ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Πέθανε την Τρίτη ο Ολλανδός πρώην προπονητής του ΟΦΗ, Ευγένιος Γκέραρντ σε ηλικία 77 ετών.  Ο Ολλανδός τεχνικός αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια και η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί. Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν πριν από 1,5 μήνα περίπου, όταν είχε πραγματοποιηθεί φιλικός αγώνας προς τιμήν του, στο Ηράκλειο.

Ο Γκέραρντ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΟΦΗ από το 1985 μέχρι το 2000 και συνέδεσε το όνομά του με τις πιο “χρυσές σελίδες” στην ιστορία του κρητικού συλλόγου. Υπό τις οδηγίες του ο ΟΦΗ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 1987, επικρατώντας στον τελικό με 3-1 στα πέναλτι επί του Ηρακλή.

Τη σεζόν 1985-1986, στη δεύτερη χρονιά του στην ομάδα, ο ΟΦΗ τερμάτισε στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Α’ Εθνικής, πίσω από τον Παναθηναϊκό. Την επόμενη σεζόν τερμάτισε 3ος, πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Το 1986-1987, ο Γκέραρντ κάθισε στον πάγκο του πρώτου ευρωπαϊκού αγώνα στην ιστορία του ΟΦΗ, στη νίκη με 1-0 επί της Χάιντουκ Σπλιτ στο Κύπελλο UEFA. Το 1993 έγραψε ιστορία, οδηγώντας τους Κρητικούς στην πρόκριση στη φάση των 16 του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μετά από νίκη 2-0 στο Ηράκλειο επί της Ατλέτικο Μαδρίτης.

“Πήγα για λίγους μήνες. Τελικά έμεινα 15 χρόνια”, είχε δηλώσει τον Φεβρουάριο του 2016, σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του. Πράγματι έχει το ρεκόρ του μακροβιότερου προπονητή σε ελληνική ομάδα. Και μάλλον δεν πρόκειται να καταρριφθεί στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Ο Γκέραρντ λατρεύτηκε σαν θεός από τους φίλους του ΟΦΗ, ενώ μπορεί να έφυγε από τον σύλλογο το 2000, δεν έφυγε και από την Ελλάδα. Ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος στην ΑΕΚ το 2000, ενώ το 2001 πήγε στην Κύπρο για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ. Τον επόμενο χρόνο κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή, όπου είχε μία σύντομη θητεία και η τελευταία παρουσία του σε πάγκους ήταν το 2010 στην Παναχαϊκή, που διήρκεσε μόλις δύο μήνες, ενώ ενδιάμεσα διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος και σκάουτ της ΑΕΚ.

Τα τελευταία χρόνια, ο Γκέραρντ επέλεξε να μείνει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, στο χωριό Ελιά του Ηρακλείου, . Παντρεύτηκε το 2004 την Κατερίνα Τραβαγιάκη, και μαζί απέκτησαν δύο γιους τον Μανόλη και τον Μηνά. Πήρε ελληνική υπηκοότητα και άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή κρασιού από τα αμπέλια του.

Στο γήπεδο του Χαβαρίου έγινε χθες το απόγευμα ο αγώνας μεταξύ του Α.Ο. Χάβαρι και του Πανηλειακού. Η ομάδα του χωριού μας παρότι προηγήθηκε με 1-0 στο 1ο ημίχρονο, δεν τα κατάφερε και έχασε με 2-1. Σε αυτό συνέβαλε και ο απαράδεκτος διαιτητής Σταθόπουλος που δεν έδωσε πέναλτι υπέρ της ομάδας μας μετά το 1-0.

Δεν θα αναφερθώ στις αγωνιστικές λεπτομέρειες, αλλά στη συμπεριφορά των παικτών και των οπαδών του πάλαι ποτέ ισχυρού Πανηλειακού. Οι παίκτες του Πανηλειακού ήταν συνεχώς εριστικοί και προκλητικοί με τον χειρότερο από όλους Τσουκαλά που σε μια φάση έσπρωξε παίκτες του Χαβαρίου χωρίς να τιμωρηθεί με κόκκινη κάρτα.

Ίδια και χειρότερη συμπεριφορά είχαν ορισμένοι από τους οπαδούς του Πανηλειακού. Απαιτούσαν νίκη του Πανηλειακού επειδή είναι από τον Πύργο ενώ το Χάβαρι είναι χωριό. Με το έτσι θέλω να κερδίζει η ομάδα τους και όχι τα χωριά του Νομού Ηλείας. Συνεχώς έβριζαν τους παίκτες του Χαβαρίου και τις οικογένειές τους. Υπήρχαν και ελάχιστοι λογικοί οι οποίοι είπαν ότι έφεραν τα σκουπίδια του Πύργου στο Χάβαρι. Και εννοούσαν ότι οι υβριστές είναι σκουπίδια.

Όλοι όσοι θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια τη μεγάλη ομάδα του Πανηλειακού θλιβόμαστε με το θέαμα που παρουσιάζει. Πολλοί φίλαθλοι από το Χάβαρι και άλλα “χωριά” πηγαίναμε στον Πύργο να θαυμάσουμε και να ενισχύσουμε τον Πανηλειακό στην μεγαλειώδη πορεία του προς την Α΄ Εθνική. Θα μου πείτε και τώρα στην  Α΄παίζει αλλά τοπικό.

Οι Πυργαίοι αντί να κοιτάξουν που έχουν καταντήσει την ομάδα τους, θέλουν να κερδίζουν τα “χωριά”. Αν θέλουν να ανέβει κατηγορία η ομάδα τους ας φροντίσουν να ανέβει στους αγωνιστικούς χώρους. Όλοι αυτοί που χτες ήταν στο Χάβαρι ξεχνούν την ιστορία του Πανηλειακού. Αν δεν αλλάξουν νοοτροπία θα παραμείνουν και αυτοί ένα μεγάλο ΧΩΡΙΟ.

Η πρόκριση της Ολλανδίας στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στα πέναλτι, απέδειξε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και στο ποδόσφαιρο.

Ενώ το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα βρισκόταν στο 0-0 και τελείωνε και η παράταση, στο 120΄ λεπτό ο προπονητής της Ολλανδίας Λουίς φαν Χάαλ, άλλαξε τον βασικό τερματοφύλακα με τον αναπληρωματικό Τιμ Κρουλ. Ο Κρουλ λοιπόν δικαίωσε τον προπονητή του και στη διαδικασία των πέναλτι απέκρουσε 2 φορές και έστειλε την ομάδα του στα ημιτελικά.

Αυτό γύρισε τη μνήμη μας πολλά χρόνια πίσω, όταν την περίοδο 1976-1977 η ΑΕΚ έπαιζε με την αγγλική ΚΠΡ για την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στο πρώτο παιχνίδι στην Αγγλία η ΑΕΚ είχε χάσει με 3-0 και στο δεύτερο παιχνίδι στη Ν. Φιλαδέλφεια νίκησε επίσης με 3-0. Έτσι το ματς οδηγήθηκε στην παράταση και έφτανε στα πέναλτι. Λίγο πριν τη λήξη της παράτασης ο Ολλανδός προπονητής της ΑΕΚ Φράντισεκ Φάντροκ  (προπονητής της Ολλανδίας από το 1970 ως το 1974), έκανε αλλαγή το βασικό τερματοφύλακα Λάκη Στεργιούδα με τον έμπειρο αναπληρωματικό Νίκο Χρηστίδη. Ο Χρηστίδης απέκρουσε δύο πέναλτι και η ΑΕΚ προκρίθηκε με 7-6 στους 4 της Ευρώπης. Εκεί αντιμετώπισε τη Γιουβέντους των Μπέτεγκα, Κάουζιο και Μπονισένια και δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό.

Η έμπνευση λοιπόν των προπονητών που “κράτησαν” μια αλλαγή για τα πέναλτι, χρησιμοποιώντας πιο έμπειρους τερματοφύλακες ήταν αυτή που οδήγησε τις ομάδες τους στην πρόκριση.

Ας θυμηθούμε τη μεγάλη πορεία της ΑΕΚ:

Ο Αλκέτας Παναγούλιας, ο άνθρωπος που οδήγησε την Εθνική ομάδα στις τελικές φάσεις του Euro 1980 και του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 “έσβησε” τα ξημερώματα της Τρίτης -σε ηλικία 78 ετών- λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε το τελευταίο διάστημα.

Ο Αλκέτας, όπως τον φώναζαν όλοι οι έλληνες φίλαθλοι, έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ως παίκτης, προπονητής, ακόμη και πρόεδρος του αγαπημένου του Αρη Θεσσαλονίκης. Οδήγησε την Ελλάδα για πρώτη φορά σε τελική φάση Κυπέλλου Εθνών (το 1980), αλλά και σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου (το 1994). Να σημειωθεί πως ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής της τελευταίας 50ετίας, όπως είχε ανακηρυχθεί, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα, ενώ η κηδεία του θα τελεστεί στην αμερικανική πρωτεύουσα, αν και υπήρξε η σκέψη η σορός του να μεταφερθεί στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη.

Το 1949 εντάχθηκε στους μικρούς του Άρη και στο τέλος του 1951, σε ένα τουρνουά Χριστουγέννων πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, σε ηλικία 17 ετών. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αριστερός εξτρέμ, αλλά σύντομα καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας. Πολλές φορές χρειάστηκε να αγωνιστεί και στο κέντρο της άμυνας, λόγω των σημαντικών προσόντων που διέθετε. Διετέλεσε και αρχηγός του Άρη.

Τη δεκαετία του ’50 κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης με την φανέλα των κιτρίνων, το 1953 και το 1959, στα οποία συνέβαλε τα μέγιστα. Πέτυχε συνολικά 13 γκολ για το τοπικό πρωτάθλημα, 3 για το Κύπελλο Ελλάδας και 10 για το εθνικό πρωτάθλημα.

Το 1962, σε ηλικία 28 ετών, έφυγε για τις Η.Π.Α., αποδεχόμενος την πρόσκληση της ομάδας Ελλήνων ομογενών “Greek American” της Νέας Υόρκης, συνεχίζοντας παράλληλα εκεί και τις σπουδές του.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα απο την ελληνοαμερικάνική ομάδα Atlas Soccer Club με την οποία κατέκτησε το US Open Cup 3 φορές (1967, 1968, 1969).

Το 1972 ανέλαβε βοηθός του προπονητή της Εθνικής Ελλάδος Μπίλυ Μπίγκχαμ και το 1973 τον αντικατέστησε αναλαμβάνοντας πρώτος προπονητής έως το 1981. Τον Φεβρουάριο του 1975 κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του Άρη, διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του ομοσπονδιακού προπονητή.

Σημείωσε την μεγάλη επιτυχία της πρόκρισης της Εθνικής Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία που ήταν και η πρώτη διάκριση στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδος. Στα τελικά του Euro 1980 οδήγησε την Εθνική Ελλάδος σε τρεις αξιοπρεπείς εμφανίσεις απέναντι στα φαβορί του θεσμού.

Από το 1981 έως το 1983 υπήρξε προπονητής του Ολυμπιακού και κερδισε 2 πρωταθλήματα το 1982 και το 1983. Το διάστημα 1983-1985 ανέλαβε προπονητής της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ. Το 1984 ήταν προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες. Στη συνέχεια ανέλαβε και πάλι τον Ολυμπιακό και κερδίζει ένα ακόμα πρωτάθλημα το 1987, που έμελε να είναι και το τελευταίο πριν τα πέτρινα χρόνια της ομάδας, καθώς και το Σούπερ Κύπελλο.

Αθλητικός Όμιλος Χαβαρίου και Λευκός Αστέρας Σκουροχωρίου γιόρτασαν την άνοδό τους στην Α1 ποδοσφαιρική κατηγορία της Ηλείας, την Κυριακή το απόγευμα με φιλικό παιχνίδι που έγινε στο γήπεδο του Χαβαρίου.

Οι δύο ομάδες ακολούθησαν την Αναγέννηση Παλαιοχωρίου που είχε τερματίσει πρώτη στην Α2 κατηγορία Ηλείας. Δεν χρειάστηκε να δώσουν αγώνα μπαράζ, καθώς μετά την άνοδο της Δόξας Ν. Μανωλάδας στη Δ’ Εθνική, ελευθερώθηκε άλλη μια θέση στην Α1 κατηγορία Ηλείας.

Η υπερβολική ζέστη δεν επέτρεψε να παρακολουθήσουν τον αγώνα πολλοί φίλαθλοι. Τον αγώνα διαιτήτευσε η χωριανή μας διαιτητής Βίκη Σιαχάμη. Βοηθός της ήταν ο επίσης χωριανός μας και βοηθός προπονητή της ομάδας μας Σάκης Σαφαρής, ο οποίος ήρθε με την … καλοκαιρινή του περιβολή.

Παρά το ότι οι ομάδες είχαν να παίξουν πάνω από ένα μήνα, έγινε καλός αγώνας με πολλές χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν. Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μας έκανε πολλές αλλαγές, βάζοντας αρκετούς μικρούς παίχτες. Έτσι οι παίχτες του Σκουροχωρίου το εκμεταλλεύτηκαν και προηγήθηκαν με 0-3. Ίσως σαν καλοί οικοδεσπότες τους … αφήσαμε να κερδίσουν.

Στο τέλος η ομάδα μας πέτυχε το γκολ της τιμής με τον 9χρονο Νίκο Μαρίτσα, γιο του προέδρου και παλιού παίχτη της ομάδας Πάνου Μαρίτσα, μετά από ασίστ του 8χρονου Χρήστου Γκρίλλα, γιου του παλιού τερματοφύλακα Δημήτρη Γκρίλλα και εγγονού του παλαίμαχου παίχτη του Α.Ο. Χαβαρίου “Πασχάλη”.

Μοιράστηκαν γλυκά σε όλους τους παρευρισκόμενους, προσφορά του εορτάζοντος Ορφέα Παπαζαφειρόπουλου. Η γιορτή έκλεισε με το καθιερωμένο άνοιγμα σαμπάνιας.

Μεγάλη νίκη πέτυχε η ομάδα του Α. Ο. Χαβαρίου επί του Πανωλενιακού μέσα στο Καράτουλα. Η ομάδα του χωριού μας συνέτριψε την αντίπαλό της με 5-2 και εξασφάλισε την άνοδό της στην Α1 κατηγορία Ηλείας.

Η άνοδος αυτή ήρθε μετά από πολλά χρόνια και πανηγυρίστηκε από τους φιλάθλους μας που είχαν ακολουθήσει την ομάδα.

Παίζοντας για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα κάτω από πολικές θερμοκρασίες (-15 στη Ρωσία, -10 στην Ουκρανία), ο Ολυμπιακός νίκησε με το ίδιο σκορ 1-0.

Την πρώτη φορά νίκησε τη Ρούμπιν Καζάν στη Μόσχα και τη δεύτερη τη Μεταλίστ στο Χάρκοβο με το ίδιο σκορ και τον ίδιο σκόρερ, τον Νταβίντ Φουστέρ.

Ο Ολυμπιακός πλέον έχει εννέα συνεχόμενες νίκες σε όλες τις διοργανώσεις με συνολικό σκορ 18-0, δείχνοντας τη δυνατή του άμυνα αλλά και το σύνολο της ομάδας. Φαίνεται ότι πέρασε η εποχή που δεν τολμούσε να βγει έξω από την Ελλάδα γιατί …έπεφταν “πεντάρες”.

Ας ελπίσουμε να δείξει την απαραίτητη προσοχή και στον επαναληπτικό αγώνα, γιατί η Μέταλιστ είναι πολύ επικίνδυνη ομάδα.

Μεγάλη νίκη με 2-1 πέτυχε ο Α.Ο.Χαβαρίου στο ντέρμπι με τον Λευκό Αστέρα Σκουροχωρίου.  Σε ένα γεμάτο γήπεδο ο αγώνας ξεκίνησε με τις δύο ομάδες να παίζουν καλό ποδόσφαιρο σε ένα ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο. Το Χάβαρι προηγήθηκε με τον Διαμαντόπουλο.

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου το Σκουροχώρι ισοφάρισε. Αμέσως μετά έχασε δύο κλασσικές ευκαιρίες να προηγηθεί, αλλά την πρώτη φορά έδιωξαν οι αμυντικοί πάνω στη γραμμή και τη δεύτερη έσωσε ο τερματοφύλακας Ρούνης.

Στη συνέχεια όμως η ομάδα του Χαβαρίου ανέλαβε την πρωτοβουλία, την οποία και διατήρησε σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου. Κατάφερε να προηγηθεί με τον Λούντζη, ενώ είχε δοκάρι και έχασε και άλλες ευκαιρίες.

Το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο. Τον αγώνα παρακολούθησαν πάρα πολλοί θεατές και από τις δύο ομάδες. Οι οπαδοί και των δύο ομάδων κάθισαν δίπλα-δίπλα χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα, δείχνοντας για άλλη μια φορά το ήθος των φιλάθλων του Χαβαρίου.

Με τη νίκη αυτή η ομάδα του Χαβαρίου ξεφεύγει από το Σκουροχώρι κατά τέσσερις βαθμούς και καθιερώνεται στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας στην Α2 κατηγορία.