Μαρία Παπαγιάννη

«Κάποιο βράδυ όταν ήμουν μικρή, κρυμμένη κάτω απ’ το τραπέζι της κουζίνας,  άκουσα τους γονείς μου να λένε για κάποιο μαγικό βράδυ που ανοίγουν οι ουρανοί και πραγματοποιείται όποια ευχή κάνεις. 

   Ευτυχώς ήμουν τυχερή γιατί εκείνο το βράδυ είχε φτάσει. Όταν όλοι κοιμήθηκαν, ανέβηκα στη στέγη και… το είδα! Τα μεσάνυχτα άνοιξαν οι ουρανοί και … το μόνο που κατάφερα να πω ήταν μια λέξη: ΦΙΛΗ.  Την άλλη μέρα το πρωί όταν ξύπνησα μια πασχαλίτσα ήταν στο κρεβάτι μου. Ήταν η καινούρια μου φίλη. Ήθελε συνέχεια να μιλάει και έτρωγε μόνο παραμύθια γι’ αυτό την ονόμασα  Πες Πες.» (περισσότερα…)