Οκτώβριος του 1957. Δεκάχρονα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους και τις γειτονιές του χωριού. Μπάλες από κουρέλια και χοντρό χαρτί από σακιά λιπασμάτων. Τρύπια παπούτσια, κοντά παντελονάκια. «Γρατσουνισμένα γόνατα, κουρεμένα κεφάλια, όνειρα ακούρευτα», για να κλέψω λίγο τον Ελύτη.
Την Κυριακή εκείνη συνέβη κάτι που σημάδεψε τη ζωή του. Λίγο μετά το μεσημέρι, ενώ τελείωνε το Κατηχητικό, ο (μακαρίτης) Γιώργος Ραμπαβίλας και ο Γιάννης Σιαχάμης (Κοτσώνης), ρίχνουν την ιδέα:
– Πέτρο, πάμε στο γήπεδο να δούμε την ομάδα του χωριού;
– Όχι ρε, εγώ θα πάω να παίξω στο Μεροβίλι.
– Έλα ρε, τι φοβάσαι;
Το σκέφτηκε λίγο και, για να μην δείξει δειλία, ακολούθησε τους άλλους. Σε 10 λεπτά είχαν φτάσει στο γήπεδο, στην άλλη άκρη του χωριού. Το ξερό, χωμάτινο και ανοιχτό γήπεδο, τον εντυπωσίασε. Πρώτη φορά έβλεπε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Μπήκαν μέσα και έτρεχαν όπως και πολλοί άλλοι. Σε λίγο όμως βγήκαν έξω για να αρχίσει ο αγώνας. Έπαιζε η ομάδα του χωριού, η Α.Ε. Χάβαρι (όπως λεγόταν τότε) με το Σώστι. Η ομάδα μας νίκησε με 4-1.
Όταν τελείωσε ο αγώνας, ο κόσμος άρχισε να φεύγει, μαζί και τα άλλα δύο παιδιά. Αυτός όμως έμεινε εκεί, μαγεμένος από το θέαμα που μόλις είχε δει. Παρακολουθούσε από κοντά τους παίχτες που πήγαιναν σε μια άκρη, στα υποτιθέμενα αποδυτήρια, για να αλλάξουν. Ήταν κοντά στον Πασχάλη (Χρήστο Γκρίλλα), την ώρα που έβγαζε τα παπούτσια και τις ιδρωμένες κάλτσες. Η μυρωδιά τους μπήκε από τα ρουθούνια και εγκαταστάθηκε για πάντα στον εγκέφαλό του. Η απωθητική έως αηδιαστική, για κάθε άλλον μυρωδιά, τον συνεπήρε. Πότισε το μυαλό του, τόσο που ακόμα και σήμερα, η εικόνα αυτή είναι ολοζώντανη μπροστά του.
Δεν θυμάται πώς επέστρεψε στο σπίτι. Το μόνο που θυμάται είναι ότι περίμενε πώς και πώς την Κυριακή, για να ξαναπάει στο γήπεδο. Από τότε προσπαθούσε να μην χάνει ποδοσφαιρικό αγώνα, όπου κι αν αυτός γινόταν. Έχει παρακολουθήσει χιλιάδες αγώνες, από κοντά ή στην τηλεόραση. Έχει περάσει κρύα, βροχές, λιοπύρια, χαρές και λύπες παρακολουθώντας ποδόσφαιρο. Και πάντα στο μυαλό του έχει αυτή τη μυρωδιά από τις ιδρωμένες κάλτσες. Τις κάλτσες του Πασχάλη.