“Ολοκαύτωμα”: Μία λέξη που είναι συνυφασμένη με πόνο, μίσος, οδύνη και ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η λέξη αυτή έχει συνδεθεί με βασανιστήρια, εξολόθρευση ολόκληρων πληθυσμών, εγκλεισμούς, ξεριζωμούς, στερήσεις, τραγωδίες, θάνατο και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν έχει τέλος ο κατάλογος των ελληνικών χωριών που γνώρισαν τα μαζικά αντίποινα των εισβολέων και κάηκαν από τους ναζί ενώ χιλιάδες θύματα – άνδρες, γυναίκες, παιδιά, άμαχοι όλοι – σφαγιάστηκαν στο όνομα του φρικιαστικότερου παραλογισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα: του ναζισμού. Ήταν η στρατιωτική φιλοσοφία ενός ολοκληρωτικού και απάνθρωπου καθεστώτος που τιμώρησε έναν κατακτημένο λαό επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί την εθνική και την προσωπική αξιοπρέπεια.
Σήμερα το ελάχιστο που οφείλουμε στα θύματα των ολοκαυτωμάτων και στον πολιτισμό μας είναι να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη της σφαγής και την κραυγή της απόγνωσης και να δώσουμε την υπόσχεση ότι όσο περνάει από το χέρι μας δεν θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες.
Με αυτή την αφορμή, σε μία προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές του σχολείου μας γύρω από αυτό το καίριας σημασίας θέμα, παρουσιάστηκαν οι μαρτυρικές πόλεις που έζησαν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις και υπέφεραν από τη ναζιστική μανία.
Μετά την παρουσίαση αυτή, έγινε σύνδεση μέσω webex με την αρχαιολόγο κα. Αμαλία Παπαϊωάννου, υπεύθυνη του Μουσείου Ολοκαυτώματος στο Δίστομο. Η ομιλήτρια μετέφερε τις εμπειρίες της και παρουσίασε τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Τόνισε ότι πρέπει να θυμόμαστε τα γεγονότα αυτά και να τιμούμε την μνήμη των βασανισμένων συνανθρώπων μας. Στο μυαλό μας να έχουμε το “Ποτέ ξανά”.
Ευχαριστούμε την κα. Παπαϊωάννου για την αποδοχή της πρόσκλησής μας και τη συμμετοχή της στο αφιέρωμά μας.
