Βιο-λογούμε…

Ο πυρετός ως φυσικό αμυντικό μέσο μεταξύ των μηχανισμών μη ειδικής δράσης του ανθρώπινου οργανισμού είναι εγνωσμένης αξίας! Ο περισσότερος κόσμος, ωστόσο, φοβάται τον πυρετό και πάντα καταφεύγει στην εύκολη λύση: αντιπυρετικό εδώ και τώρα για να ξορκιστεί ο άτιμος! Οι γιατροί, και ειδικότερα οι παιδίατροι, έχουν αντίθετη άποψη: ο πυρετός είναι ο “φούρνος” του οργανισμού σου που αναλαμβάνει να “κάψει” κάθε παθογόνο μικροσκοπικό εισβολέα! Άφησέ τον, λοιπόν, να δράσει! Μην του κόβεις τη φόρα με τα αντιπυρετικά σου!

Διαβάστε περισσότερα εδώ στο χτεσινό άρθρο της Ασπασίας Δασκαλοπούλου από την κυριακάτικη Καθημερινή (σελ. 28, στήλη Επιστήμη, Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014) και διαλύστε καθημερινούς μύθους ή αβάσιμες υπερβολές περί πυρετού!

Τέλος, σκεφτείτε ότι η λήψη βιταμίνης C κατά του κοινού κρυολογήματος φαίνεται πως δεν είναι η λύση. Διαβάστε σχετικά ακριβώς παρακάτω:

Ετικέτες: γρίπη, κοινό κρυολόγημα, πυρετός

Στα μισά του περασμένου Δεκέμβρη, μήπως η (μοριακή) Βιολογία ελαφρώς σείστηκε;! Κι άλλος, “δεύτερος κώδικας” κρυμμένος στο DNA, και ένας νέος όρος στην πρωτοκαθεδρία: «ΔΥΟΝΙΑ» (“duons“)…πίσω από όλα αυτά δύο ελληνικά ονόματα στη διεξαγωγή της σχετικής έρευνας επί αμερικανικού εδάφους. Ο τίτλος της δημοσίευσης στο Science όμως δεν περιείχε καν τη λέξη “κώδικας”, αλλά ούτε και τον νεοπαγή όρο! [Exonic Transcription Factor Binding Directs Codon Choice and Affects Protein Evolution Science 13 December 2013: Vol. 342 no. 6164, σελ. 1367-1372, DOI: 10.1126/science.1243490] .

Σαφώς ισχύει ο, γνωστός εδώ και 60 χρόνια (βραβευμένος με Νομπέλ το 1968), τριγράμματος, μη επικαλυπτόμενος και εκφυλισμένος κώδικας των 64 κωδικονίων (οι τριπλέτες των αζωτούχων βάσεων), αλλά κάποια κωδικόνια εκτός από το να κωδικεύουν αμινοξέα έχουν κι άλλο ρόλο. Έως σήμερα πιστεύαμε ότι το γενετικό υλικό διατηρεί αποθηκευμένες στις αλληλουχίες των αζωτούχων βάσεων τις οδηγίες για την οικοδόμηση των πρωτεϊνικών αλυσίδων, αποκαλύφθηκε όμως και μία άλλη διάσταση: ορισμένα κωδικόνια “προτιμούνται” περισσότερο και καταλαμβάνονται από μεταγραφικούς παράγοντες. Ειδικότερα βρέθηκε ότι σε 81 διαφορετικούς τύπους ανθρώπινων κυττάρων, περίπου το 14% των κωδικονίων που περιέχονται στο 86,9% των ανθρώπινων γονιδίων αποτελούν περιοχές πρόσδεσης μεταγραφικών παραγόντων. Ως εκ τούτου, οι περιοχές αυτές (τα προαναφερθέντα “δυόνια”) κωδικεύουν δύο τύπους πληροφοριών: έναν που ερμηνεύεται μέσω του γνωστού γενετικού κώδικα για την κατασκευή πρωτεϊνών, και έναν άλλον μέσω ενός ρυθμιστικού κώδικα για την πρόσδεση μεταγραφικών παραγόντων που σχετίζεται με επιδράσεις στη γονιδιακή έκφραση. Οι συγγραφείς της δημοσίευσης αφήνουν ανοικτά κάποια ερωτήματα: Μολονότι, παρατηρήθηκε μια ασθενής τάση η πρόσδεση των μεταγραφικών παραγόντων να λαμβάνει χώρα στις κωδικεύουσες περιοχές γονιδίων με υψηλή έκφραση, δεν είναι προς το παρόν ξεκάθαρο το πώς η πρόσδεση ενός μεταγραφικού παράγοντα εντός τέτοιων περιοχών επιδρά μηχανιστικά στην έκφραση ενός γονιδίου. Πιθανολογείται ότι από αυτόν τον τύπο πρόσδεσης μπορεί να λειτουργούν εναλλακτικοί υποκινητές με διαφορετικές θέσεις έναρξης της μεταγραφής, ή να επηρεάζεται η έκφραση γειτονικών γονιδίων. Ασαφές παραμένει επίσης μήπως δεν επηρεάζεται απευθείας η γονιδιακή έκφραση από την πρόσδεση ενός μεταγραφικού παράγοντα σε κωδικεύουσα περιοχή, αλλά αντ’ αυτής ο σχηματισμός και η διατήρηση δομών υψηλότερης τάξης στη χρωματίνη. Από ό,τι φαίνεται, στο μέλλον θα ακούσουμε περισσότερα για αυτά, αφού η ιστορία του γνωστού και δεδομένου γενετικού κώδικα παραμένει ακόμη ανολοκλήρωτη.

Μπορείτε να διαβάσετε κάποιες λεπτομέρειες επί του θέματος στους ακόλουθους συνδέσμους, όπου μπορείτε να βρείτε την εκλαϊκευμένη παρουσίασή του από το ένθετο BHMAScience:

http://www.mediafire.com/view/mb3gi866d68x6o7/2nd%20code%20Tsolakis%2005012014.pdf

2nd code Tsolakis 15122013

Update: Επίσης εδώ μια συνέντευξη του Καθ. Γιάννη Σταματογιαννόπουλου, η ερευνητική ομάδα του οποίου ερευνά τον δεύτερο ρυθμιστικό κώδικα, στην κυριακάτικη Καθημερινή της 23ης Φεβρουαρίου 2014.

Ετικέτες: "δυόνιο", γενετικός κώδικας, κωδικόνιο, μεταγραφικοί παράγοντες

Σαφώς μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα ζώα, αλλά δεν χρειάζεται να είσαι καλλιτέχνης για να την διαθέτεις: απλές καθημερινές τετριμμένες δραστηριότητες, πράξεις και έργα στηρίζονται σε αυτήν, είναι προϊόντα αυτής! Δεν την θέλουμε μόνο για να ονειροπολούμε, για να εμπνεόμαστε εικόνες ή ήχους που πρόκειται να αποτυπωθούν ως έργα τέχνης, αλλά και για να επινοούμε  λύσεις σε πρακτικά ζητήματα (λ.χ. θα βρω τρόπο να μην δακρύζουν τα μάτια μου όταν καθαρίζω κρεμμύδια, ή θα απαλλαγώ από τα άλατα στο μπάνιο μου χωρίς να αγοράσω το κατάλληλο χημικό προϊόν). Τελικά οι επιστήμονες έχουν βρει μεθόδους να προσεγγίσουν “την  καρδιά” της ανώτερης  λειτουργίας  που ονομάζεται φαντασία και είναι σε θέση να την καταγράφουν ακόμη και τη στιγμή που επιστρατεύεται! Μάλιστα ισχύει και για αυτήν ό,τι ισχύει και σε άλλες σύνθετες εγκεφαλικές λειτουργίες (π.χ. επιστημονική/μαθηματική σκέψη):  για χάρη της συμμετέχουν, συνεργάζονται, αλληλοεπικοινωνούν ποικίλες περιοχές του εγκεφάλου (βλ. το μετωπιαίο-βρεγματικό δίκτυο). Μπορείτε να διαβάσετε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες  σε σχετικό άρθρο της Λ. Φαφούτη από το ένθετο BHMAScience [σελ. 4-5] της 5^ης Ιανουαρίου 2014  το οποίο φιλοξενείται στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.mediafire.com/view/dqt6b9c46kyp9j2/Fantasy%20Tsolakis.pdf

Ένα μόνο περνάει από τον φαντασιόπληκτο νου μου: λέτε στο μέλλον να είναι εφικτή και η (επιστημονική) χειραγώγηση της φαντασίας μου από άλλους και όχι μόνο από μένα; 

Ετικέτες: ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες, εγκέφαλος, νευροεπιστήμες, φαντασία

H ρύπανση από πλαστικά υλικά σιγά-σιγά μετατρέπει τη Μεσόγειο σε μία κυριολεκτική “σούπα πλαστικών”! Και δεν αναφερόμαστε πλέον μόνο στα ορατά μακροπλαστικά απορρίμματα της θάλασσας, αλλά στα αναλλοίωτα μικροσκοπικά σωματίδια και ίνες (σε μεγέθη < 1 mm) πλαστικών πολυμερών τα οποία προκύπτουν από τη διάσπαση, τον κατακερματισμό των γνωστών πλαστικών μεγαλοσκουπιδιών (σακούλες, μπουκάλια, κλπ) καθώς αυτά εκτίθενται στη δράση του θαλάσσιου νερού, του ήλιου και του αέρα. Τα εν λόγω αόρατα μικροσκουπίδια ανησυχούν περισσότερο τους επιστήμονες (η ύπαρξή τους έγινε γνωστή μόλις τα τελευταία χρόνια, και καταρρίπτει την αντίληψη περί αδιάσπαστου αιώνιου πλαστικού έξω στη φύση!), αφού ακόμη δεν γνωρίζουν τον βαθμό τοξικότητάς τους ή αν εισέρχονται και κυκλοφορούν στις τροφικές αλυσίδες!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο ενδιαφέρον άρθρο Πλαστική η…Μεσόγειος! της Λαλίνας Φαφούτη στο ένθετο BHMA Science της 15^ης Δεκεμβρίου (το pdf του άρθρου βρίσκεται στον σύνδεσμο που ακολουθεί: http://www.mediafire.com/view/qyjo7f3kgu72jzy/PlasticMed%20Tsolakis.pdf)

Ετικέτες: θαλάσσια ρύπανση, πλαστικά