Αγαπητό ημερολόγιο,

Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι έκανα. Όντως σκότωσα την γυναίκα που τόσο αγαπούσα. Το μόνο που ήθελα ήταν να φτιαχτεί αυτό το γεφύρι. Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες είχαμε όλοι απελπιστεί. Όταν ξαφνικά ήρθε ένα χελιδόνι και μας είπε πως ο μόνος τρόπος να φτιαχτεί το γεφύρι ήταν η θυσία της γυναίκας μου. Ίσως ήταν ένα σημάδι από την μοίρα, δεν ξέρω. Είπα στο πουλί να πάει στην γυναίκα μου και να της πει να αργήσει όσο περισσότερο γίνεται για να έρθει. Ήθελα να κερδίσει λίγο χρόνο. Όταν όμως την είδα να με πλησιάζει με έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι, δεν ήξερα τι να πω, ξαφνιάστηκα όταν την είδα τόσο νωρίς αλλά δεν είπα τίποτα. Της είπαμε ψέματα πως κάπου έπεσε το δαχτυλίδι του γάμου μας κάπου μέσα στην γέφυρα. Αυτή προσφέρθηκε κατευθείαν να ψάξει να το βρεί. Όταν την έβλεπα που έψαχνε ένιωθα τόσο άσχημα, ήθελα να κλάψω αλλά κρατήθηκα. Δεν είχε καταλάβει τίποτα. Μόνο όταν ζήτησε βοήθεια για να βγεί και εμείς το μόνο πράγμα που κάναμε ήταν να χτίζουμε κατάλαβε τι είχε γίνει. Όσο άκουγα να βγαίνουν από το στόμα της αυτές οι κατάρες ένιωσα τις τύψεις να με κατακλύζουν, μόνο όταν άκουγα την φωνή την να χάνεται κατάλαβα τι είχα κάνει, ένιωθα σαν ένα τέρας. Γύρισα σπίτι και δεν την βρήκα μέσα, δεν με χαιρέτησε όπως έκανε πάντα. Το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να εξαφανιστώ και να τους αφήσω όλους και όλα πίσω μου.

Από εργασία της Δ.Ν.