Κάποιες δεκαετίες πριν, το γιαούρτι χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά ως τροφή, καθώς είναι πλούσιο σε ασβέστιο και πρωτεΐνες. Από τη δεκαετία του 60 κι έπειτα όμως, απέκτησε και άλλες ιδιότητες, φτάνοντας σήμερα να αποτελεί το αγαπημένο «ιπτάμενο αντικείμενο» των απανταχού αντιφρονούντων.

Τη δεκαετία του 60 υιοθέτησε και η Ελλάδα την «τρομοκρατία του γιαουρτιού», όταν το πήλινο κεσεδάκι αντικαταστάθηκε με το πλαστικό, και το πέταγμα του γιαουρτιού έγινε αγαπημένη συνήθεια των «τεντιμπόηδων» μαθητών. Αυτοί λάτρευαν να δηλώνουν την αντίθεση τους στην εξουσία των καθηγητών γιαουρτώνοντας, στη συνέχεια όμως πλήρωναν αυτή τους την πράξη με ξύρισμα του κεφαλιού με την ψιλή, κόψιμο των ρεβέρ του παντελονιού και διαπόμπευση με τα περίφημα πλακάτ «Είμαι Τεντιμπόης» που τους ανάγκαζε η αστυνομία να κουβαλούν.

Η λύτρωση για τους γιαουρτολάτρεις αντιρρησίες ήρθε πολλά χρόνια μετά, και συγκεκριμένα το 1997, όταν οικοδόμος -συνδικαλιστής του ΚΚΕ εκσφενδόνισε γιαούρτια εναντίον του τότε υπουργού Εργασίας M. Παπαϊωάννου και του υφυπουργού Χ. Πρωτόπαπα. Τότε, η ελληνική δικαιοσύνη απεφάνθη ότι το γιαούρτωμα δεν αποτελεί απαραίτητα αδίκημα που διώκεται αυτεπάγγελτα, και αν υπάρχει σύνδεση μεταξύ δράστη και θύματος τότε το αδίκημα θα διώκεται μόνο κατόπιν μήνυσης.

Με την πάροδο των ετών το «οπλοστάσιο» των αντιφρονούντων εμπλουτίστηκε, αποκτώντας πέραν του αγαπημένου γιαουρτιού, καφέδες, μπογιές, τούρτες, αυγά,αλλά και παπούτσια, τα οποία έχουν «φάει» στο κεφάλι-και όχι μόνο- δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, και επιχειρηματίες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη.

http://www.cosmo.gr/News/World/170105.html