Tα αποτελέσματα του 39ου Παγκρήτιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού ανακοίνωσε με Δελτίου Τύπου ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Χανίων (https://sfnchanion.blogspot.com/2023/03/39.html) και τα παιδιά του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής και φέτος τα υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη χαρά, καθώς τρεις μαθήτριες του Ομίλου διακρίθηκαν με το 1ο και 3ο Βραβείο στην κατηγορία Ποίηση-Λυκείου.
Η επίσημη τελετή Ανακοίνωσης των Αποτελεσμάτων θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 21/3/2023 και ώρα 19.00 στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου. Κατά τη διάρκεια της τελετής θα παρουσιαστεί το έργο του Γιάννη Ρίτσου “Η Σονάτα του Σεληνόφωτος” και στη συνέχεια θα απονεμηθούν στους διακριθέντες μαθητές τα Βραβεία και τα έπαθλά τους.
Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος στον 39ο Παγκρήτιο Διαγωνισμό του Σύνδεσμου Φιλολόγων Νομού Χανίων και ένα μεγάλο μπράβο στις τρεις μαθήτριες του Πρότυπου ΓΕΛ Ηρακλείου και μέλη του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής για τη διάκρισή τους:
- Μπριλάκη Ροδάνθη (Π.Λ.Η. -Τάξη Γ): Ποίηση “Χάρτες Ανθρώπων” – 1ο Βραβείο στην κατηγορία Ποίηση-Λυκείου
- Κοσμά Ανθή (Π.Λ.Η. Τάξη Β): Ποίηση “Ανύψωση” – 3ο Βραβείο στην κατηγορία Ποίηση-Λυκείου
- Μπαλλά Βασιλική (Π.Λ.Η. Τάξη Γ): Ποίηση “Εκείνη” – 3ο Βραβείο στην κατηγορία Ποίηση-Λυκείου
Ακολουθούν τα ποιήματα των μαθητριών που διακρίθηκαν:
|
Μπριλάκη Ροδάνθη “Χάρτες ανθρώπων” Χάρτης, τα χρώματα ρέουν, αναμειγνύονται• μαζί με τις σκιές των ανθρώπων. Που τελειώνει η ιδέα μου και που αρχίζει η δική σου; Πως να σηκώσεις τον βαρύ χιτώνα που άλλοι σου φόρεσαν; Πως να σε βοηθήσω; Σκύβεις να προστατεύσεις τις ρίζες· μα ρίζες δεν βρίσκεις. Μόνο κλαδιά (Θα ξεραθούν, θα ξεραθούν) και κλαις Τι να κάνω; Τα δικά μου λουλούδια δεν ανθίζουν στον τόπο σου. Δεν έχεις άλλο αίμα να τα ποτίσεις.
Ο τρόπος που μιλάς, τ’ αγνάντεμα στις συνήθειές σου, ο Θεός που ακουμπάς την καρδιά σου… Πως άθικτα να τα κρατήσεις;
Είσαι άνθρωπος ζεις μες στους ανθρώπους. Είσαι άνθρωπος -κι αλίμονο ανήκεις στους ανθρώπους. Φόρεσες τα χρώματα σου. Και περίμενες να τα αγαπούν οι άλλοι… όπως τ’ αγάπησες κι εσύ.
|
Μπαλλά Βίκυ «Εκείνη» Μπροστά στον καθρέφτη· Βλέμμα θολό. Πένθησα πάλι, εκείνη που ήξερα κάποτε. Δίχως φωνή, δίχως μιλιά κι αναπνοή που πνίγει.
Θηλυκός αέρας· υπήρξε για μια στιγμή. Και τώρα χάθηκε! Μαλλιά, κόκκινο κρασί, χύνονταν στο σώμα της… Μέθη κανέλας έλεγαν. Μια ματιά πληθωρική, μία… Μια άγνωστη. Κοφτερό μαχαίρι στο λαιμό, το άδικο με αίμα χρωματίζει.
Εκείνη ήμουν εγώ. Ακροβάτης στο δικό μου σχοινί… Πέφτω στο πάτωμα. Ουρλιάζω! Άτσαλα χαϊδεύω τις πληγές μου. Έμαθα με αυτές, μεγάλωσα… Μέσα σε αυτές. Ένιωσα τον πόνο σε κάθε μήκος του κορμιού, της ψυχής και του μυαλού μου. Από το χέρι εκείνου· άντρας. Ήταν άντρας· ο πατέρας μου.
Κι ύστερα; Άδηλος πόθος· τυφλή αγάπη. Εθελοτυφλούσα πατώντας σε όνειρα. Ήταν μια κλοτσιά, ένα χέρι και δυο φωνές· γκρεμίστηκαν όλα. Μαζί και εγώ… Ήταν κάποιος· άντρας. Ήταν άντρας· ο πατέρας σου.
Κόρη, μ’ ακούς; Μην μοιάσεις σε μένα. Όμως, από το σώμα μου βγήκες. Πριν σε γνωρίσω, ήσουν ήδη εγώ· η συνέχεια μου. Το ωραίο κομμάτι που έχασα τότε. Κρύψου απ’ τις αναμνήσεις μου. Και ξαναγέννα τη ζωή μου μέσα απ’ τη δίκη σου. Μα πρόσεξε, μην κάνεις τα λάθη μου, στη συμφορά μην μπλέξεις. Μίλα! |
| Ανύψωση
Γερά βαστά νεκρή καρδιά, πεσμένη μές το χιόνι. Ψυχή πονά στα σκοτεινά· πορεύεται όμως μόνη.
Ψηλά πετά, στη συννεφιά, ταξίδια στον αιθέρα, πύλες χρυσές, ανάγλυφες, φωτίζουν τον αγέρα.
Πυράς φτερά, αγαπητά, κοπάζει η οργή της κι εγκάρδια υποδοχή θερμαίνει το κορμί της.
Βαριά σιωπή, πικρό φιλί το σώμα της παγώνει Ακίνητη κι αμίλητη, σαν το Θεό ανταμώνει. |
Πρόσφατα σχόλια