Το ελαιόλαδο ως υπερτροφή εξετάσαμε αυτή τη βδομάδα στις συναντήσεις μας. Ερέθισμα για αυτό στάθηκε το παρόν άρθρο. Και επειδή στο πρόγραμμά μας βασιζόμαστε πάντα στο οσφρητικό/γευστικό αισθητήριο, σκεφτήκαμε να αξιολογήσουμε διάφορα μονοποικιλιακά ελαιόλαδα φετινής εσοδείας: ακολουθήσαμε τις οδηγίες γευσιγνωσίας από εδώ και μεταφέραμε στο εργαστήριό μας όλη την εμπειρία ενός olive oil bar, όπως το βιώσαμε οι δύο διδάσκοντες στο παρελθόν με αφορμή άλλο πρόγραμμα σχολικών δραστηριοτήτων (περισσότερα εδώ).

Προμηθευτήκαμε από την αγορά πέντε (5) μονοποικιλιακά εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα – οι ποικιλίες ελιάς που επιλέξαμε δηλώνονται στα ακόλουθα γραφήματα – και τα εξετάσαμε ως προς το χρώμα τους, το φρουτώδες άρωμά τους, το πικρό και πικάντικο στοιχείο τους. Διαπιστώσαμε τον χαρακτήρα τους σε συνδυασμό με ντομάτα και ντοματίνια «βελανίδια», φέτα (Τριπόλεως), προζυμένιο ψωμί, βρασμένη καυτή πατάτα και μους σοκολάτας. Οι ποιοτικές συγκρίσεις μας είχαν ως μέτρο αναφοράς το ελαιόλαδο από την κορωνέικη ποικιλία. Και επειδή σαφώς υπεισήλθε το υποκειμενικό στοιχείο στην πρωτόγνωρη αυτή προσπάθεια των ομάδων μας, τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται παρακάτω αντιπροσωπεύουν τις αξιολογήσεις 14 μαθητικών ομάδων, οι οποίες δοκίμασαν τα ίδια ελαιόλαδα, με την ίδια διαδοχή (κορωνέικη → τσουνάτη → χονδροελιά → μάκρη → μεγαρίτικη), στον ίδιο χώρο (όλοι οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες οροφής αναμμένοι, θερμοκρασία 20° με 22° C), σε διαφορετικές ημέρες, αλλά την ίδια ώρα (μεσημέρι, αμέσως μετά  τη λήξη των μαθημάτων). Κάθε ομάδα συμπλήρωσε επιτόπου το παρόν ερωτηματολόγιο, όσο εξελισσόταν η γευσιγνωσία.

OliveOil Color

Πιο φρουτώδες όλων αναδείχτηκε το ελαιόλαδο από την ποικιλία μάκρη, ενώ και η μεγαρίτικη έγινε έντονα αισθητή λόγω των αρωμάτων της. Οι δύο προαναφερθείσες ποικιλίες μάς ερέθισαν όμως ήπια ως προς το πικρό στοιχείο τους, αφού το ελαιόλαδο της τσουνάτης το αισθάνθηκαν ως το πιο πικρό από όσα γεύτηκαν οι ομάδες.  Το φαινολικό περιεχόμενο της μεγαρίτικης και της τσουνάτης φάνηκε να υπερτερεί των υπολοίπων ως προς την ιδιότητα του πικάντικου: πολύ έντονα τα «καψίματα» στο λαιμό από τα ελαιόλαδα των εν λόγω ποικιλιών. Ως προς το χρώμα τους, το ελαιόλαδο της μάκρης έλαβε την πρωτοκαθεδρία με την πιο ευδιάκριτη νότα πράσινου μέσα στο σύνηθες κίτρινο των υπολοίπων, αν και η χονδροελιά Χαλκιδικής έκανε γενικώς εντύπωση ως η πιο ωχρή σε σημείο που θύμισε κοινό ηλιέλαιο.

Οι γευσιγνωσίες των ομάδων μας ολοκληρώνονταν με την κατανάλωση βρώσιμης ελιάς «σπιτικής» παραγωγής από τη συνάδελφο κα Παπακυρίλλου· επίσης όλοι είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν το ελαιόλαδο της μάκρης ως αγουρέλαιο, καθώς και αρωματισμένο με βασιλικό & πορτοκάλι. Συνολικά οι εντυπώσεις από τα τελευταία θετικότατες, δεδομένου ότι ορισμένοι ανήσυχοι μαθητές άρχισαν να σκέφτονται πώς θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τέτοια φυσικώς αρωματισμένα ελαιόλαδα.

Θερμές ευχαριστίες από τη θέση αυτή στην οικογένεια Κελίδη και ειδικά στην Αλέξια και τη Νίκη Κελίδου, οι οποίες χωρίς καθυστέρηση συνέβαλαν στο να γνωρίσουμε την ποικιλία μάκρη μέσω των ελαιολάδων «Κύκλωπας» που μας δώρισαν!