Κατά τον Arrhenius οι ιδιότητες των οξέων οφείλονται στα κατιόντα Η+ ενώ των βάσεων, στα ανιόντα ΟΗ που υπάρχουν σε ένα διάλυμα. Όσο περισσότερα υπάρχουν τόσο εντονότερες θα είναι αυτές οι ιδιότητες.

Η κλίμακα pH μας δείχνει το πλήθος των Η+ που υπάρχουν σε ένα διάλυμα.

Έχει παρατηρηθεί πειραματικά ότι το καθαρό νερό διασπάται σε πολύ μικρή ποσότητα σύμφωνα με την παρακάτω αντίδραση:

    \[H_2O_{(l)} \longrightarrow H^{+} _{(aq)} + OH^{-} _{(aq)} \]

Παρατηρούμε ότι στο καθαρό νερό υπάρχουν ίσες ποσότητες Η+ και ΟΗ.  Λέμε λοιπόν ότι το καθαρό νερό έχει τιμή pH (στους 25οC)  ίση με 7.

    \[ pH_{H_2O} = 7 \]

Όλα τα διαλύματα που έχουν τιμή pH ίση με 7, ονομάζονται ουδέτερα διαλύματα.

Δηλαδή για το καθαρό νερό ισχύει:

πλήθος Η+ = πλήθος ΟΗ

 

Το pH ενός διαλύματος οξέος (στους 25οC) παίρνει τιμές μικρότερες του 7 και μεγαλύτερες του 0.  Δηλαδή:

    \[ 0 \leq pH < 7 \]

κι επίσης:

πλήθος Η+ > πλήθος ΟΗ

Το pH ενός διαλύματος βάσης(στους 25οC) παίρνει τιμές μεγαλύτερες του 7 και μικρότερες του 14.  Δηλαδή:

    \[ 7 < pH \leq 14 \]

κι επίσης:

πλήθος Η+ < πλήθος ΟΗ

 

Για να μετρήσουμε το pH ενός διαλύματος χρησιμοποιούμε το πεχάμετρο, ένα ηλεκτρονικό όργανο ακριβείας  ή πεχαμετρικό χαρτί για να το μετρήσουμε ευκολότερα αλλά με λιγότερη ακρίβεια.

 

Σημείωση

Αν σε διάλυμα οξέος προσθέσουμε νερό, το pH του διαλύματος θα αυξηθεί αλλά δε θα φτάσει ποτέ το 7 (θα υπάρχουν πάντα μέσα κατιόντα υδρογόνου (H+))

Αντίστοιχα , αν σε διάλυμα βάσης προσθέσουμε νερό, το pH του διαλύματος θα μειωθεί αλλά δε θα φτάσει ποτέ το 7 (θα υπάρχουν πάντα μέσα ανιόντα υδροξειδίου (ΟH))

Αντίθετα, αν έχουμε ένα διάλυμα οξέος και ρίξουμε μέσα βάση, τότε το pH του τελικού διαλύματος σίγουρα θα αυξηθεί και ανάλογα τις ποσότητες το pH μπορεί να είναι μικρότερο, ίσο ή μεγαλύτερο του 7.

 

 

CC BY-NC-SA 4.0 Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων