Ὁ ἔρωτας
Τὸ ἀρχιπέλαγος
Κι ἡ πρώρα τῶν ἀφρῶν του
Κι οἱ γλάροι τῶν ὀνείρων του
Στὸ πιό ψηλό κατάρτι του ὁ ναύτης ἀνεμίζει
Ἕνα τραγοῦδιὉ ἔρωτας
Τὸ τραγούδι του
Κι οἱ ὁρίζοντες τοῦ ταξιδιοῦ του
Κι ἡ ἠχώ τῆς νοσταλγίας του
Στὸν πιό βρεμένο βράχο της ἡ ἀραβωνιαστικιὰ προσμένει
Ἕνα καράβι

Ὁ ἔρωτας
Τὸ καράβι του
Κι ἡ ἀμεριμνησία τῶν μελτεμιῶν του
Κι ὁ φλόκος τῆς ἐλπίδας του
Στὸν πιό ἐλαφρό κυματισμό του ἕνα νησὶ λικνίζει
Τὸν ἐρχομό.
(Οδυσσέας Ελύτης, Του Αιγαίου)