Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά… κι αγαπούσε ένα αγοράκι”.Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διάβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας.
Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της,έκανε κούνια απ’ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της… κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ’ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα.
Γραμμένο κι εικονογραφημένο απ’ το προικισμένο και πολυσύνθετο Σελ Σιλβερστάιν, αυτό τρυφερό και παραβολικό παραμύθι καταφέρνει να συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Έιναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ , ΣΙΛΒΕΡΣΤΑΙΝ ΣΕΛ, Εκδόσεις: ΔΩΡΙΚΟΣ
.jpg)
