ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΩΝ ΚΑΙ ΥΔΑΤΩΝ

Μια μεγάλη φίλη της Ελλάδας, μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην προώθηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, η Ζακλίν ντε Ρομιγί, έφυγε χθες από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών, ανακοίνωσε σήμερα ο φίλος και εκδότης της Μπερνάρ ντε Φαλουά.

Η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός έσβησε χθες το απόγευμα στο νοσοκομείο Ambroise-Pare de Boulogne-Billancourt, κοντά στο Παρίσι.

Ακαδημαϊκός η Ζακλίν ντε Ρομιγί άφησε πίσω της εκτός των άλλων ένα σημαντικό έργο για την Αθήνα του 5ου αιώνα απ’ όπου “ξεκίνησαν όλα”:η φιλοσοφία, η ιστορία, η τραγωδία, η κωμωδία, οι σοφιστές.

Γεμάτη θαυμασμό για την εποχή εκείνη, μελέτησε πολύ Θουκυδίδη, που τη γοήτευσε με την ωραιότητα και την ευαισθησία του λόγου του, τον οποίο αποκαλούσε “έναν από τους άνδρες της ζωής της”, καθώς επίσης τον Ομηρο, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη.

Οσοι συνάντησαν αυτή τη μικροκαμωμένη γυναίκα με τα μπλε μάτια και τα λευκά μαλλιά, διαπίστωσαν ότι τα ελληνικά την έκαναν ευτυχισμένη, ότι τη διέκρινε μια βαθειά εσωτερική γαλήνη και ότι ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και με χιούμορ παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ήταν τυφλή.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ. Ο εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους. Τη μεγάλωσε η μητέρα της, μυθιστοριογράφος.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί σπούδασε Λατικινά και Αρχαία Ελληνικά στο “Lycee Moliere”.Σε ηλικία μόλις 17 ετών, το 1933, γίνεται η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Concours General της Γαλλίας (γενικές εξετάσεις για αριστούχους), ύστερα η πρώτη γυναίκα καθηγητής στο περίφημο College de France και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός στη Γαλλική Ακαδημία, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.

Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά η Ζακλίν ντε Ρομιγί, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ, της Σορβόνης και στο College de France.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ανάμεσα στα οποία αυτά της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.

Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=47248948

Το 1996 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Ορφέα Περίδη με τίτλο: “Καλή σου μέρα αν ξυπνάς”. Ο δίσκος σε μουσική, στίχους και ερμηνεία δική του, έγινε χρυσός. Σ’ αυτό το δίσκο περιέχεται και το τραγούδι “Εθνικό έλλειμμα”.

Αν διαβάσετε τους στίχους παρακάτω θα καταλάβετε ότι τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε, σαν χώρα στην ίδια κατάσταση. Τα ρήματα που χρησιμοποιεί ο ποιητής φανερώνουν τα “βασανιστήρια”  που έχουμε υποστεί από τους κυβερνώντες και δυστυχώς τελειωμό δεν έχουν.

Στύψε με σαν το λεμόνι, λιώσε με σαν την ελιά
φούρνισέ με σαν ατσάλι, πέταξε με στα βαθιά
πάρε μου όλο το ταμείο, απ’ την τσέπη τα λεφτά
άρχοντα και καραγκιόζη κουρελή και κουβαρντά.

Τι είν’ αυτό που θα με σώσει απ’ το φραγκοκράτορα
ν’ αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο
να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;

Κούρεψέ μου σαν αρνί το μαλλί για το χειμώνα
πάρε το μισθό ενός μήνα απ’ το στόμα το φαΐ.

Κλέβω απ’ το υστέρημά μου για να βρω τη γιατρειά μου
μα να ζω εκεί στον Κρόνο με φιάλες οξυγόνο
ή στου υπόγειου την πλημμύρα
και με βάρδια να πηγαίνω στη σαλοτραπέζαρια;

Αρχόντισσα και Αγλαΐα, κουρελού και κουβαρντού
τι είν’ αυτό που θα με σώσει από τη φραγκοκρατία
ν’ αγοράσω ένα αστέρι ή βαθύ υπόγειο
να μαλώνω εγώ με μένα μες τον ξένο αχυρώνα;

Σκάψε με σαν αμπελώνα, κλάδεψέ με σαν ελιά
πάτα με σαν το σταφύλι, πάρε μου τη συρμαγιά.

Βράσε με σαν τη χελώνα, γδάρε με σαν το λαγό
βάλε τα υπάρχοντά μου, σε κοινό λογαριασμό
φτιάξε με με ματσακόνι, τίναξέ μου τη σκουριά
και ξανοίξου απ’ το καρνάγιο, πέταξέ με στα βαθιά.

Την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010, επισκέφθηκε το Δημοτικό σχολείο Χαβαρίου ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων Κώστας Χαραλάς.

Ο συγγραφέας μίλησε στους μαθητές των μικρών τάξεων. Στη συνέχεια παρουσίασε το τελευταίο του βιβλίο, «Το κουτί του θυμού» και το δραματοποίησε με τη βοήθεια των μαθητών. Επίσης απάντησε σε ερωτήσεις των μαθητών.

Στην έκθεση βιβλίων του, που ακολούθησε, παρουσιάστηκαν τα βιβλία του σε μαθητές και γονείς. Τα βιβλία (τα οποία υπέγραψε ο συγγραφέας) έγιναν ανάρπαστα.

Ο Κώστας Χαραλάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά τα τελευταία χρόνια ζει στη Β. Εύβοια, όπου εκτός από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, ασχολείται και με τη μελισσοκομία.

Μερικά από τα βιβλία του είναι: «Ένας ιππότης στο πλυντήριο», «Η κυρία Ήξεις-Αφήξεις», «Η συγνωμομηχανή», «Το μυστήριο της Ανομβρίδας», «Ο χορός του καρχαρία», «Ο Ανεμόμυαλος» και άλλα.

Περισσότερες πληροφορίες για το συγγραφέα και τα βιβλία του θα βρείτε στο:

www.brokolo-tv.gr

Με τον παραπάνω τίτλο διαβάζουμε στο ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ, το άρθρο του Χρήστου Βορλόκα για τον πρωτόγνωρο συγκοινωνιακό αποκλεισμό του νομού Ηλείας , που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει τον τόπο ακόμη πιο χαμηλά στην ανάπτυξη.

Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από την ανακοίνωση της διοίκησης του ΟΣΕ ότι καταργεί τα δρομολόγια των τρένων που συνδέουν την Ηλεία με την Αθήνα, και μαθαίνουμε ότι μελετάται η κατάργηση του τμήματος «Πύργος – Τσακώνα» του αυτοκινητόδρομου που αποκαλούμε πλέον «Ολυμπία οδό».

Εκτός από τον σιδηρόδρομο, συνεχίζεται επ’ αόριστον και ο αεροπορικός αποκλεισμός της Ηλείας από τουριστικές πτήσεις. Το πολιτικό αεροδρόμιο της Ανδραβίδας παραμένει ένας ελιγμός της κρατικής διοίκησης για να διαιωνίζεται η κατάσταση προς όφελος της Αχαΐας, που συγκριτικά με την Ηλεία είναι καλύτερη πολιτική «αγορά». Είναι απόλυτα λογικό το αχαϊκό λόμπι να υπεραμύνεται του δικού του αεροδρομίου, για τον απλούστατο λόγο ότι τυχόν λειτουργία του αεροδρομίου Ανδραβίδας ως πολιτικού πάνω από τις μισές πτήσεις του Αράξου θα «μετακομίσουν» προς τα εδώ, αφού η Ηλεία είναι ο τελικός προορισμός των περισσότερων τουριστών.

Η «Ολυμπία οδός» άρχισε να αναπροσαρμόζει τα χρονοδιαγράμματα όταν διαπίστωσε ότι το ελληνικό γραφειοκρατικό σύστημα καθυστερεί τις διαδικασίες των απαλλοτριώσεων. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστο τρία ακόμη γεμάτα χρόνια για να ολοκληρωθεί το τμήμα «Πάτρα – Πύργος», το οποίο έχει χαρακτηριστεί από ειδικούς ως ο χειρότερος και πιο επικίνδυνος εθνικός δρόμος της χώρας.

Η νοτιοδυτική Πελοπόννησος απομονώνεται ακόμη περισσότερο με την ανυπαρξία ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου, στην περίπτωση που επαληθευτούν τα σενάρια για κατάργηση του τμήματος «Πύργος – Τσακώνα». Αυτό σημαίνει ότι η νότια Ηλεία περισσότερο, αλλά και η περιοχή της Τριφυλίας λιγότερο, λόγω κοντινής απόστασης με τον κόμβο της Τσακώνας, θα γνωρίσουν την παρακμή.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται ο εμπαιγμός για τον άλλο, ζωτικής σημασίας για την Ηλεία, οδικό άξονα Ολυμπίας – Βυτίνας. Διαρκώς αναλαμβάνονται πολιτικές πρωτοβουλίες, γίνονται ερωτήσεις στη Βουλή, απαντούν με συνοπτικές διαδικασίες οι υπουργοί, για να οδηγηθούμε τελικά στο σημείο μηδέν! Στο ίδιο έργο θεατές εδώ και δεκαετίες, με την ανάπτυξη απούσα από έναν τόπο με θέλγητρα για όλες τις μορφές ανάπτυξης αλλά χωρίς υποδομές.

Μοναδική «ανάσα», η θαλάσσια συγκοινωνιακή «πύλη», ιδίως με τις κρουαζιέρες στο Κατάκολο, που έχουν τονώσει σημαντικά την τοπική οικονομία. Και εδώ, όμως, αν δεν υπήρχαν οι σεισμοί του 1993 που υποχρέωσαν το κράτος να αποκαταστήσει τις ζημιές στο λιμάνι, επεκτείνοντας σε εύρος και βάθος τις διαστάσεις του, δεν θα είχαμε τις κρουαζιέρες, τουλάχιστο σε τόσο υψηλά αριθμητικά δεδομένα.

Πριν από 14 μήνες ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, αμέσως μετά την εκλογή του, επισκέφθηκε το νομό Ηλείας και υποσχέθηκε να τον μετατρέψει σε “Πρότυπο πράσινης ανάπτυξης”.

Όλοι οι Ηλείοι πιστεύαμε και ελπίζαμε ότι ο πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του. Παρόλα αυτά είχαμε τις αμφιβολίες μας και τις είχαμε σατιρίσει ανάλογα.

Φαίνεται λοιπόν ότι ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ.

Πολλές φορές ακούμε τη φράση “κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε”. Γιατί όμως τη λέμε;

Παλαιότερα, τα σπίτια ενός χωριού μετριόντουσαν με τους…φούρνους τους. Οι χωρικοί, δηλαδή, δεν έλεγαν ότι «το χωριό μου έχει τόσα σπίτια», αλλά «τόσους φούρνους», επειδή κάθε σπίτι είχε και το δικό του φούρνο, για να ψήνει το ψωμί του.

Είναι γνωστό και το ανέκδοτο του Κολοκοτρώνη με τον Άγγλο φιλέλληνα Κνόου. Ο τελευταίος, που μιλούσε αρκετά καλά τη γλώσσα μας και θαύμαζε το Γέρο για την τόλμη και την εξυπνάδα του, τον ρώτησε κάποτε, αν το χωριό που γεννήθηκε ήταν μεγάλο.
– Όχι και τόσο, αποκρίθηκε ο Κολοκοτρώνης. Δεν πιστεύω να έχει παραπάνω από εκατό φούρνους…
Ο Άγγλος, που δεν ήξερε ότι με το «φούρνος» εννοούσε «σπίτι», τον κοίταξε ξαφνιασμένος.
– Και δεν είσαι ευχαριστημένος, στρατηγέ; τον ρώτησε. Εμένα το δικό μου χωριό δεν έχει περισσότερους από δυο φούρνους!
– Βρε τον κακομοίρη! είπε τότε ο Κολοκοτρώνης. Και πώς ζεις σε τέτοια μοναξιά;
Όταν λοιπόν στα χωριά αυτά πέθαινε κανένας νοικοκύρης, οι φίλοι του έλεγαν: «Ο φούρνος του μπάρμπα Νότη γκρέμισε», εννοώντας ότι με το θάνατο το αρχηγού της οικογένειας, το σπίτι του γκρέμιζε, χανόταν.

Από τη μεταφορική λοιπόν αυτή φράση, βγήκε η έκφραση «Κάποιος φούρνος γκρέμισε», ή «Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε» που τη λέμε σήμερα, άγνωστο γιατί, όταν μας επισκέπτεται κάποιος, που έχουμε να δούμε πολύ καιρό.

Στην υπερβολική συνδρομή των δασκάλων προς τους συλλόγους και τη Διδασκαλική Ομοσπονδία (ΔΟΕ), αναφέρεται σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών.

Οι δάσκαλοι πληρώνουν συνδρομή 45 ευρώ το χρόνο, από τα οποία τα 34€ πάνε στη ΔΟΕ και 11 € μένουν στον τοπικό Σύλλογο. Το Δ.Σ. της ΔΟΕ πρέπει να προχωρήσει σε δραστική μείωση της συνδρομής στα 20 € συνολικά για τους μόνιμους και αναπληρωτές πλήρους ωραρίου και 10 € στους αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου, για δε τους ωρομίσθιους να είναι 5 €. Τα χρήματα αυτά πρέπει να τα μοιράζονται εξίσου ΔΟΕ και τοπικός Σύλλογος.

Το Δ.Σ. της ΔΟΕ μπορεί και πρέπει να περιορίσει τις δαπάνες του παίρνοντας μέτρα:

• Να καταργήσει τις μέχρι τώρα οικονομικές παροχές με χρήματα του κλάδου, προς τα μέλη του Δ.Σ. της ΔΟΕ και τους αιρετούς του ΚΥΣΠΕ, γιατί οι συνδικαλιστές είναι εθελοντές κι όχι επί μισθό. Τα καθημερινά πραγματικά τους έξοδα τα μέλη του Δ.Σ. της ΔΟΕ να τα παίρνουν από το ταμείο της ΔΟΕ μόνο με υποβολή αποδείξεων. Ενοίκιο να δίνεται σε συναδέλφους απ’ την επαρχία, που δε ζουν μόνιμα στην Αθήνα και με την προϋπόθεση να προσκομίζουν συμβόλαιο και αποδείξεις ενοικίου.

• Να κοπεί κάθε συνδρομή της ΔΟΕ προς την ETUCE (30.000 ευρώ το χρόνο). Να αποχωρήσει η ΔΟΕ από την ETUCE, (ευρωπαϊκή ένωση συνδικάτων εκπαιδευτικών), που συνδιαλέγεται με την ΕΕ και συμφωνεί με τη στρατηγική των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

• Να μειώσει το Δ.Σ. της ΔΟΕ τις δαπάνες «συνεδρίων εκπαιδευτικού τουρισμού», περιοδειών κλπ, με βάση τα παραπάνω, και γενικά να προσανατολίσει τη δράση του σε διεκδικητικούς αγώνες και όχι σε δημόσιες σχέσεις.

Παράλληλα, ανεξάρτητα από τη στάση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΔΟΕ, οι τοπικοί Σύλλογοι πρέπει να προχωρήσουν σε μείωση της συνδρομής, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί και το όποιο αποθεματικό διαθέτουν, ώστε και να δείξουν την ανάλογη ευαισθησία και να εξασφαλίσουν τη λειτουργία τους.

Η μείωση της συνδρομής είναι καθολική απαίτηση όλων των συναδέλφων, το επιβάλλουν οι ανάγκες και οι καιροί. Η πλειοψηφία της ΔΟΕ οφείλει να πράξει ανάλογα με την απαίτηση των συναδέλφων.

Σε πολλά μπορεί να διαφωνούμε με το ΠΑΜΕ, αυτή τη φορά όμως θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Πρέπει να κοπούν οι σπατάλες των συνδικαλιστών. Και όποιος συνδικαλιστής δεν αντέχει οικονομικά, ας παραιτηθεί. Κανείς δεν τον έβαλε με το ζόρι, αντίθετα αυτός παρακαλάει για λίγες ψήφους.