1. Αγαπητέ αδερφέ,
σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ περίεργη, ο πρωτομάστορας μου ζήτησε να έρθω στο γεφύρι αλλά μου το είπε πολύ περίεργα, με πολλή στενοχώρια, και μου είπε να ντυθώ και να έρθω να διαβώ το γεφύρι. Μόλις πήγα, κατάλαβα ότι όλοι ήταν πολύ στενοχωρημένοι, και ειδικά ο πρωτομάστορας. Δυστυχώς μετά από λίγο κατάλαβα ότι σε λίγα λεπτά θα έβλεπα το φως το άσπρο, το φως που θα με πήγαινε σε άλλο κόσμο. Απ΄ ό,τι κατάλαβες, ήρθε η ώρα να σου πω “αντίο” λίγο νωρίτερα, σε ευχαριστώ που έκανες αυτή τη ζωή καλύτερη και που ήσουν στα δύσκολα δίπλα μου.
Με αγάπη,
η αδερφή σου
Από εργασία του μαθητή Χ.Β.
2. Αγαπημένε μου αδερφέ,
ελπίζω να είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι. Δυστυχώς, αδερφέ μου, αυτό είναι το τελευταίο γράμμα που θα σου στείλω.
Θέλω να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ και δεν ήθελα να πεθάνω με αυτόν τον τρόπο, δεν ήθελα να σε αποχαιρετήσω έτσι, αλλά τελικά αυτή ήταν η μοίρα μου, να θυσιαστώ για να στεριώσω το γεφύρι της Άρτας. Νιώθω προδομένη, αδερφέ μου, νιώθω προδομένη από τον άντρα μου, πώς μπόρεσε να μας θυσιάσει, πώς μπόρεσε να διαγράψει τόσες αναμνήσεις σε μια στιγμή και για τί πράγμα; Για να στεριώσει το γεφύρι, πόσο ειρωνικό ακούγεται, αδερφέ μου; Δεν κατάλαβα πότε ήρθε το αηδόνι και μου είπε να ετοιμαστώ γρήγορα και πότε βρέθηκα κοντά στον άντρα μου, τον αγαπούσα τόσο πολύ, που δεν υποψιάστηκα πως θα με πλήρωνε μ’ αυτόν τον τρόπο. Στην αρχή μου είπε πως του είχε πέσει μέσα στο γεφύρι το δαχτυλίδι του γάμου μας και είχε στενοχωρηθεί. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη προθυμοποιήθηκα να το πάρω. Όταν έψαξα και δεν το βρήκα, του είπα να με ανεβάσει πάνω, αλλά δεν το έκανε. Απόρησα, αδερφέ μου, νόμισα ότι ήταν όνειρο, δεν το πίστευα πως ο ίδιος μου ο άντρας συμμετείχε στο θάνατό μου. Τότε άρχισα να ρίχνω κατάρες, αλλά σκέφτηκα, αδερφέ μου, εσένα, τον μονάκριβό μου αδερφό και τότε έκανα την κατάρα μου ευχή για σένα, αδερφέ μου.
Θέλω να ξέρεις πως σ’ αγαπώ και θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε προστατεύω κι ας μην με βλέπεις, μπορεί να έχασα την εμπιστοσύνη στον άντρα μου αλλά δεν έχασα την αγάπη μου για σένα.
Με πολλή αγάπη,
η αδερφή σου
Από εργασία της μαθήτριας Μ.Ν.
3. Αγαπημένε μου αδερφέ,
δεν θέλω να έχεις το ίδιο τέλος με μένα και τις αδερφές μας.
Αρχικά θέλω να σου διηγηθώ τί έγινε. Ήρθε ένα αηδόνι να μου πει να ετοιμαστώ γρήγορα και να πάω στο γεφύρι της Άρτας. Μέσα σε λίγα λεπτά είχα σχεδόν φτάσει στο γεφύρι. Ο πρωτομάστορας μου φάνηκε κάπως στενοχωρημένος και τον ρώτησα, όμως μου είπε ότι δεν συνέβαινε τίποτα. Τότε οι άλλοι με πλησίασαν για να κατέβω να πιάσω το δαχτυλίδι. Ανυποψίαστη κατέβηκα αλλά δεν βρήκα τίποτα. Ζήτησα να με ανεβάσουν οι εργάτες, αλλά αυτοί άρχισαν να με χτίζουν με εντολή του πρωτομάστορα, όπως έγινε και με τις αδερφές μας. Ξέροντας ότι θα πεθάνω έριξα μια κατάρα για το γεφύρι που όμως την άλλαξα σε ευχή για να σωθείς εσύ…
Από εργασία του μαθητή Χ.Τ.
4. Γεια σου αδερφέ μου,
σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί είναι το τελευταίο μου και θέλω να σε αποχαιρετήσω. Επίσης, θέλω να σου αφηγηθώ την σημερινή και τραγική ιστορία.
Σήμερα πίστευα ότι θα είναι μια συνηθισμένη μέρα στην οποία θα μαγείρευα, θα πήγαινα στο γεφύρι και θα τους πρόσφερα λίγο φαϊ στους κουρασμένους εργάτες. Όμως κάτι τελείως διαφορετικό θα μου συνέβαινε. Εκεί που καθόμουν στο τραπέζι, ήρθε ξαφνικά ένα αηδόνι. Μου είπε να ετοιμαστώ γρήγορα και να πάω. Μόλις άκουσα την είδηση ξαφνιάστηκα και τρόμαξα διότι νόμιζα ότι είχε συμβεί κάτι. Πήγα τρέχοντας και έφτασα σε 2 λεπτά στο γεφύρι αλλά όταν τους είδα ατάραχους μου έφυγε η αγωνία και χαμογελούσα πλησιάζοντάς τους. Μου ανέφεραν ότι ο πρωτομάστορας είχε χάσει τη βέρα και εγώ προθυμοποιήθηκα να πάω να τη βρω. Αυτή ήταν η καταδίκη μου. Τέλος πάντων, τους ζήτησα να με βοηθήσουν να εισέλθω μέσα στο γεφύρι. Έψαξα πολύ καλά και ζήτησα να με ανεβάσουν αλλά εκείνοι άρχισαν να χτίζουν το γεφύρι στο συγκεκριμένο σημείο. Τότε καταράστηκα τη γέφυρα, είπα δηλαδή ότι όποιος περνούσε να πέφτει αλλά την άλλαξα για σένα. Το μόνο πράγμα που ζήτησα είναι να σου δώσουν αυτό το γράμμα, με αποτέλεσμα να έχεις κάτι από μένα.
Αντίο!
Από εργασία του μαθητή Γ.Τ.
5. Αγαπημένε μου αδερφέ,
αυτή είναι η τελευταία φορά που θα λάβεις γράμμα μου. Σήμερα το πρωί ήρθε ένα αηδόνι και μου είπε γρήγορα να ντυθώ, να αλλάξω και γρήγορα να πάω να περάσω το γεφύρι της Άρτας. Εγώ γοργά με περιέργεια πήγα και με χαρά χαιρέτησα τα παλληκάρια και τους μαστόρους. Με απορία ρώτησα γιατί ο πρωτομάστορας φαινόταν στενοχωρημένος. Μου απάντησαν ότι του έπεσε το δακτυλίδι στην πρώτη την καμάρα και ότι δεν χωράει κάποιος να το πιάσει. Εγώ προθυμοποιήθηκα χωρίς να σκεφτώ τι θα μου σενέβαινε και μπήκα μέσα. Έψαξα παντού αλλά δεν το βρήκα πουθενά, όταν ζήτησα να με τραβήξουν ήταν όλοι τους διστακτικοί. Τότε ήταν που τα κατάλαβα όλα, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο προδομένη αισθάνθηκα, η μοίρα το ήθελε και οι 3 αδερφές να θυσιαστούμε για κάτι. Αντίο!
Με πολλή αγάπη,
η αδερφή σου
Από εργασία της μαθήτριας Ε.Τ.
