Το Φθινόπωρο είχαμε αποχαιρετήσει τα αποδημητικά πουλιά τραγουδώντας τους το “Δόνια χελιδόνια”.
«Δόνια Χελιδόνια» (Λαϊκό, μελοποίηση: Πολυξένη Ματέυ)
Δόνια χελιδόνια, ώρα σας καλή σας
κι ο Θεός μαζί σας κι ο Θεός μαζί σας.
Φεύγετε, φευγάτε, πάλι εδώ γυρνάτε
μη μας λησμονάτε, μη μας λησμονάτε.
Φεύγουμε, πετάμε, σ’ άλλες χώρες πάμε
ζέστη για να βρούμε, ζέστη για να βρούμε.
Μα όπου κι αν βρεθούμε, δε σας λησμονούμε
πάλι εδώ θα ‘ρθούμε, πάλι εδώ θα ‘ρθούμε.
Ακούστε τη μελωδία εδώ:
- Τώρα βοηθάμε τα πουλιά που δεν αποδημούν, φτιάχνοντας και κρεμώντας ταΐστρες, στην αυλή του σχολείου μας.
- Γνωρίζουμε την ιστορία του “Κοκκινολαίμη” του Krings Antoon και ακούμε το κελάηδημά του:
- Γνωρίζουμε τον μύθο της Αλκυόνης:
Σύμφωνα με τη μυθολογία η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου, ήταν μία πανέμορφη γυναίκα η οποία ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα. Μάλιστα ο γάμος τους ήταν τόσο τέλειος που οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι των Θεών. Τότε ο Δίας για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους βύθισε το καράβι του Κύηκα και τον άφησε να πνιγεί. Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της που ο Δίας την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί, το οποίο ήταν όμως καταδικσμένο να γεννά τα αυγά του τον χειμώνα. Έτσι, τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τα αυγά της Αλκυόνης. Τότε λοιπόν ο Δίας την λυπήθηκε για άλλη μια φορά και διέταξε να σταματούν οι άνεμοι και να λάμπει ο ήλιος για δεκαπέντε μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα προκειμένου να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της.
Οι αλκυονίδες μέρες είναι εκείνες οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, χωρίς σύννεφα και ανέμους και κάποιες φορές με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.Οι ημέρες αυτές κάνουν την εμφάνισή τους από 15 Δεκεμβρίου ως 15 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, και συχνότερα μεταξύ 16-31 Ιανουαρίου. Η ονομασία τους έχει αρχαιοελληνική προέλευση.Οι Αλκυονίδες πήραν το όνομά τους από το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη ή καλύτερα από τον ομώνυμο αστέρα (Αλκυών των Πλειάδων) που φέρει το όνομα του πτηνού.
