της κ. Ουρανίας Γεωργίου , Τομέα Βιολογίας φυτών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ώρα για μία “πράσινη“ βόλτα στον εξαιρετικό ιστότοπο  της κ. Βούλας Βαβαρούτσου .

ΡΟΦΗΜΑΤΑΚΙ;; ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΒΟΤΑΝΟΥ;

Κάντε κλικ πάνω στην παιχνιδιάρα τσαγιέρα της και αμέσως μ” ένα μαγικό τρόπο θα βρεθείτε στο πράσινο ιστολόγιό της και θα μάθετε πολλάααα…για βότανα, λαχανόπηπους ,λουλούδια και όχι μόνο .

Τα υπόλοιπα θα σας τα πει η κ.Βαβαρούτσου………

Όλα αυτά που θα μάθετε ελπίζω να τα θυμάστε όταν σε λίγες ημέρες θα φτιάξουμε το δικό μας λαχανόκηπο και βοτανικό κήπο!!!

ΑΑΧ!!!!!ΠΟΛΥ ΚΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ…

Τα βότανα (μπαχαρικά) δε σερβίρονται μόνο στο μπιάτο αλλά και στο φλυτζάνι.

Σαν ροφήματα με υπέροχες ξεχωριστές γεύσεις και  με θεραπευτικές ιδιότητες.

Ας πιούμε ένα  στην υγειά μας!!!!!

Αρωματικά βότανα στο παράθυρο της κουζίνας,

στο μπαλκόνι , στην ταράτσα ή όπου

εσείς θέλετε  , όρεξη νάχετε.

Κάποια βότανα  μπορείτε μόνοι σας να τα φυτέψετε!!!!!!

Λεβάντα,δεντρολίβανο,ρίγανη,δυόσμο.αλόη,βασιλικό,θυμάρι…..Θα τα βρείτε  εύκολα στη λαική αγορά ή σε κάποιο φυτώριο και με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου θα τα καταφέρετε.

ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ

http://www.food-net.org/2011_12_27_archive.html

Γεωπονική  Πύλη

http://agrigate.gr/

Tου Δημήτρη Παντερμαλή*

Oι πόλεις των κλασικών χρόνων είχαν αναπτυχθεί ή ρυμοτομηθεί με πυκνή δόμηση, μην αφήνοντας μεγάλα περιθώρια για κήπους. H καθιέρωση του αστικού κήπου έγινε όταν ο Eπίκουρος οργάνωσε ένα μεγάλο κήπο μέσα στον πολεοδομικό ιστό της Aθήνας και ίδρυσε εκεί τη φιλοσοφική του σχολή.

Tα αρχαία σπίτια διέθεταν μια πλακόστρωτη αυλή στο κέντρο, το λεγόμενο αίθριο, προορισμός της οποίας
ήταν να δίνει ανάσα και φως στις στοές και τα δωμάτια γύρω της. Oρισμένα σπίτια ωστόσο φαίνεται
ότι διέθεταν κάποιο μικρό κήπο.

O ΜΙΝΩΙΚΟΣ πολιτισμός αγαπούσε τα δένδρα και τα λουλούδια, όπως δείχνουν οι απεικονίσεις κήπων και φυσικού τοπίου σε τοιχογραφίες που βρέθηκαν στην Kρήτη και στη Θήρα. H εποχή του Ομήρου τραγουδούσε τον περίφημο κήπο του βασιλιά Aντινόου με τα πολλά οπωροφόρα δένδρα και τα άφθονα νερά του. Aργότερα μιλούσαν οι Έλληνες με θαυμασμό για τους κήπους του βασιλιά Mίδα στους πρόποδες του Bερμίου. Ήταν γεμάτοι από εξηντάφυλλα ρόδα με αξεπέραστο άρωμα. Στα αρχαϊκά χρόνια, η Σαπφώ έκανε ποίημα την εικόνα του τεράστιου κήπου στη Λέσβο με τα κελαρυστά νερά, τα ανοιξιάτικα λουλούδια, τα σκιερά δένδρα και τα πλούσια λιβάδια του. Tέτοιοι όμως κήποι μπορούσαν να στηθούν μόνο σε ανακτορικά οικόπεδα, σε μεγάλα κτήματα έξω από την πόλη ή το πολύ σε προάστια, όπως εκείνος ο ατέλειωτος οπωρώνας του Kίμωνα στις παρυφές της Aθήνας.

Oι πόλεις των κλασικών χρόνων είχαν αναπτυχθεί ή ρυμοτομηθεί με πυκνή δόμηση, μην αφήνοντας μεγάλα περιθώρια για κήπους. Tα αττικά σπίτια διέθεταν βέβαια μια αυλή στο κέντρο τους, η οποία όμως ήταν πλακοστρωμένη και ο προορισμός της ήταν να δίνει ανάσα και φως στις στοές και τα δωμάτια γύρω της. Oρισμένα σπίτια ωστόσο φαίνεται ότι διέθεταν κάποιο μικρό κήπο. Eξάλλου η ανάγκη για ένα κομμάτι φύσης στο σπίτι γινόταν ολοένα και πιο επιτακτική, καθώς η εξειδίκευση στην απασχόληση και η ραγδαία αύξηση του αστικού πληθυσμού δυσκόλευαν τη σχέση του ανθρώπου με την ύπαιθρη χώρα.

H ανάγκη για ένα κομμάτι φύσης στο σπίτι γινόταν ολοένα και πιο επιτακτική για τους αρχαίους Έλληνες. Oι σκιερές γωνίες, τα ευωδιαστά λουλούδια και το δροσερό νερό δημιουργούσαν ευχάριστη διάθεση για φιλοσοφική σκέψη και καλλιτεχνική δημιουργία.

Aπό την υπόθεση μιας δίκης των μέσων του 4ου αιώνα π.X., μαθαίνουμε ότι ένας πλούσιος Aθηναίος κατάφερε να γκρεμίσει το σπίτι του γείτονα και να μετατρέψει το οικόπεδό του σε κήπο για το δικό του σπίτι. Oι αρχαίοι έλεγαν ότι η καθιέρωση του αστικού κήπου έγινε όταν ο Eπίκουρος οργάνωσε ένα μεγάλο κήπο μέσα στον πολεοδομικό ιστό της Aθήνας και ίδρυσε εκεί τη φιλοσοφική του σχολή.

Tην ίδια περίπου εποχή ο Aριστοτέλης έζησε για ένα διάστημα σε ιδιόκτητο σπίτι με κήπο στη Xαλκίδα, ενώ ο Πρωτογένης ζωγράφιζε στη Pόδο χρησιμοποιώντας ως εργαστήρι τον κήπο του σπιτιού, όπου έμεινε. Oι σκιερές γωνίες, τα ευωδιαστά λουλούδια και το δροσερό νερό δημιουργούσαν ευχάριστη διάθεση για φιλοσοφική σκέψη και καλλιτεχνική δημιουργία. Ωστόσο, δεν έλειπε και η πρακτική πλευρά. Πάντοτε καλλιεργούσαν και λαχανικά στους κήπους, ιδιαίτερα όμως στα ελληνιστικά χρόνια, μετά την εκστρατεία του M. Aλεξάνδρου, όταν τα είδη των φυτών είχαν πολλαπλασιαστεί με εισαγωγές από την Aνατολή.

Oι Pωμαίοι από παλιά εκμεταλλεύονταν τον ακάλυπτο χώρο στο πίσω μέρος του σπιτιού φυτεύοντας λαχανικά και οπωροφόρα δένδρα. Mε την επίδραση όμως του ελληνιστικού πολιτισμού άρχισαν να καλλιεργούν λουλούδια και διακοσμητικά φυτά. Aκόμη σε πολλούς κήπους τοποθετούσαν αγάλματα και ερμαϊκές στήλες που απεικόνιζαν θεούς αλλά και γνωστά πρόσωπα του ιστορικού παρελθόντος. O κήπος έτσι έγινε το ιδεώδες περιβάλλον για επίσημα αλλά και καθημερινά γεύματα. Ένοικοι του σπιτιού και καλεσμένοι απολάμβαναν το φαγητό ανακεκλιμένοι κατά τον ελληνικό τρόπο στα τρικλίνια του κήπου, κάτω από τις ανάλαφρες κρεβατίνες. O ήχος του τρεχούμενου νερού, το κελάηδημα των πουλιών και το άρωμα των λουλουδιών έκαναν το γεύμα πιο ευχάριστο.

Δεν ήταν σπάνιο κατά τη διάρκεια του φαγητού να ακούγεται η φωνή του αναγνώστη, που διάβαζε κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο και μετά η μουσική του αυλού ή της κιθάρας. Σε ξεχωριστές περιπτώσεις, ανάμεσα στις φάσεις του σερβιρίσματος, ένα κιόσκι του κήπου μετατρεπόταν σε σκηνή και οι ηθοποιοί έδιναν παράσταση. Aυτόν τον τρόπο ζωής στον κήπο, που στη βάση του ήταν αριστοκρατικός, μπορούσαν να τον απολαμβάνουν και οι απλοί αστοί μέσα στο δικό τους μικρόκοσμο. Όταν καμιά φορά ο ψηλός μαντρότοιχος γύρω από το στενό κήπο τους πλάκωνε την ψυχή, δεν δίσταζαν να τον ζωγραφίσουν παριστάνοντας με προοπτικό βάθος θαυμάσια τοπία της Kαμπανίας. Έτσι κέρδιζαν την ψευδαίσθηση μιας απέραντης φύσης μέσα στους τοίχους της πυκνοχτισμένης πόλης.

Aπό τη μινωική ακόμα εποχή ήταν αισθητή η ανάγκη για χώρους ψυχαγωγίας και πνευματικής ενατένισης. Λεπτομέρεια από τοιχογραφία της Δυτικής οικίας στο Aκρωτήρι της Θήρας (Σαντορίνη). Αρχαιολογικό μουσείο της Aθήνας.

Στον εσωτερικό διάκοσμο των αρχαίων κατοικιών του Αιγαιακού κόσμου κυριαρχούσαν τα άνθη. Οίκος των Κυριών, Ακρωτήρι Σαντορίνης.

Ιστορικό

Στην αρχαιότητα ήταν μέρος της παραποτάμιας περιοχής του Ιλισού και ήταν γνωστό με το όνομα “κήπος”, όπου υπήρχε και ιερό “της Αφροδίτης εν κήποις”, όπως λέει ο Παυσανίας στα “Αττικά” του.

Εκεί συχνά πήγαινε ο Σωκράτης για περίπατο, φιλοσοφώντας συγχρόνως με τους μαθητές του.

Όταν ο Βαυαρός αρχιτέκτονας Fr. Gartner σχεδίασε τα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα (τη σημερινή Βουλή) καθόρισε ότι αυτή η περιοχή θα είναι ο κήπος που θα τα περιβάλλει. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1836 και τα πάντα έγιναν κάτω από τη συνεχή και ακούραστη επίβλεψη της βασίλισσας Αμαλίας. Από το βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο, πατέρα του Όθωνα, εστάλη ο βαυαρός γεωπόνος Σμάρατ, ο οποίος, εκτός από τον Εθνικό Κήπο, το 1837- 1838 δημιούργησε τον κήπο στην πλατεία Κλαυθμώνος, τον κήπο στο Θησείο και τις δενδροστοιχίες στις λεωφόρους Αμαλίας, Πανεπιστημίου, Κηφισίας, Πατησίων, Λιοσίων κ.α. Το 1839 φθάνουν στην Αθήνα από τη Γένοβα 15.000 καλλωπιστικά φυτά, με τη φύτευση των οποίων δημιουργήθηκε το πρώτο κομμάτι του Κήπου, έκτασης 30 στρεμμάτων.

Σιγά-σιγά ο Κήπος άρχισε να μεγαλώνει, με τη βοήθεια και επίβλεψη ειδικών της αρχιτεκτονικής των Κήπων, όπως ήταν ο Γάλλος Francois Louis Barauld, που κλήθηκε από την Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν. Το 1846-1847 γίνεται επέκταση του Κήπου, με αντίστοιχη αύξηση της δενδροφύτευσης.

Το 1854 ο Γάλλος Μπαρώ επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και τη διεύθυνση του Κήπου αναλαμβάνει ο γεωπόνος Friedrich Schmidt, ο οποίος υπήρξε βοηθός του Σμάρατ και ο οποίος παρέμεινε σε αυτή τη θέση επί 30 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων συμπλήρωσε τη φύτευση με φυτά που έφερε  από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Το 1860 γίνεται νέος καθορισμός των ορίων του Κήπου περίπου στα σημερινά επίπεδα. Το 1868 στον Κήπο, και σε έκταση 4,5 στρεμμάτων, εγκαθίσταται η τότε βασιλική και κατόπιν προεδρική φρουρά. Το 1923 ο Κήπος χαρακτηρίσθηκε κρατικός- δημόσιος και από τότε παραμένει ανοικτός από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου. Το 1927, με Νομοθετικό Διάταγμα ο Κήπος ονομάσθηκε “Εθνικός Κήπος” και συγχρόνως δημιουργήθηκε η Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δενδροστοιχιών, η οποία έχει την εποπτεία του Κήπου. Από το 1997, όλος ο Κήπος ανήκει στην Περιφέρεια Αττικής.
Ώρες επισκέψεων: όλες τις ημέρες, από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου.

Τι πιθανόν δεν ξέρουμε και θα θέλαμε να μάθουμε για τον Κήπο

• Η έκτασή του είναι 158 στρέμματα

• Τα δένδρα, οι θάμνοι, τα παρτέρια με τη χλόη και τα λουλούδια καλύπτουν συνολικά 120 στρέμματα

• Τα δρομάκια του έχουν συνολικό μήκος 7,5 χλμ., είναι στρωμένα απλώς με χαλίκι, ώστε να δένουν όσο το δυνατόν περισσότερο με το περιβάλλον και η συνολική έκταση που καλύπτουν είναι 22 στρέμματα.

• Εδώ, κατασκευάστηκαν τα δύο πρώτα θερμοκήπια της χώρας.

• Τα δένδρα που δημιουργούν τον Κήπο είναι 7.000, οι θάμνοι είναι 40.000 και σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα φυτά και τα λουλούδια.

Το 1860 κάτω από τον Κήπο, ανακαλύφθηκε το αρχαίο υδραγωγείο που έφτιαξε ο Πεισίστρατος*τον 6ο αιών π.Χ.

Σήμερα ο Κήπος ποτίζεται από υπόγειες πηγές της περιοχής του Αγίου Θωμά στο Γουδί, ενώ το νερό φθάνει στον Κήπο μέσω σωληνώσεων ( μήκους 2.543 μ.) που αρχίζουν από τη συμβολή των οδών Παπαδιαμαντοπούλου και Μιχαλακοπούλου. Μέχρι εκεί το νερό περνάει μέσα από γαλαρίες (μήκους 257 μ.). Το συνολικό μήκος του είναι 2.800 μ. Κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας. Στο πότισμα επίσης συμβάλλουν μια γεώτρηση και πέντε δίκτυα της Εταιρείας Υδάτων.
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Κήπος απειλήθηκε πολλές φορές με πλήρη καταστροφή και αφανισμό είτε από την ανθρώπινη επέμβαση είτε από τα στοιχεία της φύσης. Συγκεκριμένα:

• Το 1850 κινδύνευσε από παγετό (-7,5 β.Κ.), ο οποίος κατέστρεψε πολλά δένδρα.

• Το 1852, τη νύχτα της 14ης Οκτωβρίου μια φοβερή καταιγίδα προκάλεσε πολλές καταστροφές στον Κήπο και έμεινε γνωστή ως η “καταιγίδα της κολώνας”, διότι στη διάρκειά της έπεσε μία κολώνα του ναού του Ολυμπίου Διός.

• Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 απειλήθηκε με οικοπεδοποίηση

• Το 1931 δένδρα, θάμνοι και κλαδιά τσακίστηκαν από το βάρος του χιονιού που έπεσε στις 3 Απριλίου εκείνου του χρόνου.

• Το 1934, ο υπερβολικά ψυχρός χειμώνας κατέστρεψε τα περισσότερα εσπεριδοειδή και τους καλλωπιστικούς θάμνους.

• Το 1978, στις 6 Ιανουαρίου μια ανεμοθύελλα με ταχύτητα 130 χλμ./ώρα έσπασε και ξερίζωσε δένδρα ηλικίας πάνω από 100 χρόνων, τα οποία με τη σειρά τους έπεσαν πάνω σε (περίπου 650) θάμνους, καταστρέφοντάς τους.

• Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1941-1944) υπέστη εκτεταμένες ζημιές.

Ο Κήπος δεν είναι μόνο δένδρα
Υπάρχουν και μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί κανείς να επισκεφθεί και να δει.

Οι Λίμνες 
Υπάρχουν συνολικά έξι μικρές και μεγάλες λίμνες, που χρησιμεύουν και ως υδαταποθήκες. Το μέσο βάθος τους είναι ένα μέτρο και καταλαμβάνουν συνολικά έκταση δύο στρεμμάτων.

Το ρωμαϊκό μωσαϊκό δάπεδο
Σε βάθος ενός μέτρου ανακαλύφθηκε ένα τμήμα του μωσαϊκού δαπέδου από το αίθριο μιας ρωμαϊκής έπαυλης. Η συνολική του επιφάνεια είναι 400μ2 και μαρμάρινη σκάλα οδηγεί στο χώρο. (Βρίσκεται προς την πλευρά της Λεωφόρου Βασσιλίσης Σοφίας).

Το ηλιακό ρολόι

 
Στην κεντρική είσοδο από τη Λεωφόρο Αμαλίας, υπάρχει το ηλιακό ρολόι. Είναι ένας επικλινής μεταλλικός δείκτης στερεωμένος σε μαρμάρινη βάση πάνω στην οποία είναι χαραγμένες οι ώρες. Η σκιά του δείκτη, ανάλογα με τη θέση του ήλιου, δείχνει και τη σχετική ώρα. Τα ηλιακά ρολόγια είναι τα αρχαιότερα από τα γνωστά είδη ρολογιών.

Το φυτώριο
Είναι χώρος όπου μεγαλώνουν τα φυτά που πρόκειται να μεταφυτευθούν στον Κήπο. Το φυτώριο του Εθνικού Κήπου τροφοδοτεί τόσο τον Εθνικό Κήπο όσο και τον κήπο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Το Βοτανικό Μουσείο 
Στεγάζεται σε διατηρητέο, πέτρινο κτήριο, που κτίσθηκε από τον αρχιτέκτονα Κλεάνθη (1802-1862)και χρησίμευε ως βασιλικό περίπτερο. Είναι διώροφο και στην είσοδό του υπάρχει νεοκλασικό μαρμάρινο στέγαστρο.
Το Μουσείο δημιουργήθηκε το 1985 και για χρόνια προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες και γνώσεις για:
τις λειτουργίες των φυτών, τις κατηγορίες των φυτών που υπάρχουν στον Κήπο (δένδρα, θάμνοι, αναρριχώμενα, αυτοφυή, φυτά για χλοοτάπητες κ.λπ.), τις εργασίες που εκτελούνται στον Κήπο, την ιστορία του και τα αξιοθέατα. Παραμένει κλειστό.

Το θερμοκήπιο της βασίλισσας Αμαλίας
Κτίσθηκε στα μέσα του 1800 και θεωρείται το πρώτο θερμοκήπιο που λειτούργησε  στον ελληνικό χώρο. Αποτελεί νεώτερο ιστορικό μνημείο. Οι διαστάσεις του είναι 5μx8μ, η στέγη του είναι φτιαγμένη με μεταλλικές υποδοχές και “οπλισμένα” κρύσταλλα και είναι βυθισμένο στο έδαφος κατά 1,50μ. (ημιυπόγειο). Διαθέτει υπόγειες εγκαταστάσεις θέρμανσης και ξεχωριστές πέτρινες σκάλες. (Βρίσκεται κοντά στο Καφενείο).

Ο βράχος της βασίλισσας Αμαλίας
Έίναι ο βράχος στην κορυφή του οποίου καθόταν η Βασίλισσα Αμαλία και επέβλεπε τις εργασίες δημιουργίας του Κήπου. Είναι ένας ογκόλιθος από γκρίζο μάρμαρο, με διαστάσεις 30μx10μ. και ύψος 2,50μ. Το ένα άκρο του είναι λαξευμένο σε επίπεδο σχήμα, όπου βρίσκεται το οκτάγωνο μεταλλικό κάθισμα της Αμαλίας. Βρίσκεται σε απόμερη και ήσυχη γωνιά του Κήπου (κοντά στην Παιδική Βιβλιοθήκη), το καλοκαίρι είναι δροσερά στην κορυφή του, όπου ανεβαίνει κανείς από περιμετρικό μονοπάτι και απολαμβάνει τη θέα.

Η παιδική βιβλιοθήκη
 
Μέσα στα δένδρα και σκεπασμένο με κισσό, το ισόγειο κτίριο που στεγάζει την παιδική βιβλιοθήκη κτίσθηκε το 1840 και ήταν τοκυνηγετικό περίπτερο του τότε βασιλιά Όθωνα. Αργότερα, εδώ στεγάσθηκαν οι διοικητικές υπηρεσίες του Κήπου. Το 1984 ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη και τα διοικητικά γραφεία μεταφέρθηκαν στο σημερινό κτήριο. Ιδρυτής είναι το Υπουργείο Γεωργίας, που τότε είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο παιδικών βιβλιοθηκών στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας. Οι χώροι του κτηρίου περιλαμβάνουν έναν προθάλαμο, δύο αναγνωστήρια, μία αίθουσα παραμυθιού και μία αίθουσα μουσικής και προβολών. Όταν ξεκίνησε, στα ράφια της είχε μόνο 1500 βιβλία. Σήμερα έχουν φτάσει τα 6000 και συνεχώς αυξάνονται. Βιβλία λογοτεχνικά, ελληνικά και ξένα, βιβλία που μιλούν για ταξίδια και νέους τόπους, για το χορό, για τη ζωγραφική, για όλα εκείνα που καλλιεργούν τη φαντασία και πλουταίνουν το πνεύμα και το νου των παιδιών. Εντυπωσιακή είναι και η δραστηριότητά της:

• Οργανωμένες επισκέψεις σχολείων με προγράμματα ειδικά για τις σχολικές ηλικίες μέχρι και το γυμνάσιο

• Προγράμματα που αποσκοπούν στο να καλλιεργήσουν την αγάπη των παιδιών στο βιβλίο, στην τέχνη, στη φύση.

• Συμμετοχή σε περιβαλλοντικές έρευνες, ενημερώσεις και “εξερευνήσεις”

Πέρα όμως από την οργανωμένη και προγραμματισμένη δραστηριότητα της βιβλιοθήκης, τα παιδιά μπορούν και κατ’ ιδίαν να την επισκεφθούν και να περάσουν όμορφα κάποιες ώρες. Και όπως διαβάζουμε στο καλαίσθητο φυλλαδιάκι της:

Αγαπητά παιδιά,
Στην Παιδική Βιβλιοθήκη μπορείτε να περάσετε καλά κι από πολλούς καλύτερα.
Διαλέξτε:

• να διαβάσετε λογοτεχνικά βιβλία

• να ακούσετε μουσική και παραμύθια

• να παίξετε σκάκι

• να βασανιστείτε με παζλ

• να ζωγραφίσετε

• να βρείτε πληροφορίες και ιδέες για τις εργασίες σας

Λειτουργεί : κάθε ημέρα (εκτός Κυριακής, Δευτέρας και αργιών) από τις 09.00-15.00, τηλ. 210-3236503

Το Καφενείο
Αν ο περίπατος στα δρομάκια του Κήπου σάς κούρασε, αν είναι ένα ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρωινό και θέλετε κάπου δροσερά και ήσυχα να πιείτε τον καφέ σας και να διαβάσετε την εφημερίδα σας, δεν έχετε παρά να καθίσετε στο καφενείο του Κήπου. Το συναντάτε στην είσοδο της Ηρώδου Αττικού, δίπλα στην Προεδρική Φρουρά. Πετρόκτιστο το κτίσμα, με πράσινα παραθυρόφυλλα, πράσινα και τα τραπεζάκια του με τις καρέκλες, κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές είναι ένας χώρος που λεει πολλά, σε όσους ξέρουν να ακούν.

Η πανίδα του Κήπου
Ο Εθνικός Κήπος είναι κατά βάση βοτανικός κήπος. Ωστόσο, έχει και κάποιους εκπρόσωπους της πανίδας. Στην κεντρικήλίμνη υπάρχουν πάπιες, τα παιδιά χαίρονται μαζί τους, τις ταΐζουν με κουλούρια, εκείνες κολυμπούν πανευτυχείς και ευχόμαστε να συνεχίσουν να υπάρχουν και να είναι ευτυχείς. Υπάρχουν γάτες, πανέμορφες, που στολίζουν τον Κήπο, που φροντίζονται από ζωοφίλους, αλλού που συχνά θανατώνονται από επισκέπτες. Υπάρχει και ένας ζωολογικός κήπος με πουλιά, το πλείστον, που ανήκει στον Κήπο και τα ζώα παρακολουθούνται από κτηνίατρο. Και βέβαια υπάρχουν τα χιλιάδες πουλιά που κατοικούν ελεύθερα στα δένδρα (περιστέρια, κοτσύφια, κοκκινολαίμηδες κ.ά.), οι χελώνες που αργοπερπατούν στη χλόη, τα ψάρια στις λιμνούλες.

Τα φυτά
520 είναι περίπου οι ποικιλίες των δένδρων και των φυτών που πρασινίζουν αυτήν την όαση ομορφιάς και γαλήνης στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας.
Δένδρα: 140 είδη και ποικιλίες, συνολικός αριθμός δένδρων 7.000, με τις δάφνες (πρωτοφυτεύθηκαν το 1841) και τις σοφόρες να είναι εκείνα που συναντάμε πιο συχνά.
Θάμνοι: 100 είδη και ποικιλίες, 40.000 το σύνολό τους, με συχνότερο θάμνο τον λεγόμενο γιουστιτσία.
Αυτοφυή και ξενικά φυτά : Από τις 520 ποικιλίες φυτών που υπάρχουν στον Κήπο, τα 100 περίπου είναι ελληνικά αυτοφυή φυτά, ενώ τα 420 προέρχονται από όλες σχεδόν τις ηπείρους.
Αιωνόβια φυτά : Συνεχίζουν να μας χαρίζουν τη δροσιά τους, δένδρα που φυτεύθηκαν από εκείνους τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του Κήπου. Ανάμεσά τους τα δένδρα της κεντρικής εισόδου που λέγονται ουασιγκτώνες, από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ουάσιγκτων, καζουαρίνες και ευκάλυπτοι από την Αυστραλία, φοίνικες από τα Κανάρια Νησιά, καθώς και δένδρα από την Ινδία, Μαδαγασκάρη και Αφρική, αλλά και πεύκα και κυπαρίσσια από την ελληνική γη.

Οι άνθρωποι και οι εργασίες τους
Για να μπορούμε να απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε τον Κήπο μας, κάποιοι άνθρωποι μοχθούν κάθε μέρα, όλο το χρόνο, για να είναι τα δρομάκια καθαρά, για να μπορούν τα παρτέρια να πλημμυρίζουν από λουλουδένια χρώματα, για να είναι τα δένδρα ζωντανά. (Για όλα τα πιο κάτω τούς ευχαριστούμε)
Οι εργασίες λοιπόν που γίνονται όλο το χρόνο είναι:

• σκούπισμα των δρόμων και των πλατειών

• ψαλίδισμα των θάμνων

• καθάρισμα των λιμνών και ανανέωση του νερού

• συντήρηση των χλοοταπήτων

• αντικατάσταση των φυτών που για διάφορους λόγους έχουν καταστραφεί

• παραγωγή στο φυτώριο των αναγκαίων φυτών

• φροντίδα των ζώων του ζωολογικού κήπου

Υπάρχουν όμως και επιπλέον ξεχωριστές εργασίες που γίνονται ανάλογα με την εποχή του χρόνου, όπως:
Χειμώνας: κλάδεμα, λίπανση, συλλογή σπόρων, κοπή των μοσχευμάτων για τον πολλαπλασιασμό των φυτών. 
Ανοιξη: σπορά των καλοκαιρινών φυτών, φύτευση στο φυτώριο των μοσχευμάτων που έχουν βγάλει ρίζες, δημιουργία αναχωμάτων και αυλακιών για το πότισμα, καταπολέμηση των ζιζανίων.
Καλοκαίρι: φύτευση των καλοκαιρινών φυτών, πότισμα, καταπολέμηση των ζιζανίων, κατάβρεγμα δρόμων και πλατειών, για να μην υπάρχει σκόνη.
Φθινόπωρο: σπορά των ετήσιων ανοιξιάτικων φυτών, πότισμα και καταπολέμηση των ζιζανίων, φύτευση των ανοιξιάτικων φυτών και βολβών.

Περιδιαβαίνοντας…
…τα δρομάκια του Εθνικού μας Κήπου, νοιώθει κανείς πως βρίσκεται κάπου που δενέχει σχέση με την Αθήνα. Μία αρχαία κολώνα πλαγιασμένη στο χορτάρι, ένα κιονόκρανο να “φυτρώνει” από τη γη, μία ομάδα παιδιών να παίζει μουσική, κάποιοςκαθισμένος σε παγκάκι να αφήνεται στη λιακάδα, όλα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να ταιριάζει σε παραμύθι. Να, κάπως έτσι…

“Μια φορά κι έναν καιρό τα δέντρα του Εθνικού Κήπου άρχισαν να θυμούνται τα παλιά περασμένα χρόνια. Θυμάμαι, άρχισε ο γερο-Πλάτανος, όταν το 1841 μας μετέφεραν μικρά δεντράκια από τη Γένοβα…“ 
“Καλόκαρδες, χαρούμενες, πανέμορφες κι εργατικές οι Νεράιδες του Εθνικού Κήπου ζουν αόρατες, ανάμεσα στα δέντρα και στις πυκνές φυλλωσιές, εκεί κοντά στη λίμνη με τα νούφαρα …”

* Πεισίστρατος=Τύρανος των Αθηνών βοήθησε τους φτωχούς γεωργούς, έκανε δρόμους, υποστήριξε το εμπόριο και τη βιοτεχνία, οργάνωσε το στρατό και προστάτεψε τα γράμματα και τις τέχνες. Ίδρυσε το ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, το θέατρο του Διονύσου και άρχισε την κατασκευή του ναού του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Αυτός οργάνωσε τη γιορτή των Παναθηναίων και ενδιαφέρθηκε για την καταγραφή των επών του Ομήρου

Πληροφοριακό υλικό
– από το βιβλίο “Κατάλογος καλλωπιστικών φυτών Εθνικού Κήπου” του Νικολάου Ταμβάκη, Γεωπόνου-ειδικού κηποτέχνη, τ. Δ/ντού Εθνικού Κήπου, έκδοση “Επιτροπή Δημοσίων Κήπων & Δενδροστοιχιών”, Αθήνα 1981
– από το φυλλάδιο “Εθνικός Κήπος, Η δροσερή καρδιά της Αθήνας”, έκδοση Εθνικού Κήπου
– από το φυλλάδιο “Η Παιδική Βιβλιοθήκη του Εθνικού Κήπου”, έκδοση Εθνικού Κήπου
– από το βιβλίο “Τα παραμύθια του Εθνικού Κήπου” της Α. Λαουτάρη-Γκριτζάλα, εκδόσεις Αγγελάκη, τηλ. 210-3804091, 3801480

Φωτογραφικό υλικό
google/images

Πηγή http://hopedies.pblogs.gr

Στα πλαίσια εκπαιδευτικών περιβαλλοντικών τους  προγραμμάτων οι μαθητές της Γ τάξης του 95ου – 93ου Δ.Σ.Α επισκέφτηκαν το  Πάρκο  Τρίτση

Το  “Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνη Τρίτση” βρίσκεται στη θέση με το τοπωνύμιο«Πύργος Βασιλίσσης» στο δυτικό τμήμα του αστικού ιστού της Αθήνας, εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Ίλιου. Γειτνιάζει προς τα ανατολικά με το Δήμο Αγ. Αναργύρων και προς τα βόρεια με το Δήμο Καματερού. Αποτελεί το μεγαλύτερο οργανωμένο πνεύμονα πρασίνου στον αστικό ιστό της Αθήνας, συνολικής έκτασης περίπου 1.200 στρεμμάτων (ενδεικτικά αναφέρεται ότι το Hyde park στο Λονδίνο έχει έκταση 1.420 στρέμματα ενώ ο Εθνικός Κήπος, στο κέντρο της Αθήνας, μόνο 158 στρέμματα).

Η ύπαρξη του υγρού στοιχείου σε μεγάλη έκταση του Πάρκου, τόσο με τη μορφή των έξι τεχνητών λιμνών του, όσο και του ομοίως τεχνητού καναλιού, που εξασφαλίζει τη ροή του νερού μεταξύ των λιμνών και την ανακύκλωσή του, καθώς και η πλούσια χλωρίδα και πανίδα του πάρκου, το καθιστούν έναν πραγματικά σπάνιο θησαυρό φυσικού κάλλους και μάλιστα μέσα στον οικιστικό ιστό με στοιχεία μοναδικά, τόσο για τη δυτική Αθήνα, όσο και για ολόκληρη την Αττική.

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ

Το εκπαιδευτικό πακέτο  για όλες τις τάξεις και τους εκπαιδευτικούς «Περιβάλλον – Η προστασία του δάσους» , δημιουργήθηκε από τη συνεργασία  του Ερευνητικού Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών (ΕΑ.ΙΤΥ)   (http://www.cti.gr/), του Υ.ΠΑΙ,Θ.Π.Α , του Επιχειρησιακού  Προγράμματος: «Κοινωνία της Πληροφορίας», Μέτρο 1.2, Γ’ ΚΠΣ  και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων http://www.uoi.gr

• ΚΛΙΚ ΕΔΩ για το ρολόι του δάσους για Α, Β, Γ τάξη

• ΚΛΙΚ ΕΔΩ για το ρολόι του δάσους για Δ, Ε,  ΣΤ τάξη

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Α

• Αείφυλλα ή αειθαλή φυτά: Πολυετή φυτά, κυρίως δέντρα και θάμνοι που διατηρούν το φύλλωμά τους όλες τις εποχές του χρόνου. αειθαλής ≠ φυλοβόλλα

• Αιθέρια έλαια: Ουσίες που βρίσκονται στα φυτά, κυρίως στα άνθη, στα φύλλα και τους καρπούς και στις οποίες οφείλεται η ιδιαίτερη μυρωδιά και η γεύση στα μέρη αυτά των φυτών.

• Αλπικά λιβάδια: Ζώνες βλάστησης που βρίσκονται στις κορυφές των βουνών και σε υψόμετρα πάνω από 1700 έως 2900 και περιέχουν αραιά δέντρα, θάμνους και ποώδη φυτά.

• Αμφίβια: Ομάδα ζωικών οργανισμών που μπορούν να περνούν ένα μέρος της ζωής  τους στο νερό, ως υδρόβιοι οργανισμοί και το υπόλοιπο στην ξηρά. Μερικοί αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας είναι ο βάτραχος, ο φρύνος κ. ά.

• Αποδημητικά πτηνά: Τα πουλιά τα οποία, όταν έρθει χειμώνας, μετακινούνται σε θερμότερες χώρες.

• Αποικοδομητές: Οργανισμοί, κυρίως ζώα, βακτήρια και μύκητες που τρέφονται με νεκρούς οργανισμούς ή τμήματά τους και διασπούν τις πολύπλοκες οργανικές ενώσεις σε απλούστερες κα σε ανόργανες..

• Αρπακτικά πτηνά: Ομάδα πτηνών που κυνηγούν και αρπάζουν και στη συνέχεια κατασπαράζουν  τη λεία τους. Γνωστά αρπακτικά  είναι τα γεράκια, οι αετοί, οι κουκουβάγιες κ.α..

Β

• Βιοποικιλότητα: Ποικιλία φυτικών και ζωικών οργανισμών

• Βιότοπος: Το φυσικό περιβάλλον που διαθέτει τις απαραίτητες συνθήκες για την εκπλήρωση μέρους ή ολόκληρου του κύκλου ζωής, ορισμένων φυτικών ή ζωικών οργανισμών.

• Βλαστητική περίοδος: Η περίοδος κατά την οποία αναπτύσσεται το φυτό.

• Βλαστός: Το μέρος του φυτού που αναπτύσσεται κατακόρυφα από την επιφάνεια του εδάφους προς τα πάνω και είναι συνέχεια της ρίζας. Σ’ αυτόν αναπτύσσονται τα φύλλα, τα άνθη και οι καρποί του φυτού.

Γ

• Γαιάνθρακες: Οι ορυκτοί άνθρακες όπως ο λιγνίτης ο ανθρακίτης, η τύρφη που σχηματίσθηκαν από την σταδιακή απανθράκωση φυτικής ύλης, πριν πολλά εκατομμύρια χρόνια  και χρησιμοποιούνται για θέρμανση και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Δ

• Δερματώδη φύλλα: Φύλλα που έχουν την υφή δέρματος.

• Διάβρωση: Η διαδικασία που αποτελεί το τον ισχυρότερο παράγοντα που αλλάζει την επιφάνεια του εδάφους δημιουργώντας αυλάκια, ποτάμια χαράδρες, φαράγγια κ.α.  αλλάζοντας συνεχώς το τοπίο.

• Διαπνοή: Είναι η διεργασία που τα φυτά παίρνουν νερό με τις ρίζες τους από το έδαφος και το μεταφέρουν στα φύλλα. Εκεί μετατρέπεται σε υδρατμούς και ελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα από τα στόματια(μικρές τρύπες στο κάτω μέρος των φύλλων). Υπολογίζεται ότι το 10% των υδρατμών της ατμόσφαιρας πρόερχεται από την διαπνοή.

Ε

• Έδαφος: Το ανώτατο στρώμα του φλοιού της γης, που αποτελείται κυρίως από θρυμματισμένα πετρώματα αλλά και αποσυντεθειμένες οργανικές ουσίες.

• Ενδημικό είδος: Ο οργανισμός ή οι οργανισμοί που συναντούμε αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο χώρο.

• Ενδιαίτημα: Ο τόπος που ζει και συνήθως αναπαράγεται ένα είδος ή ένας πληθυσμός και χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες συνθήκες.

• Ερπετά: Ομάδα ζώων που φέρουν στο σώμα τους λέπια ή φολίδες και συνήθως έρπουν όταν μετακινούνται στην ξηρά επειδή η κοιλιά τους ακουμπά λίγο, πολύ  στο έδαφος. Μερικοί αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας είναι το φίδι, η χελώνα, ο κροκόδειλος

• Ετερότροφοι: Οι οργανισμοί που χρειάζονται έτοιμες οργανικές ενώσεις για να τραφούν.

Ζ

• Ζώνες βλάστησης: Τα ορεινά δάση στη χώρα μας δημιουργούν ομοειδείς ομάδες, οι οποίες διαμορφώνονται κατά υψομετρικές ζώνες  που λέγονται ζώνες βλάστησης.

Θ

• Θείο: Αμέταλλο χημικό στοιχείο κίτρινου χρώματος (θειάφι) που βρίσκεται αναμειγμένο στους γαιάνθρακες και τα πετρέλαια.

• Θεωρία της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής των ειδών: Οι θεωρίες που περιγράφουν τις διαδικασίες με τις οποίες ένας οργανισμός εξοικειώνεται με το περιβάλλον του και καταφέρνει να επιβιώσει και να αναπαραχθεί. Όταν λέμε: «τα ζώα του δάσους είναι προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους», εννοούμε τις διαδικασίες που αναφέρθηκαν.

• Θηλαστικά: Ομάδα ζώων που γεννούν ζωντανά τα μικρά τους και τα θηλάζουν με μια θρεπτική ουσία, το γάλα. Μερικοί αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας είναι ο σκύλος, η γάτα, η αρκούδα κ. ά.

Κ

• Κλίμα: Είναι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν σε μια περιοχή σε όλο το έτος και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Το κλίμα καθορίζουν οι μέσες τιμές των μετεωρολογικών στοιχείων (ύψος βροχόπτωσης, υγρασία, θερμοκρασία, ηλιοφάνεια, κ.λπ.) που επικρατούν σε έναν τόπο για μια χρονική περίοδο, 30 ετών τουλάχιστον.

• Κύτταρο: Το μικρότερο τμήμα κάθε οργανισμού, που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ζωής και από το οποίο αποτελούνται όλοι οι οργανισμοί..

• Κωνοφόρα δέντρα: Ομάδα φυτών στην οποία ανήκουν πολλά γνωστά δέντρα όπως το πεύκο, το έλατο, το κυπαρίσσι. Τα φύλλα αυτών των δέντρων μοιάζουν με βελόνες και οι καρποί τους έχουν το σχήμα του κώνου.

Μ

• Μακί: Είναι τα φυτά που αναπτύσσονται σε περιοχές που έχουν  υψόμετρο μέχρι 700 περίπου μέτρα και  έχουν ύψος έως 3μ. Τέτοια φυτά είναι η μυρτιά, ο σχίνος, η αγριελιά, το  αγριοκυπάρισσο, το πουρνάρι, η κουμαριά, το ρείκι, η πικροδάφνη, η λυγαριά κ.α.

• Μεσογειακά δάση κωνοφόρων: Είναι χαρακτηριστικά συστήματα στις παράλιες ζώνες της χώρας, όπου κατά περίπτωση κυριαρχεί ένα μόνο είδος κωνοφόρου το πεύκο

• Μεταναστευτική περίοδος: Η περίοδος, κατά την οποία διάφοροι ζωικοί οργανισμοί μετακινούνται από μια περιοχή σε μια άλλη για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Μεταναστευτική περίοδο παρατηρούμε στα χελιδόνια, στους πελαργούς, στις πάπιες κ.λπ.

• Μονοκύτταροι οργανισμοί: Η πιο απλή μορφή οργανισμού που αποτελείται από ένα μόνο κύτταρο.

Ο

• Οικοσύστημα: Η ενότητα που αποτελείται από τα φυτά και τα ζώα, το έδαφος, νερό, κλίμα κ.λπ. Η έννοια του οικοσυστήματος περιλαμβάνει όλες τις αλληλεπιδράσεις των οργανισμών μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους. Ένα οικοσύστημα είναι το δάσος.

Π

• Πανίδα: Το σύνολο των ζώων μιας περιοχής.

• Πτηνοπανίδα: Το σύνολο των πτηνών που ζει σε μια περιοχή.

• Πυραμίδα τροφική: Η γραφική αναπαράσταση της δομής ενός συνόλου σε σχήμα πυραμίδας. Αν θέλουμε να αναπαραστήσουμε σε πυραμίδα το σύνολο ζώα ανάλογα με το είδος της τροφής τους, στη βάση κατατάσσονται τα φυτοφάγα ζώα. Η μεγάλες διαστάσεις της βάσης της πυραμίδας δείχνουν την ισχυρή αναλογία των φυτοφάγων στο σύνολο των ζώων. Στη συνέχεια κατατάσσονται τα σαρκοφάγα ζώα που είναι λιγότερα (η πυραμίδα στενεύει προς τα πάνω). Τέλος, στην κορυφή κατατάσσονται οι ανώτεροι καταναλωτές (όπως η αρκούδα), που είναι παμφάγα ζώα.

Ρ

• Ρητίνη: Φυτική ουσία που βγαίνει από μερικά είδη δέντρων.

Σ

• Σαρκοφάγα ζώα: Ζωικοί οργανισμοί που τρέφονται κυρίως με ζώα.

• Σκληρόφυλλα είδη: Φυτά με σκληρά φύλλα (πουρνάρια, κουμαριές κ. ά.)

Τ

• Τρωκτικά: Ζώα θηλαστικά. Μερικοί αντιπρόσωποι αυτής της ομάδας είναι οι σκίουροι, οι ποντικοί και οι αρουραίοι.

Υ

• Υδρόβια είδη φυτών: Φυτικοί οργανισμοί που ζουν στο νερό π.χ. νούφαρα κ.α.

Φ

• Φρύγανα: Πρόκειται συνήθως για αραιούς και χαμηλούς θάμνους με μικρά και χνουδωτά φύλλα, αγκαθωτά κλαδιά που αναπτύσσονται στις ξηρότερες περιοχές της χώρας και μέχρι υψόμετρο 300 περίπου μέτρων. Παραδείγματα είναι η αφάνα, το πουρνάρι, η ασφάκα κ.ά.

• Φυλλοβόλα φυτά: Πολυετή φυτά, κυρίως δέντρα και θάμνοι που στο τέλος κάθε βλαστητικής περιόδου, ρίχνουν το φύλλωμά τους.

• Φυτοφάγα ζώα: Ζωικοί οργανισμοί που τρέφονται κυρίως με φυτά.

• Φωτοσύνθεση: Η διαδικασία που το φυτό με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας και των αλάτων που παίρνει από το έδαφος με τις ρίζες, παράγει ουσίες για την ανάπτυξη του. Κατά την διάρκεια της φωτοσύνθεσης το φυτό δεσμεύει το διοξείδιο του άνθρακα και ελευθερώνει οξυγόνο.

Χ

• Χλωρίδα: Το σύνολο των φυτών που συναντούμε σε μια περιοχή.

Tags: Σχέδια εργασίας

Tags: Εναλλακτικές προτάσεις για περιβάλλον, Φτιάχνουμε δικούς μας λαχανόκηπους-βοτανόκηπους, Περιβάλλον

Φυσική καλλιέργεια (Φουκουόκα)

Κέντρο φυσικής καλλιέργειας

Το κέντρο φυσικής καλλιέργειας δημιουργήθηκε από ομάδα εθελοντών το καλοκαίρι του

1999.

Φιλοξενείται σε έκταση πεντέμισι στεμμάτων στο Κλησοχώρι της Έδεσσας.

Στόχοι του κέντρου φυσικής καλλιέργειας

1. σπορές για αναβλάστηση των γυμνών βουνών και των ερήμων

2. δημιουργία φυσικών αγροκτημάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό

3. πρακτική ενημέρωση των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης

Οι προσπάθειες αναβλάστησης στην Ελλάδα ξεκίνησαν το 1993 από ομάδα εθελοντών και

μέχρι το 1998 πραγματοποιούνταν σε διάφορες περιοχές, σε μικρή κλίμακα με επιτυχή

αποτελέσματα. Τον Μάρτη και τον Οκτώβρη του 1998 πραγματοποιήθηκαν οι δύο πιο

μεγάλες σπορές στον πλανήτη (συνολικής έκτασης 100000 στρεμμάτων) με την μέθοδο της

φυσικής καλλιέργειας στην περιοχή της λίμνης Βεγορίτιδος με την παρουσία του εμπνευστή

της Masanobou Fukuoka. Τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά γιατί παρά τις διαβεβαιώσεις ο

χώρος δεν διαφυλάχθηκε από την βόσκηση αιγοπροβάτων. Ακόμα και εκτάσεις

περιφραγμένες παραβιάστηκαν και καταπατήθηκαν από τους κτηνοτρόφους

Το 1999 και το 2000 έγιναν σπορές στο Ποικίλο Όρος της δυτικής Αθήνας σε συνολική

έκταση 10000 στρεμμάτων με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το 2004 και το 2006 έγιναν σπορές στην Ανθούσα της Πεντέλης σε έκταση 5000

στρεμμάτων όπου και πάλι η βόσκηση συνετέλεσε σε μειωμένη επιτυχία της προσπάθειας.

Παράλληλα έγιναν σπορές στην Πορτογαλία, Ισπανία Ιταλία σε μικρές εκτάσεις και μία

μεγάλη σπορά στην Ινδία με την πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Raman Rao.

Διεύθυνση κέντρου φυσικής καλλιέργειας:

Κλησοχώρι Εδέσσης στο 2^ο χιλιόμετρο του δρόμου Εδέσσης

Αριδαίας

Ταχυδρομική διεύθυνση:

Κέντρο φυσικής καλλιέργειας

Παναγιώτης Μανίκης

Τ.Θ. 139 Τ.Κ. 58200

Κλησοχώρι Έδεσσα

Τηλ. 23810-27312 ώρες επικοινωνίας 7μμ-9.30μμ

Ενδεικτικά πληροφορίες για την σπορά με σβόλους αργίλου βλέπε και στην ιστοσελίδα:

http://www.naturalfarming.us

Τι είναι η φυσική καλλιέργεια

Είναι μία μέθοδος γεωργίας, στην οποία δεν χρησιμοποιούνται λιπάσματα και φυτοφάρμακα, δεν γίνεται κατεργασία της γης, ούτε βοτάνισμα ή ζιζανιοκτονία.

Εμπνευστής της ο ιάπωνας Masanobou Fukuoka, αγρότης, φιλόσοφος και πρώην

φυτοπαθολόγος, την ονομάζει και μέθοδο του να μην κανείς τίποτα.

Η φυσική καλλιέργεια διαφέρει ριζικά τόσο από την επιστημονική γεωργία όσο και από τη

βιολογική ή την οργανική γεωργία, γιατί έχει ως φιλοσοφική αφετηρία την άποψη ότι η φύση είναι τέλεια σε αντίθεση με την ανθρώπινη γνώση που είναι ατελής και περιορισμένη.

Ο βασικός στόχος του φυσικού καλλιεργητή είναι να υπηρετήσει τη φύση, να δημιουργήσει

γόνιμο έδαφος και τέλος να πετύχει την οικονομική του αυτάρκεια. Έχει μια ολιστική θεώρηση και βασίζεται στη διαισθητική μη χωριστική γνώση. Μια γνώση που γεννιέταιόταν ο άνθρωπος ταυτίζεται με τη φύση γκρεμίζοντας τη χρηστικότητα που δημιουργεί ο ανθρώπινος νους.

Σήμερα η φυσική καλλιέργεια έχει φτάσει στη μέγιστη απλότητα.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε αγροκτήματα, να αναβλαστήσουμε άγονους λόφους και

βουνά να πρασινίσουμε τις έρημους και μετατρέψουμε τη γη σε παράδεισο τυλίγοντας

σπόρους μέσα σε σβώλους από αργιλόχωμα και σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία από εκατό

και πλέον είδη σπόρων από οπωροφόρα και δασικά δέντρα, λαχανικά, σιτηρά και φυτά

χλωρής λίπανσης πριν αρχίσει η περίοδος των βροχών ( άνοιξη – φθινόπωρο).

Για να λύσουμε ταυτόχρονα το πρόβλημα της διάβρωσης του εδάφους, της βελτίωσης της

γονιμότητας, το πρόβλημα των ασθενειών και των προσβολών από έντομα, το κλειδί είναι η

σπορά μεγάλης ποικιλίας φυτών

ΠΗΓΗ  http://www.ekke.gr