Η αυξανόμενη ανομοιογένεια ως προς τη γλώσσα, τη θρησκεία και την εθνότητα του σχολικού πληθυσμού, θέτει επιτακτικά το ερώτημα πόσο έτοιμο είναι το ελληνικό σχολείο να εντάξει στους κόλπους του τους αλλόθρησκους, αλλόγλωσσους ή αλλοεθνείς μαθητές. Στο χώρο των επιστημών της Αγωγής εντείνεται ο προβληματισμός σχετικά με το βαθμό ετοιμότητας Ελλήνων εκπαιδευτικών να αντιμετωπίσουν φαινόμενα διακρίσεων, να διαχειριστούν τις ανάλογες συγκρούσεις στο χώρο του σχολείου και να αποβάλουν οι ίδιοι τα προσωπικά τους κατάλοιπα και στερεότυπα που απέκτησαν από την εκπαίδευσή τους. Επιπλέον, είναι έκδηλο το ενδιαφέρον για τις σχετικές προτάσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής όπως καταγράφονται στο Διαθεματικό Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.), στα Αναλυτικά Προγράμματα (Α.Π.) και το διδακτικό υλικό.