Αλήθεια, πόσο μοιάζουν και πόσο διαφέρουν οι ζωές μας από αυτές των συνομηλίκων μας σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη; Ανήκουμε άραγε στους προνομιούχους ή στους αδικημένους αυτού του κόσμου; Πόσο αυτονόητα είναι τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας; Εκκινούμε από την ίδια αφετηρία όλοι, έχουμε ίσες ευκαιρίες για να διεκδικήσουμε τα όνειρά μας;
Στην ενότητα της Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄Γυμνασίου “Ενεργοί πολίτες για την υπεράσπιση οικουμενικών αξιών” αποφασίσαμε να προσεγγίσουμε βιωματικά τα παραπάνω ερωτήματα υλοποιώντας με τους μαθητές δραστηριότητες και εκπαιδευτικά παιχνίδια εκτός του χώρου της αίθουσας. Οι μαθητές/τριες πήραν μέρος σε βιωματικές δραστηριότητες και παιχνίδια ρόλων, υποδύθηκαν συνομήλικά τους παιδιά με καταγωγή από άλλες χώρες και κλήθηκαν να απαντήσουν σε μια σειρά ερωτήσεων αναφορικά με τα δικαιώματα και τα προνόμια που απολαμβάνουν ή στερούνται στην καθημερινότητά τους. Προβληματίστηκαν γύρω από θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια, την υγεία, την παιδεία, τις προοπτικές εξέλιξης, τα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα των νέων ανά τον κόσμο και ανέπτυξαν την ενσυναίσθησή τους για όσους ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες των μη προνομιούχων αυτού του πλανήτη.
Κάποιες από τις ερωτήσεις και τους ρόλους που κλήθηκαν να υποδυθούν μπορείτε να δείτε εδώ.
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από κείμενα των παιδιών σε δραστηριότητα μετά από παιχνίδι ρόλων, κατά το οποίο έδωσαν φωνή στις σκέψεις και τα συναισθήματα συνομήλικών τους παιδιών που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη μας και αγωνίζονται για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους:
Η μέρα μου σήμερα ήταν χάλια! Οι συμπαίκτες μου φαίνεται ότι δεν με έχουν αποδεχτεί ακόμη ως μέλος της ομάδας τους. «Ομάδα τους», όχι «μας», όπως συνηθίζουν να μου τονίζουν. Δυστυχώς δεν μπορούν να με δεχτούν ως ισάξιό τους, που ανταμείβεται για τη δουλειά του το ίδιο με αυτούς. Με θεωρούν διαφορετικό και κατώτερο λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης και της καταγωγής μου.
Τελικά είχαν δίκιο οι γονείς μου, ο κόσμος είναι πολύ άδικος!
Γ. Μαρία, στο ρόλο 19χρονου με καταγωγή από τις φαβέλες της Βραζιλίας που κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη.
Η ζωή μου είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ζω ολομόναχος, χωρίς την οικογένειά μου, σε μια εστία στην Ελλάδα, όπου φιλοξενούνται και άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν τα ίδια με μένα προβλήματα. Το μόνο που ελπίζω είναι να καταφέρω να βρω ξανά τους δικούς μου και να ζήσουμε όσα δεν προλάβαμε…
Γ. Βιργινία, στο ρόλο ασυνόδευτου παιδιού – πρόσφυγα από τη Συρία που βρήκε καταφύγιο σε δομή φιλοξενίας στην Ελλάδα.
Πριν λίγο καιρό απολύθηκε ο πατέρας μου από το εργοστάσιο που δούλευε. Τα χρήματα που παίρνει η μαμά μου από τη δουλειά της στο σούπερ μάρκετ είναι πολύ λίγα και με δυσκολία συντηρούν την οικογένειά μας. Μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση νιώθω ανασφάλεια για το μέλλον, ένα μέλλον αβέβαιο… Νιώθω αγωνία και φόβο για κάθε νέα μέρα που ξημερώνει, απόγνωση και θυμό που δεν μπορώ να βοηθήσω τους γονείς μου.
Α. Δήμητρα, στο ρόλο Αμερικανίδας συνομήλικής της που ο πατέρα της πρόσφατα απολύθηκε από την εργασία του.
Άλλη μια κουραστική μέρα έφτασε στο τέλος της. Η κούραση από την προπόνηση είναι μεγάλη και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ. Ξαπλωμένος όπως είμαι στο κρεβάτι μου αναπολώ την ξενοιασιά και τα παιχνίδια στη γειτονιά μου, τους δικούς μου ανθρώπους… Συλλογίζομαι το χθες και το σήμερα… Όλα έγιναν τόσο γρήγορα! Από τις αλάνες με τα λασπόνερα βρέθηκε στα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου, από τα λίγα έμαθα ξαφνικά στα πολλά, από την αφάνεια βρέθηκα στη δόξα, από τη φτώχεια στην πολυτέλεια, από την οικογένειά μου στη μοναξιά…
Β. Σέβη, στο ρόλο 19χρονου με καταγωγή από τις φαβέλες της Βραζιλίας που κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη.
