο.
Γιαούρτι: Τα περισσότερα γιαούρτια μπορούν να διατηρηθούν για περίπου 2-3 εβδομάδες στο ψυγείο. Το ανοιγμένο γιαούρτι πρέπει να καταναλώνεται το πολύ σε 2 μέρες.
Τυριά: Διατηρούνται, όταν είναι καλά σκεπασμένα στο ψυγείο.
Λαχανικά εκτός ψυγείου: Μπορούν να διατηρηθούν εκτός ψυγείου για μερικές μέ­ρες, εφόσον δεν έχουν υποστεί ζημιά.
Λαχανικά στο ψυγείο: Διατηρούνται στο ψυγείο μέχρι και 1 μήνα, ανάλογα με το είδος των λαχανικών.
Λαχανικά κατεψυγμένα: Μπορούν να διατηρηθούν στην κατάψυξη για μερικούς μήνες, αλλά καλό είναι να συμβουλευόμαστε την ημερομηνία λήξης της συσκευασίας.
Ώριμα Φρούτα: Τοποθετούνται στο ψυγείο στο  ειδικό  συρτάρι για τα  φρούτα  μόλις αγοραστούν και αφού πλυθούν προσεκτικά. Φρούτα   εκτός   ψυγείου   (πορτοκάλια, μανταρίνια): Τα εσπεριδοειδή μπορούν να μείνουν εκτός ψυγείου για μερικές μέρες.
Μήλα, βερίκοκα, ροδάκινα, πεπόνια, αχλάδια: Τα αφήνουμε στο δωμάτιο μέχρι να ωριμάσουν και μετά μπορούμε να τα τοποθετούμε με ασφάλεια στο ψυγείο.
Φρέσκο κρέας ή ψάρι: Μπορούν να διατηρηθούν για 2-3 περίπου μέρες στο ψυγείο χαλαρά τυλιγμένα. Αν τοποθετηθούν στην κατάψυξη μπορεί να διατηρηθούν μέχρι και δύο μήνες χωρίς πρόβλημα. Αφού βγουν από την κατάψυξη, θα πρέπει να καταναλωθούν γρήγορα. Μαγειρεμένα μπορούν να διατηρηθούν στο ψυγείο για περίπου τρεις με τέσσερις ημέρες. Τα περισσεύματα μαγειρεμένου φαγητού πρέπει να διατηρούνται στο ψυγείο και, πριν σερβιριστούν ξανά, να ξαναζεσταίνονται αρκετά, ώστε να σκοτώνονται τα μικρόβια. 
Αυγά: Διατηρούνται στο ψυγείο για 2-3 εβδομάδες.
Ψωμί, παξιμάδι , λάδι: Πρέπει να τοποθετούνται σε ένα καθαρό, χωρίς υγρασία ντουλάπι.
Δημητριακά (μακαρόνια, ρύζι, δημητριακά): Διατηρούνται για πολύ καιρό στο ντουλάπι, εφόσον έχουμε κλείσει καλά τη συσκευασία για να μην μπει υγρασία.

Οι καλές συνήθειες υγιεινής σε σχέση με την καθαριότητα και τη διατήρηση των τροφίμων αποτελούν σημαντικό μέρος της πρόληψης των μολύνσεων και των ασθενειών. Τα τρόφιμα στα οποία γίνεται σωστή συντήρηση και διατήρηση δε χάνουν σχεδόν κανένα από τα θρεπτικά συστατικά τους. Οι τεχνικές συντήρησης των τροφίμων έχουν ως σκοπό να καταστρέψουν τους μικροοργανισμούς που χαλάνε τα τρόφιμα και να διατηρήσουν τα τρόφιμα σε καλή κατάσταση για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Βέβαια, πρέπει πάντα να ακολουθούμε την ημερομηνία λήξης που υπάρχει στα περισσότερα συντηρημένα τρόφιμα.

Η τεχνολογία μας έχει δώσει τη δυνατότητα να διατηρήσουμε τα  τρόφιμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι, μπορούμε σήμερα να τρώμε σχεδόν όλα τα τρόφιμα ανεξάρτητα από την εποχή.

Μέθοδοι συντήρησης:

 1.Ψύξη: Τα τρόφιμα τοποθετούνται στο ψυγείο σε θερμοκρασία 4ων βαθμών Κελσίου. Οι μικροοργανισμοί -συνήθως- παραμένουν ζωντανοί, αλλά σταματούν να πολλαπλασιάζονται.

2. Κατάψυξη.: Τα τρόφιμα διατηρούνται σε θερμοκρασία κάτω από το μηδέν με αποτέλεσμα να καταστρέφονται πολλοί μικροοργανισμοί και να εμποδίζεται η ανάπτυξη άλλων. Η θερμοκρασία κατάψυξης είναι κάτω από το μηδέν. Μετά την απομάκρυνση των τροφίμων από την κατάψυξη, αυτά στη συνέχεια πρέπει να καταναλώνονται γρήγορα.

   3. Κονσερβοποίηση: Τα τρόφιμα τοποθετούνται μέσα σε κλειστά δοχεία τα οποία έχουν θερμανθεί, για να καταστραφούν όλοι οι μικροοργανισμοί.

  

  4. Αποξήρανση: Απομάκρυνση μεγάλου ποσοστού νερού από τρόφιμα, όπως λαχανικά, φρούτα, πατάτες, καφές, τσάι, σούπες, εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηριδίων και μπορούμε να τα διατηρήσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

5. Πάστωμα: Προσθήκη αλατιού σε μεγάλες ποσότητες εμποδίζει τους μικροοργανισμούς να αναπτυχθούν.

 

 

 

6. Παστερίωση :Υπάρχει η αργή και η γρήγορη παστερίωση. Στην πρώτη χρησιμοποιούνται θερμοκρασίες μεταξύ +60ο έως + 65ο C για 20 έως 30 λεπτά, ενώ στη δεύτερη, θερμοκρασίες μεταξύ +70ο έως +85ο C για 3 έως 5 λεπτά. Με τη μέθοδο αυτή μπορούν να διατηρηθούν για αρκετό διάστημα τα τρόφιμα.

7. Αποστείρωση :  Πολλές από τις κονσέρβες που παρασκευάζουμε στο σπίτι μας βασίζονται σε αυτήν τη μέθοδο. Βασίζεται στην ξεχωριστή αποστείρωση προϊόντος και περιέκτη. Η θερμοκρασία τής αποστείρωσης μπορεί να φτάσει και τους 150ο C. Ακολουθεί ψύξη του τροφίμου, γέμισμα των περιεκτών και κλείσιμο υπό συνθήκες ασηψίας.

8. Συντήρηση σε κενό αέρος : Με αυτή τη μέθοδο αφαιρείται το οξυγόνο από τις συσκευασίες και δημιουργούνται συνθήκες ακατάλληλες για την ανάπτυξη των μικροοργανισμών. Χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία τροφίμων σε μεγάλη γκάμα προϊόντων.

9. Συντήρηση με κάπνισμα : Η μέθοδος συνίσταται στην έκθεση τροφίμων σε καπνό που προέρχεται από την ατελή καύση ξύλων ή και αρωματικών θάμνων. Βασίζεται σε κάποιες ουσίες που περιέχονται στο καπνό της καύσης συγκεκριμένων ξύλων. Οι ουσίες αυτές είναι φυσικά συντηρητικά των τροφίμων που έχουν αντιβακτηριακή δράση. Συνήθως συνοδεύεται με αποξήρανση και πάστωμα με αλάτι. Η συντήρηση βασίζεται στην απομάκρυνση μέρους της επιφανειακής, κυρίως, υγρασίας, που βγάζει τους μικροοργανισμούς έξω απ’ τα όρια υγρασίας που χρειάζονται για την ανάπτυξή τους.

10. Συντήρηση σε λάδι ή ζωικό λίπος :  Παλιά μέθοδος, βάσει της οποίας τα τρόφιμα καλύπτονται από το λάδι. Με τον τρόπο αυτό δεν έρχονται σε επαφή με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας και εμποδίζεται έτσι η ανάπτυξη των μικροοργανισμών. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη συντήρηση λαχανικών αλλά και για κρέας ή ψάρι.

Πηγή: (  http://3gym-alimou.att.sch.gr )

 

 

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

 

Τι είναι τα μεταλλαγμένα προϊόντα;

Είναι προϊόντα που έχουν προκύψει από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς με βάση τις μεθόδους τις Γενετικής Μηχανικής.

Αυτό σημαίνει ότι έχει προηγηθεί μία επέμβαση στο γονιδίωμα των οργανισμών αυτών – συνήθως η επέμβαση αυτή είναι προσθήκη DNA ενός άλλου οργανισμού που έχει αποσπαστεί και τροποποιηθεί κατάλληλα στο εργαστήριο.

Ειδικότερα από τότε που οι επιστήμονες θεωρούν ότι κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν το DNA, έχει διευκολυνθεί η διαδικασία του εντοπισμού και της απομόνωσης του γονιδίου που είναι υπεύθυνο για κάποιο χαρακτηριστικό ή για τον έλεγχο κάποιας διαδικασίας και το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για να μεταβάλουμε τον καινούριο οργανισμό.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα γενετικά τροποποιημένων οργανισμών είναι τα βακτήρια που έχουν τροποποιηθεί ώστε να παράγουν ανθρώπινη ινσουλίνη. Τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς και έτσι από τεράστιες καλλιέργειες τροποποιημένων βακτηρίων συλλέγουμε πολύ εύκολα πολύικανοποιητικές ποσότητες ανθρώπινης ινσουλίνης, οι οποίες στη συνέχεια θα χορηγηθούν σε διαβητικούς ανθρώπους.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα μεταλλαγμένων προϊόντων είναι το γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι, σόγια, ρύζι, σιτάρι, κ.α.. Συνηθέστερα, έχουν τροποποιηθεί με κάποιο γονίδιο ανθεκτικότητας ή με κάποιο γονίδιο αυξητικής ορμόνης.

Μια τέτοια περίπτωση, ας πούμε, είναι το περίφημο “καλαμπόκι της Λάρισας” που είχε προκαλέσει κάποτε αντιδράσεις και συζητήσεις. Ήταν πειραματικές καλλιέργειες καλαμποκιού που είχε τροποποιηθεί ώστε να παράγει το βακτήριο Bacillus thuringiensis, το οποίο σκοτώνει τα λεπιδόπτερα έντομα και αποφεύγεται έτσι η χρήση φυτοφαρμάκων.

Τα μεταλλαγμέναείναι ζωντανοί οργανισμοί, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν με φυσικό τρόπο. Η Greenpeace αντιτίθεται στην απελευθέρωση των μεταλλαγμένων οργανισμών στο περιβάλλον, διότι οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι είναι ανυπολόγιστοι και μη αναστρέψιμοι και υποστηρίζει τη βιώσιμη γεωργία, ως τη μόνη λύση που διασφαλίζει καθαρή τροφή και καλλιέργειες, προστατεύει το έδαφος, το νερό και το κλίμα, σέβεται τη βιοποικιλότητα και δεν επιμολύνει το περιβάλλον με χημικά και μεταλλαγμένα.

Τα βιολογικά προϊόντα είναι σε γενικές γραμμές το αποτέλεσμα της πιστοποιημένης βιολογικής γεωργίας. Τα βιολογικά προϊόντα είναι ολόφρεσκα, ιδιαίτερα γευστικά και αρωματικά τρόφιμα, που παράγονται από τους πιστοποιημένους γεωργούς ή αλλιώς βιοκαλλιεργητές που σέβονται το περιβάλλον, την γη αλλά και τα ζώα.  Η γενική τάση είναι συνεχώς αυξητική όσο αφορά την παραγωγή και την κατανάλωση βιολογικών προϊόντων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και σε όλο τον κόσμο. Όσο ο επιστημονικός κόσμος μας πληροφορεί για τα οφέλη που έχουμε από την κατανάλωση των βιολογικών προϊόντων, είναι σίγουρο ότι οι καταναλωτές θα αγκαλιάζουν περισσότερο τα βιολογικά προϊόντα.

 

ΠΗΓΗ : ( http://www.viologikaproionta.com/viologikaproionta/viologikaproiontagenika/index.html )

Οδηγός Καταναλωτών για τα μεταλλαγμένα στην ελληνική αγορά

Ο πρώτος Οδηγός Καταναλωτών της Greenpeace για τα μεταλλαγμένα στα τρόφιμα δημοσιεύτηκε το 2001. Ήδη από αυτή την πρώτη έκδοση οι εταιρίες τροφίμων της ελληνικής αγοράς δήλωναν ότι δε χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα στην παραγωγή των προϊόντων τους. Η στάση αυτής της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων ήταν αποτέλεσμα της αντίδρασης των Ελλήνων καταναλωτών στη χρήση μεταλλαγμένων.

Από τότε και μέχρι σήμερα ο Οδηγός Καταναλωτών επικεντρώθηκε στα ζωικά προϊόντα. Μετά από χρόνια προσπαθειών και πίεσης, πολλές εταιρίες παραγωγής ζωικών προϊόντων μπορούν να εγγυηθούν ότι δε χρησιμοποιούν μεταλλαγμένα στη διατροφή των ζώων από τα οποία παράγονται τα προϊόντα τους. Η προσπάθειά της Greenpeaceσυνεχίζεται μέχρι να καθαρίσει το σύνολο των ζωοτροφών από τα μεταλλαγμένα. Παράλληλα, πιέζει ώστε και τα ζωικά προϊόντα να έχουν σήμανση που να μας πληροφορεί αν τα ζώα έχουν τραφεί με μεταλλαγμένα.

 

 

Γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα: Τα υπέρ και τα κατά

 

 

Τα πλεονεκτήματα είναι τα ακόλουθα:
1. Προϊόντα φυτικής προέλευσης:
Καλύτερη γεύση και ποιότητα
Μείωση χρόνου ωρίμανσης των φυτών ή δέντρων που τα παράγουν
Τα ΓΤ φυτά προσφέρουν καλύτερες και μεγαλύτερες σοδειές, αυξημένη αντίσταση εναντίον βλαβερών οργανισμών και ασθενειών, χρειάζονται λιγότερα εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα
Αυξημένη περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά
Πιθανότητες για νέα προϊόντα και μεθόδους καλλιέργειας
2. Προϊόντα ζωικής προέλευσης:
Περισσότερες θρεπτικές ιδιότητες, αυξημένη αντίσταση των ζώων σε ασθένειες, αύξηση της παραγωγικότητας
Καλύτερη και περισσότερη παραγωγή κρέατος, αυγών και γάλακτος
Βελτίωση της υγείας των ζώων και καλύτερες διαγνωστικές μέθοδοι
3. Ωφέλη για το περιβάλλον
Λιγότερη χρήση εντομοκτόνων, ζιζανιοκτόνων και λιπασμάτων
Καλύτερη διατήρηση του εδάφους και των υδάτων όπως επίσης εξοικονόμηση ενέργειας
Βιολογική επεξεργασία των δασικών προϊόντων
Καλύτερος χειρισμός και επεξεργασία των αποβλήτων
4. Ωφέλη για την κοινωνία
Αυξημένη παραγωγή τροφίμων και ασφάλεια για τον αυξανόμενο ανθρώπινο πληθυσμό της γης
Αντιμετώπιση του προβλήματος της πείνας και του υποσιτισμού που μαστίζει σήμερα ένα πολύ μεγάλο αριθμό χωρών παγκοσμίως

 

Τα μειονεκτήματα και προβλήματα που συνοδεύουν τα ΓΤ προϊόντα αφορούν τους ακόλουθους τομείς:
1. Ασφάλεια.
Κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία: Μεταφορά αλλεργιών, δημιουργία ανθεκτικών μικροοργανισμών στα αντιβιοτικά λόγω μετάδοσης των γονιδίων που προσδίδουν την ανθεκτικότητα αυτή, πιθανότητα για άγνωστες επιδράσεις που μπορούν να έχουν σχέση με καρκίνο ή άλλες επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία
Κίνδυνοι για το περιβάλλον: Ανεπιθύμητη μεταφορά ΓΤ χαρακτηριστικών σε άλλους οργανισμούς με φυσικούς τρόπους, απώλεια του πλούτου της βιολογικής διαφοροποίησης στο φυτικό και ζωικό βασίλειο, άγνωστες επιδράσεις σε μικρόβια ή άλλους μικροοργανισμούς του εδάφους
2. Προβλήματα πνευματικών δικαιωμάτων.
Υπάρχει ο κίνδυνος, μερικές πολυεθνικές εταιρείες να μπορούν να ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων λόγω πνευματικών δικαιωμάτων
Αύξηση της εξάρτησης των φτωχότερων και λιγότερο αναπτυγμένων χωρών από τις πλουσιότερες και βιομηχανοποιημένες χώρες
Εκμετάλλευση από τις πιο αναπτυγμένες χώρες των φυσικών πόρων άλλων πιο αδύνατων χωρών
3. Ηθικά προβλήματα.
Επέμβαση στους γενετικούς μηχανισμούς της φύσης και παραβίαση των εσωτερικών αξιών φυσικών οργανισμών
Ανάμειξη γονιδίων από βιολογικά διαφορετικούς οργανισμούς
Αντίθεση για την κατανάλωση προϊόντων φυτικής προέλευσης που περιέχουν ζωικά γονίδια και αντίθετα
4. Προβλήματα σήμανσης.
Σε μερικές χώρες δεν είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται πάνω στα προϊόντα κατά πόσο προέρχονται από ΓΤ
Η ανάμειξη ΓΤ και μη ΓΤ προϊόντων δυσκολεύει τις προσπάθειες σήμανσης αναφορικά με την προέλευση και το είδος των προϊόντων
5. Προβλήματα για την κοινωνία.
Δεδομένου ότι είναι οι περισσότερο πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες που ελέγχουν την τεχνολογία των ΓΤΤ , υπάρχει ο κίνδυνος στρέβλωσης και τα νέα προϊόντα θα αναπτύσσονται σύμφωνα με τα συμφέροντα των πλουσιοτέρων χωρών.

 

ΠΗΓΗ : (www.wikepedia.com)

 

ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΔΗ ΠΟΥ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΜΕΤΑΛΑΞΕΙΣ

 

Στην παγκόσμια αγορά κυκλοφορούν τέσσερα μεταλλαγμένα προϊόντα, η σόγια, το καλαµπόκι,  το  βαµβάκι  και  η  ελαιοκράµβη.  Η  Ευρώπη  εισάγει  κυρίως

µεταλλαγμένη  σόγια  και  κάποιες  ποικιλίες  μεταλλαγμένου  καλαµποκιού.  Η

μεταλλαγμένη  σόγια  και  το  καλαμπόκι  χρησιμοποιούνται  ως  συστατικά  στην

παραγωγή τροφών και στην παραγωγή ζωοτροφών.

Συστατικά  σε  τρόφιµα: Η  σόγια  και  το  καλαµπόκι  αποτελούν  δύο  από  τις σηµαντικές πρώτες ύλες στη βιοµηχανία τροφίµων. Περισσότερο από το 60% των

τροφίµων  περιέχει  παράγωγα  σόγιας,  όπως  αλεύρι,  πρωτεϊνες,  λεκιθίνη, φυτικά έλαια, κλπ ή παράγωγα καλαµποκιού, όπως άµυλο, λάδι, αλεύρι κ.α.  Εποµένως  τρόφιµα  όπως  µπισκότα,  σάντουιτς, σοκολάτες ή παιδικές τροφές µπορεί να περιέχουν µεταλλαγµένη σόγια ή καλαµπόκι.

Ζωοτροφές: Η σόγια αποτελεί επίσης βασικό συστατικό της διατροφής των ζώων και των  ψαριών  εκτροφής  (αγελάδες,  γουρούνια,  πουλερικά,  ψάρια),  τα  οποία καταλήγουν στο πιάτο µας ως ζωικά προϊόντα, όπως κρέας, ψάρι, πουλερικά, γάλα, τυρί, γιαούρτι και αυγά.

Η έντονη αντίδραση και η επιμονή των καταναλωτών στην Ελλάδα ανάγκασε την πλειοψηφία των βιομηχανιών τροφίμων να παράγουν τρόφιµα χωρίς µεταλλαγµένα συστατικά και να διαθέσουν γραπτές εγγυήσεις  που  το  αποδεικνύουν.  Τα µεταλλαγµένα όµως εξακολουθούν να εισάγονται στη χώρα µας κυρίως για τη χρήση ζωοτροφών  µε  βασικό  προϊόν  τη  σόγια. Στη χώρα µας δεν υπάρχουν ούτε εµπορικές ούτε πειραµατικές καλλιέργειες µεταλλαγµένων.

Πηγή : (http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=422 )

Γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα και οργανισμοί: Κίνδυνοι και προφυλάξεις.

Είναι γεγονός ότι με τη σύγχρονη τεχνολογία γενετικής μηχανικής μπορούν να παραχθούν φυτά και ζώα ή ψάρια που να έχουν νέα χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορεί ν’ αφορούν την ανθεκτικότητα τους στις ασθένειες, στα παράσιτα, την ταχύτητα ανάπτυξης τους, την εμφάνισή τους ή ακόμα και τη γεύση τους.

Eπίσης, είναι γνωστό ότι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα έχουν ένα δυνητικό ρόλο να παίξουν στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, στην ιχθυοκαλλιέργεια, στην συντήρηση των δασών και γενικά στην διατροφή επί παγκοσμίου κλίμακας.

Όμως οι κίνδυνοι των τροποποιήσεων αυτών στους κανόνες της φύσης μπορεί να έχει ανυπολόγιστο και απρόβλεπτο κόστος για την ανθρωπότητα. 

Είναι πιθανόν σε αρκετές περιπτώσεις, ότι οι γενετικές τροποποιήσεις μπορεί να επιφέρουν άθελα , αλλαγές στους μικροοργανισμούς που να είναι φοβερά επικίνδυνες για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια ανησυχούν για το φαινόμενο αυτό. Οι καταναλωτές όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονούν οι νέες αυτές εξελίξεις. Μεταξύ άλλων θεωρούν ότι οι διαδικασίες ανάπτυξης τέτοιων τροφίμων και οργανισμών πρέπει να υπόκεινται σε αυστηρούς και διαφανείς κανόνες επιστημονικής διαδικασίες. Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον πρέπει να αναλύονται προσεκτικά και οι διαδικασίες να είναι ανοικτές και για μελέτη από το κοινό.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί μπορούν να είναι επικίνδυνοι για το περιβάλλον και γι’ αυτό να χρειάζονται περισσότερη προσοχή και διερεύνηση προτού αναπτυχθούν και χρησιμοποιηθούν. Τέτοιες περιπτώσεις είναι:

·         όταν οι οργανισμοί μπορούν ν’ αναπτυχθούν και πολλαπλασιαστούν μόνοι τους χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση

·         όταν υπάρχει η πιθανότητα ανταλλαγής γενετικού υλικού μεταξύ του μεταλλαγμένου οργανισμού και του αρχικού μη μεταλλαγμένου οργανισμού

·         όταν δεν υπάρχει αρκετή εμπειρία και πληροφόρηση για την σχέση και αλληλοεπίδραση μεταξύ του μεταλλαγμένου οργανισμού και του περιβάλλοντος

·         όταν η γενετική τροποποίηση που έγινε δίνει στον νέο οργανισμό σημαντικό πλεονέκτημα επιβίωσης σ’ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον

Οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι που πιθανόν να προκαλούνται πρέπει να αναλύονται σχολαστικά για να ληφθούν μέτρα για την ελαχιστοποίησή τους. Τέτοιες αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

1.      Δημιουργία νέων ή ακόμη ισχυρότερων ή ανθεκτικότερων παθογόνων και βλαβερών οργανισμών

2.      Μεγιστοποίηση των επιβλαβών ενεργειών βλαβερών οργανισμών που ήδη υπάρχουν μέσω νέων γενετικών συνδυασμών με τους μεταλλαγμένους οργανισμούς είτε αυτοί είναι ζώα ή φυτά

3.      Πρόκληση αρνητικών φαινομένων  σε οργανισμούς ή μη βλαβερά έντομα, σε πουλιά και άλλα ζώα τα οποία αρχικά δεν ήταν μέσα στους στόχους για τους οποίους έγινε η παρέμβαση

4.      Πρόκληση διαταραχών σε ορισμένα οικοσυστήματα

5.      Απώλεια και αλλαγές στην φυσική ποικιλία και γενετική διαφοροποίηση που υπάρχει μέσα στις διάφορες μορφές ζωής

Συμπέρασμα : υπάρχει ανάγκη πολύ αυστηρής αξιολόγησης των κινδύνων που μπορούν να προκαλέσουν οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί και τρόφιμα. Η ανάπτυξη προς την κατεύθυνση αυτή να επιτευχθεί με την εφαρμογή κατάλληλων προτύπων ασφάλειας και ελέγχου των νέων προϊόντων που προκύπτουν.  Με αυτό τον τρόπο μπορούν να αναπτυχθούν, χάρις στη σωστή επιστημονική πληροφόρηση και αξιολόγηση, γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί και τρόφιμα που να μην έχουν νοσηρές συνέπειες για το περιβάλλον ή ακόμη καλύτερα να έχουν θετικές επιπτώσεις πάνω σ’ αυτό.

Πηγή : (http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=422 )

ΠΗΓΗ : ( http://www.emedi.gr/1997/metallagmena )

 

 

 

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

 

Η λέξη παχυσαρκία είναι σύνθεση των λέξεων παχύς και σάρκα.  Η παχυσαρκία, είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που συχνά αποτελεί πηγή μεγάλης απογοήτευσης για όσους επιχειρούν να το αντιμετωπίσουν. Η παχυσαρκία είναι μία επιδημία και δεν μπορεί να λυθεί αποσπασματικά, μόνο με την δίαιτα. Η πρόληψη φαίνεται να είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος και ο πλέον μακροχρόνιος. Παχυσαρκία είναι η παθολογικά αυξημένη εναπόθεση λίπους στο ανθρώπινο σώμα. Αυτή η αύξηση της ποσότητας του σωματικούς λίπους, συνεπάγεται βέβαια και αύξηση του σωματικού βάρους. Για τους παχύσαρκους, η ποιότητα ζωής είναι σαφώς μειωμένη αλλά και συντομότερη, αφού εμφανίζουν συχνότερα πολλές και σημαντικές επιπλοκές υγείας, συγκρινόμενοι με άτομα φυσιολογικού βάρους. Η παχυσαρκία χαρακτηρίζεται από υπερβολική εναπόθεση λίπους στις λιπαποθήκες του σώματος. Φυσιολογικά το λίπος, στο σύνολό του, αποτελεί το 15-20% του σωματικού βάρους για τον άνδρα και το 20-25% για τη γυναίκα. Στην παχυσαρκία το ποσοστό αυτό μπορεί να φτάσει το 40%, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις και το 70% (κακοήθης παχυσαρκία). Η κατανομή αυτού του λίπους είναι γενετικά καθορισμένη (δομικό λίπος) και διαφέρει ανάλογα με το φύλο. Διαφοροποιείται κατά τη διάρκεια της ήβης, κατά την εποχή δηλαδή που αναπτύσσονται τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου.

Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί την πιο συχνή διατροφική διαταραχή στις αναπτυγμένες χώρες. Στη χώρα μας στα τέλη του 2002 κυκλοφόρησαν οι νέες καμπύλες ύψους και βάρους καθώς και καμπύλες δείκτη μάζας  σώματος (ΔΜΣ= βάρος(kg)/ύψος(m2)) σύμφωνα με τα οποία τα ελληνόπουλα όχι μόνο έχουν ξεπεράσει σε βάρος τα παιδιά της Δυτικής Ευρώπης, αλλά συναγωνίζονται τα παιδιά της Αμερικής ίδιας ηλικίας και φύλου, που θεωρούνται τα παχύτερα παιδιά του κόσμου. Η αυξημένη επίπτωση της παιδικής παχυσαρκίας, όπως και η παχυσαρκία των ενηλίκων, οφείλεται στην τεράστια αλλαγή του τρόπου ζωής που ακολουθεί το ‘Δυτικό’ πρότυπο. Όσον αφορά στα παιδιά, το παιχνίδι σε αυλές και πλατείες έχει πλέον αντικατασταθεί από τα ‘playstation’ και τα παιχνίδια στον ηλεκτρονικό υπολογιστή που μεταφράζονται σε καθιστική ζωή. Οι γονείς εργάζονται αρκετές ώρες και η κλασική μεσογειακή διατροφή για την οποία ήμασταν περήφανοι κάποτε, έδωσε τη σκυτάλη της στα ‘έτοιμα’ φαγητά (fast food) που είναι γεμάτα λίπος και μαγειρεύονται ανθυγιεινά. Υποστηρίζεται βέβαια ότι φταίνε και τα γονίδια, δηλ. διαταραχές στο γενετικό μας υλικό που προδιαθέτουν κάποια άτομα να γίνουν παχύσαρκα.

ΠΗΓΗ : ( http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=7218 )

ΠΗΓΗ : ( http://www.kardiologos.gr )

 

 

Αίτια της παχυσαρκίας:

Οι αιτίες πρόκλησης της παχυσαρκίας μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Γενετικοί, περιβαλλοντικοί, ψυχολογικοί, και άλλοι παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία της.

Γενετικοί παράγοντες 

Η παχυσαρκία φαίνεται να επηρεάζεται σημαντικά από γενετικούς παράγοντες. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα μέλη μιας οικογένειας μοιράζονται κατά κανόνα κοινό τρόπο ζωής και άρα διατροφικών συνηθειών καθιστά δύσκολη την αναγνώριση του βαθμού επίδρασης των γενετικών παραγόντων. Ταυτόχρονα, μέσα στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον μοιράζονται ταυτόχρονα και κοινές συμπεριφορές, τρόπους διαχείρισης των συγκρούσεων, τρόπους αντιμετώπισης του άγχους, ο συνδυασμός όλων των παραπάνω μας δυσκολεύει να μιλάμε για ξεκάθαρους γενετικούς παράγοντες της παχυσαρκίας.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες 

Πέρα από τους γενετικούς παράγοντες, καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη παχυσαρκίας φαίνεται να έχουν και διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας αλλά και  οι προσωπικές επιλογές τροφών, αριθμού γευμάτων κτλ επηρεάζουν το βάρος του ατόμου. Για παράδειγμα οι Έλληνες κατά τα τελευταία χρόνια δείχνουν μια μεγάλη στροφή προς τροφές με πολλά συντηρητικά και λίπος, όπως για παράδειγμα το «γρήγορο φαγητό» (fast-food) σε αντίθεση με τους Έλληνες προηγούμενων γενεών που προτιμούσαν (αναγκαστικά πολλές φορές και λόγω οικονομικής δυσπραγίας) την ευρέως πια διαδεδομένη «μεσογειακή διατροφή» του ελαιόλαδου, των λαχανικών και των φρούτων.

Ψυχολογικοί παράγοντες 

Οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις συνήθειες κατανάλωσης τροφής. Πολλοί άνθρωποι τρώνε αντιδραστικά στα αρνητικά συναισθήματα: στο άγχος, στη λύπη, στο θυμό. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πως το 70% των ανθρώπων, όταν αγχώνεται, καταφεύγει στο ψυγείο. Το φαγητό θεωρείται ένα ισχυρό καταπραϋντικό-ηρεμιστικό σε έντονα αρνητικά συναισθήματα.

Άλλες αιτίες της παχυσαρκίας 

Μερικές ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν στην παχυσαρκία ή έστω σε μια τάση αύξησης του βάρους. Ο υποθυρεοειδισμός , το σύνδρομο Cushing, η κατάθλιψη και ορισμένα νευρολογικά προβλήματα που μπορούν να οδηγήσουν στην υπερκατανάλωση τροφής ή στην αύξηση βάρους. Επίσης, τα φάρμακα όπως τα στεροειδή και μερικά αντικαταθλιπτικά χάπια μπορούν να προκαλέσουν αύξηση βάρους.

 Πηγή:  ( http://www.epilysi.com/articles/item/18-post18 )

 

Παχυσαρκία-Επιπτώσεις στον άνθρωπο

 

Η παχυσαρκία είναι μια κατάσταση κατά την οποία η φυσική ενέργεια αναπληρώνεται, διατηρείται στους λιπώδεις ιστούς του ανθρώπου και αυξάνεται σε τέτοιο σημείο έτσι ώστε να συσχετίζεται με διάφορες καταστάσεις που αφορούν την υγεία μας και ακόμη αυξάνει  την θνησιμότητα.

Επίσης η παχυσαρκία είναι μια κλινική κατάσταση που αφορά ένα άτομο, αυξάνεται διαρκώς και αποτελεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα:  βάρος παραπάνω από το κανονικό έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζει διάφορα νοσήματα, ιδιαιτέρως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη τύπου 2, οστεοαρθρίτιδα, αϋπνία.

Τα παχύσαρκα άτομα έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν διάφορες επιπλοκές στην υγεία τους, όπως:

 

• Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2
• Καρδιαγγειακές παθήσεις (αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία νόσος)
• Ορισμένους τύπους καρκίνου (καρκίνος μαστού, ενδομήτριου, παχέως εντέρου)
• Λιπώδες ήπαρ
• Υπερχοληστερολαιμία
• Χολολιθίαση
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
• Οστεοαρθρίτιδα
• Διαταραχές κατά τη διάρκεια του ύπνου 
• Διαταραχές της περιόδου στις γυναίκες

Αξίζει να ειπωθεί πως η  παιδική παχυσαρκία αποτελεί σοβαρό πρόβληµα υγείας µε συνεχώς αυξανόµενη συχνότητα διεθνώς. Όσον αφορά στη χώρα μας, βρισκόμαστε στην πρώτη θέση σε ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά κράτη. Επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι περίπου το 20% των παιδιών της Ευρώπης είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Στο ίδιο ποσοστό κατέληξε και ελληνική μελέτη που έλαβε χώρα στη βόρεια Ελλάδα, αλλά και τρίτη Ελληνική μελέτη σε παιδιά της Μεσσηνίας. 

Τα παχύσαρκα παιδιά κινδυνεύουν από σοβαρές ασθένειες, όπως διαβήτη τύπου 2, υψηλή πίεση και υψηλή χοληστερόλη. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Κρήτης βρέθηκε ότι ένα στα δύο Ελληνόπουλα ηλικίας 4 έως 7 ετών έχει υψηλή χοληστερόλη. Επίσης, ανησυχητικά ήταν τα ευρήματα μια άλλης ελληνικής μελέτης, η οποία βρήκε αυξημένη αρτηριακή πίεση σε Ελληνόπουλα από τη Βόρεια Ελλάδα. 

 

Πηγή : ( http://www.econews.gr/2012/11/05/paxysarkia-antimetopisi/  )

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ :

Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα έλλειψης της τροφής, γεγονός που ιστορικά τουλάχιστον κάνει την παχυσαρκία να θεωρείται σύμβολο πλούτου και ευημερίας. Η  παχυσαρκία αναγνωρίστηκε ως πάθηση πρώτα από τους Αρχαίους Έλληνες και η εμφάνιση της ήταν συχνή στην Ευρώπη το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια ο Ιπποκράτης αλλά και οι άλλοι γιατροί που ακολούθησαν μετά απ’ αυτόν ισχυρίζονταν πως η παχυσαρκία είναι απλά μια νόσος και για την αντιμετώπιση της χρησιμοποιούσαν σχεδόν ίδιες θεραπευτικές μεθόδους με τις  σημερινές.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στην αναφορά του για την παχυσαρκία το 1997 επισημαίνει μεταξύ άλλων τα εξής: 

• Παίρνει διαστάσεις επιδημίας σε όλο τον κόσμο
• Οδηγεί σε άλλες ασθένειες με αυξημένο ιατρικό και κοινωνικό κόστος
• Τα βασικά αίτια είναι η καθιστική ζωή και η υψηλή σε λιπαρά και πλούσια σε θερμίδες διατροφή
• Είναι δυνατό να προληφθεί με την αλλαγή στον τρόπο ζωής και τις διατροφικές συνήθειες
• Η πρόληψη δεν είναι προσωπικό θέμα, αλλά χρειάζονται κοινωνικές αλλαγές
• Τα υπέρβαρα άτομα που διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν παχύσαρκα πρέπει να έχουν ιατρική παρακολούθηση
• Η θεραπευτική προσέγγιση πρέπει να είναι μακροχρόνια με στόχους μέτριας απώλειας βάρους
• Υπάρχει άμεση ανάγκη για εκπαίδευση της ιατρικής κοινότητας

 

Παχυσαρκία στην Ελλάδα :

Μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας αποτελεί η παχυσαρκία για την Ελλάδα, καθώς τα Ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ δεν υστερούν και οι ενήλικες. Το 35,2% του γενικού πληθυσμού στη χώρα μας είναι υπέρβαρο, ενώ το 22,5% παχύσαρκοι. Η παχυσαρκία παίρνει τη μορφή πανδημίας λόγω της δραματικής αύξησης του αριθμού των παχύσαρκων ατόμων τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις υπό ανάπτυξη χώρες και το ανησυχητικό είναι ότι η Ελλάδα είναι πρώτη σε ποσοστά παχυσαρκίας και ειδικά της παιδικής στην Ευρώπη.  Το πρόβλημα της παχυσαρκίας ξεκινά από την εμβρυϊκή ηλικία όταν η μητέρα καπνίζει κατά την κύηση. Οι κρίσιμες ηλικίες όπου τα παιδιά εμφανίζουν παχυσαρκία η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί τα οδηγεί σε παχύσαρκους ενήλικες είναι τα 2-3 έτη, τα 5-7 έτη και η εφηβεία. Τα παχύσαρκα παιδιά διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να εμφανίσουν σημαντικές επιπλοκές στην υγεία τους, τόσο κατά την παιδική ηλικία όσο και αργότερα, καθώς συνήθως αυτά εξελίσσονται σε παχύσαρκους ενήλικες.

Ο επιστημονικός ορισμός της παχυσαρκίας ανταποκρίνεται στην αύξηση του λιπώδη ιστού. Ο βαθμός παχυσαρκίας σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας προσδιορίζεται με τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), που υπολογίζεται από το πηλίκο του βάρους σώματος σε κιλά διαιρούμενο με το τετράγωνο του ύψους σε εκατοστά δηλ. kg/cm2. Φυσιολογικά ο ΔΜΣ πρέπει να είναι μεταξύ 18,5 και 25. Όταν ο ΔΜΣ είναι μεταξύ του 25 και 30 τότε το άτομο θεωρείται υπέρβαρο, ενώ μεταξύ 30 και 35 θεωρείται παχύσαρκο. Τιμές ΔΜΣ μεγαλύτερες από 35 υποδηλώνουν πρόβλημα σοβαρής πλέον παχυσαρκίας η οποία προδιαθέτει σε επικίνδυνες επιπλοκές και αποκαλείται νοσογόνος παχυσαρκία.

 

Καλές διατροφικές συνήθειες

Το διατροφικό σκορ των μαθητών της Γ’ Δημοτικού ήταν 6,5 με άριστα το 10, σύμφωνα τις διεθνείς συστάσεις. Συγκεκριμένα, το 61,4% των μαθητών τρώει πρωινό καθημερινά, ενώ το ποσοστό ανεβαίνει στο 92% όταν πρόκειται για το Σαββατοκύριακο. Ειδικότερα το 43% των μαθητών το πρωί πίνει μόνο ένα ποτήρι σκέτο γάλα, ενώ από τα παιδιά που τρώνε κάτι επιπλέον, το 61,5% επιλέγει γάλα με δημητριακά. Στο σχολείο, τοστ επιλέγει το 78,3% των μαθητών, φρούτα το 58,7%, μπισκότα/κέικ/σοκολάτα το 50,8%, ενώ πατατάκια/γαριδάκια το 15,2%.Το απόγευμα στο σπίτι, φρούτα τρώνε το 83,4% των μαθητών, γάλα/γιαούρτι το 70,3% και τοστ το 53,7%.  Kαθημερινά σαλάτα τρώει το 42,1% των μαθητών, ενώ το 62,7% τρώει πάνω από μια φορά την εβδομάδα πρόχειρο φαγητό (fast food). Τέλος, το 12,7% καταναλώνει αναψυκτικά 3-6 φορές την εβδομάδα, ενώ το 26,6% όχι. Έξι στους δέκα μαθητές δεν αθλούνται. Όσον αφορά τις συνήθειες σωματικής δραστηριότητας των παιδιών, η επεξεργασία των στοιχείων έδειξε ότι το 64,4% συμμετέχει σε κάποια αθλητική δραστηριότητα εκτός σχολείου, με το 42,2% να ασχολείται τουλάχιστον 1-2 ημέρες την εβδομάδα.  Επίσης το 45% των μαθητών αφιερώνει καθημερινά χρόνο στο παιχνίδι εκτός σπιτιού (ποδήλατο, ποδόσφαιρο κ.α.), ενώ το 31,7% σε δραστηριότητες μπροστά στην οθόνη (τηλεόραση, ηλεκτρονικός υπολογιστής, κ.α.).

ΠΗΓΗ : ( http://www.ert.gr/ )

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται. Σημαντικό ρόλο παίζει η πρόληψη στις μικρές ηλικίες, καθώς το 70% των υπέρβαρων παιδιών και εφήβων θα γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται στο 80% αν ένας εκ των δύο γονέων είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος.

Η παχυσαρκία στις μέρες μας έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, καθώς έρευνες δείχνουν ότι έως και 50% του πληθυσμού έχει υπερβάλλον σωματικό βάρος. Είναι, επομένως, επιτακτική η ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της νοσηρής κατάστασης στην οποία βρίσκεται μεγάλο μέρος της σύγχρονης κοινωνίας.

Η παχυσαρκία  είναι μια πολυπαραγοντική νόσος που επηρεάζεται τόσο από τον γονότυπό μας (γονίδια) όσο και από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Η ζωή στα αστικά κέντρα δεν ευνοεί καθόλου την σωματική δραστηριότητα καθώς οι περισσότερες μετακινήσεις γίνονται πλέον με αυτοκίνητα και ΜΜΕ ενώ ο χρόνος που έχει στην διάθεσή του το άτομο δεν περισσεύει για να αθληθεί ή να ασχοληθεί με άλλου είδους δραστηριότητες που θα είναι ευεργετικές για την φυσική του κατάσταση.

Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην εμφάνιση της παχυσαρκίας είναι η διατροφή. Τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ισορροπία στην κατανάλωση των θρεπτικών συστατικών που προσλαμβάνουμε.

Τρόποι αντιμετώπισης της παχυσαρκίας υπάρχουν πολλοί, ανάλογα με το τι επιτάσσουν οι εκάστοτε ανάγκες. Πλέον επιστήμη σε συνδυασμό με την τεχνολογία έχουν κάνει τέτοια άλματα που μπορούν να βοηθήσουν ακόμα και τις πιο δύσκολες και επείγουσες περιπτώσεις παχυσαρκίας.

Ωστόσο και η επιστήμη της διατροφής έχει κάνει άλματα στην μεθοδολογία την οποία χρησιμοποιεί προκειμένου να επηρεάσει την πρόσληψη τροφής ενός ατόμου.

Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας έγκειται στη τροποποίηση εκείνων των παραγόντων που είναι μεταβλητοί. Τέτοιοι είναι παράγοντες όπως το βάρος, οι διατροφικές συνήθειες, η σωματική δραστηριότητα κ.τ.λ.

Σε μια προσπάθεια κατηγοριοποίησης των μεθόδων αντιμετώπισης της παχυσαρκίας θα λέγαμε πως αυτές συμπεριλαμβάνουν:

·   Την χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας

·   Την φαρμακευτική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας

·   Τα υποθερμικά προγράμματα δίαιτας

·   Την τροποποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς

 

 

ΠΗΓΗ : (http://www.mednutrition.gr/antimetopisi–pahysarkias )

 

 

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΩΣΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

 

• Μασήστε το φαγητό σας σωστά πριν το καταπιείτε
• Μάθετε να κάνετε τη διάκριση μεταξύ της πείνας και της βουλιμίας
• Τρώμε πρωινό κάθε μέρα
• Τρώμε σε ατμόσφαιρα ηρεμίας και συντροφικότητας
• Τρώμε αργά. Δεν καταβροχθίζουμε τα γεύματά μας
• Αποφεύγουμε να βλέπουμε τηλεόραση ταυτόχρονα με τα γεύματα
• Αποφεύγουμε τα αεριούχα αναψυκτικά
• Τρώμε “μεσογειακά”, δηλαδή προτιμάμε λαδερά φαγητά, λαχανικά, όσπρια,     σούπες, ψωμί
• Παίρνουμε κολατσιό στο σχολείο από το σπίτι ώστε να αποφεύγουμε τα “έτοιμα” παρασκευάσματα του κυλικείου
• Τρώμε συχνά ψάρι
• Τρώμε άφθονα φρέσκα λαχανικά, κυρίως εποχής
• Τρώμε φρούτα, είναι σύμμαχοι της υγείας

 Πηγή: ( fytro.com )

 

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ :

Αν και η παχυσαρκία είναι η πιο γνωστή και συνηθισμένη διατροφική διαταραχή στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει διαταραχές στην ψυχολογία ενός ατόμου που όμως έχουν αντίκτυπο στις διατροφικές του συνήθειες.

Επίσης  υπάρχουν επιστημονικές υποψίες για εμπλεκόμενους γενετικούς παράγοντες σ’ αυτά τα φαινόμενα, διατροφικές διαταραχές όπως η νευρική ανορεξία, η βουλιμία, η υπερβολική σωματική άσκηση.  Πάντως, κάθε είδους ακραίες δίαιτες με απώτερο σκοπό τη σύντομη απώλεια βάρους είναι κατά βάση ψυχογενείς και απορρέουν συνήθως από μια διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος που κάνει κάποιον να μην αντιλαμβάνεται την πραγματική του εικόνα στον καθρέφτη και να νομίζει ότι έχει πολύ πιο αυξημένο βάρος απ’ ότι ισχύει στ’ αλήθεια.

Άλλες πάλι φορές, ένα άτομο μπορεί να έχει αναπτύξει μια φοβία για την παχυσαρκία και ως εκ τούτου να θέτει παράλογους στόχους απώλειας βάρους, παίρνοντας αφορμή από τα καλλίγραμμα σώματα των μοντέλων και επιθυμώντας την αποδοχή του περίγυρου. Επομένως, καταφεύγει σε εξοντωτικές διατροφικές συμπεριφορές όπως ασιτία ή ακραίες δίαιτες, χρήση διουρητικών ή καθαρτικών και εμετό, οι οποίες ενώ αρχικά φαίνεται πως ανακουφίζουν και επιτυγχάνουν προσωρινά τον πολυπόθητο στόχο της απώλειας βάρους, στη συνέχεια ισχυροποιούν τα ψυχογενή συμπτώματα, εγκαθιδρύουν σταδιακά μια εμμονή με το φαγητό και το βάρος, εξαθλιώνουν και εξουθενώνουν σωματικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά και κοινωνικά, και δύνανται να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα υγείας, ακόμη και στο θάνατο, εάν δεν θεραπευθούν.

Όλες οι διατροφικές διαταραχές είναι επικίνδυνες για την υγεία και απαντώνται πλέον σε μεγάλο ποσοστό και στην Ελλάδα, παρόλο τη βαριά διατροφική μας κληρονομιά ως υπέρμαχους της πολύ δημοφιλούς σε όλο τον κόσμο Μεσογειακής διατροφής. Η διατροφική τούτη μάστιγα αγγίζει κυρίως νεαρά κορίτσια και γυναίκες, αν και δεν είναι διόλου σπάνιο φαινόμενο στους νεαρούς άνδρες αλλά και στους αθλητές.

Πηγή: ( http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=11449 )

ΚΑΚΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ :

JUNK–FOOD :

Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής έχουν οδηγήσει τον άνθρωπο στην κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων προχείρου φαγητού η όπως αλλιώς το ξέρουμε fast–food ή junk–food. Όμως αυτός ο ανθυγιεινός τρόπος διατροφής έχει κάποιες επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου. 

Μελέτες έχουν δείξει ότι :

 Το junk–foodμπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή ακόμη και σε αλτσχάιμερ. Η υπερκατανάλωση φαγητών πλούσιων σε θερμίδες μπορεί να προκαλεί αλλαγές στον εγκέφαλο σαν εκείνες που παρατηρούνται και στον εθισμό σε διάφορες ουσίες! 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα ανακάλυψαν, η υπερκατανάλωση απολαυστικών φαγητών προκαλεί ιδιαίτερες νευροπροσαρμοστικές αντιδράσεις του εθισμού στα κέντρα επιβράβευσης του εγκεφάλου, οδηγώντας στην εμφάνιση ψυχαναγκαστικής κατανάλωσης φαγητού.

ΠΗΓΗ : ( www.junk_food.com )

Συνέπειες της διαφήμισης  στην διατροφή μας

 

Η διαφήμιση είναι ένα ισχυρό εργαλείο που έχει την δύναμη να αλλάξει την γνώμη ακόμη και του πιο συνειδητοποιημένου καταναλωτή. Έχει την δύναμη να μας κάνει να μην αγοράσουμε ένα προϊόν που εμπιστευόμασταν χρόνια και να επιλέξουμε ένα καινούργιο που ίσως αποδειχθεί και κατώτερης ποιότητας. Τα παιδιά όπως αντιλαμβανόμαστε είναι ακόμη πιο ευαίσθητα στα μηνύματα που βλέπουν στην τηλεόραση καθώς δεν μπορούν ακόμη να καταλάβουν τις παρελκυστικές μεθόδους που ακολουθούν οι διαφημιζόμενοι. Οι κανονισμοί στους οποίους υπόκεινται οι διαφημίσεις σε διεθνές επίπεδο, έχουν προσανατολιστεί στο να μπορέσουν να προστατέψουν τα παιδιά από την εκμετάλλευση εξαιτίας της παιδικής τους αφέλειας, της έλλειψης εμπειρίας και κριτικής ικανότητας. Πολλές χώρες για το λόγο αυτό έχουν εισάγει απαγορευτικούς κανόνες στην διαφήμιση καπνού, αλκοόλ. Παρόλα αυτά όμως οι διαφημίσεις που αφορούν στην διατροφή των παιδιών υπόκεινται σε ελάχιστους περιοριστικούς κανόνες.

 

Πηγή : ( http://www.newinka.gr/consumer.php?id=198&version=gr )

 

 

Διατροφή και τηλεόραση :

 

             Σνακ και αναψυκτικά «κερδίζουν» έναντι φρούτων και λαχανικών στα παιδιά που είναι φαν της τηλεόρασης. Αποδεικνύεται ότι  τα παιδιά που παρακολουθούν πολύ τηλεόραση ακολουθούν κακή διατροφή.

Οι επιστήμονες μελέτησαν 13.000 μαθητές και διαπίστωσαν ότι οι κακές διατροφικές συνήθειες ίσχυαν ακόμη και όταν συνεκτίμησαν παράγοντες όπως η γυμναστική και η συχνότητα κατανάλωσης σνακ κατά τη διάρκεια που τα παιδιά έβλεπαν τηλεόραση.

Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση έχει διεισδύσει μόνιμα στη ζωή μας, εξουσιάζοντας ένα μεγάλο κομμάτι από τον ελεύθερο χρόνο μας. Όμως, αυτό έχει και κάποιες επιπτώσεις. Ειδικά, όσον αφορά στις διατροφικές μας συνήθειες, ενοχοποιείται, μεταξύ άλλων, για τα αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας που παρατηρούμε γύρω μας.  Οι διατροφικές μας συνήθειες έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας και ο ελλιπής ελεύθερος χρόνος, μας έχουν οδηγήσει στην υιοθέτηση «δυτικών» συνηθειών, όπως το να τρώμε τα γεύματα μας μπροστά στην τηλεόραση, ενώ το οικογενειακό τραπέζι, ένας από τους πιο παλιούς και παραδοσιακούς θεσμούς της οικογένειας, τείνει πλέον να εκλείψει. Έρευνες καταδεικνύουν, ότι έχει αυξηθεί δραματικά το ποσοστό των παιδιών και των ενηλίκων που τρώνε, τουλάχιστον το ένα τους γεύμα, με ανοιχτή τη τηλεόραση. Μια συνήθεια που φαίνεται, να έχει σταδιακά αντικαταστήσει τα οικογενειακά γεύματα και την επικοινωνία μεταξύ των μελών. Το αποτέλεσμα είναι να καταναλώνουμε συχνά αλόγιστα και μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού από ότι θα καταναλώναμε αν τρώγαμε κανονικά στο τραπέζι, ενώ παράλληλα τσιμπολογάμε ασυναίσθητα παχυντικές τροφές πλούσιες σε λιπαρά και ζάχαρη.

 

ΠΗΓΗ : ( http://www.iatros4u.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=200:2012-05-14-19-29-08&catid=6:prolipsi&Itemid=79 )

 

ΠΗΓΗ : ( http://www.mednutrition.gr/pos-epidra-i-tileorasi-stis-diatrofikes-mas-synitheies )

SLOWFOOD

Αφού υπάρχει το fastfood τότε είναι λογικό ότι υπάρχει και το slowfood. Το κίνημα slowfood ξεκίνησε στην Ιταλία με διαμαρτυρίες για το άνοιγμα ενός McDonaldsστην Ρώμη. Ο ειδικός στο φαγητό CarloPetrini στο μανιφέστο του λέει η γρήγορη ζωή ενοχλεί τις συνήθειες μας, διαπερνά την ιδιωτική ζωή μας και μας αναγκάζει να τρώμε fastfood. Αυτός προτείνει ότι για να πολεμήσουμε εναντία σε αυτό, πρέπει να απολαμβάνουμε την ζωή με πιο αργούς ρυθμούς. Ένας από τους στόχους του κινήματος είναι να υπάρξουν λίστες με τοπικά φαγητά τα οποία κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Αυτό το projectονομάζεται Κιβωτός της Γεύσης. Το slow είναι ένα διεθνές κίνημα. το οποίο στοχεύει να βοηθήσει να διατηρήσουμε το περιβάλλον και να προωθήσουμε την πολιτιστική ποικιλομορφία. Ενθαρρύνει τους ανθρώπους νa εκτιμήσουνε τις ευχάριστες πλευρές του φαγητού: το να κάθεσαι και να απολαμβάνεις ένα σπιτικό φαγητό με την οικογένεια ή με φίλους παρά να αρπάζεις ένα sandwich και να το τρως στα γρήγορα. Βοηθάει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι το φαγητό δεν είναι ένας τρόπος ανεφοδιασμού. Είναι μύθος ότι το slow φαγητό παίρνει πολύ χρόνο να μαγειρευτεί. Απλά σημαίνει να τρως σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και να αγοράζεις φρέσκα υλικά εποχής. Επίσης, όταν έχεις μια συνταγή πρέπει να την φροντίζεις, να την προστατεύεις και να την κληροδοτήσεις στην επόμενη γενιά. Επειδή έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε πράγματα συνέχεια, έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι πρέπει συνεχεία να είμαστε απασχολημένοι. Το slow κίνημα, το οποίο έχει το σαλιγκάρι σαν λογότυπο, προσπαθεί να μας κάνει να απαλλαχτούμε από αυτήν την νοοτροπία. Θέλει να μας βοηθήσει να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας και του ελεύθερου χρόνου μας και να αφήσουμε χώρο για πιο ευχάριστες εμπειρίες.

 

ΠΗΓΗ: The Outsiders Coursebook, Hillside Press, 2007

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :

 

Μέσω της διερευνητικής εργασίας συνειδητοποιήσαμε την αξία της συλλογικής δημιουργίας και ανακαλύψαμε πολλά, άγνωστα για εμάς μέχρι τώρα πράγματα, σχετικά με τη διατροφή μας. Μάθαμε για την πορεία και τις αλλαγές των διατροφικών μας συνηθειών μέσα στο χρόνο. Ακόμη, μάθαμε για τις μεταποιήσεις που υφίστανται πολλά πράγματα. Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι η σωστή διατροφή είναι καταλύτης για την αποφυγή διαφόρων προβλημάτων υγείας, όπως για παράδειγμα η παχυσαρκία. Τέλος, η όλη διαδικασία, μας βοήθησε στο να κατανοήσουμε την αξία της συλλογικής προσπάθειας για την επίτευξη ενός στόχου.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Ηλεκτρονικές πηγές

 http://el.wikipedia.org/wiki/Διατροφή_στην_αρχαία_Ελλάδα

www.wikipedia.com

 

http://www.tmth.edu.gr/aet/thematic_areas/p40.html

 

http://www.incardiology.gr/odigies/galaktokomika.htm

 

http://www.holistic–greece.com/page/0/202/lipe–kai–elaia/

 

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C

 

http://www.diaitologos–nisianaki.gr/index.php/2011-06-09-09-37-52/99-2011-11-08-10-59-21.html

http://parkour.gr/forum/index.php?topic=46.0

http://www.bestrong.org.gr

 http://users.hol.gr/~aggkolon/foodcode.htm

 

 www.wikipedia.com/wiki/πρόσθετα_τροφίμων

 

http://www.fitnessinfo.gr/fitnessgeneralinfo/alimentaryelements/enumbers/index.html

 

 http://starclub–starclub.blogspot.gr/2009/04/blog–post_17.html

http://users.sch.gr/thomalekos/mesdiatrofi.htm

ΈντυποΥλικό

 

The Outsiders Coursebook, Hillside Press, 2007

 

Περιοδικό ‘ΔΗΩ’

 

 

 

 

 

 

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 στις 11:01 στην κατηγορία ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.