Μαρία Τσαμπουράκη
Ποτέ δεν συναντιούνται…
Ο έρωτας και η λογική είναι
σαν το ανοιχτό και το κλειστό κύκλωμα
δεν μπορούν να συνυπάρξουν
σαν τον ήλιο και το φεγγάρι,
όταν το ένα ανατέλλει το άλλο δύει
σαν τις αδελφές χρωματιδες
κατά την διάρκεια της ανάφασης, που απομακρύνονται
σαν να κουνιούνται σε ράγες τρένου σε αντίθετες κατευθύνσεις
σαν τη βροχή και το ουράνιο τόξο,
όταν τελειώνει το ένα, εμφανίζεται το άλλο
και στην τελική στον έρωτα δεν χωράει λογική.
Μαρκέλλα
Ο έρωτας για εμένα είναι πολύ σημαντικός στην ζωή μου, μου δίνει μια αίσθηση χαράς και ελπίδας, έναν λόγο να ζω. Μετά από έναν άσχημο χωρισμό που είχα νόμιζα ότι όλα τελείωσαν, πίστευα πως θα πεθάνω, τώρα που έχει περάσει λίγος καιρός από τότε αναθεώρησα κάποια πράγματα και είδα ότι η ζωή συνεχίζεται όσο και να πληγωθείς όλα ξεπερνιούνται με τον χρόνο και συνεχίζω μα πιστεύω στον έρωτα γιατί έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.
Νίκη
Ἔρως
Τί να ‘ναι άραγε αυτός ο έρωτας; Πώς αντιλαμβάνεται κανείς πως έχει “πέσει μέσα στα δίχτυα” του έρωτα; Ας υποθέσουμε πως το καταλαβαίνει, γιατί μη γελιόμαστε, ο έρωτας, είναι έντονος, πολύ έντονος όταν είναι αληθινός. Και μετά; Τί γίνεται μετά, αφού είσαι ερωτευμένος; Αλλάζει κάτι στη ζωή σου; Αν ναι τί; Είναι όλα ωραία μετά, όπως μας τα παρουσιάζουν στις ταινίες ή ο έρωτας έχει και αυτός τις δυσκολίες του; Τελικά τί είναι το σωστό να ερωτευτείς ή να μην ερωτευτείς;
Ο έρωτας από το παρελθόν ακόμα, είχε τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων. Στα μεσαιωνικά χρόνια, εμφανίζεται ο λεγόμενος “ιπποτικός έρωτας”, που οι άνδρες αναδείκνυαν την αρρενωπότητά τους, με τις ιπποτικές τους πράξεις προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια μιας δεσποινίδος. Από αυτή την εποχή έχουμε ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα όταν αναφερόμαστε στο πόσο έντονο είναι αυτό το συναίσθημα. Το πασίγνωστο έργο του Σαίξπηρ “ Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα”. Τί πιο ρομαντικό; Παρά την έχθρα – τη “ βεντέτα” όπως θα λέγαμε εμείς – ανάμεσα στις οικογένειες τους, αυτοί αποφασίζουν να παντρευτούν κρυφά. Όμως οι γονείς τους σκόπευαν να τους βρουν άλλα ταίρια και εκείνοι δεν το άντεξαν. Η Ιουλιέτα αποφάσισε να ξεγελάσει τους δικούς της, παίρνοντας ένα δηλητήριο που θα έμοιαζε για νεκρή μονάχα για μερικές ώρες με σκοπό να “κλεφτεί” με τον Ρωμαίο. Τα νέα αυτά ωστόσο, δεν έφτασαν ποτέ στα αυτιά του δύσμοιρου του Ρωμαίου και ο ίδιος αυτοκτονεί.
Άρα ναι, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι μόνο άσπρα, ή μόνο μαύρα έτσι και ο έρωτας, δεν έχει μονάχα μια όψη. Ο έρωτας, στο απόγειό του, σε κάνει να νιώθεις ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο, πως βρίσκεσαι στον παράδεισο. Και αναρωτιέσαι μετά ξανά και ξανά, μα γιατί, γιατί να μην είχες ανακαλύψει το συναίσθημα αυτό πιο νωρίς στη ζωή σου.Μα γιατί να μην είχες ενδώσει σε αυτό το αίσθημα; Μα τί έκανες όλα αυτά τα χρόνια; Μα, μα, μα …
Έρωτας είναι ιδιοτελής. Στον έρωτα γίνεσαι κτητικός και η ύπαρξη του άλλου θες να στρέφεται γύρω από εσένα, μόνο από εσένα. Έρωτας είναι να ξυπνάς να ετοιμάζεσαι, να πας με όρεξη στο σχολείο μονάχα για να δεις τον άλλον το πολύ δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Αλλά εσένα αυτά τα δεκαπέντε δευτερόλεπτα σου αρκούν. Ζεις και αναπνέεις για αυτά τα δεκαπέντε δευτερόλεπτα της μέρας σου. Το σκέφτεσαι συνέχεια, αποπροσανατολίζεσαι από το μάθημα, μιλάς ασταμάτητα στα κοντινά σου πρόσωπα για εκείνη τη στιγμή. Και ενώ όλοι σου λένε πως δεν σημαίνει κάτι, πως μπορεί τα μάτια σας να διασταυρώθηκαν τυχαία για αυτά τα δευτερόλεπτα, εσύ δεν το ακούς, είτε γιατί δεν θέλεις καν να ακούσεις αυτό το ενδεχόμενο, είτε γιατί δεν θες να σταματήσεις αυτή τη μαγεία που σου δίνει τροφή για να ζεις…
Έρωτας είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι, ή έστω μονάχα να αγαπάς. Γιατί στα συναισθήματά σου δεν μπορείς να βάλεις σίδερα, ούτε να τα φυλακίσεις. Έρωτας είναι να ξυπνάς και να είναι η πρώτη σου σκέψη , να κοιμάσαι και να είναι η τελευταία. Έρωτας είναι η αληθινή, η πραγματική αγάπη, που ακόμα και αν ξέρεις πως είναι λάθος, πως “δεν πρέπει” να το νιώθεις αυτό, εσύ το νιώθεις και έχεις και τύψεις. Αλλά να σου πω και κάτι; Ποιος ορίζει ποιον θα ερωτευτείς και ποιον δεν θα ερωτευτείς εσύ ο ίδιος; Κανένας, μα κανένας άλλος. Μονάχα εσύ.
Ο έρωτας όμως, κατά πάσα πιθανότητα είναι δυνατόν να μείνει και ανεκπλήρωτος. Γιατί ποιες οι πιθανότητες, το άτομο που ερωτευτήκαμε, να τρέφει και εκείνο τα ίδια συναισθήματα; Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα στην πραγματική ζωή, είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Ο έρωτας εκεί που είναι στην ακμή του μπορεί να σε αφήσει ολομόναχο. Να φύγει, να πάει ταξίδι, έτσι απλά να σε εγκαταλείψει. Και εσύ; Τί μπορείς μετά να κάνεις εσύ; Είσαι συντετριμμένος και το σκέφτεσαι συνέχεια.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν αληθινοί έρωτες στις μέρες μας, απλά μονάχα ο ρομαντισμός δεν είναι τόσο έντονος πια. Ίσως για καλό ίσως για κακό, κανείς δεν ξέρει, μα είναι αλήθεια, στο σήμερα ούτε ιππότες υπάρχουν, ούτε οι άνθρωποι εκφράζουν τα συναισθήματά τους τόσο εύκολα όσο παλιά. Η πρώτη εικόνα των περισσότερων ανθρώπων για τον έρωτα είναι πως τον βλέπουν μέσα στην οικογένειά τους. Όλοι μας, σε μια μικρότερη ηλικία θέλαμε έναν έρωτα όπως αυτόν των γονιών μας, μας φαινόταν σαν το πιο όμορφο πράγμα σε ολόκληρο τον κόσμο, το πόσο δυνατή είναι η αγάπη τους. Πως αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή μαζί και είναι βέβαιοι πως έκαναν την σωστή επιλογή. Και ακόμα και αν η μοίρα τους έκανε να πρέπει να πάρουν διαφορετικούς δρόμους, αυτοί δεν παύουν να αγαπιούνται και να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον.
Έρωτας λοιπόν, για εμένα, είναι αυτό. Έρωτας είναι πως παρά τις διαφορές, τις προστριβές, τα νεύρα που σίγουρα θα υπάρξουν σε μία σχέση, να βλέπεις τις ομοιότητες σου με τον άλλον, να είστε ίδιοι. Όχι εσείς σαν άνθρωποι να είστε ίδιοι, μα η ψυχή σας. Παρά τις αντιθέσεις που θα βγαίνουν προς τα έξω, εσύ να ξέρεις πως είσαι ερωτευμένος για κάποιο λόγο. Γιατί κατά μια έννοια, βλέπεις τον εαυτό σου, όχι μέσα από έναν καθρέφτη αλλά από την ψυχή του ανθρώπου που εσύ θα θες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του…
Και αν κάτι είναι αυτό που ξέρουμε σίγουρα όλοι από το μάθημα της Φυσικής, είναι ένα. Ότι τα ετερώνυμα δεν απωθούνται, αλλά έλκονται.
