Δέσποινα Χαρικιοπούλου (Α5)
Αν τύχει να διαβάσετε βιβλίο, “Η πιο πολύτιμη πραμάτεια”, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συγκινηθειτε. Είναι αρκετά τα σημεία που μπορούν να αγγίξουν τον καθένα ξεχωριστά.
Το συγκεκριμένο βιβλίο-με την μορφή ενός παραμυθιού-με ώθησε να μάθω για τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στο ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κατά τη διάρκεια ενός φρικτού χειμώνα και τον χαρακτηρίζω “φρικτό ” ,λόγω της πείνας που είχε θερίσει τα θύματα του Ολοκαυτώματος,συνέβη ένα θαύμα . Πραγματοποιείται η επιθυμία μια φτώχιας γυναίκας ενός ξυλοκόπου και αποκτά ένα παιδί, “θεόσταλτο” και “ουρανοκατέβατο” από ένα τρένο .Ο πάτερας του μωρού το πέταξε έξω από το τρένο, πιστεύοντας ότι έτσι θα είχε καλύτερη τύχη στην ζωή του και θα ζούσε υπό καλύτερες συνθήκες. Αμέσως , η φτωχιά γυναίκα και ο ξυλοκόπος αντιλαμβάνονται ότι το μωρό είναι εβραιόπουλο και δεν ανήκει στο ίδιο έθνος με αυτούς.Η γυναίκα αδιαφορεί για αυτό και θέλει να μεγαλώσει το κοριτσάκι σαν δικό της παιδί. Σε αντίθεση με τον ξυλοκόπο που διαφωνεί με την γυναίκα του και επικεντρώνεται στις διαφορές που τους χωρίζουν όσον αφορά το έθνος.
Μετά από καιρό ,ο ξυλοκόπος και η μικρούλα έρχονται όλο και πιο κοντά.Η παιδική και αθώα ψυχή του παιδιού κερδίζει τον ξυλοκόπο. Ένα πέπλο εξαφανίζεται από μπροστά του,δεν κοιτάει το “περιτύλιγμα” του κοριτσιού αλλά την αγνότητα της ψυχής της, δένεται μαζί της. Για εμένα είναι το πιο τρυφερό κομμάτι του βιβλίου.Να μαθαίνεις ότι υπάρχει μια μικρή δόση ανθρωπιάς σε μια τόσο άσχημη περίοδο της ιστορίας μας,είναι κάτι πολύ συγκινητικό!
Μαρία Ιγνατιάδου (Α1)
Η πιο ομορφη πραματεια ειναι ενα πολυ ομορφο βιβλιο. Αγγιζει ενα πολυ θλιβερο και δυσκολο θεμα και το περιγραφει σαν ενα παραμυθι. Σε αντιθεση με τον μικρο αριθμο σελιδων του, διαβαζοντας το νιωθεις παρα πολλα συναισθηματα. Μου αρεσε ιδιαιτερα ο τροπος που προσεγγισε το θεμα του ρατσισμου δειχνοντας πως αυτος προερχεται καθαρα απο προκαταληψεις και οχι γεγονοτα και το μονο που εχεις να κανεις για να το συνειδητοποιήσεις αυτο ο ιδιος ειναι να πλησιασεις και να γνωρισεις το αλλο ατομο. Τοτε, θα καταλαβεις πως καταβαθως ειμαστε ολοι ιδιοι.
Σοφία Λίτσιου (Β3)
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα , είναι ένα συγκλονιστικό παραμύθι. Βρισκόμαστε στην εποχή του Β’ Παγκόσμιου πολέμου , όπου μια φτωχή ξυλοκόπος ήθελε να γίνει μάνα . Μια μέρα , κάποιοι απελπισμένοι γονείς μέσα στο τρένο της φρίκης πέταξαν από το τρένο το μωρό τους και το βρήκε η φτωχή ξυλοκόπος . Είναι η πιο πολύτιμη πραμάτεια της. Αυτό το παιδί ήταν ο κόσμος της γυναίκας . Απλά αφιερώνεται ολοκληρωτικά σε εκείνο . Ο άντρας της πίστευε ότι αυτό το παιδί είχε την μοίρα των άκαρδων . Εν τέλει όμως ο ξυλοκόπος άντρας από διάφορες συγκυρίες κατάφερε να δώσει δίκιο στην γυναίκα του, και να αγαπήσει και αυτός την μικρή και να θυσιαστεί για εκείνη .
Τι παραμύθι θα μπορούσε να ήταν και να μιλάει για τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο θα αναρωτηθεί κάποιος . Είναι ένα παραμύθι το οποίο μπορείς να διδαχτείς μέσα από αυτό , να προβληματιστείς και να δεις ότι όσο υπάρχει ανθρωπιά και αγάπη πάντα θα υπάρχει ελπίδα σε αυτό τον κόσμο . Είναι απλοϊκά γραμμένο, και έτσι κυλάει γρήγορα και ευχάριστα η ανάγνωση . Θίγει το θέμα των Εβραίων για τον ρατσισμό και την σκληρότητα την οποία αντιμετώπιζαν , ταυτόχρονα όμως την μητρότητα , την ζωή και την ανθρωπιά .
Βασίζεται σε γεγονότα τα οποία είναι αληθινά μέσα από την ζωή του συγγραφέα , και αυτό είναι ανατριχιαστικό . Είναι ένα βιβλίο το οποίο πιστεύω αξίζει να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε .
