Οι μαθητές και μαθήτριες του Α4 του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου Λάρισας αγάπησαν την Οδύσσεια αλλά και τη δημιουργία κόμικς. Συνθέτοντας τις προτιμήσεις τους, δημιούργησαν ασκήσεις από μαθητές για μαθητές, αξιοποιώντας τις εφαρμογές της πλατφόρμας e-me. Τις ασκήσεις διακόσμησαν με δημιουργίες κόμικς. Παίξτε και μάθετε διασκεδαστικά!
Το Erasmus+ είναι το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εκπαίδευση, την κατάρτιση, τη νεολαία και τον αθλητισμό, που στοχεύει στην ενίσχυση των δεξιοτήτων και της απασχολησιμότητας καθώς και στον εκσυγχρονισμό των συστημάτων εκπαίδευσης, κατάρτισης και νεολαίας, σε όλους τους τομείς της Δια Βίου Μάθησης (Ανώτατη Εκπαίδευση, Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, Εκπαίδευση Ενηλίκων, Σχολική Εκπαίδευση, δραστηριότητες νεολαίας, κτλ). Το πρόγραμμα Erasmus+ δομείται σε 3 βασικές Δράσεις (Key Actions) για την εκπαίδευση, την κατάρτιση και τη νεολαία οι οποίες είναι:
Το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών είναι η Εθνική Μονάδα Συντονισμού του προγράμματος Erasmus+.
Δείτε τις καταληκτικές ημερομηνίες υποβολής αιτήσεων για το 2020
Περισσότερα στοιχεία στη σελίδα της Εθνικής Υπηρεσίας για το Erasmus+ στην Ελλάδα https://www.iky.gr/el/erasmusplus
Από το πεδίο της καθημερινότητας ως αυτό της τέχνης, η αφήγηση χρονολογείται από τις απαρχές της κοινωνικής ζωής. Ο κατεξοχήν ερευνητής της αφήγησης ιστοριών J. Bruner αναφέρει πως η δεξιότητα στην αφήγηση τιμάται ακόμα και στις πιο απλές κοινωνίες (Bruner, 2004:151). Αποτελεί έναν καταξιωμένο τρόπο εσωτερικοποίησης της κοινωνικής πραγματικότητας μέσω της γλώσσας, που ισορροπεί ανάμεσα στη μνήμη και τη φαντασία. Καθώς συνιστά μια ερμηνευτική πράξη, η αφήγηση ιστοριών είναι μια διαχρονικά δημοφιλής διδακτική πρακτική που συμβάλλει στην αποτελεσματική διδασκαλία και μάθηση μέσα από την κατασκευή νοήματος (Δοξιάδης, 2003).
Στη σύγχρονη εποχή, η τεχνολογία εδραιώνεται σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και η αφήγηση αποκτά ψηφιακή διάσταση. Με τον όρο ψηφιακή αφήγηση (Digital StoryTelling) περιγράφεται η πρακτική του συνδυασμού σύντομης συνήθως αφήγησης με ψηφιακό περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων εικόνων, ήχου, animation και βίντεο. Σκοπός, όπως και στην παραδοσιακή αφήγηση, είναι να μεταφέρει μήνυμα στο ακροατήριο, να προκαλέσει το συναίσθημα και τον στοχασμό. Οι ψηφιακές ιστορίες μπορεί να δημιουργηθούν με την απλή χρήση διαφανειών και εικόνων οι οποίες αντιστοιχούνται σε μια αφήγηση και να φτάσουν μέχρι τη σύνθετη χρήση πολυμεσικών εργαλείων με προηγμένες μορφές ήχου, οπτικών εφέ και εφέ μετάβασης. Όμως, η ψηφιακή αφήγηση υπερβαίνει την απλή χρήση της τεχνολογίας. Είναι ένα μέσο έκφρασης λόγου, σκέψης και φαντασίας, μια πράξη επικοινωνίας (Davis, 2004).
Η ψηφιακή αφήγηση κέρδισε το ενδιαφέρον της εκπαιδευτικής κοινότητας ως διδακτική στρατηγική που αξιοποιεί την παιδαγωγική αξία της αφήγησης ενισχυόμενη από την προστιθέμενη αξία των Τ.Π.Ε. Στο μάθημα Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία της Α’ Λυκείου, με αφορμή τη δημιουργία μιας ψηφιακής αφήγησης και τη χρήση web.2.0 λογισμικών, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από την παθητική απομνημόνευση γνώσεων στην ανάπτυξη ικανοτήτων για αποτελεσματική διαχείριση της γνώσης. Οι μαθητές και μαθήτριες εργάζονται σε αυθεντικό πλαίσιο εργασίας επιτυγχάνοντας μαθησιακούς στόχους στο πεδίο του γλωσσικού, ψηφιακού και κριτικού γραμματισμού. Οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας προτείνονται ως μέσο μετασχηματισμού του περιβάλλοντος μάθησης, χωρίς να αποδυναμώνεται ο αρχαιογνωστικός και γλωσσικός χαρακτήρας του μαθήματος.
Πώς να κατασκευάσετε μια αρχαιοελληνική πανοπλία
ή αλλιώς “ο λινοθώρακας του Wisconsin”
Ένα από τα μυστήρια που ευδοκιμούν στο χώρο της επιστήμης της ιστορίας και αρχαιολογίας είναι ο λινοθώρακας: Η φαινομενικά απλοϊκή πανοπλία, με ύψος ως τους γοφούς, που αναπαρίσταται σε πλήθος αγγείων, γλυπτών και ανάγλυφων της αρχαιότητας. Γιατί, αναρωτιούνται οι αρχαιολόγοι, να πάει κάποιος στον πόλεμο φορώντας ένα κοντό λινό ένδυμα; Ίσως να αναδεικνύει τα μυώδη πόδια του στρατιώτη αλλά ας φανταστούμε τη χρησιμότητά του όταν αυτός αντιμετωπίζει τα βέλη και το ξίφος του εχθρού!
Οι ειδικοί, κρίνοντας από τη συχνότητα με την οποία εμφανίζεται η συγκεκριμένη πανοπλία στην ελληνική τέχνη, θεωρούν αναμφισβήτητο ότι, μεταξύ 600 και 200 π.Χ., υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στους στρατιώτες όχι μόνο της ελληνικής επικράτειας αλλά και ολόκληρης της Μεσογείου. Το γιατί συνέβη αυτό το «παράδοξο» μένει αναπάντητο αφού κανένας λινοθώρακας δε διασώθηκε για να μελετηθεί.
Πολεμιστής σε αρχαία παράσταση φοράει λινοθώρακα πάνω από το ευδιάκριτο υπένδημα.
Το 2006, ο καθηγητής ιστορίας Greg Aldrete[1] αποφάσισε να ερευνήσει σε βάθος το θέμα. Αφορμή στάθηκε ο Scott Bartell, ένας τόσο παθιασμένος με το Μέγα Αλέξανδρο φοιτητής του που είχε τατουάζ με τον μυθικό Μακεδόνα. Ο ενθουσιώδης νεαρός Bartell ενδιαφερόταν για το λινοθώρακα, πανοπλία που προτιμούσε και ο ίδιος ο Μ. Αλέξανδρος. Μια μέρα ζήτησε τη βοήθεια του καθηγητή Aldrete για να τελειοποιήσει ένα λινοθώρακα που ξεκίνησε να κατασκευάζει με λινό ύφασμα.
Ο καθηγητής συγκέντρωσε πολυάριθμες εικόνες και γραπτές αναφορές από Αιγύπτιους, Πέρσες, Καρχηδόνιους, Έλληνες, Ρωμαίους, ακόμα και φυλές της Ισπανίας, χωρίς όμως να μπορεί να λύσει το μυστήριο πώς ακριβώς λειτουργούσε. Μαζί με τον Bartell και τη σύζυγό του, Alicia Aldrete, αποφάσισαν να ανακατασκευάσουν την πανοπλία.
Μάχη Έλληνα με Πέρση, Ερυθρόμορφος αμφορέας, 480-470 π.Χ. Μητροπολιτικό Μουσείο Ν. Υόρκης
Αττικός ερυθρόμορφος κρατήρας (500-490 π.Χ.)
Δημιουργήθηκε έτσι μια ομάδα των τριών για το “πρότζεκτ λινοθώρακας”. Η ερευνητική ομάδα, ξεκίνησε συγκεντρώνοντας σε μια βάση δεδομένων χίλιες περίπου εικόνες με παραστάσεις λινοθώρακα σε γλυπτά, αγγειογραφίες, τοιχογραφίες, σαρκοφάγους. Με τις πληροφορίες από τις εικόνες έφτιαξαν ένα σχέδιο της πανοπλίας και το μετέφεραν σε χαρτόνι.
Σταδιακά ανακάλυπταν ότι πολλές από τις φαινομενικά τυχαίες λεπτομέρειες ήταν εξαιρετικά λειτουργικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, «υπάρχει μια μικρή προεξοχή στο πίσω μέρος του λαιμού που φαίνεται διακοσμητική, αλλά σας προστατεύει πραγματικά τέλεια, αν κάποιος προσπαθήσει να σας χτυπήσει με ένα τσεκούρι», λέει ο καθηγητής Aldrete.
Οι απόψεις διίστανται για το πώς ακριβώς κατασκευαζόταν, καθώς τα κείμενα στα οποία αναφέρεται (παράδειγμα η Ιλιάδα) δεν περιλαμβάνουν τέτοιου είδους πληροφορίες: Ήταν πράγματι από λινό ή από δέρμα; Μήπως είχε ραμμένα επάνω του μεταλλικά ελάσματα, ή μήπως κολλημένα με κάποιον τρόπο;
Δέρμα ή “κολλαρισμένο ” λινό με κάποιου είδους επίχρισμα, ο Aldrete ήξερε ότι ήταν ένα κοινό αρχαίο-ελληνικό υλικό: Υπολείμματα από αυτό έχουν βρεθεί σε ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους,
Επιλέγοντας την εκδοχή του λινού, ο καθηγητής Aldrete συνεργάστηκε με έναν παραδοσιακό υφαντή ο οποίος ύφανε λινάρι στο λινό δίχως καθόλου συνθετικά πρόσθετα.
Από τις πολλές συνταγές για παρασκευή κόλλας που γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα, η ομάδα αγόρασε κόλλα κουνελιού. Η συγκεκριμένη γίνεται και σήμερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και χρησιμοποιείται από μερικούς ζωγράφους για να ασταρώνουν τους καμβάδες τους
Αγγειογραφία με παράσταση οπλίτη, 5ος αιώνας π.Χ. (Παρίσι, Μουσείο Λούβρου)
Η ερευνητική ομάδα, αφού επίστρωσε ένα μεγάλο κομμάτι λινού με την κόλλα, ανακάλυψε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το κόψει για να γίνει το γνωστό φόρεμα των στρατιωτών: Το κατόρθωσαν μόνο με ηλεκτρικό πριόνι και ήταν ολοφάνερο ότι στην αρχαιότητα ο τρόπος κατασκευής ήταν διαφορετικός. Όταν ωρίμασε η αντίληψή τους για τον τρόπο μεταχείρισης του υλικού. κατέληξαν να κατασκευάσουν μικρά κομμάτια επιχρισμένου με κόλλα υφάσματος τα οποία μετά συναρμολογούσαν.
Ο σκύλος του καθηγητή μάσησε μέρος του επιχρισμένου υφάσματος και, πέρα από την αναστάτωση που αυτό δημιούργησε, τους έδειξε μια νέα οπτική. Υγραίνοντας το ύφασμα μπορούσαν να το κάνουν εύκαμπτο για όσο χρονικό διάστημα χρειαζόταν ώστε να δημιουργήσουν διακοσμήσεις, όπως Γοργόνες.
Οι φοιτητές του Aldrete πειραματίστηκαν με το ύφασμα: Αποδεικνυόταν ελαφρύ και δροσερό στη ζέστη, ενώ μαλάκωνε με το χρόνο κάνοντας άνετη τη χρήση του από τον άνδρα που το φορούσε αφού έπαιρνε το σχήμα του σώματός του. «Έχω φορέσει διάφορες πανοπλίες με μεταλλικά ελάσματα» λέει ο Aldrete «αλλά αυτή είναι η πιο λειτουργική και ευχάριστη».
Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η δοκιμασία της πανοπλίας στην ανθεκτικότητα στα όπλα. Σε υπαίθριο χώρο εκτός πανεπιστημίου, μιας και εκεί απαγορεύεται η χρήση όπλων, δοκίμασαν βέλη από διάφορες αποστάσεις, σπαθιά και άλλα. Και οδηγήθηκαν με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι ο λινοθώρακας πάχους 12 χιλιοστών μπορούσε να παράσχει προστασία από κάθε βέλος που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 600 και 200 π.Χ. Ήταν μετά το 2ο αι. π.Χ , οπότε οι εξελίξεις στη μεταλλουργία που οδήγησαν σε πιο αιχμηρά βέλη που κατέστησαν επισφαλή και ξεπερασμένο το λινοθώρακα (και μαζί με αυτό, πιθανότατα, τα πιο ισχυρά τόξα).
Σύμφωνα με τον καθηγητή Aldrete, η εμπειρία του με το λινοθώρακα, πέρα από απαντήσεις σε θέματα τεχνικής, εμπλούτισε τις γνώσεις μας για την πραγματική φύση του αρχαίου κόσμου. Για παράδειγμα αναφέρει ότι στην αρχαία Ελλάδα, κάθε στρατιώτης έπρεπε να εξασφαλίσει τον οπλισμό του αφού αυτό δεν ήταν υποχρέωση του κράτους. Η εξαιρετική δημοτικότητα του λινοθώρακα προφανώς σχετίζεται με το ότι ο καθένας μπορούσε να τον κατασκευάσει στο σπίτι του. Σε αρχαίο αγγείο παριστάνεται στη μια πλευρά ομάδα γυναικών να υφαίνει και στην άλλη πλευρά μια γυναίκα να την προσφέρει σε άνδρα που τη φοράει. Δε χρειαζόταν ακριβά μέταλλα ή σιδεράς για την κατασκευή της αλλά αυτό ήταν δυνατό να γίνει ακόμα και σε κάθε απομακρυσμένο αγροτόσπιτο. Είναι μια σημαντική υπενθύμιση για την εποχή μας και τον τρόπο που σκεπτόμαστε: Τότε όλα ήταν χειροποίητα και κάθε αντικείμενο ήταν μοναδικό.
Η ανακάλυψη του Aldrete προκάλεσε ενδιαφέρον σε οπλοποιούς και γυρίστηκε μια ταινία που παρουσίαζε την ανθεκτικότητά της στα βέλη. Επιπλέον, δημιουργοί βίντεο παιχνιδιών τον ρώτησαν αν πιστεύει ότι θα ήταν ικανή να προστατεύσει κάποιον από επίθεση ζόμπι (ο καθηγητής κατόπιν σκέψης απάντησε «ναι»).
Ο Aldrete δεν πιστεύει ότι ο λινοθώρακας θα αντικαταστήσει εύκολα τη μεταλλική πανοπλία στη λαϊκή φαντασία: Η δεύτερη έχει μεγαλύτερη γοητεία και κύρος, ιδιαίτερα στο Χόλιγουντ. Αναμφίβολα όμως, ο λινοθώρακας του Γουισκόνσιν κάνει τον αρχαίο κόσμο να φαίνεται πιο αληθινός.
Επιμέλεια: Τσίγκα Γεωργία – Ζέτα
Πηγή: http://www.newyorker.com/books/joshua-rothman/how-to-make-your-own-greek-armor
Περισσότερες πληροφορίες:
Το ερευνητικό πρόγραμμα Λινοθώραξ http://www.uwgb.edu/aldreteg/Linothorax.html
Σύλλογος ιστορικών μελετών «Κορύβαντες» http://koryvantes.blogspot.gr/2012/02/blog-post_07.html
[1] Πτυχιούχος του πανεπιστημίου Princeton University, διδάκτορας αρχαίας ιστορίας το πανεπιστημίου Michigan, καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας πανεπιστημίου Wisconsin (UWGB) από το 1995 https://www.uwgb.edu/aldreteg/
Στην Έκθεση-Έκφραση Β΄Λυκείου, ενότητα “Παρουσίαση- Κριτική”,
είναι πιθανό να συζητήσουμε για τη στρατευμένη τέχνη.
Οι διαφάνειες μπορεί να είναι αφορμές για το διάλογο.
“Αλλά δεν πρέπει να αλλάξεις τίποτε, ούτε ένα χαλίκι, ούτε έναν κόκκο άμμου, αν δεν ξέρεις τι καλό και τι κακό θα προκαλέσει αυτή σου η πράξη. Ο κόσμος βρίσκεται σε μιαν ευστάθεια, σε Ισορροπία.”
Ο μάγος του Αρχιπελάγους, Ούρσουλα Λε Γκεν
Olive Tree in a Southern Landscape, Olle Hjortzberg
(από το www.netschoolbook.gr.)
Ο προγραμματισμός της διδασκαλίας είναι σημαντικός γιατί:
Μια σταγό
να, καθαρού νερού, σθεναρή πάνω απ’ τα βάραθρα, την είπανε Αρετή
και της έδωσαν ένα λιγνό αγορίστικο σώμα.
Ο Ύπνος των Γενναίων, Ο. Ελύτης
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ: ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ
Στα θεμέλια της εκπαιδευτικής τεχνολογίας βρίσκονται:
Α. O “Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός” δηλαδή η διαδικασία του προγραμματισμού της διδασκαλίας με άξονα τρία βασικά ερωτήματα:
1. Πού στοχεύουμε να φθάσουμε (γνωστικοί στόχοι),
2. Πώς θα φθάσουμε εκεί (οργάνωση μαθήματος, μέσα, ρόλοι), και
3. Πώς θα καταλάβουμε ότι φθάσαμε (αξιολόγηση).
Β. Η τεχνολογία που θα υποστηρίξει τους διαφορετικούς στόχους και τους ρόλους
που έχουν τεθεί.
Γιατί είναι σημαντικό να προγραμματίζουμε μία διδασκαλία;
Ο προγραμματισμός της διδασκαλίας είναι σημαντικός γιατί:
Μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα της διδασκαλίας ενός θέματος του γνωστικού αντικειμένου σε περιορισμένα χρονικά όρια,
Βοηθά τον εκπαιδευτικό να φανταστεί εκ των προτέρων την εξελικτική διαδικασία της διδασκαλίας,
Δίνει αίσθημα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης στον εκπαιδευτικό,
Βοηθά στην έγκαιρη πρόβλεψη των προβλημάτων,
Δίνει τη δυνατότητα έγκαιρης προετοιμασίας,
Συμβάλλει στην εξοικονόμηση χρόνου,
Αποκαλύπτει τις παιδευτικές δυνατότητες του περιεχομένου που πρόκειται να διδαχθεί,
Διευκολύνει τον αυτοέλεγχο του εκπαιδευτικού.
Α. Ανάλυση -σχεδιασμός
Βασικά χαρακτηριστικά ενός μαθήματος:
Να έχει συγκεκριμένους και ξεκάθαρους στόχους.
Ερώτηση: Τι διδάσκω; Γιατί το διδάσκω;
Να λαμβάνει υπόψη την πρότερη γνώση των μαθητών και να ανταποκρίνεται στο στάδιο ανάπτυξής τους.
Ερώτηση: Ποιον διδάσκω;
Να είναι καλά οργανωμένο και δομημένο.
Ερώτηση: Πώς διδάσκω;
Να αξιολογεί το αποτέλεσμα
Ερώτηση: Ποια τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Η οργάνωση/σχεδιασμός της διδασκαλίας πρέπει να απαντά στα ακόλουθα ερωτήματα:
Τι διδάσκω; Γιατί το διδάσκω;
Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει
α) τη φάση της μελέτης:
επιλογή και μελέτη του περιεχομένου της διδασκαλίας,
εντοπισμός των βασικών εννοιών και υπο-εννοιών που το συνθέτουν,
μελετάται από τη βιβλιογραφία, η ιστορική και επιστημολογική εξέλιξη της έννοιας καθώς και οι δυσκολίες μάθησής της από τους μαθητές.
Β) τη φάση της επιλογής-οργάνωσης:
επιλογή της μορφής οργάνωσης της τάξης (ατομική μάθηση, ομαδοσυνεργατική μάθηση)
διερεύνηση των μαθησιακών δυσκολιών και ανάλυση των εκπαιδευτικών αναγκών,
προσδιορισμός του διδακτικού σκοπού και των διδακτικών στόχων,
σχεδιασμός του περιεχομένου και της μεθοδολογίας, επιλογή της στρατηγικής της διδασκαλίας
χειρισμός του χρόνου,
εξασφάλιση των υλικοτεχνικών συνθηκών.
Ποιον διδάσκω;
Διερεύνηση εκπαιδευτικών αναγκών, πρότερης γνώσης, μαθησιακών δυσκολιών μέσω:
α. Συζήτησης για τα θέματα που οι μαθητές δεν έχουν κατανοήσει ή συναντούν δυσκολίες
β. Κατάλληλων ερωτήσεων-ερωτηματολογίων που διερευνούν τη γνώση των μαθητών
σε θέματα στα οποία έχουν παρατηρηθεί μαθησιακές δυσκολίες
γ. Αξιολόγησης εργασιών ή γενικά γραπτών των μαθητών
Γιατί διδάσκω; … Ο σκοπός
Ο Σκοπός και οι Στόχοι της διδασκαλίας προσδιορίζουν το γενικό πλαίσιο του μαθήματος σε σχέση με το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Η διατύπωσή τους και η κοινοποίησή τους στους μαθητές συμβάλλουν στην καλύτερη οργάνωση του μαθήματος.
Ο Σκοπός αποτελεί μία σύντομη περιγραφή της θεματολογίας του μαθήματος / κεφαλαίου / ενότητας που συγκεκριμενοποιεί το αντικείμενο της διδασκαλίας.
Β. Σύνταξη
Ακολουθούν:
1. μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη σφαιρική μελέτη γύρω από το θέμα,
2. η επιλογή και ο προγραμματισμός του περιεχομένου μάθησης,
3. η επιλογή της μεθόδου και ο σχεδιασμός της διδασκαλίας (εναρμονισμένοι με τους κανόνες που απορρέουν από τις θεωρίες μάθησης), καθώς και
4. ο τρόπος αξιολόγησης της επίτευξης των στόχων (φύλλο εργασίας ή τεστ).
γ. Εφαρμογή
Πώς διδάσκω;
Το περιεχόμενο και η μεθοδολογία της διδασκαλίας σχεδιάζεται με βάση τα προσδοκώμενα αποτελέσματα :
α. προσδιορίζονται και χρονικά οριοθετούνται τα βασικά στάδια διδασκαλίας και οι εκπαιδευτικές ενέργειες που περιέχει το καθένα
β. επιλέγονται οι εκπαιδευτικές τεχνικές και τα μέσα που ταιριάζουν σε κάθε περίπτωση
Βέβαια η δυναμική και το κλίμα της τάξης στη διάρκεια του μαθήματος θα διαμορφώσουν
τελικά την πορεία του μαθήματος.
Ποια τα προσδοκώμενα αποτελέσματα;
Οι Στόχοι ή Προσδοκώμενα αποτελέσματα εξειδικεύουν και δομούν το σκοπό της διδασκαλίας: σαφής και συγκεκριμένη περιγραφή αυτών που ο εκπαιδευόμενος είναι ικανός να κάνει όταν θα έχει ολοκληρώσει το μάθημα/κεφάλαιο/ενότητα (έτσι ώστε να
μπορεί να αποτιμηθεί και ο βαθμός στον οποίο επιτεύχθηκαν).
Κατηγορίες στόχων: οι στόχοι αφορούν την απόκτηση
α. γνώσεων, δεξιοτήτων που επιτυγχάνεται μέσω της επεξεργασίας θεωρητικών
ζητημάτων, πληροφοριών, δεδομένων, πρακτικών ασκήσεων και
β. στάσεων/αξιών του μαθητή οι οποίες θα πρέπει να ενισχυθούν ή να μετασχηματισθούν (στάση είναι ένα σύνολο αξιών που υιοθετούν τα άτομα με βάση τις οποίες καθορίζεται η συμπεριφορά τους).
Οδηγίες:
1.Οι στόχοι αφορούν όλες τις γνώσεις, δεξιότητες και αξίες/συμπεριφορές που θα πρέπει να αποκτήσουν οι μαθητές μέσα από το συγκεκριμένο μάθημα
2. Η διατύπωση θα πρέπει να είναι λιτή, σαφής και ακριβής σε δεύτερο πρόσωπο
3. Οι στόχοι που διατυπώνονται θα πρέπει να είναι πλήρεις ώστε να κατευθύνουν την
αξιολόγηση του μαθητή.
Στην όλη διαδικασία οι διδακτικοί στόχοι καθορίζονται αφού πρώτα ολοκληρωθεί η ανάλυση και πριν προγραμματιστεί η διδασκαλία. Οι στόχοι περιγράφουν επιθυμητά αποτελέσματα, χωρίς να αναφέρονται στους τρόπους και τα μέσα με τα οποία θα φτάσουμε σ’ αυτά. Προσδιορίζουν αποτελέσματα της διδασκαλίας, αλλά με κανένα τρόπο την πορεία της.
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΚΟΠΩΝ -ΣΤΟΧΩΝ
Ο διδακτικός σκοπός αποτελεί τη διατύπωση της γενικής πρόθεσης της διδασκαλίας και προσδιορίζει σε γενικές γραμμές αυτό που η διδασκαλία επιδιώκει.
Οι διδακτικοί στόχοι προσδιορίζονται στα πλαίσια του διδακτικού σκοπού και τον εξειδικεύουν. Οι διδακτικοί στόχοι περιγράφουν με ακρίβεια τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα τα οποία πρέπει να προσδιορίζονται κατά τρόπο σαφή, συγκεκριμένο, παρατηρήσιμο και συνεπώς ελέγξιμο ώστε να αποτιμηθεί ο βαθμός στον οποίο επιτυγχάνονται.
Περισσότερα…